Dolny Śląsk i nieco dalej... (Gochy)

dangol napisał(a):Warto posłuchać koncertów organowych, wrażenia wspaniałe . Sama jednak nie potrafię grać na ŻADNYM instrumencie... Organy oglądać lubię, nawet jak nie ma możliwości ich posłuchania. To oczywiście efekt tego, że przyjaźnimy się od lat z jednym organmistrzów (razem z Grześkiem byli w jednej klasie w technikum), oglądaliśmy w jego warsztacie pracę nad tworzeniem instrumentów (od klepania blachy na piszczałki)...

Niesamowite! Bardzo ciekawe zajęcie. Nie sądziłam, że to aż taka ręczna robota od podstaw.

Przed klepaniem topi się materiał na tę blachę , wylewa na służący do tego stół i rozwałkowuje (ale nie wiem, czy u każdego organmistrza tak robią).

Ojciec kolegi zapoczątkował prowadzenie warsztatu , dziadek natomiast był organistą

W centrum konsoli gry umieszczony jest herb Wrocławia, a nieco wyżej ukryto lustro, w którym organista widzi, co dzieje się na ołtarzu.







Organista gra nie tylko rękoma, ale również nogami (klawiatura pedałowa). Wyjątkowym elementem są w organach bazyliki czarne rączki połączone z aniołami-bębniarzami, znajdującymi się na zwieńczeniu wież pedałowych. Cały instrument jest czysto mechaniczny.



Rzędy wyciągów rejestrowych pokryte są czarnym szelakiem, mają kształt wyjątkowy tylko dla rodziny Englerów. Napisy wyciągów wykonane są na skórze sarny, wyciskane 24-karatowym złotem.

(fotka z netu)

dangol napisał(a):. A jeśli chodzi o twórcę organów w bazylice św. Elżbiety, Michaela Englera młodszego, to kiedyś w tej relacji pokazywałam inne jego dzieło - w Krzeszowie. Również wspaniałe

Wspaniałości Dla mnie , sam nie wiem które wyżej
Danusiu , dwóch organistów i organmistrz w rodzinie zobowiązuje . . . a ja tylko gitarzysta


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a): a ja tylko gitarzysta

Raczej "aż" , a nie "tylko"... Umiejętność wielce pożądana przy spotkaniach przyjacielskich i nie tylko! Ja co najwyżej mogę śpiewać, bo to każdy może , "trochę lepiej lub trochę gorzej". Grzesiek czasem chwytał za gitarę przy naszych ogniskach na Gochach, ale raczej w ramach "zagęszczania" . Bywały takie lata, że zbierało się czterech czy nawet pięciu z gitarami, tworząc zespół "Sągorsi"

Instrument ma wysokość 16,6 m, szerokość prawie 11 m. Piszczałek jest 3468 (a więc więcej, niż w pierwotnych organach Englera), w tym 683 drewniane. Największa piszczałka widoczna w prospekcie ma 6,5 m. Nie widać stąd piszczałki zdecydowanie największej, prawie 12-metrowej, gdyż znajduje się wewnątrz szafy organowej. Najmniejsza piszczałka ma bodajże 11 milimetrów . Organy są wyposażone w 54 głosy, te zniszczone w pożarze w 1976 r. miały ( po kilku remontach i przebudowach) 91 głosów.
W prospekcie piszczałki są tak wykonane i wypolerowane, aby zdobiły.



W środku instrumentu natomiast są piszczałki techniczne, ułożone głosami.





Oglądamy też miechownię - płuca instrumentu. Organy posiadają osiem wielkich miechów . Zastosowano dwa systemy zasilania instrumentu w powietrze – współczesny (dmuchawa elektryczna, która pompuje powietrze do miechów, tam jest magazynowane, stabilizowane i potem dalej trafia do instrumentu) i barokowy.





Chyba zobaczyliśmy już wystarczająco dużo ? Możemy więc opuścić wnętrze bazyliki.

dangol napisał(a):Chyba zobaczyliśmy już wystarczająco dużo ?

