Dolny Śląsk i nieco dalej... (Sokołowsko)

weldon napisał(a):

Tymona napisał(a):

dangol napisał(a):
zapadnia uruchamiana przez przechodzącego skazańca, który spadał 20 metrów w dół wprost na ostre żerdzie wystające z fundamentów.

ło matko - nieciekawa perspektywa

Jaki ten świat mały i myśli ludzi wszędzie w tym samym kierunku podążają.

Na drugim "biegunie", w Malborku, takie coś się w miejscu "gdaniskiem" zwanym, instalowali.

Tylko tam, biedak, w nieco inne "rzeczy" wpadał, no i okoliczności,
jak na rycerza i chłopa, niespecjalnie pasowały do "zejścia"

...krótko mówiąc sracz-suprise

A ja chciałem być taki szarmancki ...

Sobota 3 lipca - Lato Kwiatów w Otmuchowie

Otmuchów raz jeszcze

Zamek:





Ratusz:

Otmuchów - kolumna maryjna i kościół św. Mikołaja

Kościół św. Mikołaja od środka

To już prawie dwa tygodnie od ostatniej rowerowej wycieczki, a w zasadzie nawet małej wyprawy, bo wzięliśmy majdan w sakwy i ruszyliśmy w drogę w poszukiwaniu przygód . Odpadły ewentualne problemy z noclegami, bo udało się cosik zaklepać, chociaż łatwo nie było! W związku z Latem Kwiatów w Otmuchowie, większość miejsc - zarówno po naszej, jak i bardziej nas interesującej czeskiej stronie granicy - była już zarezerwowana dużo wcześniej, tyle że nie przez nas. Mamy obczajoną fajną lokalizację na jakąś inną okazję, teraz zaś zadowoliliśmy się tym, co jeszcze dla nas było dostępne.

Wstępnie myśleliśmy o wyprawie po zdecydowanie czeskich drogach, ale skoro termin wycieczki pokrył się z Latem Kwiatów, postanowiliśmy ruszyć taką trasą, żeby zaglądnąć też do Otmuchowa. Fotki z tegoż ostatniego były w poprzednich postach.

Zanim dotarliśmy na rozgrzany upałem otmuchowski rynek, mieliśmy do przejechania około 17 km częściowo już nam znanymi drogami równoległymi do Jeziora Nyskiego.

Do południa jeszcze daleko, a już upał dał się we znak i. Tak się jednak złożyło , że większość trasy była w pełnym słońcu, drzewka czy krzaczory dające trochę cienia tylko jak na lekarstwo. Nic więc dziwnego, że jak już nań trafiliśmy, to było tam kilka chwil odsapki.



W oddali wieże otmuchowskiego kościoła i zamku...



A blisko nas zwierzyniecki pałacyk myśliwski zbudowany na początku XVIII w. przez jednego z wrocławskich biskupów, obecnie własność prywatna.





Po mniej więcej 2,5 godzinnej przerwie na Lato Kwiatów, ruszyliśmy w dalszą drogę przez senne o tej porze dnia przygraniczne wioski. Ze względu na coraz większy upał, nie zatrzymywaliśmy się w żadnej z nich w poszukiwaniu jakichś mniej lub bardziej ciekawych zabytkowych budowli. Generalnie ten weekend był ubogi w architektoniczne "odkrycia"... Trzeba było jak najszybciej dotrzeć w jakieś krzaki przy polnej drodze, żeby się nie usmażyć na asfalcie. Nawet mgiełka wodna z zabranego przezornie plastikowego spryskiwacza do kwiatów, na długo nie pomagała...

Tyle, że na asfalcie rower toczył się gładko, a wyboista polna droga wymagała większego wysiłku przy naciskaniu na pedały. W sumie więc wyszło na to samo i upał nas prawie wykończył. Dobrze, że w końcu znaleźliśmy trochę cienia .

Gdzieś pomiędzy Ratnowicami i Dziewiętlicami ...







Granicę z Czechami przekroczyliśmy ma południowym krańcu Dziewiętlic, tuż przy przejeździe kolejowym w pobliżu starej ceglanej kolejowej wieży ciśnień.

Polska część trasy pierwszego dnia naszej wycieczki za nami.
Na kontynuację zapraszam (wkrótce ) do czeskiego tematu.

Pogórze Kaczawskie: W krainie wygasłych wulkanów (październik 2010)

Ten dolnośląski region zasługuje na więcej uwagi, niż ja mu poświęcę. Głupia sprawa, od Wrocławia stąd blisko, dojazd wyśmienity, a rzadko tu bywamy . Fotek też w związku z tym niewiele, na dodatek głównie czarno-białych z czasów zamierzchłych. Kolorowe były w okresie slajdowym - zachowało się kilka, ale dość wyblakłych . Z cyfrowych zdjęć mamy tylko kilka z Wąwozu Myśliborskiego, z czego do pokazania nadawałoby się może kilka z łąki ponad Myśliborzem, bo w samym wąwozie, w cieniu drzew, powychodziło jakoś dupiasto...

Najwyższa pora zabrać się za nadrabianie zaległości z w wędrówkach po Pogórzu Kaczawskim.
Ostrzycę i inne wulkaniczne stożki zostawimy na jakiś kolejny wyjazd, ostatni październikowy weekend będzie całkowicie lajtowy, chociaż z wulkanem w okolicach Muchowa się spotkamy .

