Dolny Śląsk i nieco dalej... (spływ Czernicą)

Ulicą 31 stycznia (tego dnia w 1920 Chojnice wróciły do Polski) poszliśmy do Bramy Człuchowskiej…







Brama Człuchowska to jedyna zachowana z trzech bram miejskich wiodących niegdyś do miasta (bramy Młyńska i Gdańska zostały rozebrane w 1838 roku).
Dawniej nazywano ją też Bramą Kamienną, powstała w I połowie XIV wieku, w stylu gotyku pomorskiego. Przy bramie znajdował się most zwodzony, którego po drugiej stronie broniły baszy przyczółkowe Słoń i Byk. Pierwsza kondygnacja bramy to część wjazdowa z drzwiami, które prowadziły prawdopodobnie do pomieszczeń z mechanizmem podnoszenia kraty i mostu.











Brama służyła jako wieża obserwacyjna i arsenał, a od 1618 roku do końca XIX wieku mieściło się w niej więzienie dla obywateli miasta. Potem do 1945 służyła jako dzwonnica protestanckich kościołów św. Ducha i św. Trójcy. Obecnie w bramie mieści się Muzeum Historyczno-Etnograficzne, które zapewne warto byłoby odwiedzić, ale nie zrobiliśmy tego z dwóch powodów (byliśmy za wcześnie, poza tym ważniejsza była kawka ).

Nigdy nie byłem w Chojnicach ... Kilka razy przejeżdżałem obok, albo przez jadąc nad morze, ale nigdy nie zatrzymywaliśmy się na choćby krótki spacer. A widzę, że to błąd
Spaceruję dalej z Tobą bardzo chętnie

pozdrawiam, Michał

My na Gochy jeździmy od lat trzydziestu, ale po starym mieście spacerowałam po raz pierwszy (kilku krótkich postojów w pobliżu, z odwiedzeniem najbliższego sklepu czy apteki, nie liczę). Samo stare centrum, bez odwiedzin w muzeum, zajmuje naprawdę niewiele czasu.
Na przyszłościowe "kiedyś" została mi przechadzka po parku 1000-lecia, który na googlowych fotkach przyjemnie wygląda, a za moment wracam do sierpniowego spacerku .

Na kawę przysiedliśmy u Przyjaciela Piekarza.



Oprócz tego, że był stamtąd widok na Bramę Człuchowską, kawka i słodkie bułeczki były wyśmienite.







Popijając kawkę, mogliśmy patrzeć nie tylko na bramę, a również na pomnik Poległych i Pomordowanych Nauczycieli postawiony w 1960 roku ku czci pomorskich pedagogów - ofiar nazizmu. Na piaskowcowym pomniku umieszczono napis „Chwała poległym nauczycielom 1939-1945”, relief orła, a po bokach herby Pomorza i Chojnic (gryf i tur). Nazwiska nauczycieli wyryto na osobno stojących czterech tablicach z piaskowca.

Obok Bramy Człuchowskiej stoi naturalnej wielkości rzeźba tura (głowa tego zwierzęcia znajduje się w herbie miasta). Autorem rzeźby jest miejscowy artysta Jarosław Urbański, a tworzywem… złomowane części samochodowe.







Krzyżacy, po opanowaniu Pomorza w XIV wieku, postanowili zbudować w Chojnicach twierdzę. W II połowie XIV wieku zbudowali mury obronne wysokości 7-9 metrów, grubości 1,5-2,5 metra. Na całość kamienno-ceglanego pierścienia składały się trzy bramy i 24 baszty. Mury okalały stare miasto od zachodu oraz częściowo od pd. i wschodu. Dodatkowym zabezpieczeniem dla miasta były jeziora i fosa. W XVIII wieku mury częściowo rozebrano i posłużyły jako budulec ścian nośnych kolegium jezuickiego, z czasem rozbierano kolejne mury oraz bramy Gdańską i Młyńską, a na ich miejsce powstawały budynki mieszkalne. Obecnie najlepiej zachowane mury obronne znajdują się przy ulicach Sukienników, Grobelnej i Wałowej do Młyńskiej. Najokazalszym elementem murów obronnych jest wcześniej pokazana przeze mnie Brama Człuchowska. Stojąc w jej pobliżu, możemy oglądać tereny dawnej fosy miejskiej (obecnie znajduje się tam amfiteatr) oraz Basztę Nową (zdecydowanie nową, otwartą w 2011 roku – mieści informację turystyczną i zaplecze dla sceny amfiteatru) i XIV-wieczną Basztę Wronią (zrekonstruowaną w latach 70.XX w.).

