Dolny Śląsk i nieco dalej... (Sokołowsko)

Na to wygląda, że się zmienia, nie tylko pora dnia
Jedni tacy co jechali autem, pytali nas czy wybrali dobrą drogę na Pasterkę.... w Sylwestra

Barokowy kościół św. Jana Chrzciciela wybudowany w 1786 r. w miejscu wcześniejszego drewnianego z 1612 r. Kaplica cmentarna pochodzi z 1856 r.











Obok kościoła znajduje się ładny dom – obecnie ośrodek rekolekcyjno-wypoczynkowy wrocławskiego „Caritasu”.





Nieco dalej w dół wioski stoi dom wypoczynkowy „Szczelinka” z restauracją. My jednaże piwko postanowiliśmy wypić w schronisku.









Fotka z czerwca 2011:

Szczelińce od schroniska Pasterka:



2011:

Naszym ulubionym piwkiem w Pasterce jest Opat :



2011:

Do Karłowa wróciliśmy inną drogą – najpierw żółtym szlakiem do parkingu pod Strzelińcem, dalej niebieskim szlakiem okrążającym Szczelińce. Miało być większe kółłko, ale pogoda sprzyjała wyłącznie dłuższemu przebywaniu z Opatem …

Widok z żółtego szlaku na schronisko na Szczelińcu:

dangol napisał(a):Naszym ulubionym piwkiem w Pasterce jest Opat :

Opat jak najbardziej pasuje do Pasterki.

Pozdrawiam,
Wojtek

Łąka za Pasterką z widokiem na Szczelińce to moje dawne ulubione miejsce na piknik na trawie.
Jednak te pikniki zostały w tyle za najciekawszą atrakcją jaką był dwukrotny pobyt zimą w labiryntach skalnych Szczelińca.
Pustka, cisza, śnieg, lód i...cały Szczeliniec dla mnie.

Pasterkowych pikników nigdy nie doświadczyłam , ale na zawsze chyba zapamiętam takie jedno przejście przez jej łąki, pokryte zlolodwaciałym śiegiem, błyszczące w słońcu jak jedno wielkie lustro !
Wtedy właśnie (marzec 1984 ) schodziliśmy ze Szczelińca przez Pasterkę do Radkowa...
A na Szczelińcu zima w pełni , chociaż cały dla mnie nie był, gdyż byliśmy tam (jak zazwyczaj ) kilkunastuosobową grupką. Sami sobie robiliśmy tłok , ale gdyby nie to, to faktycznie byłaby

Fatamorgana napisał(a): Pustka, cisza, śnieg, lód

Wrażenia ze zjazdu po zlodowaciałym śniegu do Piekiełka – bezcenne !

Dobrze jest wyjechać gdzieś na dni kilka, bo jest szansa, że chociaż jednego z nich pogoda będzie odpowiednia . Może nie aż tak, żeby poszurać na nartach , ale na dłuższy (ocipuinkę, bo jednak nie wstajemy skoro świt, a zmrok zapada wciąż za szybko) spacer – jak najbardziej!.
Taki dzień trafił nam się w poniedziałek, dlatego postanowiliśmy powędrować po drugiej stronie granicy i zobaczyć jakiś fragment Broumowskich Ścian.



Półki co - przedpołudniowy Szczeliniec…



Na tarasach widokowych pusto – widać nie tylko my późno wstajemy .



Z Pasterki i poszliśmy do granicy niebieskim szlakiem – początkowo marnym asfaltem kończącym się ciut przed szlabanem pod lasem. Można do tego miejsca dojść ścieżką (zaraz za schroniskiem) przez łąki, ale ten wariant wykorzystaliśmy w drodze powrotnej .



2011:



Wkrótce dotarliśmy do granicy z Czechami.

Odcinek wzdłuż granicy jest płaski, ale nudno nie jest, gdyż obok ścieżki znajduje się sporo (niezbyt wysokich) skałek.









2011:

2011:

W niektóre ze skałek fajnie wkomponowano słupki graniczne.



2011:



Tu oddalamy się od granicy:



2011:

Stare drogowskazy:



W XVIII wieku droga ta była bardzo popularna wśród pielgrzymów wędrujących od kaplicy na górze Hvězda do bazyliki w Wambierzycach. Przy tej pątniczej drodze zachowały się piaskowcowe krzyże, pierwszy z nich już za kilka metrów , ale o nim już w kolejnym odcinku…

Dotarliśmy do przełączki (667 m) pod Božanovským Špičákem - miejsca zwanego Machovský kříž .

2011:

Zabytkowy piaskowcowy krzyż pochodzi z 1859 r., było tu jedno z miejsc na pielgrzymkowym trasie do Wambierzyc.

2011:



2011:

Obecnie znajduje się tu węzeł szlaków turystycznych i wiata, gdzie można przysiąść na chwilkę przed dalszą drogą.



