napisał(a) Franz » 23.03.2014 21:37
Skracam sobie drogę do ścieżki, kilka stromych zakosów i jestem przy tabliczce informującej o szkole bankowej, będącej fundatorem tej trasy. Zaczynają się ubezpieczenia, ale idę jeszcze bez uprzęży. Po kilkunastu metrach łatwej skały trafiam znów na ścieżkę, nią jeszcze kawałek w górę i teraz już zdecydowanie nadeszła pora wejścia w moje chomąto. Ale najpierw jeszcze śniadanie, przy którym rzucam spojrzenia na północną stronę świata. Poranne niebo usiane jest gęsto obłoczkami, które powodują, że potężne ściany twierdzy, jaką stanowi masyw Selli, dopiero powoli opuszczają strefę mroku. Zaś na sterczących kłach Sassolungo odbywa się prawdziwy spektakl baraszkujących ze sobą świateł i cieni.
Właściwy początek drogi, to dosyć łatwy teren, bogato wyposażony w stopnie i dobre chwyty, dalej przyjemny trawers do potężnego zacięcia, które stanowi z jednej strony pionowa ściana, a z drugiej początkowo strome, nieco piarżyste półki, wyżej przechodzące w jednolitą skałę. W którymś momencie stalowa lina trawersuje pod mocno wygiętą deską, przytrzymującą kamienie, spadające tym zacięciem. Stopień wygięcia deski sugeruje w niedalekiej przyszłości krótkie "trrrach" i nagłą kamienną lawinę, na szczęście - mnie ta atrakcja zostaje oszczędzona.
Gdy zacięcie staje dęba, ferrata opuszcza je i zaczyna się pionowa wspinaczka, ułatwiona systemem metalowych klamer, ciągnących się na długości kilkudziesięciu metrów.
.png "Legenda")
.png "Cromaniak")
.png "Weteran")
,
..png "Koneser")
