Dolomity - skalne twierdze

mysza73 napisał(a):Zaczynam mieć wątpliwości, czy dobrze wybrałam miejsce tegorocznych wakacji .

Pięknie!
I ja zaczynam mieć wątpliwości, ...zaczynam studiować mapę Marmaroli

tomix1 napisał(a):Pięknie!
I ja zaczynam mieć wątpliwości, ...zaczynam studiować mapę Marmaroli

Jak dla mnie - ścisła czołówka najpiękniejszych fragmentów Dolomitów.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Jak dla mnie - ścisła czołówka najpiękniejszych fragmentów Dolomitów.

Zapamiętane zapisane również

Szkoda , że tak mało czasu w sezonie zostaje na śledzenie forum
Gdzie ten wrzesień


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Szkoda , że tak mało czasu w sezonie zostaje na śledzenie forum
Gdzie ten wrzesień

Aaa... czyli to już sezon...

Pozdrawiam,
Wojtek

Jeszcze dwa zbliżenia na najbardziej imponujące i efektowne szczyty.





Zaczynam schodzić - najpierw po trawkach, potem po piargu, wreszcie po wciąż jeszcze twardym śniegu - strefa cienia działa jak lodówka.

Śnieg się kończy i dalej schodzę po dosyć stromym piarżysku. W górę by się szło ciężko, ale w dół obsuwające się kamyki wydłużają moje kroki. Zapieram się kijkami, żeby nie przeciążyć kolan. Dostrzegam kozice, które w popłochu uciekają - pewnie się boją, że oberwą czymś, co w niemałych ilościach wylatuje mi spod stóp przy każdym kroku. Czeka mnie teraz wielki płat śniegu, na którym nie widać przebiegu szlaku. Przecinam go środkiem, rozglądając się uważnie na obie strony. Jakoż i dostrzegam mój szlak po lewej stronie, tam się więc kieruję i wkrótce wychodzę na piarg, a w dole - jeszcze dosyć daleko - daje się już dostrzec czerwoną kapsułę kolejnego bivacco.

Schodzę w jego kierunku, starając się pilnować biegnącej teraz terenem trawiasto-kamienistym ścieżki, co jednak nie jest łatwe. Dwukrotnie ją gubię, lecz za każdym razem udaje mi się po chwili wytropić ją ponownie. Trafiam w efekcie na dno niewielkiej dolinki, obrywającej się odrobinę dalej skalnymi zerwami, skąd podchodzę ostatnie metry do Bivacco Alberto Musatti. Sprawdzam czas... kiepsko - idę wolniej niż zakładałem. Nic mnie nie uchroni przed wędrówką po nocy w kończowej fazie. O ile w ogóle nie padnę. Tak to jest, kiedy ktoś zamierza przejść trasę dwudniową w jeden dzień. W takim razie tylko bardzo krótki popas, w trakcie którego pochłaniam kolejną bułkę i zarzucam ponownie plecak na grzbiet.



Kapsuła biwakowa zostaje za mną.

Pierwsze jest cudne .

Może i mnie uda się zobaczyć troszkę tych cudów , wszysko mam już zaklepane i zapłacone

mysza73 napisał(a):Pierwsze jest cudne .

Cadini.

mysza73 napisał(a):Może i mnie uda się zobaczyć troszkę tych cudów , wszysko mam już zaklepane i zapłacone

Oby tylko pogoda dopisała.

Pozdrawiam,
Wojtek

Początkowo ścieżka wznosi się łagodnie, potem teren zaczyna stawać dęba.

Franz napisał(a):Początkowo ścieżka wznosi się łagodnie, potem teren zaczyna stawać dęba.

... a więc z każdym metrem widoki będą szersze.
Piękna trasa.

pozdrawiam

Franz napisał(a):

mysza73 napisał(a):Pierwsze jest cudne .

Cadini.

Dzięki ,

Mam problem ,
nie wiem czy z Cortiny do Bormio mam pojechać SR48 czy SP641 ,
a Ty którą byś pojechał?

mysza73 napisał(a):Mam problem ,
nie wiem czy z Cortiny do Bormio mam pojechać SR48 czy SP641 ,
a Ty którą byś pojechał?

Obie trasy są ładne i warte przejechania. Nie wiem, czy z Cortiny robisz jakąś pętlę wcześniej po przełęczach, czy udajesz się prosto do Bormio. Passo Giau jest bardzo ładne. Mnie też Passo Sella się bardzo podoba.

Pozdrawiam,
Wojtek

mariusz-w napisał(a):... a więc z każdym metrem widoki będą szersze.
Piękna trasa.

Może się jednak i tak zdarzyć, że się wkrótce horyzont mocno zawęzi.
Chociażby na chwilę...

Pozdrawiam,
Wojtek