Dolomity - skalne twierdze

Mam czas na piwko? Nieee... nie bardzo. A więc tylko przeskakuję w lekkie ciuchy - temperatura rośnie - i w drogę. Czeka mnie trawers ponad doliną Vajolet; kieruję się w południowe krańce Rosengarten.









Ścieżka wędruje przyjemnym trawersem, w dole widać sporo ludzi podchodzących z hali Gardeccia do schroniska Vajolet. Moją ścieżkę widzę nawet parę kilometrów dalej, jak przecina piargi pod skałami Mugoni i Zigolade a bezpośrednio nade mną wiszą pionowe ściany grani Saumann. Chmury zahaczają o wierzchołki gór ale pogoda się poprawia.

Ponad otwierającą się doliną Vajolet coraz potężniej prezentuje się masywna twierdza Selli. Tam będę za dwa dni a na razie podchodzę na przełęcz Zigolade. Ładne miejsce na posiłek - mijający mnie turyści sugerują, że może by tak po kromce chleba dla każdego. Zapraszam, ale życzą tylko smacznego.

Pięknie prezentuje się Sella -jak przywoływana już wcześniej Twierdza.
My przechodziliśmy na drugą stronę grani przez Passo Coronelle. Z jej perspektywy nie widać Selli i tak pięknego wglądu w górną część doliny Vajolet. Fajnie porównać te dwa przejścia.
pozdrawiam

plavac napisał(a):Pięknie prezentuje się Sella -jak przywoływana już wcześniej Twierdza.
My przechodziliśmy na drugą stronę grani przez Passo Coronelle. Z jej perspektywy nie widać Selli i tak pięknego wglądu w górną część doliny Vajolet.

Ojjj... to szkoda. Czyli Roda di Vael, ferrata Masare - nie? To chyba najpiękniejsze trasy w Rosengarten...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a): Czyli Roda di Vael, ferrata Masare - nie? To chyba najpiękniejsze trasy w Rosengarten...

W tym roku nie - ale w przyszłym ...

Nie widzieliśmy Selli ale wtedy nawet nie wiedziałem, że z miejsca leżącego kilometr dalej na południe jest to możliwe.
To co otwierało się przed naszymi oczami, było tak absorbujące i ... zachwycające

Wiem, że mogę , więc wklejam jak to było w tym roku w sierpniu na szlaku na Passo Coronelle ( Tchagerjoch ).

Początkowo nasza ścieżka była wspólna i widzieliśmy tę samą wspaniałą wschodnią ścianę opadającą z grani Baumann. Szliśmy tam w palącym słońcu bez powiewu wiatru ...




Potem zobaczyliśmy przełęcz i zrobiło się nam trochę słabo z wrażenia, że jeszcze tyle do przejścia - ale to była Twoja przełęcz, Zigolade - przy drogowskazach odetchnęliśmy z ulgą




Zanim jednak doszliśmy do rozejścia się naszych ścieżek, upłynęło trochę czasu, bo jakże nie stawać co krok i nie nasycać oczu takimi wspaniałościami ...








A spod samej przełęczy można było spojrzeć ku północy i zobaczyć taki widok. Patrzyłem i patrzyłem ... było kiedy wyrównać oddech





pozdrawiam

plavac napisał(a):Początkowo nasza ścieżka była wspólna i widzieliśmy tę samą wspaniałą wschodnią ścianę opadającą z grani Baumann. Szliśmy tam w palącym słońcu bez powiewu wiatru ...

Dzięki Twoim zdjęciom nie muszę tym razem urozmaicać palety barw wstawkami z innych wypadów.

plavac napisał(a):

Focobon. Niesamowite turnie. I nie tracą na bliższym poznaniu.

Pozdrawiam,
Wojtek

Teraz krótkie zejście na uroczą, idealnie płaską polankę - tuż przed nią przechodzę pod kamiennym mostem u stóp filara Mugoni - i marsz w górę. Trochę potu kosztuje osiągnięcie przełęczy Vaiolon, zwłaszcza początek jest stromy. Za to widoki... na błękitnym tle nieba słońce bawi się z chmurami w układanie wzorków na otaczających mnie ścianach.

Poprzez przełęcz zaglądają skały Latemaru wraz z ich najwyższym szczytem. Na przełęczy turyści pokazują sobie ludzi na grani; to tam można wejść?! - słyszę nutkę podziwu i zazdrości. A może wibruje w tym również rodzaj politowania: co to za wariaci?!

Zdejmuję plecak, zakładam uprząż, teraz mają jednego niemalże na wyciągnięcie dłoni. Kierują obiektywy w moją stronę. Jeszcze jeden wariat?..

Franz napisał(a): Jeszcze jeden wariat?..

Biorę głęboki oddech, bo teraz - Roda di Vael i potem - Masare (?) .

Czyli po raz drugi będziesz mnie "kusił" do zmiany planów
Ale kto zmieni plany "wariata" jak nie inny "wariat" ...
pozdrawiam

plavac napisał(a):Biorę głęboki oddech, bo teraz - Roda di Vael i potem - Masare (?) .

No cóż, jakoś do samochodu musiałem przecież wrócić.

plavac napisał(a):Czyli po raz drugi będziesz mnie "kusił" do zmiany planów
Ale kto zmieni plany "wariata" jak nie inny "wariat" ...

Nie wiem, czy znasz taka piosenkę. W czasach studenckich się grało i spiewało - w refrenie się powtarzało: Wariatem być to dobra rzecz, lecz trzeba dobre buty mieć...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):No cóż, jakoś do samochodu musiałem przecież wrócić.

No oczywiście !!! ... i mamy uwierzyć, że to jedyny powód !

Wędrując po Dolomitach i obserwując "takich na uprzęży" ... nie myślałem o nich jak o wariatach.
Raczej nieraz z zazdrością obserwowałem, a czasami z obawą.
Chociaż sadzę ... że w ich wypadku, to drugie było zupełnie niepotrzebne.

Pozdrawiam.

Hop, hop ! Wojtku !
Wyobrażam sobie, że cudne widoki ze szczytu Roda di Vael podziwiasz - ale nigdy tak długo nie kontemplowałeś ich samodzielnie ...
Podziel się nimi

Jeśli masz taką możliwość ...

pozdrawiam
Piotr

plavac napisał(a):Hop, hop ! Wojtku !
Wyobrażam sobie, że cudne widoki ze szczytu Roda di Vael podziwiasz

Ciut z innego ... i ciut gdzie indziej.





... musimy troszkę poczekać !

Pozdrawiam.

Dzięki za info . Czekamy zatem