Dolomity - skalne twierdze

Val de Mesdi jest wspaniała. Zadaje kłam monolitowi Selli. Przez co ta staje się jeszcze piękniejsza

Dla mnie laika, który Dolomity zna z obrazków, ostatnie zdjęcie jest esencją tych gór. Widok z góry na położoną w dole zieloną dolinę porysowaną drogami i wyrastające gołe wysokie pasma gór ze szpicami, długimi ścianami jest fantastyczny.

A drewnianym mostkiem z zabezpieczającą liną bardzo chętnie bym się przeszła leczyć lęk wysokości. Jest się czego trzymać Tylko jak tam bez ferraty się dostać.

mariusz-w napisał(a): Moje inne pomysły spróbuję kiedyś Tobie poddać pod ocenę !!! ....oczywiście , jak pozwolisz...

Oczywiście. O ile tylko będę mógł pomóc...

plavac napisał(a):Val de Mesdi jest wspaniała. Zadaje kłam monolitowi Selli. Przez co ta staje się jeszcze piękniejsza

Val Lasties też jest nie do pogardzenia. Ale Val de Mesdi wchodzi głębiej i jest ostro wcięta.

Lidia K napisał(a):A drewnianym mostkiem z zabezpieczającą liną bardzo chętnie bym się przeszła leczyć lęk wysokości. Jest się czego trzymać Tylko jak tam bez ferraty się dostać

Nie ręczę za szczegóły, ale wydaje mi się, że dałoby się do niego dotrzeć od góry - od strony schroniska. Tam już chyba żadnych trudności na końcówce ferraty nie było.

Pozdrawiam,
Wojtek

To jest pomysł, może kiedyś przejdę się tym mostkiem spacerkiem.

Lidia K napisał(a):To jest pomysł, może kiedyś przejdę się tym mostkiem spacerkiem.

Bo wiesz, w górach różne mostki można spotkać. Bywają i takie:



Ale to nie Dolomity.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wojtek ! Nie strasz Lidii

plavac napisał(a):Wojtek ! Nie strasz Lidii

Zazwyczaj jestem bardzo płochliwa i tak już zostanie...................... nawet nie musicie się starać.

TEN MOSTEK NIE MA U MNIE ŻADNYCH SZANS

Niestety u mnie taki mostek też tylko do poglądania... choć w parkach linowych dzieciaki śmigają na czymś podobnym aż miło...

Przyznaję, że na tym mostku dusza skakała mi z ramienia na ramię, bo na żadnym nie usiedziała spokojnie. Przejście po linie, kiedy nie ma niczego w miarę trwałego do złapania, a tylko zwisające z góry sznury... Fantazja budowniczych takich ferrat potrafi zadziwić.
Kawałek dalej stanąłem w jednym miejscu i tkwiłem tam jakieś 20 minut, nie mając pojęcia, jak się przedostać. A należało po prostu przeskoczyć nad kanionem. I to wszystko ma stopień trudności zaledwie "C".
W drugiej części tej ferraty szło się już całkiem fajnie - "D", ale zwykła wspinaczka w dobrej skale.

Pozdrawiam,
Wojtek

W dole, na pierwszym stopniu płaskowyżu za jeziorem widać schronisko Pisciadu.
A widać ścieżkę w prawo od niego, w kierunku odstrzelonej, nieco odchylonej turni? Pewnie, że widać. Ale... mostka między nimi to już pewnie nie widać?



To może tu go będzie juz widać.
A te ciemne kropeczki poniżej, na turni - to następni na ferracie.



Schodzę na płaskowyż Selli.



Niebo się zaciągnęło, ale wciąż nie pada. Spróbuję zatem wejść na najwyższy szczyt - Piz Boe.
Najpierw - lekko schodząc ze szlaku - dojdę do krawędzi, widocznej w lewej części fotki.



I zajrzę w dół.



Kawałek dalej otwiera się widok w kierunku wylotu Val de Mesdi.



Przeciwległe ściany doliny.



Korci mnie zejście do niej. Wprawdzie miałbym dłuższą drogę powrotną, ale ta dolina jest taka kusząca. Nic to, najpierw przecież trzeba wejść na Piz Boe, a potem zobaczymy.
Po drodzę zahaczę o widoczne na fotce schronisko, by się dowiedzieć, że o tej porze roku jest już zamknięte.

Teraz po prawej mam okazję spojrzeć w Val Lasties - dolinę Selli skierowaną na zachód. Ponad nią dobrze widoczny Rosengarten.



Turyści na płaskowyżu.



Jestem na przewężeniu. Po lewej Val de Mesdi.



Po prawej Val Lasties.



Teraz trochę podejścia i jestem na szczycie Piz Boe.



Sassolungo i kruk alpejski.



Spotykam parę Włochów, którzy weszli tu inną ferratą. Rozmawiamy chwilę. Wypytuję o trudności ich trasy. Może i ja się kiedyś na nią wybiorę.
Potem jeszcze napawam się widokami ze szczytu.





Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Czy na szczycie Piz Boe oprócz krzyża stoi jakiś pomnik? Tak mi się wydaje, że widzę coś podobnego do pomnika z czerwoną różą.

Lidia K napisał(a):Czy na szczycie Piz Boe oprócz krzyża stoi jakiś pomnik? Tak mi się wydaje, że widzę coś podobnego do pomnika z czerwoną różą.

Posążek. Tu go trochę powiększyłem.


Masz sokoli wzrok.

Oprócz tego stoi również niewielkie, drewniane schronisko - a bardziej bufet - o którym nie wspomniałem. Wtedy był już zamknięty.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Po drodzę zahaczę o widoczne na fotce schronisko, by się dowiedzieć, że o tej porze roku jest już zamknięte.

......
Oprócz tego stoi również niewielkie, drewniane schronisko - a bardziej bufet - o którym nie wspomniałem. Wtedy był już zamknięty.

Jednak wspominasz o nim wcześniej.

Sokoli wzrok - powiadasz, ja nazwałabym to ciekawością i wścibstwem. No ale delikatna i uznaniowa forma ładniej brzmi

Tak to sobie wszystko oglądam ze zrozumieniem (mam nadzieję) i słów typu "gały wyłażą i szczena opada" nie sposób co chwilę powtarzać.
Co jest adekwatniejsze - podziwiam, zazdroszczę przeżyć wzrokowoprzestrzennych (w sensie pozytywnym oczywiście) i gratuluję takich wycieczek, jakie opisujesz
Proszę o więcej i pozdrawiam
S.