DOLOMITY ... Les plus belles architectures du monde ...

Mariusz
Twoje foty po prostu powalaja. A moze to Dolomity tak piekne. Wg mnie jednak jedno i drugie;)
Podobnie jak w przypadku niektorych relacji ( tyle ich boskich jest!) Wojtka (Franza) wyglada na to ze mam spore zaleglosci - tutaj czytalem dotad od strony siedemdziesiatej ktorejs do konca, a teraz polykam strony 1-10:)))

Pozdrowienia!
)

tony montana napisał(a):Mariusz
Podobnie jak w przypadku niektorych relacji (tyle ich boskich jest!) Wojtka (Franza) wyglada na to ze mam spore zaleglosci - tutaj czytalem dotad od strony siedemdziesiatej ktorejs do konca, a teraz polykam strony 1-10:)))

Dolomity piękne oczywiście ... ja robiąc zdjęcia staram się im tylko jak w najmniejszym stopniu zaszkodzić.
Tegoroczną wędrówkę, dobrze rozpocząłeś od 70 strony, właściwie to powinienem na końcu każdej petitem podawać gdzie początek relacji 2012.
To, że ruszyłeś z nami od początku czyli sezonu 2011 to tylko cieszy, a wiedząc o Twoich preferencjach co do włoskich klimatów, myślę że i w zeszłorocznej naszej podroży ich trochę znajdziesz.

pozdrawiam

mariusz-w napisał(a):

tony montana napisał(a):Mariusz
Podobnie jak w przypadku niektorych relacji (tyle ich boskich jest!) Wojtka (Franza) wyglada na to ze mam spore zaleglosci - tutaj czytalem dotad od strony siedemdziesiatej ktorejs do konca, a teraz polykam strony 1-10:)))

Dolomity piękne oczywiście ... ja robiąc zdjęcia staram się im tylko jak w najmniejszym stopniu zaszkodzić.
Tegoroczną wędrówkę, dobrze rozpocząłeś od 70 strony, właściwie to powinienem na końcu każdej petitem podawać gdzie początek relacji 2012.
To, że ruszyłeś z nami od początku czyli sezonu 2011 to tylko cieszy, a wiedząc o Twoich preferencjach co do włoskich klimatów, myślę że i w zeszłorocznej naszej podroży ich trochę znajdziesz.

pozdrawiam

No właśnie, ja zacząłem Cię czytać niedawno, kiedy zacząłeś tę nową wyprawę. Może rzeczywiście jakiś "spis treści" przydałby się na początku tego wątku?

Przy problemach z wyszukiwaniem na Forum - z własnego, nikłego coprawda, jeszcze tutaj doświadczenia, wiem, że taki spis treści jest bardzo pomocny

tony montana napisał(a):
No właśnie, ja zacząłem Cię czytać niedawno, kiedy zacząłeś tę nową wyprawę. Może rzeczywiście jakiś "spis treści" przydałby się na początku tego wątku?

Przy problemach z wyszukiwaniem na Forum - z własnego, nikłego co prawda, jeszcze tutaj doświadczenia, wiem, że taki spis treści jest bardzo pomocny

Spróbuję taki stworzyć !
Okazuje się , że może być jednak komuś przydatny.
Właściwie to sądziłem, że minione relacje (szczególnie nie chorwackie) to w niebyt idą.

pozdrawiam.

----------------------------------------------------------

Zgodnie z informacją umieszczoną na tablicy wchodzimy ... a właściwie przez pierwsze metry się wdrapujemy między leżącymi tu większymi i mniejszymi skalnymi blokami, na szlak 521 biegnący pod ścianą Cima Catinaccio. Szlak biegnie tak jakby górną półką doliny Val Vajolet w kierunku Passo Cornelle, łączące dolinę z zachodnią stroną masywu.

Ścieżka w pierwszej fazie dość gwałtownie się wznosi. Za plecami zostawiamy schroniska i górujący w tle najwyższy szczyt grupy Catinaccio d'Antermoia (niem. Kesselkogel) 3004 m n.p.m.
Równocześnie z każdym krokiem otwierają się nam szerokie widoki na wschodnią i południową stronę doliny.
Z lewej strony cały czas towarzyszy nam poszarpana grań Crepe di Larsech

No to co tu więcej gadać ... idziemy !
Teraz będzie sporo zdjęć w sumie dość podobnych, ale innych nie mam !







