Dolomity - skalne twierdze

napisał(a) **Franz** » 23.06.2010 18:37

Jacek S napisał(a):Czy to jednak Gabriela?

Jakby nie było - zastanawiałem się potem, czy skrzydła nie pomagały w pokonaniu tej trasy.

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **weldon** » 23.06.2010 18:41

Franz napisał(a):
Jacek S napisał(a):Czy to jednak Gabriela?

Jakby nie było - zastanawiałem się potem, czy skrzydła nie pomagały w pokonaniu tej trasy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Nie ma anielic. Jeżeli byście takie spotkali, w czasie podróży po górach,
to znaczy, że tlenu wam brakuje ...

Znaczy się, ten ze skrzydłami, to On.

napisał(a) **Fatamorgana** » 24.06.2010 23:29

Franz napisał(a):Niżej żleb wpada w dolinę Pradidali, która otwiera się dokładnie w jego przedłużeniu.

A w tle Schiara?

napisał(a) **Franz** » 25.06.2010 13:42

weldon napisał(a):Nie ma anielic.

Najwyraźniej, panie tu nie zaglądają. :lol:

Fatamorgana napisał(a):A w tle Schiara?

Schiara jest bardziej na wschód, czyli - w tym przypadku - w lewo.

Widoczne szczyty to Piz di Sagron i Sas de Mura z grupy, do której nikt się nie przyznaje.

Czasami określa się ten rejon jako Piani Eterni - Erreri - Val Falcina.
Tak czy owak, podobnie jak Schiara, wchodzą w skład Dolomiti Bellunesi.

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **Franz** » 05.07.2010 15:00

Wczesnym rankiem opuszczam schronisko.

Obrazek

Mimo iż Rosengarten słynie z czerwonych ścian o zachodzie słońca, ja mam okazję zobaczyć go z przeciwnej strony - o wschodzie.

Obrazek

W kierunku południowo-wschodnim zachodzą za siebie - w miarę ich oddalenia - coraz bardziej bladoniebieskie, szczerbate łańcuchy gór.

Obrazek

Za mną, na przeciwległym stoku, kurczą się cienie tej odnogi Pale di San Martino. Całkiem z lewej zarys turni Cima della Stanga, Sass Maor i Cima della Madonna.

Obrazek

A bezpośrednio nade mną sterczą oryginały.

Obrazek

Słońce wdziera się już w wąskie szczeliny pomiędzy basztami.

Obrazek

Schodzę niżej, gdzie już zaczyna dominować zieleń.

Obrazek

napisał(a) **Franz** » 05.07.2010 15:01

Ale wciąż ciężko oderwać wzrok od świata skalnych turni.

Obrazek

Górna partia doliny Pradidali - nią schodziłem wczoraj.

Obrazek

Opadająca grań obfituje w wąziutkie szczerbiny.

Obrazek

Rozdielone takimi oto strażnikami.

Obrazek

Stalowa lina znika za zakrętem. Czyżbym miał się pchać pod ten głaz?

Obrazek

Owszem, ale miejsca tu sporo. Czeka mnie spojrzenie w kolejną szczerbinę.

Obrazek

Ale teraz... to chyba już lekka przesada! Naprawdę tam się mam wepchać??...

Obrazek

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

napisał(a) **Fatamorgana** » 06.07.2010 00:36

To jaka to ferratka tym razem?

napisał(a) **Franz** » 06.07.2010 19:50

Fatamorgana napisał(a):To jaka to ferratka tym razem?

Fakt, nie wspomniałem. To dlatego, że już konie stajnię poczuły.

To Sentiero Dino Buzzati - łatwa ferratka o stopniu "B", czyli "dosyć trudna". Kierunek: dolina.

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **Franz** » 12.07.2010 16:30

Schodzę, asekurując się jak należy. Teraz trochę niepewny moment zrobienia dużego kroku i postawienia stopy na szczeblu drabiny.

Obrazek

Zanurzam się w ciemność i tylko plecak na grabiecie ociera mi się o skałę za mną.

Obrazek

Przesiadka na kolejną drabinę i dalej w dół.

Obrazek

Stanąłem na twardym gruncie. Próbuję się odwrócić w kierunku marszu, ale nic z tego. Za ciasno! Bez plecaka bym dał radę. Trudno, wycofuję się rakiem.

Obrazek

Wreszcie szczelina się poszerza i będę mógł spojrzeć na świat poza nią.

Obrazek

A tak to wygląda po zejściu kilkunastu metrów w dół.

Obrazek

A świat? No cóż - też mogę go obserwować przez większe i mniejsze szczeliny.

Obrazek

Dwie niewysokie, ale wspaniale kontrastujące turnie.

Obrazek

napisał(a) **Franz** » 12.07.2010 16:33

Ostatnia ścianka i docieram do terenu, gdzie już prowadzi zwykła, choć miejscami bardzo stroma ścieżka.
Za mną akurat dwójka rozpoczyna wspinaczkę trasą, którą właśnie zszedłem.

Obrazek

Niestety, zaczynam odczuwać niewielki ból w kolanach, a przede mną jeszcze sporo metrów do stracenia.
Cicho, kolana! Patrcie, jak tu pięknie wokół!

Obrazek

Dalsze, skalne grzebienie znikają za bliskimi, niewysokimi graniami.

Obrazek

Teraz stromym trawiasto-piarżystym żlebem w dół.

Obrazek

I docieram wreszcie na łagodniejszy teren. Niestety, muszę znacznie zwolnić. Ból w kolanach narasta. Ale stąd już blisko do samochodu. A do jutra - może jakoś się wszystko ułoży?..

Obrazek

Przy aucie zwyczajowe piwko i zjazd w doliny. Następnie kurs przez San Martino di Castrozza na Passo di Rolle.
Krótki przystanek - takiego widoku nie można puścić plazem.

Obrazek