Dolny Śląsk i nieco dalej... (Jawor)

Lidia K napisał(a): stąd na pierwszym planie oczywiście nie jest ani brama ani chałupa

... ale są WSPOMNIENIA

Na dodatek w kolorze !
Moje najdawniejsze tatrzańskie tylko czarno-białe...

Ten ostatni weekendowy wyjazd był w pewnym sensie mocno wspomnieniowy, gdyż lata temu - podczas mojej pierwszej niezimowej eskapady w Tatry - dwa (a może nawet trzy?) noclegi również były na Górnej Chłabówce. Tyle, że albo tamtej chałupy już nie ma, albo tak ją przebudowano, że zrobiła się nie do rozpoznania.

Spacer niedługi, ale nogi jednak troszkę zabolały . Trzeba je oszczędzać przed bardziej górską wycieczką! No więc, może przysiądziemy gdzieś na babską herbatkę? Na przykład pójdziemy na Rondo do Kolibecki ?



Jednak tam nie zasiadłyśmy – w środku duchota, na zewnątrz na stołach sterty naczyń po poprzednikach! Jak w takich okolicznościach czerpać przyjemność z pierwszej herbacianej wiśnióweczki?
Wróciłyśmy więc do mijanej wcześniej karczmy Przy Młynie. Tarasik z widokiem na młyńskie koło był odpowiedni , na stoliku pachniało doniczkowe oregano , z wnętrza karczmy dobiegała góralska muzyczka, kelner sympatyczny… Oprócz herbatki była więc także i kolacja (sałatka z wędzonym pstrągiem) .



A potem powrót na Chłabówkę… Tyle, że zahaczając o zamknięty kościółek Ojców Bernardynów p.w. św. Antoniego, ładnie położony pomiędzy Bulwarami Słowackiego i ul. Karłowicza.





Przy Karłowicza jeszcze jeden witkiewiczowski projekt niewielka drewniana kapliczka Korniłowiczów (z tej rodziny wywodził się spowiednik Piłsudskiego) wybudowana w 1907 r.
Kiedy Korniłowicz chciał odkupić kawałek gruntu od Franciszka Gąsienicy, ten pobożny gazda zgodził się pod warunkiem, że zamiast zapłacenia mu za ziemię, nabywca wybuduje w tym miejscu kapliczkę.



W 2003 r. kapliczka spłonęła od zapalonego u jej stóp znicza. Odbudowano ją wiernie, wewnątrz znajduje się kopia pierwotnej figury Matki Bożej z Dzieciątkiem autorstwa Wojciecha Brzegi.
Żeby nie było niemiłej powtórki, przy kapliczce umieszczono napisy o zakazie zapalania świec i zniczy.



Drogą Oswalda Balzera dotarłyśmy pod kaplicę w Jaszczurce – oczywiście już zamkniętą (ale jeszcze tu wrócimy!).







Zapamiętanym sprzed lat skrótem (omijającym agrafkę szosy) wkrótce osiągnęłyśmy ostry zakręt w Chłabówce Górnej, skąd do naszego pensjonatu miałyśmy rzut beretem. Przyszła pora na „pomieszkanie” sobie oraz na snucie planu na trasę czwartkowej wędrówki…

dangol napisał(a):Dociekajcie dalej, może faktycznie się znacie?
Kiedyś w tej relacji okazało się, ze Slapol zna(ł) mojego Grześka

Tak, znaŁŁŁ...może kiedyś wypali spotkanie na wrockowym, piwnym Rynku....

ajdadi napisał(a):

dangol napisał(a):Poznańskie spotkanie grekomaniaków

...A podobno świat jest taki duży...

Co do fotek jako "PYRKA" z nizin proszę o więcej fotek z pięknych polskich gór

Serdecznie pozdrawiam

Świat jest mały, w weekend bożocielny odwiedziliśmy Tatry, stacjonowaliśmy w Bukowinie Tatrz. poniżej fotka z przełęczy Kondrackiej

slapol napisał(a): Świat jest mały, w weekend bożocielny odwiedziliśmy Tatry

To, że świat jest mały , przekonałam się dwa lata temu, gdy na grecko-macedońskiej granicy spotkaliśmy się z Kulkami. Pomimo kilku lat formowej znajomości i teoretycznie bardzo wielu możliwościach trafienia na siebie we Wrocławiu , w realu przydarzyło się to dopiero w „dalekim” świecie.

Jak widać, nam nie było dane takie przypadkowe spotkanie w Tatrach… Cóż, wybraliśmy inne trasy. Kiedyś było blisko w Harrahovie … Może faktycznie kiedyś uda się na naszym rynku?
Tylko kiedy? Do końca października praktycznie nie mamy już wolnego żadnego weekendu, a od listopada zaczynamy nowy etap życia - dziadostwa. Oczywiście, jakiś przerywnik przyda się babci i dziadkowi...

dangol napisał(a):
Tylko kiedy? Do końca października praktycznie nie mamy już wolnego żadnego weekendu, a od listopada zaczynamy nowy etap życia - dziadostwa. Oczywiście, jakiś przerywnik przyda się babci i dziadkowi...

