Dolny Śląsk i nieco dalej... (Gochy)

Ulica Św. Józefa z domem prowincjonalnym Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety i szpitalem św. Józefa (obecnie Zakład Opiekuńczo - Leczniczy o Profilu Rehabilitacyjnym Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety).

(2015)

(2011)

(2011)

(2011)

(2015)

(2015)

Widok z drugiej strony Odry…

(2011)

(2011)

Mozaika powyżej wejścia do siedziby „Caritasu” przy Katedralnej 7…

(2010)

Kościół św. Idziego - najstarsza (zachowana w pierwotnej formie) budowla sakralna Wrocławia, a zarazem najstarszy czynny do dziś kościół w mieście.

(2015)

(2015)

Brama Kluskowa, z którą związana jest jedna z wrocławskich legend.

(2010)

Mieszkaniec jednej z wówczas podwrocławskich wsi (obecnie osiedle miasta), przepadał za śląskimi kluskami, jakie często gotowała mu małżonka. Niestety, zmarła ona w czasie epidemii dżumy… Po śmierci żony, mężczyzna z rozpaczy nic nie jadł, jedzenie przygotowywane przez inne kobiety zupełnie mu nie smakowało. Pewnego razu, gdy chłopina w dzień targowy wybrał się do Wrocławia, zmęczony przysnął w pobliżu kościoła św. Idziego. We śnie ukazała mu się zmarła żona i obiecała, że podaruje mu magiczny garnek, który sam będzie się napełniał świeżymi kluskami, gdy tylko będzie czuł głód , pod warunkiem że na dnie garnka zawsze zostanie chociaż jedna kluska. Po obudzeniu chłop zobaczył przed sobą garnek z kluskami. Nie mógł nad sobą zapanować i chciał zjeść wszystkie kluski. Ostatnia kluska jednak nie chciała dać się złapać, uciekła nad łuk sklepienia bramy łączącej kościół z Domem Kapituły i zamieniła się w kamień. Garnek już nigdy się nie napełnił… W bramie widoczny jest wystający element, identyfikowany z legendarną kluską( prawdopodobnie element ozdobny pochodzący z materiału rozbiórkowego z wcześniej budowli).

(2011)

Na zakończenie spaceru po Ostrowie Tumskim – kościół św. Marcina.

(2018)

(2018)

(2011)

(2014)

Kościół św. Marcina to jedyna ocalałą budowla należącą do dawnego zamku piastowskiego we Wrocławiu. Powstał zapewne jako kościół fundacji klasztornej Henryka Probusa pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, zbudowany został prawdopodobnie w latach 80. XIII wieku.

Początkowo rzut kościoła składał się z podłużnego prezbiterium i przylegającej do niego od zachodu ośmiobocznej nawy. Kościół był budowlą dwupoziomową, obecnie – wobec podniesienia się przez kilkaset lat poziomu otaczającego go gruntu o parę metrów – poziom dolny jest silnie zagłębiony poniżej terenu i ma charakter krypty.

(2014)

(2014)

(2018)

(2019)

(2019)

(2014)

Pomnik papieża Jana XXIII z 1966 r.

(2011)

Opuszczamy Ostrów Tumski i jego przyległości.

(2015)

(2020)

Pora na powrót do Rynku. Zanim jednak się tam znajdziemy, po drodze zaglądniemy w okolice Ossollineum.

(2015)

Marzena bardzo fajnie przedstawiła Ossolineum w swojej wrocławskiej relacji, ja wstawię tylko kilka zdjęć.

(2015)

(2015)

(2010)

Główna brama budynku Ossolineum…

(2010)

Widok od strony barokowego ogrodu…

(2010)

(2010)

(2010)

Angelus Silesius …

(2010)

Witam
Twoje zdjęcia i ciekawostki ( np. Legenda o bramie kluskowej) zachęcają do odwiedzenia tych okolic. Świetne zdjęcie z odbijającymi się w rzece budynkami ( z drugiej strony Odry)
Będę zaglądała częściej.
Pozdrawiam

wiola2012 napisał(a):
Będę zaglądała częściej.

Cieszę się bardzo i zapraszam serdecznie

Poprzedni odcinek zakończyłam zdjęciem rzeźby Angelusa Silesiusa (wybitnego poety, mistyka i teologa Johannesa Schefflera), który ostatnie lata życia spędził w klasztorze św. Macieja , gdzie zmarł 9 lipca 1677 roku. Pochowany został w krypcie kościoła św. Macieja Apostoła, który teraz chcę Wam nieco przybliżyć.

(2021, widok od ul. Nankiera)

Budynki średniowiecznego klasztoru św. Macieja (należącego do zakonu Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą), nie zachowały się, już po śmierci Angelusa zastąpiono je barokowymi).

Przed południową ścianą kościoła stoi piaskowcowa figura św. Jana Nepomucena wykonana w 1723 roku.

(2021)

Autorem pomnika jest wrocławski rzeźbiarz czeskiego pochodzenia Jan Jerzy Urbański (on też jest jednym z twórców pokazanej wcześniej rzeźby Napomucena przed kościołem św. Krzyża na Ostrowie Tumskim).

(2021)

(2021)

Do wnętrza świątyni prowadzą wczesnobarokowe rzeźbione drzwi z 1677 roku, obramowane romańskim portalem (niestety, przedsionek jest ciasny i portal na fotce się nie zmieścił).