Kolejnym przystankiem była wiata przy rozdrożu (725 m) zw. Pánův kříž . Krzyż, od którego to miejsce wzięło nazwę, stanął tu w 1827 r. Obecnie oryginalna jest tylko piskowcowa podstawa, sam krzyż wykonano w 2003 r.





I tu pojawił nam się problem z wyborem docelowego miejsca spaceru, bo możliowości było sporo , a czasu niewiele . Musieliśmy zdążyć z powrotem do Krałowa do 17-tej, bo na tę godzinę była zamówiona obiadokolacja .
Nęcił skalny zwierzyniec na Bożanowskim Szpiczaku (okrężna trasa od Pańskiego Krzyża to przecież tylko 2,5 km, a różnica wysokości też nie jest porażająca – szczyt ma tylko 773 m) , w grę wchodził także punkt widokowy Junácká Vyhlídka (zresztą, cały żółty szlak ), ale ostatecznie uznaliśmy, że tam trafimy kiedyś w nieokreślonej przyszłości. No bo przecież kiedyś tu wrócimy , gdy będą dłuższe dni .
Co w takim razie wybraliśmy?

Dowiemy się jeszcze dzisiaj

"Śmieszna" pogoda , jak na tą porę roku - śniegu ani śladu a w Czarnym Potoku dzisiaj woda ledwie płynie , pomimo padającego w nocy deszczu


Pozdrawiam
Piotr

dangol napisał(a):

Ale super dresik

pzdr

Jak my byliśmy na Szczelińcu to była taka mgła, że nawet najbliższych świerków z punktów widokowych , nie było widać. Jak zeszliśmy na dół mgły się rozwiały i była wspaniała widoczność. Drugi raz nie wchodziliśmy. Oblecieliśmy tylko Szczelińca dookoła.

dangol napisał(a):W niektóre ze skałek fajnie wkomponowano słupki graniczne.

Wyglądają, jakby same wrosły.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a): Wyglądają, jakby same wrosły.

No i granicy przesuwać nie wolno .
Dobrze, że już wolno ją w tym miejscu przekraczać , przy moich znacznie starszych pobytach w Pasterce lepiej było nawet o tym nie myśleć.

longtom napisał(a): Ale super dresik

Twarzowy , bo podstawowy kolor to jeden z moich ulubionych .
Aż dziwne, że się z tym strojem rozstałam bez żalu .
Kreszowy dresik służył mi dość długo (zwłaszcza do szurania ), no bo w tamtych czasach goretexy, polary i windstopery nie były osiągalne (czy już były w sklepach?), w każdym bądź razie nie dla mnie.

piotrf napisał(a): Dowiemy się jeszcze dzisiaj

Wczoraj już nie przeczytałam tego pytania, a odpowiedź była „na czasie” Trzej Królowie, więc Korona pasująca .

Z naszego szklaku Koruna wprawdzie nie wyglądała tak, aby skojarzyć jej wygląd z nazwą , ale w sieci można znależć trochę fotek działajacych na wyobraznię.

Fotka z netu:

Koruna (769 m) jest niewiele niższa od Bożanowskiego Szpiczaka.
Zielonym szlakiem ruszyliśmy (raczej płasko) na Zelený hájek, mając po drodze widoki na skałki oraz opadające w dół malownicze, zadrzwione skalne wąwoziki.
Kilku śmiałków próbowało wprawić w ruch tutejszego Chybotka, ale efekty były marne ...

Przy Zielonym Gaiku skręciliśmy w prawo i wkrótce doszliśmy do szlaku żółtego, którym krótko w lewo w górę doszliśmy w takie oto miejsce .



Jeszcze moment i kolejne rozdroże, gdzie właściwy żółty szlak schodzi w lewo, a my boczną trasą (żóty trójkąt) ruszyliśmy na Korunę.



Ścieżka wije się łagodnie grzbiecikiem, miejscami idze się po drewnianym chodniczku. Po obu stronach mamy skalne mury, czasem dość oddalone od ścieżki, miejscami tworzące wąski tunelik .
Raczej spacerowo niż ambitnie , ale na pewno sympatycznie.









Na Korunie są dostępne dwa punkty widokowe.
Z pierwszego z nich jest dobry widok Kotlinę Broumova z wioską Martínkovice na pierwszym planie.

Nieco dalej osiaga się półkę skalną z punktem widokowym na Božanov i Kotlonę Kłodzką .





Widać kamieniołom i zalew w Radkowie, płaskowyż centralnej części Gór Stołowych i Szczelińce (te ostatnie jednakże były pod słońce, więc nie mam fotki).





Pamiątkowe wpisy dawnych turystów na głazach w poblizu punktu widokowego:



Wróciliśmy po śladach...

Wiosna idzie! Niektóre pola już się zielenią.

Sympatyczny wypad, mimo że bez śniegu. Pasterka to urocze zadupie, spędziłem kiedyś parę dni w "Szczelince".

Pozdrawiam!