Catinaccio d'Antermoia







Przechodzimy dosłownie przy samej ścianie "Punta Emma"
Wspinacze cały czas tam są ... i ciągle ich widzimy.
(oczywiście po dwukrotnym kliknięciu w lupkę)



... albo i nie.



Mijamy przymocowaną do ściany pamiątkową tablicę ... jak widać nie wszystkim się udaje.







Wypadałoby odsapnąć ! ...



... ooo...czywiście !!!



Oczywiście, by także przy okazji popatrzeć w dół doliny !





... i na schroniska na hali Gardeccia.



pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a): Teraz będzie sporo zdjęć w sumie dość podobnych, ale innych nie mam !

Oglądanie dość podobnych zdjęć zupełnie mi nie przeszkadza, zwłaszcza TAKICH .
Dzięki sporej ilości fotek czuję się tak, jakbym sama tamtędy spacerowała . Dzięki temu że spacer jest wirtualny, nie opóźniam tempa wycieczki...

dangol napisał(a): Dzięki temu że spacer jest wirtualny, nie opóźniam tempa wycieczki...

W rzeczy samej ! Przywitali się i już polecieli dalej ! My też się tam wleczemy za Wami,hej, poczekajcie !
Ciepło jak w piekarniku,żar od wschodniej ściany Catinaccio bije taki , że wszystkie siły odbiera, nie wiadomo czy to północ Włoch czy Sahara
A poza tym trzeba przystanąć co chwilę - przecież tego widoku nie mam jeszcze w kolekcji ...
Nie wiem jak Wam - ale nam zeszło co najmniej pół godziny dłużej na fotografowaniu ...

No, już odsapnęliśmy! Możemy ruszać dalej szlakiem 541
Do najbliższego rozstaja ....

dangol napisał(a):Dzięki sporej ilości fotek czuję się tak, jakbym sama tamtędy spacerowała . Dzięki temu że spacer jest wirtualny, nie opóźniam tempa wycieczki...

Ta trasa nie wymaga pośpiechu, damy radę iść razem !

plavac napisał(a):Ciepło jak w piekarniku,żar od wschodniej ściany Catinaccio bije taki , że wszystkie siły odbiera, nie wiadomo czy to północ Włoch czy Sahara

Dokładnie tak !

plavac napisał(a):A poza tym trzeba przystanąć co chwilę - przecież tego widoku nie mam jeszcze w kolekcji ...
Nie wiem jak Wam - ale nam zeszło co najmniej pół godziny dłużej na fotografowaniu ...
No, już odsapnęliśmy! Możemy ruszać dalej szlakiem 541
Do najbliższego rozstaja ....

Oj tak ... szeroka panorama towarzyszyć będzie już nam prawie do końca.
Fotek "masakryczna" ilość ! ... tym bardziej, że z upływającym czasem, drogą, perspektywą wszystko się zmienia i ciągle dostrzegamy niby to samo, a jednak nie to samo.
Nam więcej niż pól godziny, no ale nas już nie czekała przeprawa przez kolejną przełęcz, a tylko własciwie w końcowej fazie "z górki na ... ".
No ale ok ! ... zaraz pójdziemy dalej ... do następnego "pitstopu".

pozdrawiam.

plavac napisał(a):No, już odsapnęliśmy! Możemy ruszać dalej szlakiem 541

No to Gosia ruszyła ...



... ja jeszcze sobie popstrykam i do tyłu i na boki.











Oj ... muszę gonić !



... ale jeszcze jedno !





... dogoniłem !





... znów ciut trudniej ...









pozdrawiam.

Teraz to i my wspólnie wędrujemy (abstrahując od czwartego wymiaru). Po zejściu z Catinaccio d'Antermoia, też wtedy ruszyłem na południe.

Pozdrawiam,
Wojtek

O tym fragmencie dolomitowego szlaku możemy więc podyskutować z pełną znajomością tematu

Zielona kurtka wylądowała w plecaku ...
Znaczy - ciepło
Nas ta przyjemność spotkała pod koniec sierpnia
Najgorszy był całkowity brak ruchu powietrza.
Dopiero ciut wyżej, na rozstajach coś się ruszyło - być może to taka specyfika ukształtowania terenu ?

