Dolomity - skalne twierdze

mariusz-w napisał(a):Mimo że stromo, wysoko i wąsko, mimo że druty nie takie ... to zdjęcia z przejścia tej trasy fantastyczne !

Pewnie byłoby więcej, gdybym czuł jakie takie bezpieczeństwo.

mariusz-w napisał(a):Oglądałem kilkukrotnie i za każdym razem odkrywałem na nich coś nowego, często znajomego ... po prostu radość dla oczu i duszy.

Ano, dla Ciebie widoki - może z nieco innego kąta - znajome.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Ano, dla Ciebie widoki - może z nieco innego kąta - znajome.

fakt ... ale pisząc te słowa, przede wszystkim miałem na myśli widoki w dalszej perspektywie.

pozdrawiam

mariusz-w napisał(a):fakt ... ale pisząc te słowa, przede wszystkim miałem na myśli widoki w dalszej perspektywie.

To tu już różnice kątowe pomijalne.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ściana staje dęba - prawie pion - początkowo jeszcze jako tako urzeźbiona, niżej już raczej symbolicznie, a pomoc we wspinaczce mają oferować metalowe pręty. Tyle że... pręty są powyginane i nie dają spodziewanego oparcia, zaś po wielu z nich pozostały jedynie otwory w skale. Pot występuje na czoło, gdyż zupełnie luźna lina nie daje najmniejszej gwarancji, że zatrzyma ciężar spadającego ciała. Zwykle, na krótkich odcinkach po gładkiej skale nie pozostaje nic innego, jak wspinaczka z kurczowym trzymaniem się porządnie napiętej stalowej liny. A tu! Po prostu nie ma napiętej liny! Nie ma się czego złapać! Pierwszy raz przeżywam horror na ferracie...

Faaajnie...

Dobrze, że było sucho. Te pręty - olbrzym jakiś po nich wcześniej stąpał

P.

plavac napisał(a):Faaajnie...

Dobrze, że było sucho. Te pręty - olbrzym jakiś po nich wcześniej stąpał

Stado alpejskich nosorożców musiało przebiec.

Pozdrawiam,
Wojtek

Z olbrzymim wysiłkiem, z maksymalną ostrożnością, z duszą przeskakującą z ramienia na ramię, obniżam się centymetr po centymetrze, zdając sobie sprawę, że nie mogę sobie pozwolić na najdrobniejszy nawet błąd, bo może on być moim ostatnim. W końcu pionowy odcinek zostaje nade mną, a ferrata przechodzi w trawers.

Franz napisał(a):Z olbrzymim wysiłkiem, z maksymalną ostrożnością, z duszą przeskakującą z ramienia na ramię, obniżam się centymetr po centymetrze, zdając sobie sprawę, że nie mogę sobie pozwolić na najdrobniejszy nawet błąd, bo może on być moim ostatnim.

... masakra !

plavac napisał(a):Zaczynam rozumieć Mariusza i innych nizinnych
Piotrek

... no właśnie ... widoki z perspektywy świstaka też są ok.
Te okiem kozicy czy orła oczywiście piękne ... no ale nie dla wszystkich ... nieee dla wszystkich.
Mnie wyobraźnia mocno w tym przeszkadza.

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):... masakra !

Taka... selekcja naturalna.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ubezpieczenia są nadal mocno dyskusyjne, jednak poziomy przebieg liny już sam w sobie podnosi znacznie na duchu. Powoli zaczynam ponownie odczuwać radość wędrówki, pojawia się rodzaj półeczki, a za kolejnym załomem dostrzegam intrygujące okno skalne.

Prawdopodobnie tamtędy poprowadzi ferrata. A co oznaczają te barierki w poprzek? Kolejna szykana? Przyznaję, już mam ich dość! Po lewej, w dole widać stację pośrednią kolejki linowej - dojrzewa we mnie decyzja...

Trasa - tutaj zupełnie łatwa - wchodzi w strefę cienia tej turni z oknem, po czym zakręca w lewo, kierując się do rozpadliny poniżej skalnego prześwitu.

Szykana goni szykanę - i Ty chcesz, żebym się zmierzył z tą "trasą" - ponoć poprawioną

Zapomnij

Co nie znaczy, że nadal jest pięknie!
P.

plavac napisał(a):Szykana goni szykanę - i Ty chcesz, żebym się zmierzył z tą "trasą" - ponoć poprawioną

Za wirtualną chwilę wszystko się wyjaśni.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

plavac napisał(a):Szykana goni szykanę - i Ty chcesz, żebym się zmierzył z tą "trasą" - ponoć poprawioną

Za wirtualną chwilę wszystko się wyjaśni.

LTE - choć z przerwami - działa. Doczekam ( mam nadzieję!!!) wyjaśnienia.
P.