Danusiu , to chyba przyszedł czas na gratulacje
Jesteście z Grzegorzem "dziadkami na rozbiegówce", więc korzystajcie . . .


Pozdrawiam Dziadków, Rodziców i Maluszka , który już wkrótce zaszczyci ten świat swoją obecnością
Piotr

dangol napisał(a):... Do końca października praktycznie nie mamy już wolnego żadnego weekendu,...

Ale z Was wiercipięty.

pzdr

piotrf napisał(a): Pozdrawiam Dziadków, Rodziców i Maluszka , który już wkrótce zaszczyci ten świat swoją obecnością

Rodzice już wprawiają nasze Wnuczę w tryb turystycznego życia . W bożocielny weekend w komplecie przepłynęli kajakiem (póki jeszcze brzuch się w nim mieści ) całą Krutunię, nocując pod namiotem.
Dalsze podróże odłożyli na inne czasy (zapewne niezbyt odległe ), ich czerwona Nyska w tym roku nie pojedzie ani na Złombol, ani nigdzie w świat . W sumie to nawet należy jej się odpoczynek po ubiegłorocznym Krymie. Pomysłodawczynią tamtej wyprawy była moja córa , a Nysce towarzyszył zaprzyjaźniony Żuk [Dzielnego Żuka pokazywałam go przy okazji opisywania naszego powitania Złombolu w Olimpii. Żuk w tym roku startuje ze Złombolem do Hiszpanii, a jak dobrze pójdzie – to po osiągnięciu rajdowej mety pojedzie jeszcze do Maroka]
W daleką azjatycką podróż pojechał za to prototyp nyskowego bagażnika autorstwa naszego zięcia . Pomysł konstrukcji narodził się w związku z wyprawą krymską, ostatecznie jednak bagażnik powstał dopiero przed wyjazdem poznańskich podróżników ( uwzględniając ich potrzeby), którzy aktualnie bagażnik testują .

longtom napisał(a): Ale z Was wiercipięty

Wręcz przeciwnie! Nie licząc Gochów na przełomie lipca i sierpnia i jakiegoś wrześniowego wypadu gdzieś dalej (kierunek wciąż nieznany), całą resztę spędzimy w jednym miejscu, dość blisko Wrocławia.
W związku z nabyciem strupa (do dziadostwa pasuje wyśmienicie ) wymagającego kompletnego remontu, weekendy mamy pracowite .

W przyszłości przyczepka ma wyglądać świetnie , będzie miała zdecydowanie stacjonarną kaszubską lokalizację, nad ciepłe morza wlec ją za sobą nie zamierzamy
Zastąpi nam brezentowy domkowy namiot, który po wieeeeeeeloletnim kaszubskim (a wcześniej też innym) używaniu, do niczego się już nie nadaje.
Według wstępnego planu, zamiana miała nastąpić już rok temu , ale jak się uda do przyszłego , to będzie gicio. A póki co, tegoroczne Gochy będą w przyczepce pożyczonej, w odrobinę lepszym stanie niż nasza własna.

Nasz mini-apartament (proszę o nie zwracanie uwagi na „twórczy” bałagan)















Ogólnodostępna kuchnia (tak wyszło, że miałyśmy ją do wyłącznej dyspozycji):



Czwartkowy ranek rozpoczął się prześliczną pogodą , nie można było tego nie wykorzystać !



Opcje wycieczki były dwie, wszystko zależało od tego, czy da się gdzieś podjechać bez ruszania auta z parkingu (jedyna „kierownica” zasłużyła bowiem na odsapkę po środowej podróży), a z komunikacją publiczną w Boże Ciało mogło być różnie…
Wariant dojazdowy przewidywał dalsze wędrowanie na Gęsią Szyję (punkt startu był w zasadzie obojętny) i przy takim słoneczku jakie nas obudziło, ta wersja najbardziej mi odpowiadała. Jednak czy uda nam się złapać jakiegoś busika? Przecież gdy będą odjeżdżały z Zakopanego, na pewno będzie w nich komplet pasażerów! Dziwne, gdyby miało być inaczej…
Tym, czy będą jechały przez Chłabówkę i dalej przez Zazadnią, pomimo zamknięcia drogi na łączniku z szosą Bukowina – Łysa Polana, nie musiałyśmy się kłopotać . Wiedziałyśmy bowiem od naszego gospodarza, że busiki tamtędy przejeżdżają, chociaż teoretycznie nie mogą . Robią to nawet wtedy, gdy drogowcy pracują, tym bardziej będą jeździły w święto!
Co jednak, jeśli nie znajdą się trzy wolne miejsca dla nas ? Wówczas zrealizujemy plan B – od razu pieszo, tyle że krócej, na Wielki Kopieniec.

