Dolny Śląsk i nieco dalej... (Sokołowsko)

Krzychooo napisał(a): spędziłem kiedyś parę dni w "Szczelince".

A Opata tam mają
Bo jeśli tak, to następnym razem zaglądnę i do "Szczelinki"

W poprzednich odcinkach pojawiło się filka fotek z czerwca 2011, toteż w ramach uzupełnienia pokażę jeszcze kilka.



Od Machowskiego Krzyża zeszliśmy wówczas do rozdroża U zabitého (550 m), skąd żółtym szlakiem obniżyliśmy się do wioski Machovská Lhota (obecnie jest to część Machova).

Pomnik poległych:



W przysiółku Machovská Lhota zachowało się trochę starych chałup.





Najcenniejsza jest tzw. Kubečkova fara zbudowana w 1813 r. , organizowano tam zebrania miejscowych ewangelików oraz odprawiano nabożeństwa (pastro przyjeżdżał tu z Pstrążnej).
Jest to piętrowy dom z wyżką, typowy dla tej części kłodzkiego pogranicza. Wyżki były umieszczone na poddaszu i wysunięte prostopadle z boku dachu, zazwyczaj nad wejściem do przedsionka.
Tyle, że jakoś wówczas nie zwróciłam uwagi na ten dom...
Dla tych, którzy chcieliby zobaczyć dokładniej fotki z sieci, aby wiedzieli czego szukać i nie przegapili , jak już się znajdą w poblżu:

Fotka z netu:

Fotka z netu:

Dzwonniczka:

Jeden z dekoracyjnych detali przy chałupach:



Głównym motywem jest jednak ...



To oczywiście tylko mała część z tego, co da się zobaczyć przy domostwach i nad potoczkiem:







Na piwko i zupę czosnkową wstąpilismy do XIX-wiecznej gospody U Lidmanů.



Tu cesarz nie był obsrany przez muchy :

No a potem poszliśmy dalej przez machowską Lhote, drogą w kierunku granicy w Ostrej Górze.















Z Ostrej Góry do Pastreki popraowadził nas szlak zielony.

Wtorkowa wycieczka była również krótka, no bo potrzebny był czas na regenerację przed Nocą Sylwestrową.



Szosą podeszliśmy do miejsca, gdzie w las odchodzi szlak żółty.



Naprzeciwko jest Kręgielny Trakt, a na rozdrożu stoi taka oto chata:



Podeszliśmy na przełączkę pomiędzy Skalniakiem i Ptakiem.



Błędne Skały innym razem (poprzednio byliśmy tam jakieś 8 czy 9 lat temu, także podczas sylwestrowego zimowiska, ale wówczas śniegu było mnóstwo), teraz zielony szlak i Ptak.



Chociaż nie do końca, bo skałki na Ptaku (841 m) darowaliśmy sobie, od razu ruszając do Fortu Karola.

Fort Karola mieści się na krawędzi opadającego pionowo wschodniego zbocza Ptaka. Niewielką strażnicę wybudowano w 1790 r. (na zelecenie Fryderyka Wilhelma II) jako jedno z umocnień na granicy prusko-austriackiej. Nazwę otrzymała na cześć cesarza Karola VI – założyciela Karłowa.
Mury otaczały dziedziniec o wymiarach 10 * 14 m. Strażnicę zajmowala kilkuosobowa załoga, która mogła z daleka wypatrzeć i ostrzelać wroga . Militarną funkcję Fort Karoła jednak krótko – już w 1807 r. Fryderyk Wilhelm III wydał rozkaz rozebrania fortu . To co zostało do dziś, to bardzo skromne ruiny – mało wyraźny zarys dziedzińca, ślady imocnień ziwmnych oraz fragment muru z resztką kamiennego łuku pmiędzy skałami.





Fajne są za to widoki z małej platformy (dawniej zapewne tam właśnie stało działo), na którą wchodzi się po schodkach z dziedzińca. Bardzo dobrze widać oba Szczelińce, dalej pasma Gór Sowich, Kamiennych i Bardzkich.

















No i Karkonosze ze Śnieżką – tym razem mocno przymgloną...







Wróciliśmy do zielonego szlaku i nim zeszliśmy na Lisią Przełęcz, ponownie osiagając szlak żółty.