Danusiu , dzięki Twojej relacji upewniłem się , że muszę wrócić do Chojnic na uzupełnienie , bo ciekawe to miasto , dodatkowo w okolicy 18 września 1454 roku miała miejsce największa bitwa wojny trzynastoletniej , nad jeziorem Śpierewnik jest Gród Raciąż , w którym nie byłem ( nawet nie miałem pojęcia , że tam jest , a zamieszkały był od neolitu ) i same Bory Tucholskie też reklamować nie trzeba
Ciekawy ten Tur , podziwiam twórców dających drugie życie odpadom


Pozdrawiam
Piotr

W B

piotrf napisał(a): nad jeziorem Śpierewnik jest Gród Raciąż , w którym nie byłem ( nawet nie miałem pojęcia , że tam jest , a zamieszkały był od neolitu )

Też do tej pory nic o tym miejscu nie wiedziałam, ale dzięki Tobie już nieco rozjaśniłam mroki. Osobiście zapewne tam nie zawitam, chociaż nie jest daleko od miejsca wakacyjnego, tyle że nie po drodze. Mam nadzieję, że Ty nam to wszystko w przyszłości pokażesz
Bory Tucholskie, a konktretnie Woziwoda i okolice, zapisały się w moich wspomnieniach jako pierwszy wspólny wakacyjny wyjazd z Grześkiem, jeszcze w czasach przed-narzeczeńskich. Potem była powtórka, pierwsze tamże wakacje z naszą wówczas niewiele ponad roczną Gosią .

Idąc w stronę przeciwną, możemy zobaczyć inne pozostałości murów obronnych.

Widok z ulicy Wałowej na Basztę Szewską …



Żeby ją lepiej zobaczyć, powinniśmy jednak pójść ulicą Podmurną, ale tego nie uczyniliśmy. Z tego też powodu pozostałe średniowieczne obiekty (Dom Szewski oraz Dom Na Murach) nie były zbyt dobrze widoczne z obranej przez nas trasy. Może jeszcze kiedyś zawitamy w Chojnicach, to wówczas uzupełnię? Przydałoby się odwiedzić również park 1000-lecia, na który tym razem czasu nie wystarczyło…

A to widok z ul. Sukienników na Basztę Kurza Stopa, odbudowaną w 1980 roku na zrębie wysokich przypór z kamienia ciosanego. Obecnie mieści się tam muzealna ekspozycja Galerii Współczesnej Sztuki Polskiej.



Restauracja i hotel Sukiennice (w kamienicy z XIX wieku) oraz XIV-wieczna Baszta Więzienna (mieszcząca obecnie Galerię Twórczości Janusza Trzebiatowskiego). Pierwotnie baszta była otwarta od strony miasta, a przypuszczalnie między XVII a XVIII w. dobudowano czwartą, północną ścianę, Do początku XIX w. służyła jako ciężkie więzienie z katownią. W XIX-wiecznej kamienicy mieszczącej Sukiennice, w I połowie XX wieku mieściła się pierwsza na terenie Prus Zachodnich gorzelnia parowo-winna, a od 1919 roku mieściła się tu znana w Europie firma Pomorska Gorzelnia koniaków, Fabryka Likierów, Rumów i Wódek A. Kaźmierski - Chojnice. Wyroby tej firmy zdobywały liczne nagrody i medale na wystawach branżowych m.in. W Poznaniu Gdyni, Paryżu, Berlinie i Brukseli. W czasie działań wojennych rozlewania została zarekwirowana przez Niemców, a w 1945 r. przestała istnieć.

Jeszcze kilka fotek z widokiem na bazylikę Ścięcia Św. Jana Chrzciciela, zrobionych od ul. Kościuszki…









Na pożegnanie Chojnic, już z samochodu, mural (powstał bodajże w 2021 roku) na ścianie budynku u zbiegu ulic Okrężnej i Gdańskiej …



Na krótki spacer po Chojnicach warto się zatrzymać, jeśli przejeżdża się obok. My najczęściej, w drodze nad Gwiazdę, przejeżdżaliśmy nocą... A ostatnio jeździmy (zazwyczaj też nocą) przez Człuchów i Przechlewo, więc szans na spacer po Chojnicach nie ma. W trakcie wakacji wolimy jak najdłużej przebywać nad jeziorem i jego okolicach (bez ruszania auta), wrócę do tych miejsc po przerwie na świeże jeszcze wspomnienia z Sylwestrowego wypadu.

dangol napisał(a):wrócę do tych miejsc po przerwie na świeże jeszcze wspomnienia z Sylwestrowego wypadu

Fajnie mieliście , u nas królowało L4 , co też miało swoje dobre strony - część zaległości odrobiłem . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a): u nas królowało L4

Czasem tak bywa ...
My złapaliśmy katary (na szczęście lekkie) tuż po powrocie do domu , ale po poprzednich dwóch Sylwestrach było mniej fajnie (w tym dwa lata temu już w drodze powrotnej zaczęły się symptomy mocnej grypy).

