"Drugie koty za płoty..."-Pag i trochę Słowenii

Długo biłam się z myślami, czy pisać, czy nie. Mam wrażenie, że relacje w takich miejscach jak forum napędzają ludzi w odkrywane, spokojne dotąd miejsca. Sama jednak planując wyjazd z takich relacji korzystałam, więc nie mam chyba wyjścia .
Mieliśmy jechać zupełnie gdzie indziej, w innym terminie. Miał być Bratus koło Makarskiej i coś tam jeszcze, coś nie do końca jeszcze sprecyzowanego. Wpłaciliśmy zaliczkę, jednak był to początek problemów, o których nie chcę tu pisać, bo kosztowało mnie to sporo nerwów i ani myślę do tego wracać. Po , mimo wszystko, pozytywnym wyjaśnieniu całego zamieszania zrezygnowaliśmy jednak z wyjazdu, miałam lekki niesmak i zero chęci do pobytu akurat tam.
W głowie po cichu jednak z biegiem dni tworzył się nowy plan, rodził się z totalnego chaosu... nie bardzo miałam czas na forum, planowaliśmy jednocześnie remont, córa kończyła podstawówkę, było jeszcze kilka innych spraw.
Rozmawiałam jednak z moim tatą o pierwszych, wstępnych planach, on sam nie rusza się z domu, ciężko go namówić do jakiegokolwiek wyjazdu, ale podpytywał czy pojedziemy przez Bawarię. Tata w Bawarii się urodził, a dokładnie w okolicy Rosenheim. Miał 6 lat, jak ze swoją mamą, Czeszką na przymusowych robotach w Niemczech, oraz tatą - Polakiem spod Poznania, opuścił tamte strony. Nikt nigdy z naszej rodziny tam nie był. Tak pojawił się pierwszy punkt naszego wyjazdu: Rosenheim chociaż na kilka chwil, tak żeby zobaczyć okolicę, może znaleźć jakiś pensjonat i zabrać tam kiedyś tatę. Tak tylko jako postój w dalszej drodze. Reszta szybko poukładała się w głowie, błyskawicznie wyczytałam na forum co chciałam i poczyniłam stosowne rezerwacje.
Wyruszyliśmy w sobotę, 11 lipca, około 8 rano...

Zapowiada się bardzo ciekawie

Jak zawsze baaaardzo ciekawie

Zapisuję się do czytelni
Czekam na dalszy ciąg

Witam i dziękuję, ciąg dalszy będzie, jak zdecyduję co zrobić ze zdjęciami. Fotosik "lekko" przegina z tymi opłatami .

Mnie interesuje dlaczego,iż wpłaciłaś zaliczkę zrezygnowaliście z tego apartamentu?

Zasiadam i czekam na ciąg dalszy

Pisz helen jestem bardzo ciekawa Twoich przygód

Nie zrezygnowaliśmy ot tak, strona apartamentów była w języku niemieckim, a obsługą gości niemieckojęzycznych zajmują się przyjaciele chorwackich gospodarzy. Z nimi prowadziłam korespondencję mailową, wszystko było ok do wpłaty zaliczki, potem oni uparcie twierdzili, że pieniądze nie dotarły i że mam sprawę wyjaśniać w moim banku. Przelew robiła osobiście moja siostra pracująca w WBK, sprawdzała w centrali, czy nie było problemów. Wszystko było ok. Po dłuuuugim czasie wymiany maili, zaliczkę robiłam 01 kwietnia, postanowiłam poprzez oficjalną reklamację w banku sprawdzić co się stało z pieniędzmi. Było to już w czerwcu. Dostałam informację w banku, że taka reklamacja jest dość droga i może się to nie opłacać. Napisałam ostatni raz do tych ludzi, że jednak złożę taka reklamację, dostałam wtedy odpowiedź, że mogą zaksięgować mi jedną z anonimowych wpłat jakie mają właśnie w kwocie 100 euro na konto mojego pobytu. . Nie wiem co to za anonimowe wpłaty mogły być. Mój przelew poszedł ze wszelkimi możliwymi danymi. Wymusiłam zwrot pieniędzy i dałam sobie spokój. Moim zdaniem, albo przegapili tą wpłatę w wyciągach z banku, albo liczyli, że nie wiem.. wpłacę im drugi raz?
Może było to po prostu nieporozumienie, ale mi się odechciało .

"Jedną z anonimowych wpłat"? Niezłe klocki...brak słów.

Zaczyna się super zapisuję się do czytelni

No to jedziemy, droga przez Niemcy mija dobrze, nasza nastolatka najpierw nas zabawia swoim paplaniem, a potem przysypia na dość długo, pozostaje nam podziwiać autostradowe widoki i śledzić komunikaty naszej nawigatorki "Eluni" o czekających nas korkach na trasie.


Korki pojawiają się i znikają, Elunia przelicza czas podróży, dodaje i odejmuje minuty, ale szczęśliwie udaje nam się korków uniknąć. Zatrzymujemy się na krótko, ale dłuższy postój planujemy później. Jednak im bliżej Norymbergi tym korków i komunikatów więcej. Koło Monachium Ela podnosi alarm, droga do Rosenheim zakorkowana,

zaraz potem szybko wskazuje drogę równoległą. To oznacza jednak, że do Rosenheim nie dojedziemy . Po kilku godzinach jazdy jesteśmy jednak już dość zmęczeni jazdą, żeby upierać się przy swoim, zjeżdżamy z autostrady na proponowany objazd. Droga wiedzie przez wioski i pola. Widoki urocze, a i odmiana po autostradzie bardzo nas cieszy.

Okolica sielska, co chwilę napotykamy pola kwiatów, niektóre z nich są samoobsługowe. Wystarczy naciąć sobie bukiet, a należność wrzucić do skrzyneczki . Kulamy się, a do mnie dociera, że to przecież są te rejony gdzie dziadkowie pracowali w czasie wojny, te żyzne pola i łaki położone są przecież po kilkanaście km od Rosenheim, a nikt nie wie gdzie dokładnie dziadkowie pracowali, w każdym bądź razie, okolica rolnicza jest jak nic.


Na jednym z przydrożnych parkingów robimy dłuższy postój w ładnych okolicznościach przyrody.

Docieramy do naszej autostrady. Dzwonię do taty i relacjonuję mu, że nie chcieliśmy już zajeżdżać bocznymi drogami do Rosenheim, tata pyta czy widać góry, widać... widać i góry:

Wkrótce pojawiają się informacje o ostatnich możliwościach zakupu winiety zwiastujące zbliżająca się granicę.

Cóż nasz mini plan "postawienia nogi" w Rosenheim nie wypalił, ale też nie był to jakiś żelazny punkt programu. Opuszczamy Niemcy.

Rosenheim--jadłem tu najlepszą golonkę, pieczona, twarda skórka rozpływała się pod wpływem śliny, cud-malina. Nigdy nigdzie więcej tak super upieczonej golonki nie miałem w ustach.

Relacja mnie wciągnęła , czekam na ciąg dalszy...
Piszesz bardzo lekko a zarazem refleksyjnie i ciekawie.

hehe Elunia dobre:) ..moj GPS nazywa się Grażynka:)