Dolny Śląsk i nieco dalej... (Sokołowsko)

Piękne jesienne krajobrazy .

dangol napisał(a):Przystanek przy dawnej skoczni narciarskiej .
...
trudno byłoby się domyślić jej istnienia .

W Górach Opawskich przy jednym ze szlaków na Biskupią Kopę też przechodzi się obok tablicy informującej o istniejącej kiedyś skoczni narciarskiej. Ślad po niej nie pozostal za wyjątkiem szerokiego mostku nad strumykiem w miejscu gdzie skoczkowie po wylądowaniu wyhamowywali.

Obiektów nie ma, ale fajnie, że są tablice przypominające ich historie...

Jeszcze chwila i wygodna trasa doprowadziła nas do punktu, w którym reszta miała ruszyć w górę, szlakiem wiodącym do ruin zamku Radosno, a potem do Andrzejówki.







Kilka fotek z ichniej „Andrzejówkowej” trasy…

A ja, żółwim tempem , dalej ścieżką przyrodniczą. Do Sokołowska towarzyszy jej szlak żółty (nim właśnie w stronę przeciwną ruszyła moja rodzinka), a po chwili też szlak zielony (schodzący z Andrzejówki).

Chata Marianka…





Wygodną drogą w dół, połączonymi szlakami…



… przez Rozdroże pod Krzywuchą.

Ładnie i najczęściej „bezludziowo”. Taki niemęczący spacer był mi jak najbardziej potrzebny.





Ładny stawek tuż przed Sokołowskiem…





Koniec (a właściwie początek ) ścieżki przyrodniczej…

Pierwsza wzmianka o Sokołowsku (dawniej Göerbersdorff) pochodzi z 1357 roku, ale największy rozkwit przypada na wiek XIX, gdy dr Hermann Brehmer założył tu pierwsze na świecie sanatorium dla gruźlików. Więcej o uzdrowisku będzie, gdy dotrę do jego najsłynniejszego obiektu, a na razie spacer ulicą Główną do centrum wioski.

Budynek dawnej świniarni przy ulicy Głównej jest w kiepskim stanie.





Wielorodzinny dom mieszkalny przy ulicy Głównej 6 murowany z ok. 1935 roku.



Główna 1 – tzw. dom pisarza (dawniej mieszkał tu romantyczny niemiecki poeta Albert Emil Brachvogel), chata konstrukcji drewniano-zrębowej zbudowana w 1763 roku, przebudowana na początku XX wieku.

Dom przy ul. Głównej 7 został zbudowany w 1803 roku.





Od 1927 roku w Sokołowsku przebywał Gerhart Hauptmann (noblista z 1912 roku, którego willę-muzeum w Jagniątkowie pokazywałam przy okazji relacjonowania wyjazdu sylwestrowego sprzed lat), mieszkając właśnie w tym domu, należącym wówczas do wuja pisarza. Podczas pobytu w Sokołowsku Hauptmann napisał romans „Wanda” (wydany w 1930 roku), którego akcja rozgrywa się w tutejszym kurorcie . Powieść tę przetłumaczono na polski, ale… nie czytałam .

(fotka z netu: http://w40.scisly.pl/sokolowsko-dom-ul- ... auptmanna/ )



Ul. Główna 14 – dom z 1895 roku (dawny pensjonat Laurentia)…

Danusiu , odrobiłęm zaległości w Twojej relacji , niezmiennie ciekawej i zarażającej , cieszę się bardzo , że po operacji wracasz do zdrowia i aktywnego odpoczynku .
W Opolu byłem wiele razy przejazdem i kilka razy zaliczyłem tam kilkudniowy pobyt , ale wielu z miejsc pokazanych w relacji nie widziałęm podczas swoich spacerów - dziękuję Kiedyś trzeba będzie uzupełnić . . .