Zanim jednak zaczniemy człapać górskim szlakiem, dobrze byłoby wypić kawkę . Nie zabrałyśmy jednak z domu żadnej kawiarki (nasi panowie wzięli je sobie na tratwy), więc musiałyśmy to zrobić poza naszym pensjonatem. Na Górnej Chłabówce jest praktycznie jedno miejsce, gdzie można to zrobić – w hotelu „Karolówka”, tuż obok przystanku autobusowego. Tyle ż, chociaż to długi weekend, w okolicach hotelowej restauracji nie było widać nawet śladu życia… Uznałyśmy, że wobec tego podejdziemy szosą aż do Cyrhli, na kawkę do „Siedmiu Kotów” . Przy okazji będziemy obserwować stan zagęszczenia w busikach, dzięki czemu wyjaśni się , czy oby Kopieniec nie będzie jedyną realną opcją wycieczki
Od restauracji w Cyrhli musiałybyśmy cofnąć się do początku szlaku tylko odrobinkę, więc w sumie wybór kawkowego kierunku był niezły .

A więc ruszamy!

Cyrhla z Chłabówki wydaje się być tuż tuż.



Tyle, że szosą jest nieco dalej. A skrótu nie ma...

Perspektywy złapania busa były marne – nie dość, że minęły nas tylko dwa, to rzecz jasna oba pełne. Drepcząc szosą, dotarłyśmy na skraj Toporowej Cyrhli, najwyżej położonej dzielnicy Zakopanego.













Byłyśmy jakieś 50 m (a może nawet mniej) od "Siedmiu Kotów", już nam zapachniało kawką , gdy oto.. Mijający nas autobus (w rozkładzie nie było żadnego PKS-u!) zatrzymał się na moment, a kierowca (zapewne na widok naszych plecaczków) zapytał, czy chcemy gdzieś jechać? Jeśli tak, to… pędem do przystanku! Na szczęście przystanek było już widać , więc zdążyłyśmy.
Autobus okazał się... wyjątkowo dużym busikiem , a kierowca przyjmował także „stojących” pasażerów.

Pierwotna wersja zakładała, że wycieczkę zaczniemy od Zazadniej i pójdziemy Doliną Filipka. Na tej trasie mogło być jednak gęsto, bo parking przy wejściu na szlak bezpłatny, na dodatek to jeszcze przed zamkniętym fragmentem drogi, więc sporo osobówek mogło tam dotrzeć… Przypuszczenia okazały się słuszne, w każdym bądź razie co do ilości zaparkowanych aut .

Więc dokąd jedziemy? Niech będzie aż do końca .

dangol napisał(a):Więc dokąd jedziemy?

Prawie jak u Kulek.
Gdzie by tu wysiąść

pzdr

longtom napisał(a):

dangol napisał(a):Więc dokąd jedziemy?

Prawie jak u Kulek.
Gdzie by tu wysiąść

Spontanicznie i prawie tak samo. Tylko górki inne.

Spontanicznie, ale bez diametralnych zmian! Nad Morskie Oko z tłumami nie poszłyśmy...

Konsekwentnie osiągnęłyśmy zaplanowane "hity", tyle że z innego punktu startowego

Tak więc, dotarłyśmy na Palenicę Białczańską. Tu płatny parking również pękał w szwach, no ale pasażerowie osobówek szli głównie do Morskiego Oka, niektórzy zapewne jeszcze gdzieś dalej…. Niebieski szlak na Rusinową nie powinien być oblężony! No i faktycznie nie był , na podejściu mięłyśmy tylko jednego turystę, a już przed samą polaną – idącą w przeciwnym kierunku dwójkę. Milusia pustka .





Po łagodnym odcinku zaczęło się dość ostre podejście zakosami kamienistej ścieżki, potem po szerokich drewnianych schodach z wysokimi stopniami (przez co strasznie niewygodnych dla moich krótkich nóżek) . Trud podejścia umilały fajne (aczkolwiek ciut przymglone) widoki na Dolinę Białej Wody i urwiska Młynarza, a w tle od czasu do czasu wyłaniał się Gerlach, Batyżowiecki i Kaczy Szczyt…









W końcu wyszłyśmy z lasu na polanę w miejscu, gdzie szlak niebieski łączy się z czarnym idącym od Polany pod Wołoszynem. Stąd już było blisko do pierwszego miejsca dłuższego odpoczynku na naszej wycieczce.





Widoczny był także fragment naszej dalszej trasy.

Prześliczna Rusinowa Polana już wielokrotnie gościła na naszym forum, zarówno w zieleni, jak w bieli . Musicie mi jednak wybaczyć, jeśli zanudzę Was kolejnymi fotkami...



" Przez dolinę w oddali
Leśną radość wołali,
A zwabiony wołaniem
Stanął Hawrań z Muraniem
Jak ich dwoje na hali. "

Broniewski to w zasadzie nie moja bajka, jednakże ten jego wiersz zawsze mi się podobał .

Panoramka z Wikipedii:



Poniżej moje fotki, ale bez opisanych szczytów: