Dolny Śląsk i nieco dalej... (Sokołowsko)

dangol napisał(a):
Broniewski to w zasadzie nie moja bajka, jednakże ten jego wiersz zawsze mi się podobał .

Z Broniewskiego na Podhalu jeszcze pamiętam ;

Na małej stacji w wiosce Poronin
...
...

Na małej stacji w Poroninie nie ma dziś śladu po Leninie...

Skoro są owce (to jedno z bodajże 20 miejsc na terenie Tatrzańskiego PN, gdzie prowadzi się kulturowy wypas), to musi być bacówka z oscypkami . Włada nią baca Stanisław Rychtarczyk z Gronia koło Leśnicy.



Świeży oscypek znad ogniska jest tu przepyszny !
Miałyśmy co prawda ze sobą oscypka kupionego „U Jancoka”, ale nie mogłyśmy się oprzeć rusinowym smakom. Podobno właśnie czerwcowe (oraz z początku lipca) oscypki są najsmaczniejsze, bo owcze mleko pachnie wówczas wiosenną trawką i ziołami zjadanymi przez owce na halach…
Zjadłyśmy po cieplusim serku, dodatkowo zapakowałyśmy po kilka zimnych do plecaczków…

Jeszcze chwila odsapki połączona z podziwianiem majestatu gór .



„Na pokładzie łąki odpływam
w róże nieba - obłoki pełne nadziei
i odpoczywam
w wesołych portach szałasów na halach.
W chmurach-beczkach po gorzkim winie -
słyszę: dudni głos wiatrów bijących się w piersi
i noc ociężała zielenią płynie
w żaglówki ptaków wzdętych miękką ciszą.
Co dzień napinam żagle -
- szyby stopniałych skwarów.
Przez pożółkły parów
szybuję do szczytów zasianych na niebie
szukać poziomek mgławic
skrzydeł zmiażdżonych motyli
zrywać księżyc przejrzały, który zasnął w trawie.
Płynę czytać bekowiska jeleni biegnących przez wieczór
i wiosny błękitne i jesień
a widzę gdy czasem
chodzi po halach Bóg - poeta zielonego lasu. "
(K. K. Baczyński)

Będąc tak blisko, oczywiście nie mogłyśmy nie pójść na Wiktorówki, zwłaszcza że były one w pierwotnie planowanym przebiegu trasy naszej wycieczki. Miejce niezwykłe , chociaż wtopione w zwyczajność leśnej tatrzańskiej przyrody…

Dochodząc szlakiem od Polany Rusinowej mijamy miejsce, gdzie Marysia Murzańska zobaczyła na smreku Matkę Bożą.



Obok znajduje się mała kapliczka umieszczona na sękatym pniu, a w kapliczce kopia figurki Matki Bożej Jaworzyńskiej - Królowej Tatr…





A po chwili mamy prześliczną kaplicę na Wiktorówkach.



Dotarłyśmy ciut za późno, bo msza święta prawie się już kończyła (tak to jest, jak się nie sprawdzi wszystkiego w necie przed wyruszeniem na szlak). Dobrze, że mogłam uczestniczyć w niej chociaż przez chwilę…





Po mszy, na moment do wnętrza kościółka…



W ołtarzu oryginalna lipowa figurka z końca XIX w., przeniesiona tu z dawnej kapliczki zawieszonej na smreku. Kapliczka spłonęła, ocalała tylko figurka Matki Bożej, a śladem po pożarze jest osmolona dłoń prawej ręki



W kamiennej podmurówce kaplicy mieści się kuchnia turystyczna, można tam napić się herbaty na wodzie z pobliskiego źródełka, które ponoć ma moc uzdrawiającą…



Popatrzyłyśmy na tablice upamiętniające zmarłych w górach…



… i wróciłyśmy na Rusinową Polanę.

Kolejna porcja widoczków z Rusinowej Polany…





Zaczynamy podejście ( około 280 m różnicy wysokości, jeszcze kilkanaście lat temu mogłabym tego nie odczuć, ale teraz...).

Wciąż panoramki na tatrzańskie skaliste szczyty…





Dodatkowo pojawił się widok w tył na Podtatrze z doliną, w której leży Małe Ciche, wysoko nad nią widać Polanę Zgorzelisko, daleko w tle majaczą Gorce.

dangol napisał(a):

Tak lubię oglądać góry. Podpisane szczegółowo i wszystko staje się jasne.

dangol napisał(a):Zaczynamy podejście ( około 280 m różnicy wysokości, jeszcze kilkanascie lat temu mogłabym tego nie odczuć, ale teraz...).

