DOLOMITY ... Les plus belles architectures du monde ...

mariusz-w napisał(a):

Nie pomyślałam, żeby goryczkę powąchać.
Ma jakiś zapach?

Jak widać robi się coraz cieplej ...



W końcu jesteśmy na dnie doliny i następnie podchodzimy w jej najdalszy wschodni kraniec, by popatrzeć na wodospady.
No może wodospady, to za dużo powiedziane, ale w Dolomitach i takie spływające potoki to to już cascate.
Tutaj spędzamy trochę czasu i urządzamy sobie piknik, z niesionych cały czas wiktuałów.













Następnie pozostał nam już tylko powrót dnem doliny w stronę parkingu.
Teraz wybieramy inną ścieżkę, bo biegnącą jej północnym skrajem.
Do przejścia parę kilometrów, a więc w drogę !













... i to koniec pierwszej wycieczki.

Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Trochę o niego walczyliśmy ... ale w końcu ustąpiłem na jej argument, że powstrzymuje ją on przed automatycznym przyspieszaniem podczas schodzenia.

Przy schodzeniu plecak popycha w dół.

Pozdrawiam,
Wojtek

Lidia K napisał(a):Nie pomyślałam, żeby goryczkę powąchać.
Ma jakiś zapach?

Bardzo słaby, delikatny ... ale ruch owadów w kielichach był spory, więc trzeba było sprawdzić !

Franz napisał(a):Przy schodzeniu plecak popycha w dół.

Też tak uważam ...
Gosia jednak stwierdziła, że przy takim nachyleniu pomaga i jest jej łatwiej, bo plecak ciągnie ją do tyłu.

Może coś w tym jest ... w każdym bądź razie było po dyskusji !

Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a): Gosia jednak stwierdziła, że przy takim nachyleniu pomaga i jest jej łatwiej, bo plecak ciągnie ją do tyłu.

Może coś w tym jest ... w każdym bądź razie było po dyskusji !

I w plecy grzeje przy silnym wietrze, i można potem takie ciepłe plecy ochłodzić
Ładna wycieczka. Już biorę mapę i patrzę na tą ścieżkę po północnej stronie. Dziś wcześniej i przy świetle lampy - bo jutro, w odróżnieniu od dzisiaj, na pierwszą zmianę, nie na drugą

Pozdrawiam

plavac napisał(a):Ładna wycieczka. Już biorę mapę i patrzę na tą ścieżkę po północnej stronie.

Haaa ... natomiast my na kolejną wycieczkę, wybierzemy się na południową stronę doliny.
... i to wcale nie z przekory !

Pozdrawiamy.

....................................................................................

Lagusel

Kolejna wycieczka, na którą zapraszamy odbędzie się także w obrębie doliny Val San di Nicolò.
Tym razem jednak będziemy próbowali sforsować jej południową stronę, by dotrzeć do niewielkiego jeziorka Lagusel.
Trasa ta z opisów znalezionych w Internecie wydała się nam ciekawa, a poza tym każde jeziorko w Dolomitach warte jest uwagi. Jak już wspominałem niewiele ich w tych górach.

Samochód zostawiamy tradycyjnie (bo już po raz drugi ! ) … na parkingu w okolicach osady Sauch leżącej tak prawie w połowie doliny.
Jest to dokładnie vis a vis bliźniaczych skał, po których poprowadzono nową trasę nazwaną Via Ferrata I Magnifici 4.
Jest to według opinii ferratowców, aktualnie najtrudniejsza ferrata w Dolomitach … i jest trasą raczej typowo wspinaczkową.
Udostępniono ją w połowie lipca 2010 roku, ku pamięci 4 górskich młodych ratowników, którzy idąc w okresie Bożego Narodzenia 2009 r. na pomoc innym, sami zginęli w lawinie.
Ciekawostką jest także to, że to jedyna włoska ferrata (od 2002 r), co do której "zieloni" nie mieli zastrzeżeń.
Owszem oddano we Włoszech od 2002 roku kilka ferrat, ale wówczas, aby takowe żelazne drogi powstały zawsze odbywały się "przepychanki". Suma summarum z reguły zakończone kompromisami.

Dla zainteresowanych szkic ferraty : TUTAJ, poza tym na YouTube jest już o niej sporo filmików.





No ale my na bliźniacze skałki tylko patrzymy i w związku z ich wspinaczkowymi atrakcjami, odwracamy się od nich na pięcie i wspinamy na przeciwne zbocze.
Następnie gdzieś na wysokości Malga Mezaselva (Mesa selva), wchodzimy na szlak nr 640, który to zaprowadzi nas nad jezioro.





Droga najpierw w miarę łagodnie wspina się wśród wysokiego gęstego lasu, by po niedługim czasie przejść w bardziej
stromą, a momentami nawet bardzo ostro pnącą się w górę.



Dzięki temu dość szybko zyskujemy wysokość, a co za tym idzie zostawiamy dolinę daleko w dole.



Okupujemy to lekką zadyszką , a nawet zgrzaniem, gdyż jeszcze po przyjemnym wilgotnym, cienistym dolnym odcinku, od pewnego momentu zrobiło się dość gorąco. Do tego dość szybkie tempo marszu i było jak było !
Trzeba było stawać i odpoczywać, ale muszę przyznać, że tym dającym hasło do postoju byłem najczęściej ja !















Mimo sporej już wysokości spotykamy znaną nam z nizin Wierzbówkę kiprzycę, ale ona już tak ma !
Podobnie jak my … niby z nizin, a od czasu do czasu poniesie ją w góry.



