Dolny Śląsk i nieco dalej... (Chojnice)

Sielskie widoki , Danusiu , wspaniałe miejsce na wyciszenie , reset


Pozdrawiam
Piotr

longtom napisał(a): Bardzo urokliwe te wrzosy z gryką.

Gryka to niemalże wizytówka Gochów. Mamy okazję oglądać ją od momentu gdy jest „jak śnieg biała”, aż po barwy żniwne. A kaszubski miodzik gryczany jest przepyszny, po prostu miodzio .
Czas kwitnienia wrzosów nie zawsze przypada wtedy, gdy bywamy nad jeziorem. Ale jak już jesteśmy, to nie mogę się napatrzeć, no i oczywiście przywożę do domu „kurzołapy” wrzosowo-kocankowe, aby umilały mi jesienno-zimowy czas. Miód wrzosowy raczej nie jest tu popularny, ale znakomity mam bliżej domu , w rejonie Przemkowa w Borach Dolnośląskich.

piotrf napisał(a): wspaniałe miejsce na wyciszenie

Dlatego między innymi lubimy tam bywać tak często, jak jest to możliwe . Niemniej jednak, przez ostatnie dwa lata brakowało mi wrześniowo-październikowych wypadów w inne regiony, niezależnie czy to Grecja, Bieszczady, czy niezrealizowane w tym roku Podlasie…

Chojnice

Ten rok jakoś nie sprzyjał wypadom znad jeziora dalej, niż kilkanaście kilometrów. W zasadzie wyjątkiem był niespodziewany wyjazd przyjaciół do chojnickiego szpitala, ale my wówczas zostaliśmy na łące aby „pilnować” terenu, no i naszych wnuków. Gdy już dzieciaki zostały zabrane przez rodziców, do Chojnic jednak wybraliśmy się któregoś sobotniego ranka, mieliśmy bowiem do załatwienia coś na szczęście znacznie przyjemniejszego niż szpital . Wizyta wprawdzie długa nie była, ale i stara część miasta jest nieduża , więc chwilkę po nim pospacerowaliśmy, przysiedliśmy też na kawkę . Będzie więc teraz troszkę wspomnień z tych chwil w Chojnicach…

Po załatwieniu podstawowej sprawy, z jaką do Chojnic przybyliśmy, zaparkowaliśmy auto przy ulicy Wysokiej, pod cmentarzem Ofiar Zbrodni Hitlerowskich. Sam cmentarz jednakże odpuściliśmy, a na starówkę było już blisko.







Po schodkach podeszliśmy na plac Kościelny.
Do kościoła Zwiastowania NMP ( będącego częścią barokowego kolegium pojezuickiego) niestety nie udało się wejść.

Danusiu , w Chojnicach byłem chyba tylko raz , gdy wracając z Bytowa "musiałem" zobaczyć Swornegacie i Zamarte . Pamiętam fajny rynek , ratusz i mury obronne z basztami , ale z tamtej wycieczki mamy zaledwie kilka zdjęć , więc chętnie zobaczę Chojnice na Twoich zdjęciach .


Pozdrawiam
Piotr

Przez Zamarte kiedyś często przejeżdżaliśmy (ale jakoś nigdy nie zatrzymaliśmy się, aby zwiedzić tamtejsze sanktuarium), gdy jadąc nad Gwiazdę, obieraliśmy trasę przez Szubin, Więcbork i Sępólno Krajeńskie. Ostatnio jeździmy raczej przez Piłę, dalej albo przez Jastrowie albo przez Złotów, potem przez Człuchów i Przechlewo.

Swornegacie w tym roku raz nawiedziliśmy, aby przysiąść na obiad w „Jeziornej” i troszkę powspominać …

Chojnicka bazylika Ścięcia św. Jana Chrzciciela na szczęście była otwarta.



