Dolny Śląsk i nieco dalej... (Gochy)

W pobliżu powstał park sanatoryjny z fontanną, źródłem i rzeźbami.









Pośrodku parku (ul. Parkowa 4) stanęła willa dla rodziny doktora Römplera, na cześć jego żony zyskała nazwę „Villa Elsa”. Obecnie jest do dom parafialny św. Elżbiety, Ekumeniczny Ośrodek Spotkań Integracyjnych.

(fotka z wikipedii)

Prawosławna święta, księżniczka heska Elżbieta Fiodorowna, po śmierci matki wychowywała się na dworze angielskim, u swej babki królowej Wiktorii. W 1884 roku poślubiła księcia Sergiusza Romanowa, który zginął w 1905 roku w zamachu bombowym. Po śmierci Sergiusza Elżbieta założyła monaster Świętych Marty i Marii w Moskwie i została jego przełożoną. W 1918 roku Elżbieta została wrzucona żywcem przez bolszewików do szybu kopalnianego, umierała w męczarniach przez wiele dni wraz z 5 innymi członkami dynastii Romanowów. Została kanonizowana w 1981 roku przez Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji, w 1992 kanonizacji dokonała też Rosyjska Cerkiew Prawosławna

Ciut dalej, mijam Leśnie Źródło (Waldquelle), jeden z niewielu pozostałych elementów dawnego parku doktora Römplera, z niszczejącą rzeźbą i dwoma zatartymi cytatami z Goethego.

Do ostatniego już obiektu na mojej trasie zwiedzania Sokołowska można dojść albo dalej ulicą Parkową, albo Aleją Lipową.





Jestem przy prawosławnej cerkwi św. Michała Archanioła, zbudowanej w latach 1900-1901 dla kuracjuszy wyznania prawosławnego. Cerkiew służyła wiernym do końca lat 30.XX, po II wojnie światowej została porzucona i ulegała dewastacji, przez pewien czas była użytkowana jako kostnica. W latach 1980-1996 była prywatnym domkiem letniskowym. Staraniem parafii prawosławnej św. Cyryla i św. Metodego we Wrocławiu na Piasku cerkiew została odkupiona w 1997 roku i wyremontowana, od 1998 roku jest świątynią parafialną dla wiernych z Sokołowska i regionu pogranicza polsko-czeskiego. W 2008 dach świątyni został zniszczony w czasie huraganu, gdy spadł na niego powalony świerk. Mimo to cerkiew nadal pozostawała czynna.















Wewnątrz niestety nie byłam… Ponoć gdy jest zamknięta, można podejść do Domu św. Elżbiety i poprosić o jej otwarcie (ale tego nie uczyniłam ).

dangol napisał(a):Jestem przy prawosławnej cerkwi św. Michała Archanioła, zbudowanej w latach 1900-1901 dla kuracjuszy wyznania prawosławnego...

Ciekawa świątynia. To chyba nietypowe dla cerkwi by ściany były z cegły jak się domyślam klinkierowej. To chyba bardziej charakterystyczny sposób budowy dla świątyń ewangelickich. Chociaż budulec nietypowy to kształt i charakterystyczne elementy od razu przywodzą na myśl że to cerkiew.

Budulec być może nietypowy (ale nie znam się na tym), zresztą sama budowa cerkiewki w tamtym okresie w takim regionie też raczej nie była typowa, ale fajnie się prezentuje w tym sokołowskim krajobrazie

Po obejrzeniu cerkwi, usiadłam sobie na ławeczce nad położonym poniżej stawkiem i tam poczekałam na rodzinkę powracającą z Andrzejówki.







Już w komplecie, wróciliśmy na nieodległy od cerkiewki parking przy restauracji „Leśne Źródło”. Córa obiecała naszym wnukom, że jak ładnie zjedzą obiad, to na deser dostaną specjalność restauracji – olbrzymią bezę .



Ponoć jest naprawdę smakowita, ale muszę uwierzyć na słowo. My dwoje wraz synem pojechaliśmy na obiad w inne miejsce (taki był plan, a brak odpowiedniej ilości wolnych miejsc w "Leśnym Źródle" tylko ten zamysł utwierdził), a bezę jedynie zobaczyłam na przesłanych fotkach.

Obiad zjedliśmy U Szwejka w Meziměstí. Wybór restauracji był przypadkowy (założenie było tylko takie, że ma ona być w pierwszej miejscowości od granicy), ale trafiliśmy wyśmienicie – na Święto Wołu .
Wszystkie trzy wybrane dania były super, cena wraz z napitkami też wyszła OK.











Restauracja Švejk mieści się w olbrzymim kompleksie [/url=http://walzel.cz/pl] Walzel [/url]

(fotka z netu)

Dawniej była to fabryka płótna założona w 1.połowie XIX wieku przez Josefa Walzela, eksportująca swoje produkty do Austro-Węgier, na Śląsk, Bałkany, a nawet do Azji. Budynek główny powstał w 1885 roku, a w 1894 roku uruchomiono tkalnię z 180 krosnami. Przed I wojną światową fabryka zatrudniała 300 osób, została zamknięta w 1941 roku. Centrum rozrywki otwarto w 2013 roku, po remoncie i przystosowaniu dawnej fabryki do nowych funkcji. Oprócz odwiedzonej przez nas restauracji, jest tu także winoneta, strzelnica, ścianki wspinaczkowe, kręgielnia, fitness, grota solna…

I to tyle z jesiennego, w zasadzie leniwego wypadu.

dangol napisał(a):
I to tyle z jesiennego, w zasadzie leniwego wypadu.

