Dookoła Portugalii

Piątek.


Ostatni dzień naszego wypoczynku, wypada zajrzeć na starówkę Lagos. Ale najpierw wybieramy plażę, na której będziemy się moczyć po spacerze.
Plaża Pinhao.

margaret-ka napisał(a):pomyślałam o Kulkach

Bardzo nam miło
Typ autka rzeczywiście podobny , ale wybrane miejsce na nocleg, hmmm... słabawe lekko, my staramy się zostawać w znacznie bardziej ustronnych okolicach. Nawet na tym placyku ustawilibyśmy się gdzie indziej
No ale może w tej Portugalii taki marny wybór

Skałki i plaże, no cóż... warto to choć raz zobaczyć na własne oczy
I nawet temperatura oceanu chyba mi niestraszna, skoro z przyjemnością moczyłem się niedawno w 16-sto stopniowym Bałtyku

Ciekawe kiedy nad oceanem jest lepsza pogoda i mniej ludzi, początkiem maja, czy końcem września .

kulka53 napisał(a): ale wybrane miejsce na nocleg, hmmm... słabawe lekko

Też tak oceniałam zaglądając im do sypialni A jeszcze na tym placu strasznie się kurzyło.
Z moich obserwacji wynika, że wzdłuż wybrzeża ciężko o fajne miejsce. Warunki naturalne powodują, że na plaże samochodem wjechać się nie da, a nawet jeżeli jest gdzieś taki odcinek to fala i wiatr nie pozwolą tam dłużej zabawić. W najatrakcyjniejszych miejscach zabudowa jest dość gęsta.
Dużo lepiej pod tym względem jest na północy, w górach i wzdłuż granicy z Hiszpanią.

Co do terminu- jak mam wybór, stawiam na wrzesień. Cieplejsza woda, więcej owoców. Czy mniej ludzi- nie wiem.
W każdym bądź razie jeżeli zorganizujecie taką wyprawę, będę śledziła z zapartym tchem.

Spacer po Lagos.

Leszek Skupin napisał(a):Bardzo lubię ptoki

Ładne były i nawet nie bardzo strachliwe

Do kościoła św. Franciszka w kolejce czekały dwie kilkudziesięcioosobowe wycieczki, więc zwiedzanie w tym momencie odpadało. I ogólnie ilość plączących się po ulicach ludzi lekko nas przeraziła.

Przed wyjazdem myślałam o zakupach artykułów z korka, jakaś torba czy cóś. Ale to co oferowano w takich sklepikach było raczej papierowe i prosto z Chin.

Plaża Pinhao bardzo nam się spodobała, ładnie sporo miejsca, bez tłoku. I dużo muszelek.

Idąc górą do końca skarpy można mieć dobry podgląd na Plażę Dona Ana.

Na skarpie przy wejściu na Pinhao mieszkają sobie jacyś szczęśliwcy. Tej lokalizacji to im bardzo zazdroszczę

Sobota.


Samolot mamy o 18.20. Zastanawiamy się jak optymalnie wykorzystać czas, bez stresu oddać zabawkę elektroniczną i auto, a potem za długo nie siedzieć na lotnisku. Czas potrzebny na przejazd autostradą da się dość precyzyjnie przewidzieć; nie bierzemy pod uwagę jazdy inną drogą. Wyjeżdżamy koło 9.00. Żeby nam nie było przykro- psuje się pogoda.

Kusi nas Setubal. Skręciliśmy chyba tylko po to żeby się przekonać, że nic ciekawego tu nie ma. Jedyny powód, dla którego można odwiedzić nabrzeże to jedzenie- grill dymił zachęcająco, ceny umiarkowane.

















Chcieliśmy przejechać przez most Vasco Da Gama, ciągle najdłuższy w Europie. Został oddany w 1998 roku dla upamiętnienia 500- nej rocznicy odkrycia drogi morskiej do Indii przez tego portugalskiego żeglarza. Łączna długość mostu to 17,2 km, w tym 0,829 km to przęsło główne, 11,5 km pozostałe przęsła nurtowe oraz 4,8 km to wiadukty dojazdowe oraz węzły.
Niestety, im bliżej Lizbony tym brzydsza pogoda. Niebo zrobiło się czarne, zaczęło padać. Dobrze, że dopiero dzisiaj, ale most był prawie niewidoczny.

Jak już wspominałam, musieliśmy zrobić kilka kilometrów w stronę Cascais żeby oddać dzyndzelek. Na trasie od siedziby Via Verde do centrum i potem do lotniska nie ma już odcinków płatnych.

Podjęliśmy ryzykowną decyzję i na ostatnie dwie godziny wjechaliśmy do centrum Lizbony. Chciałam jeszcze raz zobaczyć Alfamę i wypić tam kawę. Sam przejazd nie był jakoś bardzo uciążliwy, dużo czasu straciliśmy na szukanie miejsca parkingowego w okolicy dworca Apolonia.

Było kolorowo i wesoło. Mieszkańcy przygotowywali swoje posesje do dorocznego święta Festas Lisboa. Robili to dosłownie z pieśnią na ustach, kobiety tańczyły na ulicy. Nie każda knajpa sobie, tylko przez głośniki zamontowane na stałe wzdłuż głównego traktu leciało podrywające z miejsca portugalskie disco-polo. Tam gdzie robotę kończono, zaczynało się jedzenie. Aż żal było opuszczać ten rozgardiasz.