Dolny Śląsk i nieco dalej... (Gochy)

Na koniec – zabytkowe piwnice kamienicy, gdzie zobaczyć można m.in. fragmenty podłóg z marmuru chęcińskiego i pozostałości po kulturze żydowskiej. W jednym z pomieszczeń znajduje się makieta chęcińskiego zamku w jego najokazalszym okresie funkcjonowania w XVII wieku.





W piwnicach znajduje się ponadto Muzealna Izba Pana Wołodyjowskiego, pomysł jej stworzenia narodził się tuż przed obchodami jubileuszu 50-lecia ekranizacji ostatniej części „Trylogii” Henryka Sienkiewicza. Jedna to „Dwa Zamki” – oprócz wspomnianej makiety chęcińskiego zamku, można zobaczyć zdjęcie atrapy warowni w Kamieńcu Podolskim wybudowanej na potrzeby filmu „Pan Wołodyjowski” nagrywanego w latach 60-tych XX wieku. Makieta do nakręcenia nakręcenia scen batalistycznych z końcówki filmu postawiona była na wzgórzu nieco na wschód od ruin chęcińskiego zamku. Sala „W filmowym kadrze” nawiązuje do ekranizacji w Chęcinach, obejrzymy tu stroje i elementu z planu produkcji filmu. Trzecia sala „Utrwalone wspomnienia” prezentuje pamiątki związane z aktorami i reżyserem, głównie stare fotografie wyeksponowane w gablotach.

Zgodnie uznałyśmy, że przed podejściem na zamek, należy nam się popas przy kawce . A że od Niemczówki na Rynek Górny jest bliziutko, tam właśnie się zatrzymałyśmy.
Tak się złożyło, że dogodny stolik dla naszej dość licznej grupy był tylko przy pizzerii Oliwa do Ognia, więc skusiłyśmy się też na pizzę do podziału (odpowiednia przekąska przed kolejnym zwiedzaniem).



Co nieco o Rynku Górnym możecie sobie poczytać TU…





W 1331 roku szykujący się do wojny z Krzyżakami Władysław Łokietek zwołał na zamku w Chęcinach zjazd ziem małopolskich i wielkopolskich. Nie było to zwykłe colloquium generale. Jan Długosz określił ten wiec jako generalis omnium terrarum conventus, co można tłumaczyć jako walny zjazd wszystkich ziem Polski. Nie są znane podobne tych określenia wzmiankowane w źródłach w odniesieniu do innych ówczesnych wieców. Zatem ogólnopolski wiec odbyty w Chęcinach w dniach od 26 maja do 14 czerwca 1331 był wydarzeniem szczególnym, które uważane jest przez wielu historyków, począwszy od Jana Długosza, za początek przyszłych sejmów Rzeczypospolitej. Podczas zwołanego colloquium Władysław Łokietek przekazał administrowanie Wielkopolską swojemu synowi - późniejszemu królowi Kazimierzowi Wielkiemu. Twierdza była też jednym z miejsc koncentracji wojsk polskich udających się na wojnę z Krzyżakami, której apogeum stanowiła bitwa pod Płowcami z 27 września 1331 r. Nic więc dziwnego, że na chęcińskim rynku stoi pomnik Łokietka (co najwyżej, może dziwić "rozmiar" króla ).

Chociaż przechodziłyśmy obok parafialnego kościoła św. Bartłomieja Apostoła, to do niego nie weszłyśmy. Wszystko przez to, że śpieszno nam było na zamek.



Już od parkingu, cały czas prowadziła nas tam Ścieżka Mnicha.

Jeszcze chwilka i byłyśmy na Górze Zamkowej. Po okazaniu biletów „łączonych” nabytych w Niemczówce, mogłyśmy wejść do ruin zamku królewskiego

(fotka z netu: https://www.malogoszcz.pl/asp/zamek-kro ... ach,396,,1 )


W internetach znajdziecie mnóstwo informacji o tym zamku zbudowanym na przełomie XIII i XIV wieku, można zaglądnąć na przykład TU, TU albo TU…

(fotka z netu: https://www.zamki.pl/?idzamku=checiny&msg1=2100 )

Długi weekend, zwłaszcza z dobrą pogodą, nie jest jednak najlepszą porą na zwiedzanie. Tłok był spory, było do odczuwalne szczególnie na schodkach wiodących na tarasy widokowe na wieżach basztach. Pewnie dlatego, weszłyśmy tylko na jedną z nich oraz pominęłyśmy kilka innych zamkowych zakamarków. Całkowicie odpuściłyśmy galerię historyczną w drewnianych gankach przy wejściu oraz basztę zachodnią z lochem i galerią zdjęć zamku „Wczoraj i dziś”.





