Dolomity - skalne twierdze

blackmore2k3 napisał(a):tutaj również miło byłoby widzieć nowe posty

Najbliższy jeszcze dzisiaj.

Pozdrawiam,
Wojtek

Super

Tu skręcam w lewo, szlakiem nr 117, który przecina moją dotychczasową, wiodącą w górę doliny, trasę.

Z dołu żwawym krokiem ciągnie sześcioosobowa grupa. Skręcą za mną? Nie, idą dalej.

Jestem, oglądam. Drabinki na ostatnim zdjęciu się pojawiły. Ciekawe, co było, gdy już je pokonałeś .

Pozdrawiam
Szymon

Nefer napisał(a):Jestem, oglądam. Drabinki na ostatnim zdjęciu się pojawiły. Ciekawe, co było, gdy już je pokonałeś .

Sam jestem ciekaw.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zwracam wzrok w stronę wąskiego żlebu, w który wprowadza mój szlak. Podchodzę bardzo stromo pod skały, gdzie zaczynają się metalowe drabinki. Można się przypiąć do liny asekuracyjnej, ale trasa jest zupełnie łatwa, więc nie myślę w tej chwili o wyciąganiu sprzętu z plecaka. Wkrótce nad moją głową strzela w górę Diabelska Turnia - Torre del Diavolo - i po chwili lekko piarżystym terenem o łagodniejącym nachyleniu osiągam Diabelską Przełączkę.

Widoczność jest kiepska i zaczynam się obawiać, że prognozy zrobiły mnie w balona. Nie tracę jednak całkiem nadziei, a że stąd byłby wspaniały widok na najeżone turnie po drugiej stronie dolinki, to roztasowuję się ze śniadaniem - może coś się w międzyczasie zmieni. Może jem zbyt szybko, a może nadzieje były nieuzasadnione - w każdym razie niebo nadal nie jest mi przychylne, kiedy zarzucam ponownie plecak na grzbiet i schodzę do piarżystego kotła. Widać szlak nr 115, prowadzący z dołu do schroniska Fratelli Fonda-Savio; wkrótce łączę się z tym szlakiem tuż pod samym schroniskiem.

Skały, chmury, gdzieś tam w oddali schronisko - typowe górskie klimaty.
Z drugiej strony z ostatnich zdjęć bije jakiś taki chłód potęgowany przez wilgoć... Ale to pewnie mylne wrażenie.

Pozdrawiam
Szymon

Nefer napisał(a):Skały, chmury, gdzieś tam w oddali schronisko - typowe górskie klimaty.
Z drugiej strony z ostatnich zdjęć bije jakiś taki chłód potęgowany przez wilgoć... Ale to pewnie mylne wrażenie.

Ja tam wyłowiłem nawet błękit .

Pozdrawiam,
Wojtek

Nie zaglądając do środka, studiuję przez moment drogowskazy, po czym ruszam w kierunku, który jako jedyny oznaczony jest kolorem niebieskim. Za mną zostają wspaniale wprost znad schroniska strzelające w górę Torre Wundt i Cadin di Tocci.

Franz napisał(a):Ja tam wyłowiłem nawet błękit .

Też go widzę, choć nie ma go za dużo . Ale lepsze to niż nic.

Pozdrawiam
Szymon

przepiękne te turnie

Nefer napisał(a):Też go widzę, choć nie ma go za dużo . Ale lepsze to niż nic.

Prawdziwie piękna pogoda wróci dopiero na następną trasę.

Mikeee napisał(a):przepiękne te turnie

Namiastka Drei Zinnen.

Pozdrawiam,
Wojtek

A ten wyróżniony kolor, to szlak podejściowy pod ferratę Merlone.
Trasa prowadzi pod ściany bocznej grani, rozdzielającej dolinkę, którą podchodzę w górę, od tej, którą przed chwilą schodziłem.