Bardzo ciekawa ta organowa wycieczka.
pzdr

Fajnie tak zobaczyć organy od drugiej zazwyczaj nie dostępnej strony .

longtom napisał(a):
Bardzo ciekawa ta organowa wycieczka.

O tak!!!

Dawigs napisał(a):Fajnie tak zobaczyć organy od drugiej zazwyczaj nie dostępnej strony .

Te w Krzeszowie oglądaliśmy również "od tyłu" w ramach normalnego biletu na zwiedzanie zespołu klasztornego. Być może informacji było jednak więcej, niż przypadku zwykłej wycieczki, gdyż nasz znajomy organmistrz wówczas też był z nami, zapadawł więc mnóstwo pytań, na które wielu z nas by nawet nie wpadło .

Wypada jeszcze wspomnieć o licznych epitafiach umieszczonych na zewnętrznych murach świątyni. Trochę z nich uwieczniłam kiedyś na fotkach, część mogę więc Wam pokazać.

Z lewej strony wejścia na wieżę widoczne jest okazałe późnogotyckie epitafium rodziny Krappów z około 1515 roku. Krappowie pochodzili z Bazylei, dorobili się na handlu bydłem, inwestowali w kopalnie, prowadzili mennice, mieli w Rynku kamienicę Pod Starą Szubienicą (nr 19), byli skoligaceni z najmożniejszymi rodami Wrocławia. W kościele św. Elżbiety mieli własną kaplicę przylegającą do wieży. Została rozebrana w 1839 roku, ale epitafium zostało, przeniesiono je na obecne miejsce. Pod epitafium znajdują się herby rodzin Krappe, Frankenstein, Hirsch oraz Georga von Althoff zwanego Scholtzem, który ufundował tablicę z herbami w związku z renowacją epitafium dokonaną około 1580 r. Renowacja ta miała najpewniej związek ze śmiercią jego pierwszej żony, Kathariny Krappe (1533-1580).





Na południowej elewacji wieży można zobaczyć renesansowe epitafium Hansa Schultza von Wolkowitz (zm. 1505) ze sceną Zwiastowania Najświętszej Marii Panny. Piaskowcowa płaskorzeźba ma wysokość 156 cm, szerokość 142 cm.



Epitafium Susanny Elisabeth Raczinska (zm. 1689), żony M.Georha Teubnera...



Epitafium Christopha Rindfleischa obok głównego portalu, na ścianie południowej…

(2010)

(2020)

Rzeźba Chrystus i Piłat, pod nią fragment jakiegoś epitafium…



Grupa rzeźbiarska Ukrzyżowania na zachodniej ścianie kościoła

Te epitafia są piękne , a do tego ich liczba
Najwyższa ( chyba ) pora na kolejne odwiedziny we Wrocławiu , tylko jak to "wkleić" do południowych Czech , albo Żuław . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a): tylko jak to "wkleić" do południowych Czech , albo Żuław . . .

Trudno będzie
Niestety, wszędzie trudno dotrzeć, zawsze trzeba dokonać jakiegoś wyboru. Czasem na dodatek, tak jak ostatnio u nas, rezygnacja z jakiegokolwiek kierunku jest konieczna. Zostają więc wspomnienia i wirtualne podróże z innymi . Nie jest to preferencyjnym wyborem, bo najlepsze byłoby połączenie realnych własnych podróży i "podglądania" czyichś wspomnień, ale lepszy rydz...

A to epitafia na północnej ścianie bazyliki św. Elżbiety.













Epitafium Jenkwitzów: Piotra (zm. 1488) i Apolonii (zm. 1483)…

Epitafium kupca Petera Rindfleischa (zm. 1535) na ścianie wschodniej bazyliki.



Epitafium Urszuli Hemmerdey z domu Rindfleisch (zm. 1496).



W kolejnych odcinkach znów będą Gochy!

Danusiu , Twoje ( Wasze ) Gochy oglądam zawsze z wielką przyjemnością


Pozdrawiam
Piotr