Dolny Śląsk i nieco dalej... (Gochy)

Dawigs napisał(a): Zresztą moje grilowe wyczyny ograniczają się do klasyki czyli kiełbasek, karczku czy szaszłyków.

Kiedyś było więcej grillowania nad Gwiazdą, od jakiegoś czasu tylko sporadycznie coś tak przyrządzamy. Może dlatego, iż żaden węgiel drzewny już nam nie pasuje po tym, jak wyczerpaliśmy ten przywieziony w wypału w Bieszczadach ? Dym z tego, co jest dostępne w marketach, jakoś nam przeszkadza , wolimy woń ogniska. Kiełbasa najlepsza upieczona na kiju nad ogniskiem, na inne dania (jeśli nie z kociołka czy tradycyjnie na kuchence gazowej) preferujemy żeliwną płytę, pod którą pali się drewno pozyskane z tego, co leży w lesie.

Dawigs napisał(a):...Ryby lubimy ale dotąd nie próbowałem robić ich na grilu. ...

Rybka z grilla jest super. W naszej wersji, przed włożeniem do drucianej siateczki jak u Dangoli, obkładamy ją szynką szwarwaldzką, lub czymś podobnym. Wtedy się nie wysusza i nie przypala. No i oczywiście zioła do brzuszka.
Jeszcze tydzień, lub dwa, i pierwszy tegoroczny grill będzie odpalony.
pzdr

longtom napisał(a):
Jeszcze tydzień, lub dwa, i pierwszy tegoroczny grill będzie odpalony.

A nasz kociołek??? Zobaczymy, kiedy to się uda.

Malutkie kurki są idealne do okraszenia spaghetti.



Większe, posiekane, trafiają czasem do masy na placki (ale nie ziemniaczane, tylko z gęstej naleśnikowej – tak jak kiszona kapucha do łemkowskich fuczków).





Jajecznicą z kurkami nie pogardzimy...







Jako dodatek do kaszy gryczanej też pasują.



Mogą też trafić do placów „naleśnikowych” wraz z gryczaną kaszą.



Smaczna i tania wakacyjna wyżerka, oby tylko kurki dopisały .

Korzystamy też z innych dobrodziejstw lasu.



Rok jagodowy jednakże nie zawsze się trafia, kiedyś chyba jednak było lepiej pod tym względem.

Danusiu , z jagodami jest chyba całkiem nieźle , ale na ostatnich zdjęciach to dopiero "Jagódka" pierwsza klasa


Pozdrawiam
Piotr

"Jagódka" tegoroczną jesienią skończy lat 10 .

piotrf napisał(a): z jagodami jest chyba całkiem nieźle

Rok temu na Gochach jagód nie było nawet do lodów, a cóż dopiero marzyć o słoiczkach na zimę?

Czasem przytrafia się rok borówki brusznicy



Blisko naszego obozowiska zbyt wielu krzaczków nie ma , ale można zbierać lasach za Wierzchociną .

Wierzchocina to niewielka wioska, do której czasem zaglądamy przy okazji rowerowych wycieczek (poniżej fotki z 2013). Stąd można (obok borówczysk) pojechać lasem do Starej Brdy, albo szybciej wrócić nad Gwiazdę, na przykład przez Brzeźno Szlacheckie.



Nazwa wioski wywodzi się od tego, iż tu właśnie znajdują się źródła Chociny (dwa odcinki spływu tą rzeką kiedyś tu pokazywałam), czyli wypływa ona na wierzch .

Wracając do jedzonka… Wypada wspomnieć o tradycyjnej potrawie kaszubskiej, którą niestety obecnie rzadko da się spotkać w przybytkach lokalnej gastronomii.
Nam się kiedyś udało, gdy przed laty w Borowym Młynie przez jakiś czas działało Bistro w miejscu dawnego „Bociana”. Tyle, że nie do końca było to danie takie, jak w starych przepisach (konsultowanych z naszą Gospodynią-Seniorką ), gdyż zamiast kaszy gryczanej w Bistro stosowano kaszę jęczmienną. Ale i tak było OK, ta kasza zresztą pojawia się w nowszych przepisach! Początkowo dani było dostępne w zasadzie zawsze, potem trzeba było wcześniej zamówić (ale to rozumiem, gdyż przygotowanie wymaga czasu), w końcu danie całkowicie zniknęło z menu, w końcu samo Bistro też…



Kilka razy my sami pokusiliśmy się o zrobienie ciszki. To co wyszło, znalazło uznanie u Gospodarzy naszej miejscówki. Kiedyś też robili, ale odpuścili właśnie z powodu pracochłonności, przy liczebnej rodzinie to całkowicie zrozumiałe . Ponieważ przygotowanie ciszki wymagało dużo pracy i czasu, na Kaszubach danie to przyrządzano zazwyczaj na specjalnie okazje lub jako potrawę świąteczną.
W internetach można wprawdzie trafić na przepisy uproszczone, ale w warunkach biwakowych ten oryginalny jest łatwiej (aczkolwiek niezbyt szybko ) wykonalny.
W kuchni kaszubskiej ziemniaki i kasza gryczana były dawniej charakterystyczne w potrawach, oczywiście poza daniami rybnymi. Ciszka wykorzystuje oba te produkty, danie nie jest drogie , tylko napracować się przy nim trzeba .

Gotujemy kaszę gryczaną na pół-miękko ( uważając, żeby całkiem nie rozgotować, lepiej sypka niż rozciaplana). Ziemniaki (oraz troszkę cebuli) trzemy na tarce o drobnych oczkach i nieco odciskamy (ale zbyt suche być nie mogą). Można też dodać troszkę ugotowanych kartofli, ale to już modyfikacja oryginalnej receptury (nam pasuje). Niektórzy dodają do masy jajko, ale nie jest ono niezbędne.

Mieszamy kaszę z ziemniakami, doprawiając do smaku (sól i pieprz to podstawa, ale ciut majeranku nie zaszkodzi).





„Ciasto” wkładamy do płóciennych woreczków o średnicy grubej kiełbasy (my wykorzystaliśmy odpowiednio przykrojone i zszyte ścierki kuchenne), ale raczej luźno, gdyż masa będzie pęcznieć w trakcie gotowania.



Woreczki zawiązujemy i gotujemy na malutkim ogniu około 1- 1,5 godziny (wodę należy posolić, listek laurowy i ziele angielskie też się przydadzą).



Potem wieszamy, aby odciekły i wystygły. Niecierpliwi, mogą woreczki włożyć na kilkanaście minut do zimnej wody, ale nam z wersji jedynie „wieszanej” lepiej smakowały .

Ostudzone ciszki najlepiej włożyć na trochę do lodówki, co na biwaku raczej możliwe nie jest. Mogą więc do rana u powały, co uchroni je przed ciekawskimi kotami.







Zimne i stężałe wyjmujemy ostrożnie z woreczków (nasze ścierkowe po prostu rozpruliśmy ), po czym kroimy na niezbyt cienkie plastry.

Smażymy krojony w kostkę boczek wędzony – ciszka z boczkiem smakuje najlepiej, ale dla wegetarian można podsmażyć cebulkę. Na rumiano smażymy też z obu stron plastry ciszki, posypujemy boczkiem lub cebulką (albo jednym i drugim).















Gotowe!

Tegoroczna, wyjątkowo cieplutka majówka, też była na Gochach