Pozdrawiam

mariusz-w napisał(a):

Majestatyczne.

Jakoś na tym zdjęciu wyjątkowo.

pzdr

Franz napisał(a):Teraz to i my wspólnie wędrujemy (abstrahując od czwartego wymiaru). Po zejściu z Catinaccio d'Antermoia, też wtedy ruszyłem na południe.

Czyli każdy z nas z innej strony świata !
Jak widać tutaj sprawdza się powiedzenie, "że wszystkie drogi .... "

longtom napisał(a):Majestatyczne.
Jakoś na tym zdjęciu wyjątkowo.

...

plavac napisał(a):Zielona kurtka wylądowała w plecaku ...
Znaczy - ciepło
Nas ta przyjemność spotkała pod koniec sierpnia
Najgorszy był całkowity brak ruchu powietrza.
Dopiero ciut wyżej, na rozstajach coś się ruszyło - być może to taka specyfika ukształtowania terenu ?

Tak było, tak było !

Zapewne położenie i kształt tej rozległej doliny Vajolet, powoduje tutaj przy braku jakiś zdecydowanych wiatrów taki klimat. W związku z tym, iż dolina biegnie wielkim łukiem ze wschodu na północ i jest osłonięta od zachodu olbrzymią i długą granią Catinaccio ... w tych godzinach górna ścieżka to dosłownie "plaża".
Oczywiście w sensie ciepłoty, a nie drogi.

I właśnie to spowodowało, że w pewnym momencie postanowiliśmy opuścić wyznaczony szlak i na przysłowiową "szagę", po kilkudziesięciometrowej wspinaczce trawiastym zboczem zdobyliśmy również zielone o kopiastym kształcie
wzgórze Col de Barbolada (2373m n.p.m.).
To miejsce to swoisty balkon, a właściwie "loża reprezentacyjna" tutejszego amfiteatru.
Szerokie widoki na trzy strony świata, a za plecami tylko potężna ściana masywu.

Jest tu zupełnie spokojne, wprost kameralnie.
Wzgórek leży między wyznaczonymi szlakami, więc jesteśmy tu zupełnie sami.
W związku z tym, że na tym etapie wędrówki byliśmy czasowo "do przodu", postanawialiśmy tutaj spędzić trochę czasu, wykorzystując go na piknik, a także na trochę lenistwa w promieniach słońca.

Schodzimy perę metrów poniżej szczytu wzgórza , mościmy sobie wygodnie stanowisko i rozsiadamy się w tej widokowej loży. W ruch idą kanapki i napoje, a potem krem na twarz na odsłonięte części ciała … bo słońce w górach jak wiadomo, potrafi zaskoczyć swoją skutecznością w wysyłaniu promieni UVB, UVA … czy jak im tam jest.

My odpoczywamy … ale aparat nie !













Jak widać nie tylko my sobie wymyśliliśmy sobie takie lajtowe spędzenie trochę czasu o tej porze ... także wielu takich
na hali Gardeccia.
Piotrze widać także "odpoczywające" busiki.





W oddali " kątem oka" podgląda nas Królowa Marmolada.





Jest cicho i sielsko ... tylko od czasu do czasu słychać dźwięczny gwizd - świst ...
Ostrożnie się przesuwamy i wyglądamy za skałkę ...




... i okazuje się, że tacy sami to tu nie jesteśmy ... parę metrów od nas ... też się ktoś wygrzewa i rozgląda ... raz w lewo, raz w prawo.







pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):My odpoczywamy … ale aparat nie !

I bardzo dobrze

mariusz-w napisał(a):

Czemu on jeszcze nie zawija czekoladek w sreberka... przecież niedługo Święta... nie zdąży!

mariusz-w napisał(a):Piotrze widać także "odpoczywające" busiki.

I szosę, którą ostatnio drałowałem.

Pozdrawiam,
Wojtek

mariusz-w napisał(a):... i okazuje się, że tacy sami to tu nie jesteśmy ... parę metrów od nas ... też się ktoś wygrzewa i rozgląda ... raz w lewo, raz w prawo.

Podoba mi się takie towarzystwo. Ale dorodny. Jak dobrze mieć 30x ale chyba nie było aż tyle potrzebne.