(2011)

W prezbiterium uwagę zwracają krzyżowo-żebrowe sklepienia.

(2010)

Widoczna po lewej stronie renesansowa ambona z 1607 roku przetrwała wojnę w zasadzie bez większego uszczerbku, jednakże w 1958 roku w nieużytkowanym kościele zawalił się łuk tęczowy, który uderzając w ambonę, zdruzgotał ją na ponad 200 kawałków. Rozbite elementy przeleżały kilkadziesiąt lat w kościelnej krypcie, na szczęście konserwatorzy podjęli się z sukcesem poskładania ambony… Nie mam niestety fotki z bliska ( może kiedyś uzupełnię), ale wierzcie mi na słowo, że warto przyjrzeć się rzeźbom w dolnej części ambony.

W kościele oprócz ołtarza głównego, SA też dwa boczne, w transeptach. Na zdjęciu mam tylko jeden, ten z transeptu północnego.

(2010)

(2010)
Na ścianie przy tym ołtarzu wisi m.in. renesansowy obraz Ukrzyżowania Pana Jezusa, dla mnie o tyle ciekawy, iż pochodzi z ołtarza zrujnowanego kościoła Świętej Trójcy w moim rodzinnym Bierutowie.

(2010)

(fotka z netu: https://paskonikstronik.blogspot.com/ )

W oknach nawy i transeptu znajdują się witraże witraże autorstwa Beaty Stankiewicz-Szczerbik.

… w skrzydle południowym:

(2010)

… w skrzydle północnym:

(2010)

Pieta…

(2010)

Bł. Pier Giorgio Frassati …

(2010)

Skoro jesteśmy przy ulicy Nankiera, warto rzucić okiem w stronę grekokatolickiego soboru św. Wincentego i św. Jakuba z barokową kaplicą Hochbergów. To dawny kościół klasztorny franciszkanów, przekazany grekokatolikom w 1997 r. przez Jana Pawła II i kardynała Henryka Gulbinowicza.

(2010)

(2010)

(2011)

Widoczna na powyższym zdjęciu kolumna Maryjna to replika tej z 1698 r., zniszczonej w 1945 r.

Fotek z wnętrza nie mam…

A to klasztor Urszulanek, pierwotnie należący do Klarysek. Siostry Urszulanki prowadzą tu gimnazjum i żeńskie liceum ogólnokształcące.

(2011)

Klasztor nie uległ większym zniszczeniom podczas oblężenia Wrocławia w 1945 r., natomiast kościół św. Klary został zrujnowany. Po jego odbudowie, umieszczono tam Mauzoleum Piastów Śląskich – zespół nagrobków książąt wrocławskich i z innych linii rodu, głównie przeoryszy klasztoru.

Kościół św. Marii Magdaleny dość dokładnie pokazałam TU, więc nie będę się powtarzać.

(2010)

Odnalazłam natomiast trochę fotek z kościoła NMP na Piasku, których nie prezentowałam wtedy, gdy „przechodziliśmy” obok niego zdążając na Ostrów Tumski. Kolejny odcinek (odcinki?) będą więc poświęcone jego wnętrzu.

I to jest dobra wiadomość
Danusiu , przez ostatnie pół wieku byłem dość częstym gościem w Waszym mieście , sporo czasu spędziłem na poznawaniu jego zabytków , ale jest mało prawdopodobne żeby zwrócić uwagę na tyle detali ile można zobaczyć w relacji kogoś , kto mieszka tam i na dodatek dokładnie wie , co pokazuje . Do tego tyle ciekawostek , dziękuję



Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a): jest mało prawdopodobne żeby zwrócić uwagę na tyle detali

Jakiś czas temu zorientowałam się, że lepiej niż własne "podwórko" znam miejsca bardziej odległe . No i zdecydowałam się to zmienić , mam jednak sporo do nadrobienia, bo we Wrocławiu jest mnóstwo do poznania . A że lubię detale...

Kościół Najświętszej Panny Marii na Piasku to dawne opactwo kanoników regularnych św. Augustyna. Pierwotny kościół i klasztor zostały ukończone przed rokiem 1148. Romański kościół był znacznie mniejszy od obecnego gotyckiego, prezbiterium wydłużono jeszcze w XIII wieku. Obecną gotycką świątynię wzniesiono w latach 1334-1425. Po częściowym zniszczeniu w 1945 r, kościół odbudowano w latach 1947-1965. Dach odbudowano jako bardziej stromy niż przed zniszczeniem, rekonstruując formę sprzed pożaru z 1730 roku.

(2020)

Jest to budowla trzynawowa. Nad nawą główną zbudowano sklepienia gwiaździste, a pomiędzy wieżami sklepienie krzyżowo-żebrowe.

( 2014, zdjęcia zamieszczone poniżej wykonano w tym samym dniu)



W nawach bocznych wydłużone przęsła są nakryte sklepieniami trójdzielnymi dziewięciopolowymi, wykonanymi około 1365 roku.



Prostokątne filary międzynawowe przechodzą w ostrołuki arkad. Żebra sklepienne wsparte są na bogato rzeźbionych wspornikach, przedstawiających proroków, Ojców Kościoła i aniołów.