Dolomity - skalne twierdze

Franz napisał(a):

plavac napisał(a):Jeśli cudne turniczki to znaczy ... kryształowe ? Tak by pasowało topograficznie ...

I wszystko jasne.

"W kupie siła" ...

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):"W kupie siła" ...

W sensie gromadności jak rozumiem


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):

mariusz-w napisał(a):"W kupie siła" ...

W sensie gromadności jak rozumiem

Ooo ... czywiście !

mariusz-w napisał(a):"W kupie siła" ...

Znam powiedzenie:
Mam kupę forsy. Z przewagą tej pierwszej...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

mariusz-w napisał(a):"W kupie siła" ...

Znam powiedzenie:
Mam kupę forsy. Z przewagą tej pierwszej...

A ja znam Kupą, mości Panowie !

Tylko - w kogo ???

Też pozdrawiam

P.S. A przy okazji - kawał solidnej góry z tego Pelfa !

plavac napisał(a):A przy okazji - kawał solidnej góry z tego Pelfa !

Dobrze, że Pelf został zauważony pośród tej kupy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Szybko docieram w rejon przełęczy. Szlak skręca najpierw do czerwonej puszki schronu, gdzie trafiam na jedną z dróg długodystansowych, przecinających Dolomity z północy na południe. Teraz, mając przed oczyma potężną ścianę Monte Pelf, skręcam w lewo.









Po chwili docieram do głęboko wciętej przełęczy, z której na południe spada gwałtownie wąziuteńki, piekielnie ostry żleb, podczas kiedy na północ otwiera się przyzwoita dolinka. Tu rozstaję się ze szlakiem długodystansowym - moja ferrata odbija wprost na ścianę Monte Pelf.







I już po kilku pierwszych metrach dociera do mnie, że to nie będzie łatwa droga. Nie dlatego, że sama w sobie jest trudna. Nieee... jest coś, o czym jakoś wcześniej nie pomyślałem.

Lód...

weldon napisał(a):Na lody każdy czas jest dobry

A Tobie tylko jedno na myśli.

Co nie oznacza, że i ja nie lubię.

Pozdrawiam,
Wojtek

A tak słonecznie prezentują się zielone hale po lewej. Ferrata biegnie zachodnią ścianą - długo nie doświadczy słońca ...
Ale czemu Piotrkowi te zamrożone kałamarnice skojarzyły się z gellato ?
Może to poronna postać choroby wysokogórskiej - trochę za szybko wchodziłeś , Wojtku
BTW - na jakiej wysokości jesteśmy ?

Pozdrawiam

plavac napisał(a):Ferrata biegnie zachodnią ścianą - długo nie doświadczy słońca ...

Trochę zachód, bardziej północ.

plavac napisał(a):BTW - na jakiej wysokości jesteśmy ?

Niby tylko 2300m, ale nie jest zbyt gorąco i utrzymuje się ciągle to, co mnie przegoniło z Antelao.
W słońcu jest OK, ale w miejscach generalnie zacienionych...

Pozdrawiam,
Wojtek

Ale przecież nie wystraszy mnie zwykły lód! Nie dam się.
Okazuje się jednak, że ten lód jest diabelnie nieprzyjemny. Miejscami nie ma kawałka skały, na którym dałoby się stopę oprzeć. Wszędzie się ślizga. Ruszam w górę maksymalnie ostrożnie, kurczowo łapiąc się stalowej liny, której ziąb przenika do mnie poprzez cienkie rękawiczki, podczas gdy nogi wyczyniają przeróżne cuda, byle tylko dać chociażby symboliczne oparcie.

I tak zabawa trwa...







Aż wreszcie wychodzę ze strefy cienia. Słońce! Już dawno się aż tak nie ucieszyłem na jego widok. Jestem na grani.







Przez chwilę było rewelacyjnie - jak to dobrze czuć pod stopą jakiekolwiek tarcie. Potem następują przeplatające się, krótkie odcinki - to po lodowej stronie świata, to znów po słonecznej grani.

... te "lukrowe" odcinki dreszcze wywołują.

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):... te "lukrowe" odcinki dreszcze wywołują.

Z dwojga złego - wolę puder od lukru.

Pozdrawiam,
Wojtek

W skalnym otoczeniu , przy tych wysokościach , ani puder , ani lukier bezpieczny nie jest
Wyjątek stanowi oglądanie zdjęć



Pozdrawiam
Piotr