Zarówno Opole jak i Sokołowsko z przyjemnością, z Tobą, zwiedzałem.
Przewodniki powinnaś pisać.

pzdr

Dziękujemy za piękne pokazanie Sokołowska . Miejscowość ładna z ciekawą historią.
Gdzieś w tej okolicy kiedyś nocowaliśmy. Gdy w długi majowy weekend okazało się, że w pensjonacie w Szczawnie Zdroju zrobiono podwójną rezerwację właścicielka zaproponowała nocleg u siebie w domu. Dom okazał się małą willą a stał gdzieś w okolicy a może nawet w samym Sokołowsku. Właścicielka zostawiła nas na noc samych i wróciła do pensjonatu

Tomku, pisania przewodników nie zamierzam, uzewnętrznianie się na cropelce najzupełniej mi wystarczy

Jeśli zachęciłam Was do wypadu do Sokołowska, to fajnie. Czy ja tam wrócę, nie wiem... Tyle jest ciekawych miejsc do zobaczenia, że życia i sił braknie. Ale wykluczyć nie można, chociaż na ten moment najpewniejsze są powroty na Gochy , bo od nich już chyba jesteśmy uzależnieni , a plany powrotów na najbliższe lata jeszcze ostatnio wzmocniliśmy .

Dolnośląskie to przepiękna część naszej ojczyzny. Mam przyjaciela w Grodźcu. Deskami zabita wieś. Coś pięknego. Opodal zamarłe wulkany i zapierająca dech w piersiach budowla w Mokrzeszowie. Bolków, Świna, dużo by wspominać. Jeszcze kilka miejsc nie widziałem...

romuald22 napisał(a): Jeszcze kilka miejsc nie widziałem...

Ja niestety również i obawiam się, iż tak już zostanie .

romuald22 napisał(a): Mam przyjaciela w Grodźcu. Deskami zabita wieś. Coś pięknego.

Wieś niewielka, ale za to jaki zamek !

Jakiś czas temu w relacji Marzeny napisałam:

dangol napisał(a): Ostatnia moja wizyta na Grodźcu to rok 2009, ale bardziej utkwiła mi w głowie ta pierwsza, z jesieni 1983 . Wówczas zamku w zasadzie zwiedzać nie było można, ale kolega z naszego "klubu turystycznego" (trzon trzyma się razem do tej pory ) jakimś cudem załatwił dla nas spartański nocleg, pokotem na podłodze w Wielkiej Sali.
Nocą cały Grodziec był tylko dla nas . Ubrani w prześcieradła biegaliśmy murach zamku, oświetlonych jedynie wąziutkim rogalikiem księżyca, wołając z wieży "Przebacz mi Brunhildo" i inne „duchowe” dyrdymały .
Wspomnienia niezapomniane !

Fajnie byłoby znów tam się wybrać, tym razem z noclegiem bardziej luksusowym, niż 40 lat temu .

dangol napisał(a):...
Fajnie byłoby znów tam się wybrać, tym razem z noclegiem bardziej luksusowym, niż 40 lat temu .

Polecam Zamek Kliczków. Metrowe parapety z marmuru są niepowtarzalne. Jedna noc to nie taki wydatek, a wspomnienia nie do zatarcia.

romuald22 napisał(a):
Polecam Zamek Kliczków. Metrowe parapety z marmuru są niepowtarzalne. Jedna noc to nie taki wydatek, a wspomnienia nie do zatarcia.

Nie mam daleko, więc warto to przemyśleć. Może tak uczcić jakąś wyjątkową okazję? Bo przyzwyczajeni jesteśmy zdecydowanie do skromniejszych warunków noclegowych

Gochy

W tym roku udało się kilkukrotnie wpaść na naszą zaprzyjaźnioną kaszubską łąkę. Poza właściwym terminem urlopowym, były bowiem też weekendowe wypady związane ze zmianą stacjonującej tam przyczepy . O wymianie „kurnika” na coś większego myśleliśmy już czas jakiś, a ubiegłoroczne wakacje z dwójką wnuków ostatecznie potwierdziły, że zamiast myśleć , należy działać . Przyczepa więc zmieniona, na … jeszcze starszą (prawie 50-letnią) , ale za to sporo większą .







Mamy nadzieję, że trochę nam posłuży na Gochach. Do ciągnięcia absolutnie się nie nadaje , ale stacjonarnie zapewnia znacznie większy komfort od niewiadówki . Oczywiście, „łazienka” nadal zewnętrzna, przy nadjeziornej ławeczce, z wodą z Gwiazdy. Kibelek dla całej naszej ekipy wciąż ten sam, wykopany jakiś czas temu, pod drzewkiem na górce. Ale poza tym… inna jakość .





Opatulenie na zimę…



Mieliśmy przyjechać „na kontrolę” na początku października, ale zamiast tego wyszło Opole. Grzesiek nad jezioro wybrał się dopiero na właśnie co miniony weekend, ja się jeszcze nie nadaję…