DOLOMITY ... Les plus belles architectures du monde ...

Buber napisał(a):Jestem tu ... jestem ...

Cały czas to czuję !

Crayfish napisał(a):Wielki Duch - ale chwyciłeś -
W takich okolicznościach przyrody każdy posiłek by smakował.
Podobała mi się również sesja JAKOWA. Fotogeniczne zwierzątka.

Dzięki ...
Bo to sympatyczne zwierzaki !

piotrf napisał(a):Zachwycony tym , co już tu widziałem , czekam na kolejną porcję wspaniałych widoków . . .

... już za chwilę, znów będą następne ... też szerokie.

piotrf napisał(a):Duch Gór bardzo mi się podoba . . . należą mu się podziękowania ( również od nas - możemy podziwiać piękno tej krainy ) za piękną pogodę i opiekę

... tak to również odebraliśmy !

Franz napisał(a):Jest też pięknie zaopatrzony schron turystyczny, w którym kilka osób wygodnie się prześpi. Kiedy do niego dotarłem, zamarzyło mi się spędzenie w nim dłuższych chwil kiedyś w przyszłości...

Dlatego też zawsze powołuję się, że to Tkaczyk tak mówi ... równocześnie licząc na Twoje korekty/uzupełnienia.
Za co dziękuję już nie czekając końca relacji i proszę o więcej.
A co do marzeń ... to wiesz jak ktoś coś lubi, to w (miarę możliwości) zrealizuje.

Crayfish napisał(a):... taaaaaa ... jakoś odpowiedzią Wojtka nie jestem specjalnie zdumiony ...

Również ja !


Pozdrawiam.

Kolejny ładny dzień ... i kolejna wycieczka.

Ponownie ... że tak się wyrażę "tarasowa" ...
Lecz tym razem po drugiej stronie doliny Boite, czyli Cortina d'Ampezzo.

A jak Cortina i taras ... to oczywiście najsłynniejszy, najważniejszy, najwyższy i najpotężniejszy w tej okolicy ... czyli grupa Tofany, a konkretnie Tofane Mezzo.

No to jedziemy.

Cel wycieczki widać już z daleka, praktycznie zaraz po wyjeździe z San Vito di Cadore.

... a widać to tak !







Tofana di Rozes stąd też ładnie wygląda.









W oddali widać także Lagazuoi leżące przy Passo Falzarego ... ale ta góra, to już inna historia ... choć co prawda popatrzeć możemy.



Wjeżdżamy do Cortiny i udajemy się w okolice Pałacu Lodowego czyli po prostu krytego lodowiska, gdzie obok znajduje się stacja kolejki nazwanej "Freccia Nel Cielo" (Podniebna Strzała).





Dzisiaj skorzystamy właśnie z tego środka lokomocji ... zresztą co tu ukrywać ... całkiem lubionego przez nas.
Jazda kolejkami ciągle nas bawi, pewnie dlatego, że pozwala w krótkim czasie zmieniać panoramy jak w kalejdoskopie, a może też trochę dlatego, że czujemy się jakbyśmy unosili się w powietrzu ... jest zabawa.

Chwilkę musimy poczekać, gdyż kolejka startuje dopiero od 10:00.
Kupujemy bilety, praktycznie jako pierwsi ... i tylko z paroma osobami ruszamy w naszą kolejną podniebną podróż.

Podróż z dwoma przesiadkami , gdyż ten wyciąg jest trzystopniowy.



Podróż zaczynamy na wysokości 1217 m n.p.m.
Gdzie mamy "pofrunąć" ! ... słabo to jeszcze widać ...
... ale od czego mamy, teleobiektyw ... coś tam można podejrzeć.





Dzięki temu możemy z tego miejsca pokazać trzecią i końcową stację Podniebnej Strzały.







Pierwsza przesiadka ... a druga stacja ... to Col Druscie na wysokości 1774 metrów.





No to lecimy dalej ...



Widoki "boczne" też robią wrażenie ! Mimo, że trochę przefarbowane przez pleksi.













Następna na wysokości 2472 metrach to Ra Valles ...

... ooo ... właśnie dojeżdżamy !



... szybka przesiadka i ponownie w górę ...





... w końcu wysiadamy na stacji Tofana di Mezzo leżącej na 3191 metrach.

Chwilę zatrzymujemy się na obszernym drewnianym tarasie.
Widoki fantastyczne, czujemy się ponownie jakbyśmy byli na szczycie świata.



Pozdrawiam.

Tak z ciekawości zapytam - jak z oddychaniem na tej wysokości?

Dziękuję i pozdrawiam

Jacek S napisał(a):Tak z ciekawości zapytam - jak z oddychaniem na tej wysokości?

A u Roxi o oddychanie się nie pytałeś


Windą do nieba


Ale ładnie ...

weldon napisał(a):A u Roxi o oddychanie się nie pytałeś

A bo ja wiem co Oni do tych butli ładują?

Crayfish napisał(a):... taaaaaa ... jakoś odpowiedzią Wojtka nie jestem specjalnie zdumiony ...

