Dolomity - skalne twierdze

Franz napisał(a):. Moje ciało domaga się większego szacunku, niż dotychczas. Jeszcze tylko psychika nie chce się z tym faktem pogodzić...

Mam podobnie , do tego Agnieszka skutecznie studzi moje . . . " dziwne pomysły "

Też jestem z tych "odsetkowych "

Póki co , podziwiam Twoje wyprawy i na nich wyczyny , podobnie jak Mariusz z zazdrością i wielkim szacunkiem


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Póki co , podziwiam Twoje wyprawy i na nich wyczyny , podobnie jak Mariusz z zazdrością i wielkim szacunkiem

Tiaaa... też pewnie będę je wspominał z rozrzewnieniem...

Pozdrawiam,
Wojtek

piotrf napisał(a):

Franz napisał(a):. Moje ciało domaga się większego szacunku, niż dotychczas. Jeszcze tylko psychika nie chce się z tym faktem pogodzić...

Mam podobnie , do tego Agnieszka skutecznie studzi moje . . . " dziwne pomysły "


Pozdrawiam
Piotr

Jak dobrze być rozumianym ...
Podpisuję się pod oboma wypowiedziami
I czekam na ciąg dalszy , wyrąbując sobie w dżungli codzienności ścieżkę w stronę gór .
pozdrawiam
Piotr

plavac napisał(a):I czekam na ciąg dalszy , wyrąbując sobie w dżungli codzienności ścieżkę w stronę gór .

Ostrej maczety życzę.

Jeszcze dziś nastąpi ciąg dalszy.
Pamiętam, że wspominałeś kiedyś o Ogrodzie Różanym. Już wkrótce wystąpi.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Pamiętam, że wspominałeś kiedyś o Ogrodzie Różanym. Już wkrótce wystąpi.

Pozdrawiam,
Wojtek

Byłem na 100% przekonany, że właśnie tam teraz z Tobą wylądujemy !

Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Byłem na 100% przekonany, że właśnie tam teraz z Tobą wylądujemy !

Czyżbym był aż tak przewidywalny?..

Ale - jako że wjadę od południa, to wcześniej inna grupa. Za chwilę powinna być gotowa pierwsza odsłona.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zgodnie z obietnicami ogólnymi, kończącymi opis wędrówek po Dolomitach w 2005 roku oraz z bardzo już konkretnie przyobiecanym Mariuszowi ciągiem dalszym, przystępuję do kolejnej serii. Równolegle będę się starał podciągać wędrówki po pozostałej części Alp, tak by stopniowo zmniejszać dzielący je dystans. Jako, że przedstawiłem tu już przygody z lat 2004 i 2005, a w Alpejskich Wędrówkach znalał się dopiero rok 2004, więc trochę potrwa, zanim to się wyrówna.

Tyle - tytułem wstępu ogólnego. Zabierzmy się więc za rok 2006 w Dolomitach. Wtedy w ramach jednego wyjazdu wybrałem się najpierw do Słowenii w Alpy Julijskie, mając zamiar stamtąd udać się w Dolomity. Opuszczając Słowenię, wiedziałem o potężnym niżu nasuwającym się na cały obszar gór - postanowiłem więc go przeczekać w okolicach północnego koniuszka jeziora Garda, gdzie miałem przygotowaną awaryjnie małą odskocznię. Po dwóch dniach prognozy się zdecydowanie poprawiły, więc przejechałem w Dolomity. Z uwagi na pokrewną, ale jednak różną tematykę tych trzech części wyjazdu, znalazły się one (bądź znajdą) w różnych tematach. I tak słoweńska część została przedstawiona w wątku Alpy Julijskie, dwa dni nad Gardą trafią do Alpejskich Wędrówek i Wspinaczek, a końcówka już tutaj.
Posłużę się relacją, która wtedy powstała. Skrótową relacją, gdyż takie pisywałem, zanim tu na forum nie zasugerowano mi znacznie szerszego podejścia do tematów. Jeśli jednak będą jakieś konkretne pytania, świadczące o większym zainteresowaniu, będę się starał - w miarę swoich możliwości - rozszerzać co się da.

Przystępuję więc do serii, obejmującej trasy w grupach: Latemar, Rosengarten (Catinaccio), Langkofell (Sassolungo), Sella, Sorapis.

Rok 2006
Latemar jest jedną z najmniejszych grup górskich w Dolomitach. Zajmuje w nich najbardziej południowo-zachodnie położenie (nie licząc grupy Brenty, która na ogół nie jest zaliczana do Dolomitów). Nie jest zbudowany wyłącznie z dolomitu, w wielu miejscach przebijają się skały wulkaniczne, co najlepiej widać w południowej części grupy. Najwyższym szczytem Latemaru jest Schenon (2791m), zwany też często Latemarspitze lub Oestliche (Wschodni) Latemarspitze.
W grupie tej, oprócz kilku zwykłych szlaków, poprowadzono również jedną nietrudną ubezpieczoną ścieżkę - sentiero attrezzato Campanili del Latemar.
Na mapce zamieszczonej pod adresem: https://www.cro.pl/forum/viewtopic.php?p=450606#450606 znajduje się w skrajnej lewej pozycji.