Zamek dzieli się na dwie części: starszą (Zamek górny), rozciągającą się między dwoma okrągłymi basztami oraz młodszą (Zamek dolny tzw. Przygródek) , z XV w. z obszernym dziedzińcem zakończonym czworokątną basztą dodaną w XV wieku, oraz z ostrołukową furtą. Wjazd do zamku prowadził od strony wschodniej przez zwodzony most i wysuniętą przed basztę bramę zabezpieczoną żelazną kratą (tzw. broną), opuszczaną na noc. Dziedziniec otaczały wysokie na 9 metrów mury ze strzelnicami i gankiem dla straży.

Zamek dolny pełnił funkcje gospodarcze. Pośrodku jego dziedzińca znajduje się otwór po studni, wykutej w skale na głębokość 100 m. Legenda głosi, iż studnia ta połączona była podziemnym korytarzem z chęcińskim kościołem, z przejścia tego korzystano w czasie oblężenia zamku.

Podczas naszego pobytu na zamku, na dolnym dziedzińcu zamkowy gawędziarz opowiadał chęcińskie legendy. Przez moment oczywiście zatrzymałyśmy się, aby ich posłuchać.





Z możliwości przymierzenia rycerskich zbroi, jednakże nie skorzystałyśmy . Wystarczyły nam takie pamiątkowe fotki



Przed nami wieża strażnicza i wejście na zamek górny

Zamek górny to najstarsza część chęcińskiej warowni królewskiej. Był siedzibą starostwa, pełnił też rolę skarbca -
w obawie przed zrabowaniem przez Krzyżaków, gnieźnieński arcybiskup Janisław ukrył tu skarby archikatedry. W czasach króla Łokietka zamek pełnił istotną rolę w życiu politycznym państwa, odbywały się zjazdy rycerstwa. Zamek pełnił też funkcje rezydencjonalne dla polskich władców oraz ich rodzin. Po roku 1358, za panowania Kazimierza Wielkiego, chęciński u zamek stał się rezydencją królowych i wdów królewskich, rozszerzoną potem przez Władysława Jagiełłę o funkcję więzienia stanu. Więziony był tu przez 10 lat przyrodni brat Władysława Jagiełły, Andrzej Garbaty (Andrzej Wingold , najstarszy z Olgierdowiczów) oskarżony o podburzanie Rusi. Po bitwie pod Grunwaldem w 1410 r. przetrzymywano w Chęcinach znaczniejszych jeńców krzyżackich, w latach 1414-1422 przebywał tu wziętu do niewoli w bitwie pod Koronowem Michał Küchmeister von Sternberg – późniejszy wielki mistrz zakonu krzyżackiego. Do lochów wtrącono też Jana Hińczę z Rogowa, oskarżonego o romans z czwartą żoną Jagiełły, Sońką Holszańską.



Na chęcińskim zamku przez dwa lata przebywała druga żona Kazimierza Wielkiego, Adelajda Heska. Pomieszkiwała tu Elżbieta Łokietkówna (siostra Kazimierza), sprawująca rządy w imieniu swego syna Ludwika Węgierskiego. W 1425 r. z powodu zarazy przeniosła się tu z Wawelu Sońka Holszańska wraz z synem Władysławem (późniejszym Warneńczykiem).
Przynajmniej od jej czasów starostwo chęcińskie regularnie traktowane było jako oprawa posagu, wnoszonego przez królowe, aż do śmierci królowej Katarzyny Habsburżanki (trzeciej żony Zygmunta II Augusta).
Najbardziej znaną królową rezydującą w chęcińskim zamku była Bona Sforza, żona Zygmunta I Starego. Jej raczej kiepskie relacje z synem Zygmuntem II Augustem doprowadziły do konfliktu i decyzji o opuszczeniu przez nią naszego kraju i powrocie do rodzinnego Bari. Zanim to nastąpiło, Bona zgromadziła ogromne skarby, które postanowiła zabrać ze sobą do Italii. Skarby te zajmowały ponoć 24 wozy zaprzężone w 140 koni, pod ciężarem jednego z wozów runął drewniany most na Białej Nidzie, przez który wozy musiały przejechać. Część skarbu bezpowrotnie utonęła w nurtach rzeki. Większość skarbu jednakże trafiła wraz z Boną do Bari, jego część królowa ukryła w piwnicach tamtejszego zamku, a część pożyczyła królowi hiszpańskiemu Filipowi II. Suma ta, wynosząca czterysta trzydzieści tysięcy dukatów, nie została nigdy Bonie zwrócona i przeszła do historii, nosząc dziś miano przysłowiowe "sum neapolitańskich".
Część skarbu Bony jednak wciąż ma się znajdować w chęcińskim lochu wykutym w skale, łączącym piwnice zamkowe z kryptą kościoła parafialnego. Biała Dama, duch królowej Bony, wciąż pojawia się na zamku w Chęcinach, być może pilnując skarbu, który nadal jest w chęcińskim lochu.
Ściany tego lochu ponoć wyłożone były zielonymi płytkami malachitu, pochodzącego z pobliskiej Miedzianki. Odgruzowanie mieszkalnej części zamku i prace badawcze w 1961 roku ujawniły, że lochów żadnych nie ma. Malachit z Miedzianki nie jest dekoracyjny i będąc porowaty nie przyjmuje poleru, a tym samym nie nadaje się do wykładzin w budownictwie. Nigdy nie było tu warsztatów korzystających z tej cennej skądinąd rudy miedzi.

