Dolomity - skalne twierdze

Franz napisał(a):

Nefer napisał(a):Czas urlopowy - jak najbardziej miło. Połaziliśmy trochę z dzieciakami po Beskidach (Śląskim i Żywieckim), byliśmy też w Krakowie.

Wszystko miejsca, do których mam blisko, w których bywałem często i w których nie byłem już dawno.
Chyba czas coś z tym zrobić...

Eeee . . . i po Ci to



Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Eeee . . . i po Ci to

Bo można sobie przyjemnie - w lampką wina w ręku - pooglądać stare zdjęcia...


Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Wszystko miejsca, do których mam blisko...

My mamy trochę dalej, więc może poza Krakowem, to tylko dłuższe wyjazdy urlopowe wchodzą w grę.
Na pewno w Beskid Żywiecki i Śląski wrócimy - nie byliśmy np. na Babiej Górze.

Z ostatniej serii zdjęć spodobał mi się lazur na pierwszej fotografii .

Pozdrawiam
Szymon

Nefer napisał(a):Na pewno w Beskid Żywiecki i Śląski wrócimy - nie byliśmy np. na Babiej Górze.

No, tak - na Babią warto się wybrać. Z moich ulubionych miejsc w Żywieckim mogę polecić Worek Raczański, rejon Lipowskiej oraz Jałowiec z okolicą.

Pozdrawiam,
Wojtek

Dosyć nisko jeszcze odchodzi szlak 202 do Casera Mimoias, a na koniec stromego podejścia trafiam na trawers, gdzie w prawo skręcam w kierunku rifugio De Gasperi. Potem znowu podejście doprowadza do rozwidleni. W materiałach mam napisane, żeby wziąć górny wariant, lecz akurat przy nim widnieje informacja, że został zniszczony i należy się udać dolnym. Wolę nie ryzykować i nadłożę te dziesięć minut. Ścieżka się obniża, by po chwili przeciąć żleb z płynącym w jego korycie potokiem Pradibosco. Kiedy spoglądam w górę, widzę potężne rumowisko - musiało się zdrowo tutaj oberwać...

Franz napisał(a):No, tak - na Babią warto się wybrać. Z moich ulubionych miejsc w Żywieckim mogę polecić Worek Raczański, rejon Lipowskiej oraz Jałowiec z okolicą.

Na Wielkiej Raczy byliśmy, ale bez Worka (trasa: Rycerka - Wielka Racza - Zwardoń), zrobiliśmy też sobie wycieczkę: Żabnica Skałka - Hala Boracza - Hala Lipowska - Rysianka - Żabnica Skałka. Natomiast na Jałowiec nie dotarliśmy. Dzięki za podpowiedzi ciekawych wycieczek. Ja już w Beskidzie Żywieckim kilka razy byłem, ale dla dzieciaków i mojej żony był to pierwszy raz - na pewno nie ostatni i wszystkie podpowiedzi są mile widziane.

Pozdrawiam
Szymon

Nefer napisał(a):

Franz napisał(a):No, tak - na Babią warto się wybrać. Z moich ulubionych miejsc w Żywieckim mogę polecić Worek Raczański, rejon Lipowskiej oraz Jałowiec z okolicą.

Na Wielkiej Raczy byliśmy, ale bez Worka ...

Worek wymaga nocowania w schroniskach. Mój syn szedł tam 2 tygodnie temu, rezerwował noclegi, a ma miejscu okazywało się, że na przełomie sierpnia i września turystyka schroniskowa jest w zaniku...
Piękne widoki i urokliwy klimat oferuje Beskid Żywiecki. Pomimo, że to OT, jakoś nie psuje odbioru początku Wojtowej wędrówki z Pian di Casa...
Natomiast ogromnie się czuję zaintrygowany tym zapotrzebowaniem na stabilną pogodę!
Pozdrawiam
Piotrek

plavac napisał(a):

Nefer napisał(a):Na Wielkiej Raczy byliśmy, ale bez Worka ...

Worek wymaga nocowania w schroniskach. Mój syn szedł tam 2 tygodnie temu, rezerwował noclegi, a ma miejscu okazywało się, że na przełomie sierpnia i września turystyka schroniskowa jest w zaniku...

Można też robić jednodniówki z doliny Rycerki oraz Rycerek. Jednak warto tez wstąpić na Praszywkę i Będoszkę.

plavac napisał(a):Natomiast ogromnie się czuję zaintrygowany tym zapotrzebowaniem na stabilną pogodę!

Wkrótce się wyjaśni.

Pozdrawiam,
Wojtek

Potem następuje podejście - jakby powrót do właściwego kierunku - jeszcze przez chwilę trawersuję, znowu nieco podchodzę, przekraczam mniejszy od poprzedniego żleb i lekko się obniżam do migoczącego już pomiędzy drzewami schroniska.

Wewnątrz nie zastaję ani jednego wędrowca, krzątają się jedynie dwaj służbowi panowie. Na stolikach informacja, że w przypadku konsumpcji własnego prowiantu, trzeba zapłacić za korzystanie z mebli. Nie dopytuję, czy dotyczy to również członków Alpenvereinu - zbyt wcześnie na śniadanie - natomiast zagaduję o stan ferraty, zwłaszcza, że samo dojście do schroniska już nieco ucierpiało. Nie chciałbym się wpakować w jakieś mało przyjemne niespodzianki.
Upewniają mnie, że wszystko jest w porządku, zaś ja oświadczam, że po zrobieniu ferraty na pewno się w schronisku pojawię - taka forma ubezpieczenia.

Zegarek wskazuje kilka minut po ósmej, kiedy zostawiam za sobą rifugio Fratelli de Gasperi, wkraczając na sentiero attrezzato Corbellini.

Tuz za schroniskiem miłą atrakcję stanowi przekroczenie wylotu potężnej, a przy tym bardzo wąskiej, rozpadliny.