Dookoła Portugalii

Przed nami dzisiaj jeszcze kawał drogi, żegnamy Sintrę.
Przerwę w podróży robimy tam, gdzie można spojrzeć na ocean. Zaglądamy do wioski oddalonej trochę od cywilizacji.

Nocleg mamy koło Peniche, w Atouguia da Baleia, na jakimś kompletnym odludziu. Tzn. zabudowania, nawet bloki, były. Ale ludzi na ulicy nie widzieliśmy. Hotel bez zarzutu. Czysto, cicho, urozmaicone przyzwoite śniadanie, chociaż tak jak we wszystkich pozostałych hotelach bez plasterka pomidora czy ogórka; chyba nie ma tu zwyczaju jedzenia na śniadanie świeżych warzyw.

Jeszcze wieczorem jedziemy popatrzeć na najbliższą plażę. Gdyby nie to, że strasznie piździ, z przyjemnością byśmy posiedzieli w barze na plaży.






















Ten owoc jadłam pierwszy raz, taki cierpko-kwaskowy. Rośnie tego dużo w całej Portugalii (m.in. koło biblioteki przy klasztorze Hieronimitów w Belem), a te w Carrefourze były z Hiszpanii sprowadzane

Środa


Jedziemy do najbliższej większej miejscowości, Peniche. Jedynym obiektem, na którym można tu zawiesić wzrok jest fort, który kiedyś był więzieniem a teraz mieści muzeum.


















Jest słonecznie, ale bardzo wietrznie, z myślą o przeprawie łódką ubieramy długie spodnie i kurtki. Dla organizatorów wycieczek to jeszcze nie sezon, ale biuro sprzedające wycieczkę na Wyspy Berlenga jest otwarte . Wyboru nie ma, jest jeden kurs 11.00 do 15.00. Zastanawiamy się chwilę, oznacza to jednak, że musimy tu czekać ponad 1,5 godz. i po południu nie wystarczy nam czasu na zobaczenie cudownych miejsc, które marzą mi się od dawna. Z żalem rezygnujemy więc ze spotkania z mewami, bo te wyspy to przede wszystkim rezerwat ptaków. Jest tam też latarnia morska, fort i kawał poszarpanego wybrzeża. Szkoda, ale nie możemy poświęcić aż tyle czasu na jedno miejsce. Zdjęcie z internetu.

Jedziemy do Obidos, położonego na wzgórzu, ślicznego średniowiecznego miasteczka. Parkujemy na placu pod akweduktem, dzisiaj bezpłatnie ale już przygotowuje się do sezonu stanowisko parkingowego. Miasto jest otoczone murem po którym można spacerować, w labirynt wąskich uliczek wchodzi się przez bramę ozdobioną azulejos.

Zawartość środka to przede wszystkim sklepiki, knajpy, dwa kościoły i zamek, w którym mieści się hotel. Miejsce słynie z produkcji likieru wiśniowego ginja, który można degustować w czekoladowych kubeczkach; cena łyczka od 1€.

Na placu za zamkiem organizowano miejsce na lipcowe Targi Średniowieczne i Festiwal Czekolady.

Następna perełka z naszej listy to klasztor Alcobaca, największe opactwo cystersów w Europie. Wzorem tej gotyckiej budowli ukończonej w 1252 roku było francuskie opactwo Citeaux. Do klasztorów Alcobaca, Batalha i Tomar można kupić bilet łączony, ale ponieważ my zdążymy zobaczyć tylko dwa obiekty i w dodatku połowa wycieczki ma już ulgowy, to kupiliśmy bilety pojedyncze za 6 i 3€. Auto zostało na dużym bezpłatnym parkingu na górce.

Pomieszczeniem, które wyróżnia klasztor jest kuchnia z ogromnym kominkiem, kamiennymi stołami i bieżącą wodą w postaci strumienia przepływającego przez specjalnie skonstruowane kamienne koryto. Nie bez powodu o tym miejscu mówiono że jest to "największa świątynia otyłości w Europie”.

Ogromną wartość przedstawiają gotyckie rzeźby na grobowcach stojących w sali za ołtarzem głównym. Pochowano tam naprzeciw siebie króla Piotra, syna Alfonsa IV i jego kochankę Ines de Castro, dwórkę żony Konstancji, którą według legendy podobno później poślubił. W sali obok mnóstwo innych królewskich grobowców.

Z braku czasu nieczęsto zwiedzamy wnętrza kościołów, ale o tym miejscu mogę powiedzieć, że jest wyjątkowe i koniecznie trzeba tu wejść. Po zwiedzaniu był spacer po mieście i lody.

Drugi, widoczny z daleka klasztor o imponujących rozmiarach to Batalha. Został ukończony w 1434 roku. Słynie z Królewskich Krużganków z misternymi koronkowymi zwieńczeniami okien.