Do baszty wschodniej przylega sklepione jednopiętrowe pomieszczenie, w którym według tradycji mieścić się miała kaplica zamkowa, gdzie przechowywano skarbiec koronny.



Tuż obok wejścia do skarbczyka znajduje się punkt widokowy na tereny położone na południe od zamku.

31 lipca zeszłego roku (niedługo będzie rocznica), w ramach spotkania z forumową koleżanką, byliśmy na zamku w Chęcinach, więc z przyjemnością powspominałam sobie tą wizytę przy Twoich zdjęciach i ciekawych informacjach.

megidh napisał(a): byliśmy na zamku w Chęcinach, więc z przyjemnością powspominałam sobie tą wizytę

Fajne miejsce (chociaż wiele innych jesr znacznie ciekawszych) z bogatą historią, warte wizyty. Lepiej jednak znaleźć się tam w terminie innym, niż my trafiłyśmy. No cóż, taki urok długich weekendów, że zwiedzających mnóstwo. Ale tak właśnie powinno być

Weszłyśmy na punkt widokowy we wschodniej baszcie, znajdującej się przy dawnej głównej bramie wjazdowej do zamku.

Po zejściu z wieży, zaglądnęłyśmy do ruin Wielkiego Domu przy murze północnym.
Wielki Dom był gotyckim budynkiem mieszkalnym składającym się z trzech izb.



Budynek ten powstał przed 1325 rokiem, pozostały po nim jedynie otwory okienne oraz resztki ścian poprzecznych i sklepień piwnic wykutych w skale.
Przy wejściu od strony baszty bramnej można zobaczyć niewielkie lapidarium, a w ruinach zakuć się w dyby lub wejść do klatki hańby.

Z zamkowych ruin wyszłyśmy w miejscu, w którym od wschodu wiódł niegdyś główny wjazd do zamku. Przylegająca do wieży brama była wówczas zabezpieczona kratą opuszczaną na noc. W czasach Kazimierza Wielkiego wjazd przebudowano, bramę umieszczono o kondygnację wyżej, a na jej poziom prowadził drewniany most (pierwotnie zwodzony, później zamieniony na stały) przerzucony nad suchą fosą, wsparty na murowanych filarach.



Jeszcze kilka fotek z widokiem na Chęciny spod wejścia wschodniego do zamku…

Chęciny to takie miejsce , które z racji niewielkiej odległości dość regularnie odwiedzamy od 1975 roku ( moja pierwsza na zamku wizyta ) , żeby zobaczyć co się tam zmieniło . Stały się miejscem na popas w drodze na północ Polski , bo trudno mi omijać takie miejsca .






Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Chęciny to takie miejsce , które z racji niewielkiej odległości dość regularnie odwiedzamy od 1975 roku ( moja pierwsza na zamku wizyta ) , żeby zobaczyć co się tam zmieniło . Stały się miejscem na popas w drodze na północ Polski , bo trudno mi omijać takie miejsca .

Dla mnie nigdy nie było tam po drodze, trzeba było specjalnie zaplanować i zrealizować wypad. Myśl o tym, by tam właśnie wybrać się na BBW, powstała gdy kilka lat temu wracałyśmy z Międzyzdrojów. Realizacja musiała poczekać, gdyż w międzyczasie pojawiły się inne preferencje na babskie wypady

Zeszłyśmy ścieżką wiodącą po południowej stronie zamku. Ustawione są przy niej drewniane rzeźby władców i innych ważnych osobistości z dawnych czasów…