Dolomity - skalne twierdze

plavac napisał(a):Jestem pewien, że się doczekam opisu - już kilka razy przekonałeś mnie do odwiedzenia kilku miejsc.

Jeśli poziom zniechęcenia nie będzie rósł zbyt szybko, to owszem.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wojtek, a tak z innej nieco beczki, bo z innego kraju i pewnie w "Alpejskich" można byłoby zadać to pytanie

Piz Palu - byłeś? Znowu oglądałem Bękarty Wojny....

tony montana napisał(a):Piz Palu - byłeś? Znowu oglądałem Bękarty Wojny....

Nie byłem.
Ale... mówisz, że w Bękartach Wojny jest o nim mowa? Oglądałem kiedyś i w ząb nie kojarzę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

plavac napisał(a):Jestem pewien, że się doczekam opisu - już kilka razy przekonałeś mnie do odwiedzenia kilku miejsc.

Jeśli poziom zniechęcenia nie będzie rósł zbyt szybko, to owszem.

Jeśli o mnie chodzi, to nawet kilkumiesięczne przerwy w łączności nie oznaczają zniechęcenia.
Ale wiem - mówię za siebie ...

Pozdrawiam.
P.

plavac napisał(a):Jeśli o mnie chodzi, to nawet kilkumiesięczne przerwy w łączności nie oznaczają zniechęcenia.
Ale wiem - mówię za siebie ...

Nie, nie, Piotrku. Mówię o swoim własnym zniechęceniu.
Na razie je przezwyciężam, ale z coraz większym trudem.

Pozdrawiam,
Wojtek

Z tyłu dociera do mnie rumor spadających kamieni, czyli ktoś - pewnie widziana przeze mnie wcześniej ekipa - schodzi żlebem. Na szczęście, nie znajduję się już w polu rażenia.

Końcówkę trasy próbuje sobie skrócić - zamiast robić szeroki łuk, ruszam na skos przez wysokie trawska, mając nadzieję, że nikt mnie nie zje za to, że mu depczę łąkę. Po paru krokach coś mi się wysuwa spod stóp - kamyk? Patyk?
Nie! Długie, kręte, z zygzakami na grzbiecie zsuwa się przede mną. W tym momencie tracę pewność, że nie zostanę zjedzony. Ta żmija uciekła, ale co z ewentualnymi kolejnymi? Wracam do drogi i grzecznie maszeruję szlakiem.
Powtórnie decyduję się na skrót, kiedy mam już do przejścia wyłącznie niskie trawy. Na koniec przekraczam ostrożnie płotek z elektrycznym pastuchem i po chwili jestem przy samochodzie.

Piwko, kawka, druga kawka - jest pięknie. Po osiemnastej składam bar i zjeżdżam z San Pelegrino. Po drodze jeszcze pożegnalna fotka w stronę turni Focobon, a potem zatrzymuję się na skok już w samej dolinie.

Franz napisał(a):

plavac napisał(a):Jeśli o mnie chodzi, to nawet kilkumiesięczne przerwy w łączności nie oznaczają zniechęcenia.
Ale wiem - mówię za siebie ...

Nie, nie, Piotrku. Mówię o swoim własnym zniechęceniu.
Na razie je przezwyciężam, ale z coraz większym trudem.

Całkowicie Cię rozumiem.

Wolność - ponad wszystkim ...

A jakby już było całkiem źle - to piwo, kawka, druga kawka i ... do wspomnień

Pozdrawiam!
Piotrek

plavac napisał(a):Wolność - ponad wszystkim ...

A znalazłem się w klatce...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

plavac napisał(a):Wolność - ponad wszystkim ...

A znalazłem się w klatce...

Skoro tak to nazywasz . . .
. . . sytuacja znana mi dobrze , więc dobrze Cię rozumiem .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Skoro tak to nazywasz . . .
. . . sytuacja znana mi dobrze , więc dobrze Cię rozumiem .

Nie przychodzi mi do głowy bardziej adekwatne określenie...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

plavac napisał(a):Wolność - ponad wszystkim ...

A znalazłem się w klatce...

Ale nawet w tej sytuacji jesteś wolny.
Wybrałeś sam. Wybrałbyś inaczej?

P.

Piotrze , żyjemy w klatce własnych wyborów . . .

Dziwnie , ale coś w tym jest . . .


Pozdrawiam
Piotr

plavac napisał(a):Wybrałeś sam. Wybrałbyś inaczej?

Nie mam wyboru.

Pozdrawiam,
Wojtek

piotrf napisał(a):żyjemy w klatce własnych wyborów . . .

Właśnie.
Nie ma wolności stuprocentowej.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zaczyna się "la hora magica", więc po chwili zatrzymuję się na kolejny skok.