Lepiężnik w tym świetle też wygląda efektownie.



cdn.

Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Okupujemy to lekką zadyszką , a nawet zgrzaniem, gdyż po jeszcze dolnym przyjemnym wilgotnym, cienistym odcinku, od pewnego momentu zrobiło się dość gorąco.

Brakowało chmur z poprzedniego dnia.

Pozdrawiam,
Wojtek

Przygrzało,ale jednocześnie piękniej świat pokolorowało....

Franz napisał(a):Brakowało chmur z poprzedniego dnia.

Trochę ich jeszcze po niebie się szwendało !

CROberto napisał(a):Przygrzało,ale jednocześnie piękniej świat pokolorowało ...

Oj tak ... słońce to malarz doskonały !

Pozdrawiam.

..............................................................................................................

Przyglądając się wszystkiemu co z prawa i z lewa, powolutku docieramy do położonej na wysokości 2000 metrów malgi czyli pastwiska/hali .
Stoi tu dobrze utrzymana pasterska chata, a koło niej urządzono piknikową (a może i biwakową) skromną infrastrukturę.
Na tarasie przed chatą, stoją wygodne ławy i stół. Korzystamy więc z tych luksusów, by kapkę odpocząć.
Podejrzewam, że w sezonie właściciel malgi , oferuje wędrującym tędy turystom jakieś lokalne produkty swojego wyrobu.
Taka działalność jest tu dość popularna. Na wielu malgach, można nabyć lokalne, wytwarzane w tradycyjny sposób sery, wędliny, przetwory, a nieraz także suszone grzyby, zioła, itp.
W punktach informacji turystycznej i tym podobnych miejscach, można otrzymać broszurki, foldery, (często z mapkami) z których można się dowiedzieć gdzie i jaka malga w czym się specjalizuje, oraz co oferuje.



Kilka minut później jesteśmy ponownie na trasie.
Jak widać do jeziorka zostało nam tylko kawałek.







Jeszcze kawałek w górę, później w lewo i możemy popatrzeć na ten niewielki , ale urokliwy wodny zbiornik. Słoneczko, trochę bawi się z nami w chowanego, co nie pozwala w pełni uwiecznić tęczowo-turkusową barwę jeziorka ... ale i tak jest bardzo urokliwie.













Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):ale i tak jest bardzo urokliwie.

Jest.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

mariusz-w napisał(a):ale i tak jest bardzo urokliwie.

Jest.

... taaa ... to, że duet - woda i góry - podoba nam się tak jak Tobie ... wiemy już od dawna !

weldon napisał(a):Jest!

...

Pozdrawiam.

.......................................................................................

Jest tu spokojnie i bardzo przyjemnie.
Wyciągamy niesione kanapki i napoje by urządzić sobie w tym malowniczym miejscu drugie śniadanie.
Początkowo jesteśmy zupełnie sami, ale do czasu …

W pewnym momencie zauważamy jak z przeciwnego brzegu, płyną w naszym kierunku dwie pary dzikich kaczek.
Jak się później okazało są to jedyni przedstawiciele tego gatunku na tym zbiorniku.

W ekspresowym tempie pokonują dzieląca nas odległość.



… już są na miejscu !



Okazuje się, że te cztery kaczki … nie dość, że wzięły we władanie jezioro, to jeszcze wyspecjalizowały się w dotrzymywaniu towarzystwa i umilaniu czasu przybywającym tu turystom.
Oczywiście nie robią tego charytatywnie , a w zdecydowany sposób, wręcz nachalnie wpraszają się na biesiadę.

W związku z tym, że Gosia ma już praktykę w tego rodzaju sytuacjach zastanych w Dolomitach
(wizyta wieszczków na Lagazuoi w zeszłym roku), to i to wspólne biesiadowanie … ku naszej uciesze, a zadowoleniu gości … przebiega sprawnie.

Odbyło to się co prawda momentami w dość hałaśliwy sposób, a czasami także z niewielkimi przepychankami.
Też upominałem się o swoje ! ... zachodząc raz z jednej, raz z drugiej strony ...





Po jakimś czasie nad jezioro docierają kolejni wędrowcy.
Sądząc po języku w jakim się porozumiewają , jest to para turystów z Niemiec lub Austrii.
Jakieś sto metrów od nas także urządzają sobie piknik.

Czujne ptaki widząc, ze kanapki u nas się skończyły … bez zbędnych ceregieli i specjalnych oznak wdzięczności … natychmiast ruszają w ich stronę, by załapać się na kolejne śniadanie.



Koncepcja była trafiona, (nie ma to jak doświadczenie ), gdyż po chwili widzimy podobną sytuację jak nasza … z tą tylko różnicą , że karmił pan , a pani robiła fotki.

Robimy jeszcze krótki spacer brzegiem jeziora, a także wśród pobliskich skałek ...



… i powoli ruszamy w dalszą drogę … zostawiając jeziorko coraz bardziej w dole.





Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Też upominałem się o swoje ! ... zachodząc raz z jednej, raz z drugiej strony ...

Kaczor.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zachowanie Mariusza ze wszech miar normalne, zasadne i prawidłowe - walka o przetrwanie
W kobiecym sercu - emocje ( jakie one piękne, te kaczuchy ... ! ) w męskim - czysty racjonalizm - zjadają moje kalorie

Ja bym tam polityki w tym nie widział - ot, odwieczne prawa natury

Zielono mi ...

Pozdrawiam/