Dolomity - skalne twierdze

Całkiem zimowo. Pięknie...

Pozdrawiam Wojtek.

bernidi napisał(a):Całkiem zimowo. Pięknie...

Na co innego liczyłem.

Pozdrawiam,
Wojtek

Dawno mnie tu nie było, a tymczasem TYLE ŚNIEGU napadało???

Normalnie, jak nie w górach

tony montana napisał(a):Dawno mnie tu nie było, a tymczasem TYLE ŚNIEGU napadało???

Normalnie, jak nie w górach

Pożegnanie lata.

Pozdrawiam,
Wojtek

Mijam zabudowania i parkuję na sporym placu na końcu drogi. Tak mi się przynajmniej wydaje do momentu, kiedy po zarzuceniu plecaka i wyruszeniu w trasę spotykam kawałek dalej wpakowany w śnieg samochód tuż przed miejscem, gdzie drogę przegradza niewielka lawina nie tyle śnieżna, co ziemna.

Mijam wkrótce odbicie do Ranch Hütte – pewnie do niego próbował ktoś dojechać – i zagłębiam się w coraz bardziej zimowy świat.

Zagłębiasz się w okolice, które kiedyś w stricte zimowym miesiącu penetrowałem na rakietach, tyle, że od południowej strony. Śniegu było mniej więcej tyle samo, co u Ciebie pod koniec lata...
To kolejne miejsce, gdzie chciałbym jeszcze wrócić.

Póki co, spróbuję je pooglądać Twoimi oczami; łatwo nie będzie - przez dwa tygodnie będę chłonął płaską zieleń mazowieckich nizin, z ograniczonym dostępem do sieci.

Choć bardzo mnie ciekawi, czego dokonałeś w tak ekstremalnych warunkach.
Pozdrawiam, "do usłyszenia".
Piotrek

plavac napisał(a):łatwo nie będzie - przez dwa tygodnie będę chłonął płaską zieleń mazowieckich nizin, z ograniczonym dostępem do sieci.

Tak właśnie myślałem, że zaszyłeś się w głuszy w stylu internet-free...

plavac napisał(a):Choć bardzo mnie ciekawi, czego dokonałeś w tak ekstremalnych warunkach.

Teraz już znacznie wolniej i nieregularnie będą się kolejne odcinki pojawiały.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Teraz już znacznie wolniej i nieregularnie będą się kolejne odcinki pojawiały.

Nie jest to powód do zadowolenia, ale - w mojej sytuacji - będzie łatwiej o spotkanie na szlaku.
Pozdrawiam.
Piotrek

plavac napisał(a):Nie jest to powód do zadowolenia, ale - w mojej sytuacji - będzie łatwiej o spotkanie na szlaku.

A ja zamiast wspomnieniami, może znowu będę żył bieżącymi wrażeniami...

Pozdrawiam,
Wojtek

Szlak nr 15 zamienia się na rozstajach w 15a, jednak dalej znakowanie ginie pod śniegiem i idę na wyczucie. Gdzieś tam udaje mi się dostrzec czerwono-biały pasek na drzewie, potem wychodzę na otwarte tereny i w którymś momencie odbijam wręcz od utrzymywanego kierunku, żeby się doszukać na ścianie odległego szałasu upragnionego wzoru w barwach narodowych.
Kiedy dostrzegam coś, co wydaje mi się śladem drogi, zbaczam w tę stronę, trafiając – niestety – na chlupiące pod śnieżną pokrywą młaczki, ale kiedy staram się je ominąć, wpadam na wydeptany w śniegu trop i od tego momentu nim podążam. Tak udaje mi się dotrzeć do Heiligkreuz.

Franz napisał(a):Tak udaje mi się dotrzeć do Heiligkreuz.

Ech! Cicho serce, cicho...
P.

plavac napisał(a):

Franz napisał(a):Tak udaje mi się dotrzeć do Heiligkreuz.

Ech! Cicho serce, cicho...

Święty Krzyż w zimowej scenerii...

Pozdrawiam,
Wojtek