Dolomity - skalne twierdze

Fatamorgana napisał(a):No właśnie! Dawaj foty!

A podświetloną słońcem ścianę Keilspitze w wianku z obłoków już widziałeś? Podpowiadam: w Alpejskich wędrówkach.

OK, OK - już się biorę za Sassolungo.

Pozdrawawiam,
Wojtek

Oto jeszcze kilka fotek z dojścia kotłem do początku ferraty.
Na piątej fotce widać zbliżenie na jej początkowy fragment, który Piotr wyznaczył grubą linią.

Piękną miałeś pogodę !
Wiało choć trochę ? My wypacaliśmy resztki wody, a wiaterek powitał nas dopiero na szczycie.

plavac napisał(a):Piękną miałeś pogodę !

Po nocnej ulewie.

Ale przecież na Twoich zdjęciach też piękna aura!

plavac napisał(a):Wiało choć trochę ? My wypacaliśmy resztki wody, a wiaterek powitał nas dopiero na szczycie.

Dokładnie nie pamiętam, ale ciepło było.
Sam charakter tego kotła, ciasno otoczonego wysokimi ścianami, już w znacznym stopniu ogranicza przepływ powietrza.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zakładam moje chomąto i w górę. Trasa wiedzie skalistym żlebem i jego ścianami, najpierw z odchyleniem północnym, by potem skręcić pod kątem prostym w lewo a następnie wejść w ścianę, już wyraźnie kierując się na południe.

Cały czas rosną wokół mnie urwiska podkowy Sassolungo a chwilami w przepaścistych szczelinach widać świat zewnętrzny.

Taaa ... skończyły się wędrówki ... zaczęła wspinaczka.
Pionowe strzeliste ściany (jak trafnie nazwałeś) podkowy Sassolungo ... budzą respekt i szacunek.
Wyglądają ślicznie, elegancko ... i od pewnego momentu bardzo niedostępnie.
Sassolungo podobnie jak Pelmo, widoczne z wielu miejsc i bardzo charakterystyczne.

Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Taaa ... skończyły się wędrówki ... zaczęła wspinaczka.

No cóż - zostałem postawiony pod ścianą.

mariusz-w napisał(a):Sassolungo podobnie jak Pelmo, widoczne z wielu miejsc i bardzo charakterystyczne.

Przy czym - z każdej strony wygląda inaczej.

Pozdrawiam,
Wojtek

No i jak tu nie mieć respektu dla tego człowieka...?

Ta wspinaczka na początku może speszyć. Zaczyna się ferratowym ubezpieczeniem czyli stalową liną, którą po 10 metrach się ... kończy.
Tkaczyk pisze o tym "lojalnie" (o ferracie) "...pozostawiona w dużym stopniu w naturalnym stanie." Chyba nie wszystkie przewodniki są tak "lojalne" . W połowie żlebu spotkaliśmy parę Niemców - zdenerwowani pytali, czy dobrze trafili na drogę Oscara Schustera. Gdy dowiedzieli się, że jeszcze jakiś czas muszą się wspinać bez autoasekuracji, wycofali się.
My też nie wiedzieliśmy jak długo tak będzie, ale po wyjściu na przełączkę pod żandarmem zaczęły się doskonałe ubezpieczenia - miałem wrażenie, że po "kapitalnym remoncie"

W żlebie ...



Na przełączce kończącej podejście żlebem ...




Fajnie pokazałeś ubierających się w chomąta
Brakowało mi takiego ujęcia.

Pozdrawiam

Edit:
... respektu dla dwóch człowieków

mahadarbi napisał(a):No i jak tu nie mieć respektu dla tego człowieka...?

Respekt trzeba mieć dla gór.

plavac napisał(a):Ta wspinaczka na początku może speszyć. Zaczyna się ferratowym ubezpieczeniem czyli stalową liną, którą po 10 metrach się ... kończy.

Ferrat z krótszymi, bądź dłuższymi odcinkami bez ubezpieczeń jest mnóstwo.

plavac napisał(a):W żlebie ...

Na przełączce kończącej podejście żlebem ...

Liczyłem na Twoje zdjęcia. Może na trochę więcej...
Pozostała część moich fotek z wejścia na Sassopiatto w następnej odsłonie.

plavac napisał(a):Fajnie pokazałeś ubierających się w chomąta
Brakowało mi takiego ujęcia.

Wspominałem, ze wychodząc ze schroniska widziałem jakąś czwórkę ruszającą za mną - to oni. Wspomniałem również o sylwetce podążającej przede mną. Złapałem gościa na przedostatniej zamieszczonej fotce. Jest malutki, ale ja wiem gdzie jest. Widać go?

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Wspomniałem również o sylwetce podążającej przede mną. Złapałem gościa na przedostatniej zamieszczonej fotce. Jest malutki, ale ja wiem gdzie jest. Widać go?

Patrząc na te czerwone ślady wzdłuż ściany, to, mz, ze trzy razy się bidak zsunął, zanim się tam wdrapał, gdzie go teraz widać


Pozdrawiam

Franz napisał(a):Respekt trzeba mieć dla gór.

To tak oczywista oczywistość, że brzmi niemal jak obraza. Ja w respekcie dla Cię jednakowoż pozostanę

Jeden z wielu "ludziów" Gór dziękuje za respekt

Widać "gościa" na przedostatniej fotce. Po plecaku go poznałem

Wojtku - nie chciałem uprzedzać. Ale jak odmówić Człowiekowi Gór ...


Nasze impresje z tej ciekawej drogi.





















A tak naprawdę wszystkie obawy i emocje związane z przejściem ferraty Oskara Schustera były niepotrzebne, bo nad całą drogą czuwała Siła Wyższa ...



Gdybym tylko wiedział o tym wcześniej

pozdrawiam