Zdecydowaliśmy się na małą pętelkę – żółtym szlakiem pod Białymi Skałami do szlaku zielonego i nim powrót do Karłowa.
Piaskowcowa Wisząca Skała pod Narożnikiem to fajne miejsce na piknik (od żółtego szlaku prowadzi tam wytyczona boczna ścieżka), ale innym razem.
Żółty szlak biegnie lasem prawie poziomo pod skalnym murem (wysokości 20-30 m) Białych Skał .
[Od szlaku odchodzą w górę drewniane schodki do tzw. Podmorskich Tarasów, ale tam nie poszliśmy, bo już śpieszno było nam do Karłowa . Po drodze było jednak rozdroże szlaków, a przy nim malownicze formacje skalne As Atu i Zielony Król, więc na moment przystanęliśmy. Warto wrócić tu kiedyś, zwłaszcza przy lepszej pogodzie. Tym razem jednak jak najszybszy powrót do Karłowa, bo za moment Sylwestrowe szaleństwa a w Nowy Rok powrót do codzienności

Powtórkę z Pasterki planujemy za dwa tygodnie, czy będzie szurana czy człapana, dopiero wtedy będzie jasne . Czekając na ten moment, kilka wspomnieniowych fotek z Radkowa (VI/VII 2011).


Senny rynek (prawie lato, a żadnych kawiarnianych parasolek nie było!) z renesansowym ratuszem z połowy ZVI wieku – z tego czasu pochodzi północna część ze sklepionymi wnętrzami. Obecną formę zawdzięcza przebudowie w połowie XVIII w. ( wymuszonej skutkami pożaru z 1738 r.)., kolejne zmiany pochodzą z 2 połowy XIX w.









Pomnik przed ratuszem:

dangol napisał(a):...czy będzie szurana czy człapana,...

Z perspektywy dwóch ostatnich dni w Poznaniu dostrzegam trzeci wariant ;
ślizgana.

pzdr

dangol napisał(a):Szosą podeszliśmy do miejsca, gdzie w las odchodzi szlak żółty.

1/6 godziny to ile minut?

No dobrze, ale chyba inne szlaki

W samym Karłowie nie zdążyłem być

longtom napisał(a): ślizgana

Lodowiska nie lubię, więc jeśli się takowe trafi, pewnie wybiorę opata .

tony montana napisał(a): W samym Karłowie nie zdążyłem być

Jak nie jak tak ? Byłeś przecież w samym jego centrum , tam bowiem jest parking, z którego startowaliście na Szczeliniec.

Na radkowskim rynku jest też kolumna maryjna, którą postawiono w 1680 r. dla upamiętnienia epidemii, jaka nawiedziła miasto. Miejsce pod kolumną (odrestaurowaną 1803, 1854, 1929) ocienia lipa – obecnie niezbyt stara, w 2002 zastąpiła tą 300-letnią, jaką wycięto ze względów bezpieczeństwa, a pod którą odpoczywał Goethe w drodze na Szczeliniec w 1790 r.





Otaczające rynek kamieniczki pochodzą XVI-XVIII w. (przy innych uliczkach w większości też równie stare), w niektórych zachowały się stare portale, obramienia okien, rzeźby w niszach…
Jedna pierzeja rynku jest zupełnie nie pasuje do zabytkowej reszty ( komunistyczny koszmarek zastąpił zniszczone starocie).
Większość kamieniczek jest odnowiona, ale są też miejsca czekające na sponsorów…

Nepomucen przy ulicy Ogrodowej :



Późnogotycki kościół św. Doroty zbudowany w latach 1570-88 tuż za murami miasta, przebudowany w stylu barokowym w 1740 r. (po wielkim pożarze w 1738 r.) . Kolejny pożar w 1878 r. zniszczył dach i wieżę. Po odbudowie świątynia przetrwała w niezmienionej formie do naszych czasów. Pierwotnie była to świątynia ewangelicka, katolicy przejęli ją w 1624 r.







Do wnętrza wejść nam się nie udało – poniżej jedynie to, co było widać przez kratę.

dangol napisał(a):...– obecnie niezbyt stara, w 2002 zastąpiła tą 300-letnią, ...

Całkiem spora ta "nowa".

pzdr