Świątynia została wybudowana na miejscu pogańskiej świątyni Świętowita (tak głoszą średniowieczne podania), na początku XIII wieku był to najprawdopodobniej kościół drewniany. Ceglany w stylu gotyku pomorskiego zbudowano w latach 1340-1360. W 1555 roku świątynię przejęli ewangelicy, katolicy odzyskali ją w 1616 roku. Pożary kilkukrotnie nękały kościół, szczególnie dotkliwe były trzy. W 1657 roku niszcząc sklepienie nawy (odbudowa trwała 21 lat), a w 1733 roku sklepienie prezbiterium (po odbudowie, wnętrze urządzono w stylu barokowym). Pod koniec XIX w. rozpoczęto regotyzację wnętrza, a w 1924 zrekonstruowano sklepienia, nadając im pierwotny gotycki charakter. W 1945 roku kościół spłonął podczas walk nieniecko-rosyjskich, został odbudowany w latach 1947-1956. W 1993 roku świątynia otrzymała tytuł bazyliki mniejszej.

W 1945 roku zostało zniszczone całe wyposażenie kościoła, wypaleniu uległy też ściany, które były bogato polichromowane. Dziś ściany kościoła zdobią wykonane w roku 1957 freski, nawiązujące do średniowiecznej malatury gotyckiej.







W połowie XVII wieku było w niej siedem ołtarzy. W głównym ołtarzu był obraz Matki Boskiej Królowej i w górnej partii obraz patrona parafii św. Jana Chrzciciela. W lewej nawie znajdowała się kaplica św. Marii Magdaleny, w nawie południowej kaplica św. Anny, pozostałe ołtarze były usytuowane pod filarami. Twórcą fresków, niektórych obrazów oraz wystroju kaplicy św. Anny był najwybitniejszy malarz pomorskiego baroku Herman Han (jego dzieła zdobią ołtarze katedr w Oliwie i Pelplinie). Urodził się w 1574 roku w Nysie, około 1622-1623 zamieszkał w Chojnicach, zmarł w 1628 roku, pochowany został właśnie w krypcie chojnickiej fary. Na terenie Chojnic nie zachowała się żadna z prac tego artysty…

Na przedłużeniu nawy głównej znajduje się prezbiterium ozdobione witrażami, przedstawiającymi głównie św. Jana Chrzciciela.

Z oryginalnego wystroju kościoła zachowała się barokowa chrzcielnica w kształcie kielicha, wykonana na początku XVIII wieku.



Grupa Ukrzyżowania i kaplica Najświętszej Marii Panny (zbudowana w XV w.)…



Chojnicka bazylika to jedyny obiekt, którego wnętrze obejrzeliśmy podczas tego spaceru.

Ulica Gimnazjalna doprowadziła nas na Stary Rynek z z kamieniczkami z XVIII i XIX wieku. Rynek powstał jednak już XIV wieku, gdy stworzono układ miasta, zbudowano mury, wytyczono ulice i skierowano je do rynku.







Najważniejszy na rynku jest oczywiście okazały neogotycki ratusz zbudowany w latach 1902-1904 po wyburzeniu XVI-wiecznego starego ratusza. Trzypiętrowy budynek oddano do użytku w 1904 roku, projekt budowli wykonali architekci z Berlina. Wysoki schodkowy szczyt ratusza sprawia, że budynek wydaje się większy. Fasada posiada modernistyczne dekoracje, dach pokryto dachówką.



Część środkowa to balkon z ozdobną balustradą, wsparty na konsolach w kształcie rzeźbionych głów.



Takie same głowy podpierają wykusz na wysokości drugiego piętra.



W nadokiennikach i płaskorzeźbach międzyokiennych umieszczono płaskorzeźby przedstawiające emblematy rzemiosła i handlu. Wśród dekoracji widzimy też powtarzające się motywy sów i pszczół, symbolizujące mądrość i pracowitość. Natomiast ścianę frontową zdobią herby Chojnic, Polski i Pomorza, a także miejscowości: Człuchowa, Czarnego, Debrzna i Białego Boru. Nawiązano w ten sposób do tradycji z czasów I Rzeczypospolitej, kiedy to Chojnice reprezentowały interesy tych małych miast na sejmiku województwa pomorskiego i sejmiku generalnym Prus Królewskich.