Muchów został wybrany przez szanownych jubilatów, pragnących uczcić mijające półwiecze swego życia w przyjacielskim gronie, towarzyszącym im w wielu momentach życia przez co najmniej ćwierćwiecze .

Muchów to stara wioska położona na terenie Parku Krajobrazowego Chełmy, jako Muchovo wzmiankowana w 1203 roku. Była to wówczas wieś należąca do cystersów, słynąca z rybnych stawów i łowiectwa.





Spanie na weekend wynaleźli jubilaci w miejscu pod względem wystroju i klimatu godnym uczczenia rocznic - widać, że miejsce jest żywe i używane od wielu lat . Chociaż ślady pewnego zużycia są tu i tam, jednak ogólnie całość jest jak najbardziej jest sprawna , łącznie z parkietem w reprezentacyjnym holu. Do zużycia tegoż parkietu znacznie się dołożyliśmy podczas świętowania poczwórnego jubileuszu.

Neobarokowy muchowski pałacyk został zbudowany w 1910 r. - w sumie jest więc o połowę młodszy, niż nasi jubilaci razem wzięci.











A to piec kaflowy umiejscowiony w okazałej sali jadalnej.

We wsi zachowało się (lepiej lub gorzej) kilka domów mieszkalnych i mieszkalno-gospodarczych o cechach charakterystycznych dla budownictwa szkieletowego z przełomu XVIII i XIX wieku.









W centrum wioski, przy skrzyżowaniu z drogą wiodącą od szosy do pałacu, stoi dawna pałacowa lodownia. Zbudowano ją w XIX wieku z miejscowego budulca - bazaltu. Ze względu na utrzymującą się wewnątrz stałą niską temperaturę, było to świetne miejsce do przechowywania żywności.











Przydrożny krzyż naprzeciwko sklepu...



W pobliżu stoi 300-letnia lipa Anna...

Aby wykorzystać uroki złotej polskiej jesieni, sobotę przeznaczamy na nieśpieszny spacer po okolicy.
Celem są dwa niewielkie wzniesienia o wulkanicznej przeszłości. Fantastyczną ponoć Muchowską Łąkę odpuszczamy sobie, rosnących na niej rzadkich gatunków roślin, przecież teraz i tak tam nie znajdziemy. Tam trzeba wybrać się wiosną, kiedy kwitną fioletowe kosaćce syberyjskie (ponoć tu jest największe ich stanowisko w Polsce) czy różnorakie storczyki .

Pierwszym wzniesieniem Muchowskich Wzgórz na naszej trasie jest Mszana najwyższy szczyt (chociaż to tylko 475 metrów ) na terenie parku Krajobrazowego Chełmy. Z Muchowa prowadzi tam ścieżka przyrodnicza.





Jednym z tutejszych mieszkańców jest



mogę się więc momentami poczuć prawie jak w Cro .

Szczyt Mszanej to dość rozległa płaska kopuła o łagodnych zboczach i mało wyraźnych dwóch wierzchołkach. Warto tu dotrzeć, aby oglądnąć bazaltowe (a w zasadzie bazanitowe) słupy pozostałość po dawnym kominie wulkanicznym. Z wygasłego wulkanu zachował się tylko nek w postaci twardzieli wypełniających wnętrze krateru.











Szczyt jest w całości pokryty lasem (liściasty z domieszką drzew iglastych) z licznymi roślinkami w poszyciu, dobrze czującymi się na bazaltowym podłożu. Zalesienie szczytu nie pozwala cieszyć się widokami , jakie kiedyś stąd się pewnie rozlegały, zanim drzewa urosły. Po coś bowiem została postawiona (nieco na zachód od głównego szczytu) 6-metrowa kamienna wieża widokowa. Ufundował ją około 1848 roku hrabia von Carlovitz. Wieżę przebudowano w 1912 r., a kilka lat temu wyremontowano.

















Ścieżka przyrodnicza schodzi nieco inną trasą z powrotem do Muchowa, my natomiast "na dziko" ruszamy przez las, potem przez pola, w kierunku kolejnych pozostałości po wygasłym wulkanie.

Czartowskie Skały to niewielkie stożkowate wzniesienie powulkaniczne.







Z dwóch stron podcięte jest ono wyrobiskami nieczynnego kamieniołomu, w którym podczas eksploatacji odsłonięto część dawnego komina wulkanicznego ze słupami bazaltu.
Wzgórze od 1991 roku stanowi pomnik przyrody nieożywionej.
Wiosną i latem można tu spotkać kwitnące rośliny chronione, m.in. dziewięćsił bezłodygowy, storczyki, wawrzynek wilczełyko, pierwiosnka wyniosła... Teraz musimy zadowolić się jesiennymi kolorami drzew i krzaczków porastających okolicę.

Powoli dojrzewam już do skorzystania z Twojego przewodnika po Dolnym Śląsku, Danusiu.
Ale wcześniej będę musiał dopracować się jakiegoś sposobu na to, żeby te zdjęcia się u mnie wyświetlały. Bo tylko nieliczne się pokazują. Ponad 90% - to tylko niewielki fragmencik zdjęcia...

Pozdrawiam,
Wojtek

Mam nadzieję Wojtku, że to przejsciowe kłopoty żaby i kiedyś trafisz na moment, gdy wszystko szbko i w całości się otworzy , bez żadnych dodatkowych sztuczek.