Tegoroczną wizytę w Dolomitach zaczynam od najdalszego ich końca - od Latemaru, do którego przybywam z południowego-zachodu, od strony jeziora Garda. Kieruję się drogą od Canazei, mając zamiar przejechać w okolice Meieralm przez przełęcz Pampeago (Reiterjoch). Niestety, tuż za Malga Pampeago zatrzymuje mnie zakaz ruchu. Co robić? Wracać naokoło, tracąc wysokość, przejeżdżając przez inną przełęcz, znów w dół i potem w górę?.. Waham się. Jest popołudnie, dziś i tak niczego poważnego już nie zrobię. A więc - kawka, rzut oka na mapę... niech będzie. Najpierw spacer po okolicy i w międzyczasie zdecyduję, co dalej.

Pogoda niespecjalna, w pobliżu jest szybko osiągalny szczycik - Monte Agnello. Podnoszę go do rangi celu mojego dzisiejszego dnia. Szlaki dobrze oznaczone, tabliczki z opisami, tyle że wymieniane są inne nazwy. W końcu natrafiam i na mój cel. Zanim pośród fatrzańskich krajobrazów docieram do grzbietu szczytowego, zaczyna coś kapuśniaczyć. Na szczęście krótko i spoza chmur widać raz lepiej, raz gorzej sąsiednie góry. Tylko na północ, tam gdzie mam zamiar pójść następnego dnia - wszystko zasnute...









W drodze ze szczytu do przełęczy Feudo towarzyszy mi ścieżka geologiczna - okazja do odświeżenia zakurzonych wiadomości. Z przełęczy otwiera się podejście do bardziej interesującej części Latemaru, ja jednak wracam do wozu. Wieczór coraz bliżej i decyzja... spróbuję. Może nie będzie to wielkim przestępstwem przeskoczyć przez ten zakaz ruchu. To tylko kilka kilometrów.









Rozczarowanie przychodzi bardzo szybko - kilometr dalej linka przeciągnięta w poprzek drogi. Eeech, a więc kilkadziesiąt kilometrów ekstra. W dół, w górę, w dół... Po niecałej godzinie docieram od strony Obereggen szosą aż pod sam zakaz ruchu. Robi się ciemno. Obiadolacja, piweczko, spać...

Dobrze, że nie zdecydowałeś się na oddzielny wątek.
Będzie tu niezłe kompendium wiedzy o Dolomitach Twojego autorstwa.

Pozdrawiam i czekam na cd.

Niesforny kierowco
Ja wiem, że nasze rodzime przysłowie mówi, że przepisy są po to, by je omijać, ale to się sprawdza tylko w naszej szerokości geograficznej

Poważnie - bardzo się cieszę na tę część Dolomitów - raz dlatego, że istotnie ostrzę sobie zęby ( i maczetę !!! ) na ścieżki Cattinacio, Sassopiato i Selli tego lata, a dwa - ciekawie zobaczyć okolice poznawane zimą z tras narciarskich.
Szkodę trochę, że góry wykorzystane do narciarstwa zjazdowego tracą latem na wizerunku. Zimą wszystko przykrywa biała kołdra i nie razi tak sztuczne splantowanie zboczy.

pozdrawiam

Crayfish napisał(a):Dobrze, że nie zdecydowałeś się na oddzielny wątek.
Będzie tu niezłe kompendium wiedzy o Dolomitach Twojego autorstwa.

Nieee, no - Dolomity stanowią na tyle całość, że nie rozbijałbym tematu na kolejne lata.
A że schodziłem je już trochę, to rzeczywiście sporo ciekawych tras tu się znajdzie.

plavac napisał(a):Ja wiem, że nasze rodzime przysłowie mówi, że przepisy są po to, by je omijać, ale to się sprawdza tylko w naszej szerokości geograficznej

Zwykłem wybierać rozsądny kompromis pomiędzy sztywnymi przepisami a życiem.

plavac napisał(a):Szkodę trochę, że góry wykorzystane do narciarstwa zjazdowego tracą latem na wizerunku. Zimą wszystko przykrywa biała kołdra i nie razi tak sztuczne splantowanie zboczy.

Ano, na trawiastych zboczach widać to aż nadto dobrze. Ale już następny odcinek powiedzie nas w skały - skifree region.

P.S. Cieszę się bardzo, że zaglądasz.

Pozdrawiam,
Wojtek

Mimo nie najlepszej pogody ... w tych sepiach też pięknie wyglądają !

Pozdrawiam.

Franz napisał(a):W drodze ze szczytu do przełęczy Feudo towarzyszy mi ścieżka geologiczna

To by było coś dla mnie.
pzdr

mariusz-w napisał(a):Mimo nie najlepszej pogody ... w tych sepiach też pięknie wyglądają !

Ja tam wolę w żywszych kolorach.

longtom napisał(a):To by było coś dla mnie.

To nie tak daleko stąd. A jest w okolicy jeszcze parę tego typu ścieżek.

Pozdrawiam,
Wojtek

Panowie, wybaczcie słabość - chcę się pochwalić
Właśnie otworzyłem przesyłkę z Bolzano ...
Przyszły moje mapy
Wiem, że mogłem je kupić na miejscu.
Ale rozumiecie - ta frajda z przeglądania, miętoszenia ich po tysiąckroć zanim ( o ile w ogóle ... ) zjawię się na dolomitowych ścieżkach - warta jest zapłacenia za nie ciut więcej ...
No i mam nadzieję, że nie gniewacie się, że bez Was ( z Wami !!! ) wypiłem z tej okazji lampkę białego wytrawnego

pozdrawiam ciepło, już nie zawracam głowy, pisz Wojtku dalej

Piotrek