Dolomity - skalne twierdze

Fatamorgana napisał(a):A Sorapiss- ten mało dostępny i kruchy gigant?

O ile pamiętam, to tam jest chyba II UIAA? Przy tej kruchości - samemu, bez asekuraji... nie jestem przekonany.
Natomiast wspaniała jest ta pętelka po grupie Sorapiss, złożona z trzech ferrat - dostarczyła mi sporo przyjemności.

Fatamorgana napisał(a):Monte Pelmo?

Owszem.

Fatamorgana napisał(a):Tak w ogóle, w grupie Pala zaliczyłeś klasyki czy skończyło się na Stella Alpina? Bardzo chciałbym ponownie zobaczyć Val d' Angheraz i przejść ów niezwykły oraz dziki Boral Besausega (pewnie wiesz o czym mowa).

Tiaa, wiem o czym mówisz. Tam nie byłem - może kiedyś zawitam.
W Pale przeszedłem kilka lat temu ferraty Bolver-Lugli, Porton i Velo oraz przespacerowałem się po Altiplano.
Zdecydowanie do Pale chciałbym jeszcze wrócić.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Dzień pierwszy - Sextener Dolomiten

Po wycieczce na Monte Piana wracam do Toblach (Dobbiaco) i Innichen (S.Candido). Stąd doliną Sextener (Sesto) wjeżdżam na przełęcz Kreuzberg (Montecroce ). krótki zjazd na południe i odbijam boczną drogą na zachód do Val Risena, podjeżdżając na parking przy schronisku Lunelli, gdzie spędzam noc.

Następnego dnia rano startuję szlakiem do schroniska Berti. Mam zamiar spędzić trzy dni w górach.



Nade mną ściany grupy Popera tuż po wschodzie słońca.



Od schroniska obniżam się lekko w lewo i podchodzę piarżystym lejem do początku ferraty Roghel.



W lewo ponad schroniskiem jedna z zegarowych turni - Dziewiąta.



Za mną graniczny grzbiet Alp Karnijskich.



Lej zawęża się do żlebu.



Zaczynają się ubezpieczenia.



Wychodzę na przełączkę ponad Val (doliną) Stalata.



Kieruję się w prawo, mając przed oczyma turnie w południowej grani Monte Popera. Widać ścieżkę u dołu zdjęcia.



Na południe - Marmarole.





Widać dwóch turystów na trawersie.



Dochodzę do Ciadin (kotła) de Stalata.



Podziwiam turnie nade mną.



Jedna z iglic.



Zamknięcie kotła.





W dole głęboka i wąska Val Stalata a przed mną kolejna ferrata - Cengia Gabriella.



Inne fotki z tego wyjazdu pod adresem http://wfs.freehost.pl/Dol04/Dol04.html

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

... cały czas pięknie...i tchu już brak o tego wspinania

znalazlem coś takiego :
http://gebirgskrieg.heim.at/

...jak znasz ? - to ja już teraz też ... jeśli nie to "przyjemnej" e-lektury !

pozdrawiam

mariusz-w napisał(a):... cały czas pięknie...i tchu już brak o tego wspinania

Podążam za Tobą w Austrii - też ładnie i ciekawie.

mariusz-w napisał(a):znalazlem coś takiego :<...> jak znasz ?

Dzięki. Wygląda interesująco. Zapisałem sobie do lektury w wolnych chwilach.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Jestem, czytam, patrzę i ... podziwiam.
Kolejny cel wypraw wrześniowo - październikowych zapisałem w kajecie .

Buber napisał(a):Kolejny cel wypraw wrześniowo - październikowych zapisałem w kajecie .

Tyle, że w październiku śnieg jest tam już częstym gościem. Wrzesień - jak najbardziej.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Ferrata Cengia Gabriella zaczyna się piarżystą półką. Z początku szeroka, szubko zaczyna się zwężać.



Idę pod ścianami Giralba di Sotto w południowej grani Monte Popera.



Chwilami trzeba się schylić by nie zawadzić gową o niski strop.



Na lewo od trasy sterczą niewysokie, ale interesujące iglice.



Nie ma mowy o zbliżeniu się do nich - głęboka fosa stanowi wystarczającą obronę.



Za nimi granie, wysyłane na południe przez Cima Bagni.



Przewijam się przez kilka mniejszych kantów, pokonując je krótkimi ściankami i rynnami.



Mijam filar, kończący południową grań Giralba di Sotto i skręcam ostro w prawo.



Pojawia się Giralba di Sopra w zachodniej grani.



Przez wąskie szczerbiny zaglądam jeszcze do Val Stalata.