Jestem przekonana, że poszło w 1,5 godzinki ..... i bez żadnej zadyszki.

dangol napisał(a):Kolejna porcja widoczków z Rusinowej Polany…

Pamiętam, jak w młodzieńczych, jurnych latach utknąłem na grani z Lodowego na Lodową Kopę (to ten wyprztyk na prawo od Lodowego). W efekcie wycieczka skończyła się o trzeciej rano. Po drugiej stronie Tatr, niż stał nasz namiot...

Pozdrawiam,
Wojtek

dangol napisał(a):A po chwili mamy prześliczną kaplicę na Wiktorówkach.

Ale z tą anteną satelitarną, to raczej ktoś nie pomyślał.

pzdr

longtom napisał(a): Ale z tą anteną satelitarną, to raczej ktoś nie pomyślał.

Pomyślał za to Ktoś inny , no i gdyby został ogłoszony konkurs „znajdź szczegół nie pasujący do obrazka”, wiadomo Kto miałby zapewnioną nagrodę .

Franz napisał(a): Pamiętam, jak w młodzieńczych, jurnych latach utknąłem na grani z Lodowego na Lodową Kopę (to ten wyprztyk na prawo od Lodowego)

Wobec tego, widoczek specjalnie dla Ciebie .





Mnie w najlepszych czasach wcele nie przyśniła się TAKA trasa. Nawet Orlej Perci nie przeszłam (zahaczyłam tylko o jej skraj), bo zawsze była to dla mnie zbyt długa wyrypa, gdyż nie spałam nigdy ani w Pięciu Stawach, ani w Murowańcu. Na Rysach jednak byłam , dzięki temu że któregoś roku załapałam się na 3 (a może nawet 4?) noce waletowania w Morskim Oku. Pełnoprawni lokatorzy, którzy wykazali tyle sprytu, że sporo wcześniej zarezerwowali sobie łóżeczko, zmieniali się w pokoju, a nasza waletująca czwórka (podłoga w jadalni nie dość że droższa od łóżka w pokoju, to „przysługiwała” tylko na jedną noc)była tam stała , pod koniec czuliśmy się tam jak rezydenci .

Lidia K napisał(a): poszło w 1,5 godzinki ..... i bez żadnej zadyszki

Wręcz przeciwnie, dyszałyśmy jak stare lokomotywy. Ale tak jak i one, konsekwentnie parłyśmy do przodu ! Dzięki temu udało nam się dojąć na szczyt w jedną godzinę, czyli w czasie sugerowanym wg posiadanej przez nas mapy. Oczywiście, licząc samo dreptanie , bo do tego doszedł jeszcze kwadransik odsapki pod lasem na końcu Rusinowej Polany.

Trawiastym zboczem coraz wyżej… Wzmocnione drewnianymi balami „schody” raczej omijałam wydeptaną obok ścieżynką – tak było zdecydowanie wygodniej .





Widoczki z podejścia na górny skraj polany nie różnią się specjalnie, ale jest pretekst , żeby przystaną na chwilkę i złapać oddech.



Nieco dłuższy odpoczynek przed wejściem do lasu…



Potem fotek sporo mniej, chociaż widok szerszy. Widać nawet Rysy .









A na Gęsiej Szyi, co było do przewidzenia, tłok…

Przy pierwszej Waksmundzkiej Skałce było w zasadzie pusto, no ale widoki stamtąd marne.



Dotarłyśmy na Gęsią Szyję przecież po to, żeby stamtąd pooglądać imponujące szczyty!

Panorama ze strony http://www.olaieryk.webd.pl/panoramy/pangesiaszyja.html:



Musiałyśmy więc dołączyć na moment do tłumu okupującego szczytową skałkę. Kilka zdjęć (ale nie Zorką 5) …

Potem zeszłyśmy nieco w dół, gdzie w skalnej szczelinie znalazłyśmy sobie prawie (no bo jednak tłum na szczycie cały czas był widoczny) kameralne lokum, doskonale nadające się na zjedzenie oscypka i ugotowanego jajeczka.



Tatrzańskie panoramy były wprawdzie stamtąd ograniczone, dobrze za to było widać urwiste ściany tej skałki, na której byłyśmy przed chwilą .



Mogłyśmy wejść jeszcze na kolejną skałkę, ale tam też było gęsto, więc odpuściłyśmy i ruszyłyśmy w dół u jej podnóży..

dangol napisał(a):Kolejna porcja widoczków z Rusinowej Polany…

... widoczki super...

Pozdrawiam

Owszem, miłe dla oka, ale ... wolę greckie .
Skoro już wróciłeś, to jest na nie szansa w Twojej relacji

dangol napisał(a):Owszem, miłe dla oka, ale ... wolę greckie .
Skoro już wróciłeś, to jest na nie szansa w Twojej relacji

Niedługo postaram się ruszyć z relacją
Pozdrawiam