Draśnice 2011 - mieścinka nieodkryta

Mam nadzieję, że nie zanudzam Was tymi zdjęciami z Plitvic
Wkleję, jeszcze tylko kilka. Nie mogłem sobie odmówić przyjemności podzielenia się z Wami tymi ujmującymi widokami













Junior wyraźnie zadowolony

Piękne zdjęcia. Chętnie poczytam i pooglądam

Kończąc relację z Plitvic, chciałbym powiedzieć, że przyjeżdżając tutaj słyszałem o nim wiele dobrego i moje oczekiwania były bardzo wysokie. Muszę jednak przyznać, że takich cudów nie potrafiłem sobie wyobrazić. Po prostu pięknie
Dzieci dzielnie zniosły ponad czterogodzinny spacer i wcale nie miały chęci wychodzić z tego pięknego zakątka.

Na pożegnanie jeszcze kilka kadrów

Przywoływana wcześniej grupa Japończyków


Największy z wodospadów


Plitwickie (prawie) w całej okazałości








Mam nadzieję, że kiedyś tu jeszcze wrócimy

Jak już mówiłem na wstępie, bardzo się obawialiśmy reakcji dzieci na długą i męczącą podróż. Dlatego po Plitwicach zaplanowaliśmy nocleg. Teraz z perspektywy czasu, jechałbym już do samych Draśnic.

Na szybki nocleg wybraliśmy przydrożny dom, jakich mnóstwo pod Plitvicami.

Cena za dwa pokoje 40EUR. Okazyjnie, ale warunki takie sobie.

już się nie mogę doczekać fotek z tych Drasnic

Jak relacja, to relacja
Od ubiegłorocznego wyjazdu minęło już trochę czasu, ale jak piszę ten tekst to w pamięci ma wspomnienia jak żywe

No to czekamy na wspomnienia i ciepłe fotki
W Plitvicach byłam dwa razy, ale zawsze z przyjemnością oglądam jak widzą je inni
Pozdrawiam

W drodze nad Adriatyk plan był prosty:jedziemy "starą drogą". Byliśmy wypoczęci, mieliśmy czas i pełni pozytywnych emocji wyniesionych z forum

Początkowy etap do Kninu był super. Droga pusta, nawierzchnia bardzo gładka, miejscami nawet zdarzały się odcinki dwupasmowe.

Żarło, żarło, ale zdechło. Do dojeździe do Knin, znak informujący o zakazie wjazdu. Okazuje się, że akurat w tym czasie drogowcy remontują drogę i na odcinku Knin - Gracac droga jest nieprzejezdna

Cóż było robić trzeba było przebić się do autostrady i dalszą trasę pokonać standardowo.

W Draśnicach czekały już nas takie atrakcje


Kawałek wody oraz w oddali po lewej Hvar, po prawej Brać


Pierwsza próba pontonu. Ciekaw jestem, czy w tym roku tez zmieścimy się do niego w trzy osoby


Urok południowej Dalmacji - góry wchodzące do morza

Generalnie Drašnice to bardzo mała miejscowość, a właściwie dawna wioska rybacka. Podobno ma tylko 330 stałych mieszkańców.
Leży nad otwartym morzem z widokiem na wyspy Hvar oraz Brac.
Ma super położenie w stosunku do Jadranskiej Magistrali [8], tzn. leży dużo poniżej tej drogi i w miejscowości panuje zupełna cisza.

Rzut z góry na Draśnice


Mimo swoich niewielkich rozmiarów, Drašnice dysponują aż trzema plażami.
Żadnego piasku, żadnych platform skalnych, żadnego betonu - po prostu drobne kamyczki, a miejscami grubszy żwir.


Dużą zaleta Draśnic jest również to, że część domów położonych jest wręcz na samej plaży. Oznacza to, że schodząc z tarasu domu wchodzimy wprost na plażę.

My do plaży mieliśmy 200m, ale rekompensował nam to piękny widok na morze.

Jeszcze ogólna mapa okolicy (z góry przepraszam za rozmyte zdjęcie)

I ja podglądnę waszą wyprawę. Fajna relacja z Pltvickich, też miałem możliwość bycia tam z rodziną i było super.

Kiedy zobaczyłem jaki mamy widok z balkonu, nie mogłem uwierzyć:








A taki widok mieliśmy po wychyleniu się z balkonu

Ależ tam cudownie... i cieplej się robi na sercu, mino, że za oknem paskudnie

Z przyjemnością wielką zasiadłam do czytania i chłonę widoki całą sobą
I nie mogę się doczekać swojego "pierwszego razu"

ehh to i ja zasiadam do czytania tym bardziej, że w te wakacje mam dylemat albo Drašnice albo Igrane

Muszę jeszcze pochwalić naszych gospodarzy: Larę i Ivicę.
Bezpośrednio po przyjeździe otrzymaliśmy powitalne kieliszki nalewki, a drugiego dnia Ivica przyniósł nam takie pyszności

a do rybki dostaliśmy jeszcze karafkę pysznego winka

Oczywiście odwdzięczyłem się żubróweczką.
Niestety nie przewidziałem, że takich symboli wdzięczności płynących od Polaków, Ivica może mieć więcej. Ivica z miłym uśmiechem pokazał mi półkę, na której zobaczyłem przekrój polskich polmosów