Dolomity - skalne twierdze

Franz napisał(a):W planie trzy ferraty z zakusami na czwartą.

Stachanowiec

plavac napisał(a):

Franz napisał(a):W planie trzy ferraty z zakusami na czwartą.

Stachanowiec

Nie no , przecież Wojtek wyraźnie napisał " z zakusami "


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):

plavac napisał(a):

Franz napisał(a):W planie trzy ferraty z zakusami na czwartą.

Stachanowiec

Nie no , przecież Wojtek wyraźnie napisał " z zakusami "

Uppppssss, masz rację ! Nieuważnie czytam

Pozdrawiam

Ale, ale - byłbym zapomniał o najważniejszym dolomitowym wydarzeniu dzisiejszego dnia !
Zakupiłem najnowszą książkę o Skalnych Twierdzach , świeże bułeczki - 2013 .



Jestem już po pierwszych stronach.
Trudno się czyta ! - bo łza się w oku kręci i ręce drżą z emocji ...

Pozdrawiam

piotrf napisał(a):Nie no , przecież Wojtek wyraźnie napisał " z zakusami "

Warto mieć zakusy.

plavac napisał(a):Ale, ale - byłbym zapomniał o najważniejszym dolomitowym wydarzeniu dzisiejszego dnia !
Zakupiłem najnowszą książkę o Skalnych Twierdzach , świeże bułeczki - 2013 .

A to bardziej przewodnik, czy wspomnienia?

Pozdrawiam,
Wojtek

mariusz-w napisał(a):

Franz napisał(a):Zakładam uprząż ...

... a jednak !

To jest chyba jedyna uprząż jaką dobrowolnie wielu zakłada......

plavac napisał(a):Ale, ale - byłbym zapomniał o najważniejszym dolomitowym wydarzeniu dzisiejszego dnia !
Zakupiłem najnowszą książkę o Skalnych Twierdzach , świeże bułeczki - 2013 .

Franz napisał(a):A to bardziej przewodnik, czy wspomnienia?

... też o więcej proszę ! ... mimo tego, że poszperam w sieci.

CROberto napisał(a):To jest chyba jedyna uprząż jaką dobrowolnie wielu zakłada......

Teraz, na trasie po Ameryce Środkowej dowiedziałem się, że niektórzy nazywają ten zestaw pampersami.
Niektórzy z moich kolegów określają to jako chomąto. A z dawnych czasów moich wspinaczek klasycznych, kiedy uprząż składała się z części górnej i dolnej, nazywaliśmy je po imieniu: stanik i majtki.

Pozdrawiam,
Wojtek

Mijam bulę Porton - widocznego z podejścia Ducha Gór i rozpoczynam wspinaczkę ukośnie poprzez południową ścianę Schiary.
Jeszcze chwila i osiągam miejsce, od którego zaczyna mi towarzyszyć słońce, balansujące na krawędziach wschodnich grani.











Skała powoli się rozgrzewa, a widoki poszerzają. Pokonanie trudniejszych uskoków ułatwiają drabiny, bądź pojedynczo rozmieszczone klamry. Pokazuje się bliższa już Gusela, a po przejściu wąskiej rynny czeka na mnie iście sielankowy obraz - ze słoneczkiem, które w końcu postanowiło wspiąć się ponad grań.

Zaczynam rozumieć zachwyt Schiarą. Skała tam jest cudowna ! Niby taka sama jak gdzie indziej, ale jakoś tak bardziej skalista ... No nie umiem tego lepiej wypowiedzieć

A co do książki Stefano Ardito - jest to opisana przez niego historia alpinistycznego zdobywania Dolomitów, od pierwszego wejścia na Monte Pelmo w 1857 po "Drogę przez Rybę" na Marmoladzie w 2007.
Mnóstwo ciekawostek, bardzo ciepła narracja. Wreszcie wiadomo, skąd niektóre nazwy dolomitowych turni i przełęczy - i taka satysfakcja, że się widziało te miejsca, chociaż nie koniecznie wisiało się tam na linie

Pozdrawiam

plavac napisał(a):Zaczynam rozumieć zachwyt Schiarą. Skała tam jest cudowna ! Niby taka sama jak gdzie indziej, ale jakoś tak bardziej skalista ... No nie umiem tego lepiej wypowiedzieć

Nie jestem pewien, że i ja takie odczucie mam, miałem, ale faktem jest, że Schiarę bardzo miło wspominam.

plavac napisał(a):A co do książki Stefano Ardito - jest to opisana przez niego historia alpinistycznego zdobywania Dolomitów, od pierwszego wejścia na Monte Pelmo w 1857 po "Drogę przez Rybę" na Marmoladzie w 2007.
Mnóstwo ciekawostek, bardzo ciepła narracja. Wreszcie wiadomo, skąd niektóre nazwy dolomitowych turni i przełęczy - i taka satysfakcja, że się widziało te miejsca, chociaż nie koniecznie wisiało się tam na linie

Półką Balla szedłem.
Wrażenia - wspaniałe.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Skała powoli się rozgrzewa, a widoki poszerzają. ..... a po przejściu wąskiej rynny czeka na mnie iście sielankowy obraz - ze słoneczkiem, które w końcu postanowiło wspiąć się ponad grań.

... taaa ... to bardzo przyjemna chwila, lubię ten moment dnia.

mariusz-w napisał(a):... taaa ... to bardzo przyjemna chwila, lubię ten moment dnia.

Dla mnie to też jeden z najprzyjemniejszych momentów.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ferrata do tej pory przowadziła skosem w lewo. Teraz zakręca stopniowo w prawo.











Kolejne odcinki wspinaczki skałą przeplatane są często drabinami i klamrami. Wysko w górze widzę jeszcze jedną drabinę, która wyprowadza na boczną grań, a przynajmniej tak to z tego miejsca wygląda.

Skalisto bardzo i przez to bardzo pięknie

Zdjęcie z czubkami butów na stopieńkach to mój ulubiony ferratowy motyw
Intrygujące te białe kropki na wysokość kolan - podszewka czy taki "motyw" ?
Pozdrawiam .