Dolomity - skalne twierdze

A takiego jednego, co mi się nad głową usadowił, to uwieczniliśmy przy innej okazji na Białym Kraterze.

Oto rzeczone ptaszysko zamiast aureoli.



Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Oto rzeczone ptaszysko zamiast aureoli.

Groźny, spory ... to już nie jest wieszczek !
... ale za to także bardzo zainteresowany tym co trzymasz w rękach !

Pozdrawiam

mariusz-w napisał(a):Groźny, spory ... to już nie jest wieszczek !
... ale za to także bardzo zainteresowany tym co trzymasz w rękach !

Mimo widocznego zainteresowania, zachował godność. W odróżnieniu od innych mieszkańców, którzy w złodziejski sposób wyrywali nam jedzenie z rąk.

Pozdrawiam,
Wojtek

Któż to śmiał tak bezczelnie kraść???!

Małe niedźwiadki

plavac napisał(a):Małe niedźwiadki

Nie zagaduj!
Spojrzałeś na fotki na poprzedniej stronie? Ja już zszedłem z góry a Ty?

Fatamorgana napisał(a):8O
Któż to śmiał tak bezczelnie kraść???!

Wiewiórki ziemne.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Mimo widocznego zainteresowania, zachował godność.

No ba! Przecież to Rumburak! Jak coś to sobie sam jedzenie wyczaruje...

Pozdrawiam!

Franz napisał(a):Ja już zszedłem z góry a Ty?

Wiem, widziałem. Rzeczywiście, zasiedzieliśmy się na szczycie. Było tak ... panoramicznie Nie dość, że widoki, to jeszcze zagadaliśmy się z młodym, sympatycznym rodakiem z Poznania. A poza tym, o ile w górę mamy może podobne tempo,to w dół moje kolana nie dotrzymają już Twojego kroku, Wojtku. Zwłaszcza po dwóch dniach świętowania

Franz napisał(a):Nie zagaduj!

Prawda Mam do tego skłonność Pewnie przez to, że zagadaliśmy się na szczycie, nie udało się zdążyć na ostatni kurs kolejki Florian. Wydawało się, że 1,5 h wystarczy, by dojść do górnej stacji przy Williamshutte. Prawie zbiegaliśmy po piargu ...



Przy schronisku Sasso Piatto nasze ścieżki z Wojtkiem się rozeszły. Skręciliśmy w prawo i szeroką gruntową drogą zbiegaliśmy w stronę Alpe di Siusi, mając po prawej "nasz" szczyt i coraz mniej nadziei, że zdążymy.




Na wysokości Zallingerhutte daliśmy za wygraną - kolejka stanęła. Zabrakło 15 minut ...
Obolałe kolana poprosiły o coś przeciwbólowego - w schronisku moje dostały piwo, a syna sok jabłkowy z wit.C . Nie było nam do śmiechu - czekały nas 4 km zejścia do Saltrii i 5 km "spaceru" łąkami Siusi.
Zadzwoniliśmy do naszego wsparcia logistycznego czyli Żony i Mamy i poprosiliśmy o przyjechanie za 2 godziny na skraj Alpe di Siusi.
Jeszcze ostatnie spojrzenie na Sassopiato i w drogę.



Pierwsze kroki podważyły trochę skuteczność piwa i wit.C jako leku przeciwbólowego W tym momencie musiały poczuć to samo kolana naszych Aniołów Stróżów, bo mój syn nagle powiedział - Może uda się złapać jakiegoś stopa ... Popatrzyłem na Niego pobłażliwie - a za 5 minut dziwiłem się, jak mogłem być tak małej wiary, siedząc na pace dostawczego wozu i mknąc do Saltrii ...






Zdążyliśmy na ostatni autobus do Compatsch. Zdążyliśmy na przedostatni wagonik do Seis. Zdążyliśmy zawiadomić naszą Bazę, jakie mieliśmy szczęście

W Saltrii już z autobusu udało mi się zrobić zdjęcie dwóch Sasso - Długiego i Płaskiego. Byłem pełen uznania dla architekta projektującego hotele poniżej. A on pewnie był pełen uznania dla Architekta ...

[/URL]



Gdy już siedzieliśmy razem przy kolacji pokazaliśmu naszemu Wsparciu Logistycznemu gdzie byliśmy ...