Niedamirów i okolice

Okres Sylwestrowy po raz kolejny spędziliśmy w Niedamirowie. Trochę pospacerowaliśmy w okolicy wioski, jako że pogoda była znacznie lepsza , niż rok wcześniej. Trasy może niezbyt długie (te najdłuższe to wypady do Czech, do granicy bowiem było blisko), ale za to w towarzystwie, z którym przyjaźnimy się od baaaaaardzo dawna (z niektórymi nawet ponad 40 lat).

W Sylwestrowe przedpołudnie wybrałam się wraz z kilkoma koleżankami na spacer. Całkiem blisko, z zamiarem zobaczenia, co zostało po przedwojennych kapliczkach Kalwarii. W rezultacie żadnej kapliczki nie zobaczyłam, gdyż ścieżynka doń prowadząca, zaznaczona na mapy.cz, była w terenie zupełnie niezauważalna. No a przedzierać się przez zarośla nie zamierzałyśmy . Na resztki żadnej stacji drogi krzyżowej, na mapy.cz zaznaczonych przy głównej ścieżce, którą przecież szłyśmy, nie trafiłyśmy. Może były ciut powyżej ścieżki, a my takie gapy, że przeoczyłyśmy?



Spacer był jednak bardzo przyjemny , miejscami stąpałyśmy po (jak to określiła Marzanna) orzechowym torciku bezowym. Tak bowiem wyglądała ścieżynka pokryta liśćmi i łupinkami po bukowych orzeszkach, przyprószonych chrupiącym zamarzniętym śnieżkiem.
Zamiast na Kalwarii, metę zrobiłyśmy na słonecznej polanie , nieco dalej.





O tym, czego nie zobaczyłyśmy, poczytałam potem w Internetach. Nie ma tego dużo, ale tyle mi wystarczy. Najwięcej można przeczytać i zobaczyć [url=https://sciezkawbok.wordpress.com/2017/04/07/kalwaria-w-niedamirowie-zn/[ TU [/url]. Szacun dla autora, wiele ciekawych miejsc opisał na swojej stronie.

O samym Niedamirowie co nieco wspominałam w postach z wcześniejszych wypadów. Najstarszy wpis był przy okazji wycieczki rowerowej [url=https://www.cro.pl/za-miedza-czeski-raj-i-odrobina-kutnej-hory-t17668-45.html#p379528] w 2009 roku[/url], ale wówczas o Niedamirów ledwo zahaczyliśmy. Była też krótka wzmianka z wiosny 2019 , gdy w Niedamirowie nocowaliśmy po raz pierwszy. Są też w tej relacji jakieś fotki z początku 2022 roku.

A z Sylwestra 2024 takie ujęcia z powrotu ze spaceru…








Kolejne wspomnienia z pożegnania roku 2024 będą niebawem w moim czeskim temacie „Za miedzą”.

Gochy

Trwa zima, więc wypadałoby wspomnieć, jak o tej porze roku może być na Gochach .

Męskiej ekipie zimowe klimaty przyczepowe niestraszne, Grześkowi nie przeszkadzał nawet brak ogrzewania, którego „w kurniku” nie było. Największy mróz do spania miał chyba – 18 C .
Nie co roku ich weekendowe wspólne terminy zgrywają się z lodem na jeziorze, takie zimy zazwyczaj więc odpuszczają.

2013…

dangol napisał(a):Męskiej ekipie zimowe klimaty przyczepowe niestraszne, Grześkowi nie przeszkadzał nawet brak ogrzewania, którego „w kurniku” nie było. Największy mróz do spania miał chyba – 18 C .

Tylko pozazdrościć odporności na mróz , podziwiam . Wracałem z Anglii zimą i postanowiłem odwiedzić tankstelle na małą drzemkę . Musiałem być bardzo zmęczony , bo to nie była mała drzemka , gdy się obudziłem termometr w samochodzie pokazywał 0 wewnątrz i -20 na zewnątrz , miałem oszronione szyby od środka i kłopoty z opanowaniem drżenia .


Pozdrawiam
Piotr