Dolny Śląsk i nieco dalej... (Gochy)

Doszliśmy do turystycznej osady Ostoja Bukowo
zbudowanej kilka lat temu.

(fotka z netu: https://ostojabukowo.pl/galeria/ )

Na szczęście z naszego brzegu (przeciwległego) osady nie widać, a jak pójdziemy na spacer ścieżką wzdłuż jeziora, to popatrzeć możemy na należący do niej pomost .

Domki są ładne , ale ich zagęszczenie to zupełnie nie nasz klimat !

Zeszliśmy do pomostu domkowej osady, a potem między Bukowem i Dębowem doszliśmy do głównej (aczkolwiek piaszczystej) drogi w tej „nadjeziornej” części, nią powędrowaliśmy dalej.











Przy końcu jeziora zrobiliśmy sobie odsapkowy przystanek.



Tu bywamy dość regularnie, niemalże co roku, przy okazji Biesiady Kaszubskiej, być może później pokażę jakieś fotki z tych imprez. To również miejsce dość często mijane podczas naszych rowerowych wycieczek.

Zamykając pętelkę, drogą wzdłuż brzegów jeziora (aczkolwiek nie nad nim samym) wróciliśmy na „naszą” łąkę.

Spacer do Brzeźna Szlacheckiego

Któregoś dnia, gdy zostaliśmy nad Gwiazdą już bez czwórki naszych przyjaciół, postanowiliśmy zrezygnować z samodzielnego pichcenia obiadu i udać się się na jedzonko do Brzeźna.



Brzeźno oczywiście wielokrotnie odwiedziliśmy w latach poprzednich. Pieszo wcześniej chyba nigdy , tylko rowerem lub autem.

Wędrówka najkrótszą trasą, wielokrotnie pokonaną na rowerach .

Ładny spacerek Was czeka.

W obie strony wyszło 13 km, więc wcale ne tak dużo, a na dodatek wracaliśmy nieco dłuższą trasą. Wokół jeziora było więcej kilometrów.

To rzeczywiście nie tak dużo, a na mapie wygląda na sporą odległość.

Mam jeszcze Twoje górki zimowe do nadrobienia...

Gdy wiele lat temu zaczynaliśmy podróż z Gochami, na tych drogach w zasadzie aut się nie mijało , czasem co najwyżej jakiś traktor . Piachu na szutrówkach było wtedy znacznie więcej, zwłaszcza na podjeździe pod górkę pod koniec lasu zwykła osobówka mogłaby tam utknąć. Kiedy powstały domki letniskowe nad Gwiazdą, sytuacja mocno się zmieniła . Majówka na tym terenie na szczęście nie jest mocno „zaludniona”, więc spacer jest przyjemny
.

Jezioro Gwieździniec od strony drogi Prądzona – Brzeźno Szlacheckie…



Gwieździniec to przepływowe jezioro rynnowe o długości około 2,1 km, szerokości 0,1 - 0,22 km. Przed kilku laty wracaliśmy z Brzeźna rowerami wzdłuż jego przeciwległego brzegu. Jechać raczej się nie dało, trzeba było się przedzierać zarośniętą ścieżką . Teraz jest tam inaczej, na stałe stoi trochę przyczep kempingowych, więc pomimo lepszej drogi, z jechaniem wcale nie mogłoby być lepiej. Z obejścia Gwiazdy wynika, że wiele nadjeziornych terenów przyczepowych ogrodzonych jest płotkami … Co prawda, zgodnie z przepisami, teren wzdłuż brzegu ma być dostępny dla każdego i w większości przypadków nie byłoby z tym problemu , jednakże nie lubię plątać się obcym po posesji

(fotka z następnego dnia, gdy pojechaliśmy autem na zakupy)







(fotka z wnuczką, 2022)

I już Brzeźno

Pierwsze wzmianki o Brzeźnie pochodzą z XIV wieku, ale nie wiadomo, kiedy dokładnie osada powstała. Skąd dodatek „Szlacheckie” do nazwy Brzeźna ? Otóż w drugiej połowie XVI wieku była to wieś kaszubskiej szlachty zagrodowej, Brzezińskich. Być może jacyś jej potomkowie mieszkają tam do dziś?

Do 1919 roku miejscowość znajdowała się pod administracją zaboru pruskiego. Traktat wersalski pozostawiał okolice Brzeźna Szlacheckiego po stronie Niemiec, jednakże miejscowa ludność zdecydowanie się temu sprzeciwiała i przesunęła już granicę niemiecko-polską o kilka kilometrów dalej na zachód. Pomnik „wojny palikowej” znajduje się przy szosie w pobliżu pd. końca jeziora Gwiazda. Nie pamiętam, czy o nim wspominałam w opowieściach z Kaszub, jakie w rej relacji pojawiły się przed laty? Jeśli nie, to pewnie kiedyś coś o tym napiszę…

W okresie II Rzeczpospolitej w Brzeźnie stacjonowała placówka II linii Straży Granicznej Inspektoratu Granicznego nr 7 „Chojnice” oraz komisariat Straży Granicznej. Przy wejściu do wioski od tej strony, którą dotarliśmy, na skwerku znajduje się pomnik pamięci zamordowanych i poległych funkcjonariuszy straży granicznej i policji państwowej II RP, odsłonięty we wrześniu 2016 roku. Na tablicy umieszczono nazwiska strażników z komisariatów Brzeźno, Borzyszkowy, Lipnica i Konarzyny. Pomni jest zwieńczony kamienną figurą orła.





(fotka ze strony https://polska-org.pl/ )

Z przodu posadzono dęby pamięci.

(fotka ze strony https://polska-org.pl/ )

Najważniejszym zabytkiem Brzeźna Szlacheckiego jest drewniany kościół Św. Katarzyny Aleksandryjskiej.



Świątynię wybudowali w 1716 r. miejscowi cieśle, w miejscu starszej XIV-wiecznej, która spłonęła rok wcześniej. Wieżę dobudowano w 1752 r. Kościół odrestaurowano w 1819 r., a w roku 1902 przedłużono nawę. W 1952 roku została dobudowana druga zakrystia. Kościół przeszedł remont w latach 2003-2004.



Drewniana jednonawowa świątynia posiada konstrukcję zrębową. Mniejsze prezbiterium posiada z boku dwie zakrystie. Wieża jest konstrukcji słupowo – ramowej, znajduje się od przodu i posiada kruchtę w przyziemiu. Jest zakończona dachem namiotowym oraz ośmiokątnym hełmem stożkowym posiadającym latarnię i chorągiewkę. Dach ma dwie kalenice oraz kwadratową wieżyczkę na sygnaturkę.



(fotka z 2022)

(fotka z 2022)

(fotka z 2022)



(fotka z 2022)

Chociaż w Brzeźnie byliśmy wiele razy, jednakże nigdy o takiej porze, aby wejść do wnętrza kościoła. Przez szybki przy wejściu do przedsionka widać niestety niewiele… Kiedyś udało się wejść naszym znajomym, pokazywali zdjęcia (ale nie mam ich zgranych do siebie), więc jednak „widziałam”. Najstarsza jest barokowa ambona z połowy XVIII w. oraz barokowy ołtarz. Polichromia sufitowa powstała w 1903 r. .

(fotka z netu: https://www.facebook.com/parafiabrzeznoszlacheckie/ )

Na skwerku w pobliżu kościoła w 1983 roku ustawiono pamiątkowy obelisk z napisem Kaszubi pod Wiedniem. W ten sposób uczczono 300 rocznicę udziału miejscowej ludności w Odsieczy Wiedeńskiej pod wodzą króla Jana III Sobieskiego.





Przy tym samym placu ( ale nieco dalej od świątyni) pod starymi lipami stoi późnobarokowa polichromowana drewniana figura św. Jana Nepomucena.

Zabytki Brzeźna oglądnięte , możemy już więc iść na obiad .

Po drodze mijamy dom współczesny, ale ładnie ozdobiony kaszubskimi wzorkami.



(fotka z 2022 r.)

Po chwili jesteśmy przy wejściu do „Kuźni”.



(fotka ze strony http://www.polska.org )

Dawniej czasem tu bywaliśmy, naszym ulubionym miejscem był wówczas tarasik z widokiem na staw, teraz goście restauracji już nie mogą tam przysiąść. Szkoda, zwłaszcza w upalne dni było to fajne miejsce.
„Kuźnia” przez kilka lat była zamknięta, ale już w ubiegłym roku znów mogliśmy się w niej posilić. Jak dla mnie, wybór i jakość dań jest znacznie lepsza , niż lata temu

W szklance jest beczkowy Kozel, a nie Tyskie.



Kaszanka z opiekanymi ziemniakami i buraczkami…



Gnocchi buraczane z pesto z rukoli, wędzonym twarogiem, pestkami słonecznika i bazyliową oliwą…



Jeszcze deserek – cappuccino i sernik z płatami róży oraz paloną białą czekoladą.

Kaszanka z ziemniaczkami wygląda przepysznie Aż mi ślinka cieknie Tak dawno nie jadłam kaszanki...

Kaszanka ponoć była pyszna, ale moje gnocchi również

Najedzeni, opuszczamy Brzeźno.













Droga powrotna będzie dłuższa o kilometr, trzeba zgubić nałapane kalorie .