Dookoła Portugalii

Nad Atlantykiem bardzo wiało.

Zabudowania w drugiej linii są nawet ciekawsze niż od frontu. Małe stare domki pokryte azulejos wyglądają jak z bajki.

Wieczorem dojeżdżamy do na południowy brzeg rzeki Douro do Vila Nova de Gaia, miasta które należy do aglomeracji miejskiej Porto. Ale do centrum Porto stąd jeszcze spory kawałek. Chcieliśmy pomieszkać z widokiem na ocean i stąd pomysł z sieciówką Golden Tulip, znaną nam z Warszawy i Maroka. Widok rzeczywiście jest, za sam hotel nie warto przepłacać jeżeli nie ma obniżonej ceny. Pokój duży i wygodny, chłodziarka dostępna ze względu na minibarek, nie ma czajnika. Hotel czasy świetności ma dawno za sobą i przydał by się remont. Śniadania z bardzo niskich jakościowo produktów, obrzydliwa jajecznica z gotowej masy jajecznej. Dostępny parking hotelowy, za rogiem mały sklepik spożywczy, spacerkiem można dojść do knajp na wieczorne posiedzenie nad oceanem.

Piątek.

Zwiedzić miasto w jeden dzień to zawsze duże wyzwanie. Na wszelki wypadek nie chwalę się rano mężowi jak wygląda trasa na dzisiaj, idziemy na spacer po mieście Na szczęście centrum historyczne Porto jest bardziej zwarte i mniejsze niż w Lizbonie, nie ma potrzeby korzystania z komunikacji miejskiej. Zabytkowy tramwaj też sobie darujemy, jeździliśmy podobnymi w Lizbonie.

Po drodze zjeżdżamy na plażę w Miramar. Plaża jak plaża, wyróżnia ją kościół zbudowany na wystającej z morza skale Capela do Senhor da Pedra.

Do miasta podjeżdżamy od strony południowej na wysokości mostu Ludwika I. Po tej stronie rzeki stoi kościół Mosteiro da Serra do Pilar, który jest dobrym punktem widokowym. Miałam nadzieję na bezpłatny parking w tej okolicy. Niestety, w okolicach mostu wszystko płatne i zajęte. Przejeżdżamy przez most, skręcamy w prawo i miejsca szukamy wzdłuż rzeki. W końcu zostawiamy auto pod stromą ścianą; miejsce nie jest oznaczone jako parking, ale zakazu też nie ma. Policja była, zabrali na lawecie dwa auta parkujące na miejscu dla inwalidy, od takich jak my nic nie chcieli.

Dobry przewodnik po mieście z wytyczoną trasą znajduje się na stronie https://duze-podroze.pl/co-zobaczyc-w-porto/. Ze względów praktycznych odwróciliśmy kolejność. Nie planowaliśmy zwiedzania winnic połączonego z degustacją porto, położonych na południowym brzegu Douro. Po pierwsze nie przepadamy za tym trunkiem, po drugie jedno mogło by popijać, a drugie (kierowca) tylko patrzeć i po trzecie nie zdołalibyśmy dotrzeć do końca zaplanowanej trasy






Napatrzywszy się na most od dołu, po prawej mijamy tunel, którym do centrum wjeżdża się samochodem i przechodzimy na skwer należący do najstarszej i najbiedniejszej dzielnicy Ribeira. Sporo tu walących się i opuszczonych budynków.

Kościół św. Franciszka. Wewnątrz można oglądać figury pokryte szczerym złotem w ilości 700kg i kości w podziemnych kryptach.













Stając pod pomnikiem Henryka można podziwiać Pałac Bolsa (można zwiedzać), w którym teraz mieści się giełda i po prawej czerwony budynek targowiska Mercado Ferreira Borges.

Na zamkniętej dla ruchu uliczce Ruadas Flores nie znaleźliśmy nic szczególnie ciekawego.

Dochodzimy nią do dworca kolejowego Sao Bento. Z zewnątrz może budynek jakoś szczególnie się nie wyróżnia, ale na ścianach holu ułożono 20 tys. kafelków, które tworzą obrazy z historii Porto. Wygląda to pięknie.

Już spod dworca widać następny obiekt- Katedrę Se. Prawdę mówiąc, bardziej niż budynek katedry, podobał mi się widok z dziedzińca.

Kluczymy wąskimi uliczkami żeby dojść do kafelkowego kościoła św. Ildefonsa.

Stąd wchodzimy na Rua de Santa Catrina z mnóstwem sklepów; w dół prowadzi ruchliwa ulica Passos Manuel.
Po prawej zabytkowa kawiarnia Majestic Cafe.

Dalej cała w niebieskich kafelkach Kaplica Dusz.