Mogliśmy wysłać tę kartkę z ze schroniska Vicenza, gdzie została kupiona.
Ale jakoś lepiej było wziąć ją ze sobą ...




Powrót z Sassopiato jeszcze raz pokazał, że nie sztuka wejść na szczyt, sztuka zejść ...

Wojtku, szkoda wielka, od teraz nasze ścieżki już się nie skrzyżują. Mam nadzieję, że poszukam Twoich ścieżek za siedem miesięcy
Dlatego wirtualnie nadal podążam za Tobą krok w krok
Pozdrawiam

Joanka23 napisał(a):No ba! Przecież to Rumburak! Jak coś to sobie sam jedzenie wyczaruje...

Rumburak?.. Zdaje się, że to ten od Kleksa.

plavac napisał(a):Obolałe kolana poprosiły o coś przeciwbólowego - w schronisku moje dostały piwo

Proszę! Kolejne dolegliwości, które piwo leczy.

plavac napisał(a):Pierwsze kroki podważyły trochę skuteczność piwa i wit.C jako leku przeciwbólowego

Za mało lekarstwa!

plavac napisał(a):

Tiaaa... nawet bym nie pomyslał. Mnie się wydawało, że to nieco bardziej w prawo było. Przez szczerbiny zielone łąki na zewnątrz podkowy widać było...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a): Mnie się wydawało, że to nieco bardziej w prawo było.

Wpatrywałem się i wpatrywałem i zasiałeś mi ziarno niepewności.
Nie widać dokładnie stożka piargu, po którym się podchodziło.
Jednak posiłkując się Tkaczykiem, który lokuje ferratę w pierwszym dużym żlebie licząc od prawej, namalowałbym ją tak



Ale może to złudzenie perspektywy i jest dobrze ?
Ech, ta zasada ograniczonego zaufania ...

pozdrawiam

plavac napisał(a):Jednak posiłkując się Tkaczykiem, który lokuje ferratę w pierwszym dużym żlebie licząc od prawej, namalowałbym ją tak

Twoja propozycja zdecydowanie bardziej odpowiada moim odczuciom.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Joanka23 napisał(a):No ba! Przecież to Rumburak! Jak coś to sobie sam jedzenie wyczaruje...

Rumburak?.. Zdaje się, że to ten od Kleksa.

Od Kleksa? Nie, to był Mateusz... Rumburak był w Arabeli
Zresztą nieważne... ciesz się, że siedział cicho, bo jakby Ci tak nad głową w te słowy się odezwał...

http://www.joemonster.org/filmy/29362/Kruk_mi_na_to_Nevermore_#commentsStart

Franz napisał(a):

plavac napisał(a):Jednak posiłkując się Tkaczykiem, który lokuje ferratę w pierwszym dużym żlebie licząc od prawej, namalowałbym ją tak...

Twoja propozycja zdecydowanie bardziej odpowiada moim odczuciom.

Hmmm... tak czy siak to okrutnie stromo to wygląda.

Pozdrawiam!

Joanka23 napisał(a):Od Kleksa? Nie, to był Mateusz... Rumburak był w Arabeli

Kiepski ze mnie ornitolog.

Joanka23 napisał(a):http://www.joemonster.org/filmy/29362/Kruk_mi_na_to_Nevermore_#commentsStart

Ale z kotem to się chyba nie dogadał.

Joanka23 napisał(a):Hmmm... tak czy siak to okrutnie stromo to wygląda.

Stromo było, owszem. Ale pionowo - to już nie. Są trasy gdzie pokonuje się kilkaset metrów w pionie, niewiele jednocześnie przemieszczając sie w poziomie.

Pozdrawiam,
Wojtek

plavac napisał(a):Pierwsze kroki podważyły trochę skuteczność piwa i wit.C jako leku przeciwbólowego W tym momencie musiały poczuć to samo kolana naszych Aniołów Stróżów, bo mój syn nagle powiedział - Może uda się złapać jakiegoś stopa ... Popatrzyłem na Niego pobłażliwie - a za 5 minut dziwiłem się, jak mogłem być tak małej wiary, siedząc na pace dostawczego wozu i mknąc do Saltrii ...

Super przygoda !

... a w młodych trzeba wierzyć !

Franz napisał(a):Stromo było, owszem.

Oj stromo ... stromo !

Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Super przygoda !

Jak nie wagonikiem, to na pace. Tak się góry zwiedza!



Pozdrawiam,
Wojtek