Dolomity - skalne twierdze

Franz napisał(a):Uchylając rąbka tajemnicy, następny dzień nie będzie gorszy...

To i ja uchylę rąbka, że jak tylko wrócę w niedzielę wieczór z Murzasichla, w te pędy ruszam za Tobą!
Pozdrawiam!
Piotrek

plavac napisał(a):To i ja uchylę rąbka, że jak tylko wrócę w niedzielę wieczór z Murzasichla, w te pędy ruszam za Tobą!

Pięknej pogody Ci życzę,
Wojtek

Teraz już zaczynam drogę powrotną - oczywiście, mam zamiar zamknąć pętlę, zatem kieruję się szlakiem na północ.

Ładny daleki plan na przedostatnim zdjęciu. Działa na wyobraźnię .

Pozdrawiam
Szymon

Nefer napisał(a):Ładny daleki plan na przedostatnim zdjęciu. Działa na wyobraźnię .

Mnie też to zdjęcie zatrzymało na dłużej

Pięknie


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):

Nefer napisał(a):Ładny daleki plan na przedostatnim zdjęciu. Działa na wyobraźnię .

Mnie też to zdjęcie zatrzymało na dłużej

Pięknie

Dwie zachodnie grupy Dolomitów.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ścieżka najpierw lekko opada, by następnie się podnieść i dopiero za szczerbiną przy skalnych kłach zaczyna się ostry spad. Początkowo obślizła ziemista ścieżka, słabo kamieniami upstrzona, sprawia nieco kłopotów, jednak kijki zdecydowanie ułatwiają poruszanie się w takim terenie. Potem szlak gdzieś zanika i po jakimś czasie mam pewność, że go zgubiłem. Wiem, że zgodnie z teorią należy wrócić do ostatniego widzianego znaku, jednak teoria w moim przypadku rozmija się czasami z praktyką, więc utrzymując kierunek, próbuję schodzić dalej - zwłaszcza, że wkrótce teren staje się znacznie bardziej przyjazny.

Ależ piękny ten granat jeziora na tle skał! Jak nam dobrze, że możemy doświadczyć tego piękna wszystkimi zmysłami...
Wędruję z Tobą dalej.
Piotrek

plavac napisał(a):Ależ piękny ten granat jeziora na tle skał! Jak nam dobrze, że możemy doświadczyć tego piękna wszystkimi zmysłami...

A to tylko taka większa kałuża...

Pozdrawiam,
Wojtek

Żeby wszystkie kałuże były takie piękne... , inaczej świat by wyglądał.

Pozdrawiam
Szymon

Nefer napisał(a):Żeby wszystkie kałuże były takie piękne... , inaczej świat by wyglądał.

Każdy ma taką kałużę, na jaką sobie zasłużył...

Pozdrawiam,
Wojtek

Spore połacie skośnie ułożonych, potężnych szorstkich głazów, przetykanych trawkami - trzeba tylko uważać, bo trawki czasami maskują dosyć głębokie szczeliny pomiędzy głazami.

Kiedy docieram do małego, urokliwego oczka wodnego, urządzam sobie nad nim trzeci posiłek tego dnia, po czym ruszam dalej. Teren nie puszcza wprost w prawo w dolinę, więc staram się utrzymywać pewien skos w jej stronę. Nadal mam pod stopami skośne głazy - jednak tracą one swój szorstki charakter, kiedy pokrywa je cieniutka warstwa wilgoci, która nie wiadomo skąd się tutaj wzięła. Bardzo ostrożnie teraz stąpam, potem trzeba jeszcze pokonać niezbyt wysokie, ale wymagające urwisko i... trafiam na szlak, który gdzieś tam wyżej ode mnie uciekł. Szlak wygląda na mało uczęszczany, bo muszę się nieco przez gęste zarośla przedzierać, jednak zawsze gwarantuje on bezpieczny kierunek schodzenia. I wtedy... po prawej dostrzegam staw na dnie doliny.