Sokołowsko już zostało wplecione ( na dwa dni ) w trasę na wiosenne odwiedziny - Zameczek Friedenstein , Pałacyk myśliwski Hochbergów , stare cmentarze Wiejski i Niemiecki , skocznia Maxa Beuchlera , kopalnia melafiru , Geopark Sztolnia Uranu i już mnie wessało

Niestety nie udało się z różnych powodów zrealizować planu na Złotą Polską Jesień - przejazd uważaną za najpiękniejszą w naszym kraju linią kolejową nr 286 , ale mam nadzieję że przed nami jeszcze wiele jesieni . . . może uda się w przyszłym roku


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):
Niestety nie udało się z różnych powodów zrealizować planu na Złotą Polską Jesień

Niestety, z realizacją planów bywa różnie. My już kolejny raz (ale tym razem bez żadnych strat finansowych) musieliśmy odpuścić Iraklię. Zamiast niej miało być Podlasie, ale już dwa tygodnie przed planowanym wyjazdem było wiadomo, że się nie da i zamiast Podlasia miałam szpital . Wypad do Sokołowska był jedynym, na jaki tej jesieni udało się wybrać. Krótko, bez noclegu, ale cóż... W najbliższym czasie, chociaż czuję się znacznie lepiej, jednak będzie tylko dom, czasem ewentualnie spacer po mieście. Ale tylko przy słonecznej pogodzie, bo to co aktualnie za oknem, jakoś mnie nie pociąga

Kolejne budynki na ulicy Głównej – okres świetności dla wielu już minął, ale… Może, w związku z pojawieniem się „mody na Sokołowsko”, to się zmieni ?

Nr 9 – dom mieszkalno-gospodarczy, murowany z 1880 roku, remont elewacji ok. 1970.



Nr 16, tzw. „Dom Pomiotły”, budynek murowany z ok. 1905, wykonany w konstrukcji szachulcowej z elementów drewnianych, remont elewacji ok. 1970.



Skwer dr Alfreda Sokołowskiego...



Nr 32, dawna kawiarnia "Zum Dreimädelhaus", obecnie budynek mieszkalny.



Dawny konny wóz strażacki z 1839 roku, służył Sokołowsku do początku XX wieku.

dangol napisał(a):

piotrf napisał(a):
Niestety nie udało się z różnych powodów zrealizować planu na Złotą Polską Jesień

Niestety, z realizacją planów bywa różnie. My już kolejny raz (ale tym razem bez żadnych strat finansowych) musieliśmy odpuścić Iraklię. Zamiast niej miało być Podlasie, ale już dwa tygodnie przed planowanym wyjazdem było wiadomo, że się nie da i zamiast Podlasia miałam szpital . Wypad do Sokołowska był jedynym, na jaki tej jesieni udało się wybrać. Krótko, bez noclegu, ale cóż... W najbliższym czasie, chociaż czuję się znacznie lepiej, jednak będzie tylko dom, czasem ewentualnie spacer po mieście. Ale tylko przy słonecznej pogodzie, bo to co aktualnie za oknem, jakoś mnie nie pociąga

To fakt, pogoda ostatnio nie rozpieszcza . My na tegoroczną jesień zaplanowaliśmy spontaniczne jednodniowe wypady w weekendy przy sprzyjającej pogodzie i udalo się wyskoczyć na Skalnik czy w minioną niedzielę na Dalimilovą wieżę. Wcześniej po otwarciu mostu w Glucholazach zakończylem sezon rowerowy mocnym 100 km akcentem .

Jeśli mogę wrócę jeszcze na chwilę do Opola a dokładnie do katedry. Prezydent naszego miasta opublikował właśnie informację związaną z wykopaliskami archeologicznymi. Poniżej wpis Arkadiusza Wiśniewskiego.

Możliwe jest, że wśród odkopanych w Katedrze szkieletów odkryto też szkielet wnuka Bolesława Krzywoustego - Mieszka Plątonogiego, księcia Śląska, a potem całej Polski.
Mieszko Plątonogi (zmarły ok. 1211 r.) swój przydomek otrzymał od jemu współczesnych, ze względu na charakterystyczne wykrzywienie nogi.
Możliwe, że prezentowany szkielet, pochowany w pobliżu samego ołtarza, z charakterystycznym wykrzywieniem kości jednej z nóg (nie jest to złamanie), jest właśnie szkieletem wnuka Krzywoustego.
Zespół Archeologów prowadzących badania w opolskiej Katedrze przekazał odkryte szkielety do badań DNA, które mogą potwierdzić, lub podważyć te tezę, albo też nic nie wykazać. Na wyniki badań czekamy.
Kościół, którego pozostałości odkryto podczas prac archeologicznych w opolskiej katedrze budowany był właśnie na początku XIII w. Może w kilka lat po samej śmierci Plątonogiego, A może równocześnie (przez jego syna Kazimierza Opolskiego).
Z pewnością takie odkrycie byłoby nie lada sensacją archeologiczną! Na terenie Katedry pochowany jest inny opolski Piast, Jan II Dobry. Ostatni z rodu Piastów Opolskich. Inni książęta z Opola leżą też w Kościele Franciszkanów, gdzie pochowany miał być też Władysław Opolczyk.
Bolesław Krzywousty został pochowany w Katedrze w Płocku.