Wiesz, tam nie ma ferrat. W zamian strzeliste turnie i praktycznie zagwarantowana samotność.

mariusz-w napisał(a):Podróż z dwoma przesiadkami , gdyż ten wyciąg jest trzystopniowy.

Ja korzystałem tylko z trzeciego tronco. I tylko w jednym kierunku - z góry na dół.

A jakaś fotka z wejścia na Tofanę di Mezzo znalazła się nawet w fotozajawce do Skalnych Twierdz. Dwóch facetów próbuje wejść na wąski gzyms, opierając stopy na kilkudziesięciu metrach powietrza.

Pozdrawiam,
Wojtek

Jacek S napisał(a):A bo ja wiem co Oni do tych butli ładują?

Podtlenek azotu ...

Jacek S napisał(a):Tak z ciekawości zapytam - jak z oddychaniem na tej wysokości?

Dziękuję i pozdrawiam

Nie było żadnych problemów ... może to wynika z naszej "praktyki" jeśli chodzi o trzytysięczniki.

Ja co prawda nigdy żadnych problemów nie miałem ... jedyna reakcja to "chwilowa głuchota" znaczy się zatykanie uszu w czasie jazdy.
Natomiast już drugi raz byliśmy pozytywnie zdziwieni, że Gosia nie odczuwała tej wysokości.
Żadnych palpitacji serca czy jakiś tam.

Pierwszy raz zauważyliśmy to w zeszłym roku na Marmoladzie.
A cały czas pamiętaliśmy o naszym pierwszym trzytysięczniku Kitzsteinhorn (3203 m n.p.m.) w Kaprun - Austria.



Wówczas po dotarciu na lodowiec czuła się przez kilka minut kiepsko ... nawet bardzo kiepsko.
Widocznie jej organizm już teraz się poddał ... i stwierdził, że nie ma co wariować ... bo to tak jej nie powstrzyma przed podróżowaniem "windą do nieba".

Bo ja to lubię ... ale u Gosi trzytysięczniki to teraz wprost pasja !

weldon napisał(a):
Windą do nieba

Dokładnie tak !

Franz napisał(a):Ja korzystałem tylko z trzeciego tronco. I tylko w jednym kierunku - z góry na dół.

No to już druga po Marmoladzie nasza wspólna kolejka !

Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):

Oprócz 3-tysięczników pasja to także lepienie na nich bałwanków,
bo chyba już widziałem u Ciebie takiego podobnego w zeszłym roku czy dawniej ..

Bardzo ładnie, a będzie więcej widoczków na doliny ... ?

PZDR.

Crayfish napisał(a):Oprócz 3-tysięczników pasja to także lepienie na nich bałwanków,
bo chyba już widziałem u Ciebie takiego podobnego w zeszłym roku czy dawniej ..

To ta sama fotka z Kitzsteinhorn ... właśnie z Austrii !

Tym razem w Dolomitach (bo w zeszłym roku i owszem) wrześniowego śniegu nie było !

Pozdrawiam.

Nareszcie wiem w detalach jak wygląda transport na Tofanę.
Duch Gór oczywiście extra, mordkę ma przyjemną.
Czekam na cennik kolejki... bo nigdy do tańszych nie należała, no ale to tam atrakcja kolejkowa nr 2 (po Marmoladzie) choć widokowo i położeniowo (Cortina) chyba nr.1.

P.S. Jeżeli chodzi o sprawy aklimatyzacyjne, to wpływ wysokości najbardziej gwałtownie odczuwa się tak gdzieś powyżej 3500m. To średnia, ale najczęściej i wyraźnie odczuwalna średnia.
Organizmy zaprawione, czyli takie, które już bywały wyżej i nie mają obciążeń zdrowotnych (choroby układu krążenia itp) łatwiej się ponownie aklimatyzują.
Poza tym, co innego już być w górach a co innego wyjechać na Tofanę prosto z szosy po przyjeździe.
Pozdr.

mariusz-w napisał(a):No to już druga po Marmoladzie nasza wspólna kolejka !

Nie wiem, czy pamiętasz, że ja na Marmoladzie z dwóch różnych kolejek korzystałem. Pierwsza to taka fikuśna, w której się stoi w otwartym koszyku. Plavac też z niej korzystał.

Pozdrawiam,
Wojtek

Jakiś koleś nazwał tę kolejkę koszykową "supermarket".

mariusz-w napisał(a):

Crayfish napisał(a):Oprócz 3-tysięczników pasja to także lepienie na nich bałwanków,
bo chyba już widziałem u Ciebie takiego podobnego w zeszłym roku czy dawniej ..

To ta sama fotka z Kitzsteinhorn ... właśnie z Austrii !

Tym razem w Dolomitach (bo w zeszłym roku i owszem) wrześniowego śniegu nie było !

Pozdrawiam.

... aaa ... gapa ze mnie ... nie poczułem kontekstu zdania ....

Crayfish napisał(a):Wielki Duch - ale chwyciłeś -

Jakoś to szare chmury przypomniały mi pewną filmową twarz.



pzdr