Po prawej potężne baszty.



Po lewej w kolejnej szczerbinie - Marmarole.



Teren staje się łatwiejszy a widoki bardziej otwarte.



Spoglądam za siebie.



Stromym, piarżystym żlebem niemal zjeżdżam do kotła, kończącego Val Giralba Alta i przy schronisku Carducci wchodzę na ścieżkę turystyczną.



Podchodzę na Forcella Giralba, zostawiając po lewej Godzinę Dwunastą - Zwölferkogel (Croda dei Toni o Cima Dodici).



Stąd już tylko niewielkie obniżenie i ostatnie podejście tego dnia - do schroniska Zsigmondy-Comici. Tam mam zamiar spędzić dwie kolejne noce.



Inne fotki z tego wyjazdu pod adresem http://wfs.freehost.pl/Dol04/Dol04.html

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Przepiękne
Miejscami ( zwłaszcza tam gdzie trzeba pochylić głowę ) , przypominają się półki delle Bocchette.
Pozdrawiam .

Ja to samo, przepiękne widoki.

A ponieważ na pewno (wiem to na 100%) nigdy mnie na tej "ścieżce" nie będzie wybieram sobie moje nr Jeden z tej trasy.
Zdjęcie po tekście
"Teren staje się łatwiejszy a widoki bardziej otwarte. "

A największe wrażenie robi to następne czyli po tekście
"Spoglądam za siebie."

Popatrzę może mi tęsknota przejdzie.

plavac napisał(a):Miejscami ( zwłaszcza tam gdzie trzeba pochylić głowę ) , przypominają się półki delle Bocchette.

Zanim ja dojadę do wizyty w Brencie, może Ty coś zdążysz opowiedzieć?

Lidia K napisał(a):A ponieważ na pewno (wiem to na 100%) nigdy mnie na tej "ścieżce" nie będzie wybieram sobie moje nr Jeden z tej trasy.

W Dolomitach miejsc przepięknych jest około mnóstwa, co mam nadzieję wykażę w tym wątku.
Wiele miejsc z fantastycznymi widokami jest osiągalnych samochodem - szosy wjeżdżają na przełęcze powyżej 2000m (kilka takich fotek z przejazdu też tu pokażę). Poza tym, jest bogata sieć szlaków turystycznych dla każdego, z tym że niektóre mają większe, inne mniejsze, przewyższenia. Jeśli byś kiedyś chciała zobaczyć dokładnie wspomniany przez Ciebie widok, to można podejść od południa, niestety z wysokosci ok. 950m. Schr. Carducci leży na ok. 2300m. Dla odmiany, można podejść od północy, startując z 1450m na przełączkę Giralba (2431m), skąd blisko do tego schroniska.
Ale myślę, że zdążysz tu jeszcze wybrać mnóstwo innych pięknych miejsc.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Wojtku - Twoja opowieść biegnie logicznie poprowadzoną drogą
Będę nią podążał a od czasu do czasu pozwolę sobie coś wkleić.
Lub króciutko napisać.
Pozdrawiam

plavac napisał(a):Twoja opowieść biegnie logicznie poprowadzoną drogą

Zastanawiałem się, czy przedstawiać rejony w jakiejś kolejności geograficznej, ale ostatecznie zdecydowałem się na sekwencję chronologiczną - tak mi jest najłatwiej. W późniejszych odcinkach zaczną się pojawiać nieco szersze opisy tekstowe.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Czekam na tą Brentę...
Tak rzadko się spotyka zdjęcia i informacje stamtąd...
I tak dawno nie było okazji tam być ponownie, że chętnie zobaczę co porabiałeś w tamtych stronach.
Miałem tylko okazję być przelotnie - za namową moich włoskich znajomych z Trento, w okolicy Madonna d C. ale bardziej (więcej) po stronie Adamello niz w Brencie. Za to widoki z Lago Nero i spod Rif. Cornisello na całą Brentę są takie, że....

To zanim dojdziemy tam latem ( bo z okolic Val di Sesto jeszcze daleka droga ) , tak widać Brentę z okolic Cinque Lagi zimą.
Albo tak to mogło wyglądać 100 lat temu
Pozdrawiam



A teraz wytęż wzrok i znajdź schronisko Tucket

Ten "blaszok" zbyt wyraźnie widać...
Dzięki za foty!
Btw. czy ma ktoś zdjęcie sławnej tamtejszej wieży Campanile Basso?
Tylko raz w życiu ją widziałem, ale gdzieś tam czytałem, że miała ona swoją ciekawą historię zdobywania (podobnie jak Torre Trieste w masywie Civetty).