Dawigs napisał(a): Jeśli mogę wrócę jeszcze na chwilę do Opola a dokładnie do katedry.

Bardzo ciekawe informacje, dziękuję !

Dawigs napisał(a): po otwarciu mostu w Glucholazach zakończylem sezon rowerowy mocnym 100 km akcentem

Gratulacje, akcent faktycznie mocny . W moich najlepszych rowerowo latach (czyli jakieś ponad ćwierć wieku temu ) przejeżdżałam „na raz” max około 70 – 75 km, ale potem musiała być kilkudniowa przerwa . Na razie rower odpada, nawet na całkiem krótkie dystanse. Tak samo narty biegowe, chociaż sezon się zbliża…

W ramach przerwy, postanowiłam usiąść gdzieś na kawkę, ale najlepiej nie we wnętrzu, lecz na słoneczku . Fajnie byłoby przy stolikach Kawiarenki Smaków mieszczącej się w domu nr 25, ale minusy były aż dwa: akurat stoliki były w cieniu, na dodatek wszystkie zajęte. No cóż…

Słońce zaglądało natomiast na taras znajdującej się w pobliżu (nr 36) Kinokawiarni Zdrowie , tam też kawka i ciasto były do wzięcia .



Kafejka ta mieści się w budynku Kinoteatru Zdrowie, przed wojną był tam hotel Bergland, będący częścią kompleksu sanatoryjnego. Na scenie teatralnej graniczącej z hotelem odbywały się spektakle i recitale. Po wojnie przyjeżdżała tu co poniedziałek z projektorem panna Schnappe z Mieroszowa i wyświetlała dwa kinowe seanse - po południu dla kuracjuszy, wieczorem dla mieszkańców.



Po remoncie sali kinowej, od 2010 co roku odbywa się tu festiwal filmowy „Hommage a Kieślowski”, którego patronem jest Krzysztof Kieślowski, mieszkający przez jakiś czas naprzeciwko (nr 23).



To dawny pensjonat Tannenberg wybudowany około 1910 roku.
Kieślowski wraz z rodziną mieszkał w Sokołowsku w latach 50.XX wieku , początkowo przy ul. Słonecznej. Pobyt w Sokołowsku związany był z leczeniem gruźlicy przez jego ojca Romana. W kamienicy naprzeciwko Kina Zdrowie Kieślowscy zamieszkali w 1953 roku.



Kieślowski o miejscowym kinie wspominał m.in. w swojej autobiografii, być może sokołowskie kino jakoś wpłynęło na wybór późniejszego zawodu. Większość seansów, ze względu na brak pieniędzy na bilety, Krzysztof obserwował z kolegami przez wentylator w dachu kina. Widać było stamtąd zaledwie fragment ekranu.
Po prawie 20 latach Krzysztof Kieślowski wrócił do Sokołowska, w 1973 roku zrealizował w miejscowym sanatorium (w którym wcześniej leczył się ojciec) jeden ze swych pierwszych filmów dokumentalnych pt. „Prześwietlenie”.

Zbliżam się do miejsca, które w połowie XIX wieku rozsławiło Sokołowsko!



Tam, gdzie obecnie mieści się kapliczka z figurą Matki Boskiej, dawniej znajdował się pomnik założyciela uzdrowiska doktora Brehmera (pierwotnie z jego popiersiem).

Ten ładny dom (ul. Słoneczna 2) to „Steinhaus” zbudowany około połowy XIX wieku, jest pozostałością istniejącego w tym miejscu gospodarstwa. Mieściła się tu biblioteka (do 2021 r.), aktualnie jest to „Apartement Pola”. Na ścianie zobaczymy tablicę pamiątkową poświęconą Krzysztofowi Kieślowskiemu, który mieszkał tu przez jakiś czas w związku z chorobą ojca.