Dolny Śląsk i nieco dalej... (Gochy)

Romańsko-gotycka katedra św. Jana Chrzciciela to stara i cenna budowla, o jej historii, architekturze i wyposażeniu możecie sobie poczytać chociażby w wikipedii, a naprawdę świetny opis znajdziecie TU.









Tryptyk w prezbiterium to nadstawa ołtarza z 1480 r.



Ambona z 1682 r., przemalowana 1938-1940, baldachim odrestaurowany w latach 80-tych XX w.



Chrzcielnica z 1330 r. otoczona barokową kratą z 1685 r.



No i oczywiście kamieńskie organy ufundowane w 1669 r. przez pomorskiego księcia Ernsta Bogusława de Croy, ostatniego po kądzieli z rodu Gryfitów. Budowę ogromnych organów (szerokość 13 m, wysokość 9 m, 2660 piszczałek) rozpoczął Fryderyk Breyer ze Szczecina, prace kontynuował Michał Berigel , w 1672 r. uroczyście poświęcono instrument. Prace przy prospekcie organowym trwały do 1683 r. W późniejszym okresie organy były kilka razy remontowane i przebudowywane, w 1888 r. zostały powiększone. Po zniszczeniach pod koniec II wojny światowej, wyremontowane w latach 60-tych, gruntownie odrestaurowane w 2004 r.



Zamknięte wejście… być może na krużganki ?

Pozostałości miejskich murów obronnych (zespół katedralny miał osobne obwarowania), budowanych od 1-szej połowy XIV wieku, zniszczonych w czasie wojny trzydziestoletniej.
Bramę Wolińską z Wieżą Piastowską (jedyną zachowaną basztą) widziałyśmy wjeżdżając na teren starówki, ale ostatecznie z braku czasu tam nie poszłyśmy, stąd fotek brak.
Nie dotarłyśmy także do jeszcze bliżej położonego kościoła Najświętszej Marii Panny, więc wstawiam jedynie zdjęcie zrobione w jego kierunku od strony mariny.





Pomnik Rybaka :



Marina:











Na dalsze oglądanie Kamienia nie było już czasu, albowiem chciałyśmy zdążyć do Międzyzdrojów na godzinę umówioną z wynajmującymi nam miejsca noclegowe.

Międzyzdroje ... dzień zakończyłyśmy oczywiście na plaży .

Następnego dnia pogoda była idealna na dłuższy spacer plażą. Jak się potem okazało, aura właśnie tego dnia była najlepsza, więc dobrze że zdecydowałyśmy się na przechadzkę .

Ponieważ spacer postanowiłyśmy rozpocząć w Wisełce, a skończyć w Międzyzdrojach, toteż na miejsce startu musiałyśmy dojechać nie ruszając aut. Na szczęście kursują autobusy PKS i minibusy, więc nie było problemu ( ale i tak ostatecznie na dwa kursy dowiózł nas Rodzynek, który spacerować nie zamierzał).

Wisełka to mała miejscowość położona wśród lasów na obrzeżu Wolińskiego Parku Narodowego.

Dowód na to, że do Wisełki dotarłyśmy w Boże Ciało…



Jej „zwiedzenie” ograniczyłyśmy jednakże do… kawy i ciastka w „Cafe Duo”.







No a potem przez las poszłyśmy na plażę. Zdjęć po drodze nie robiłam, ale oczywiście w necie można znaleźć wszystko , także i to.

Cześć Zielony , fajnie że znów jesteś na Cropli.
Z wielką przyjemnością pooglądam Twoją Szczawnicę (byłam tam dwa lata temu w BC-weekend).

Plaża znajduje się troszkę ponad kilometr od miejscowości, u podnóży średniej wysokości wydmowego brzegu. Tuż powyżej zejścia na plaży znajduje się jakaś restauracja, co dla zakwaterowanych w Wisełce z pewnością jest niezłym rozwiązaniem, można rozkoszować się morzem przez cały dzień, a nie krążyć między plażą i miejscowością. To jednakże nie było dla nas ważne (do restauracji nawet nie zaglądnęłyśmy), gdyż przed nami była wędrówka , a nie leżenie plackiem w jednym miejscu.

Początkowo brzeg ponad morzem nie jest specjalnie wysoki (jakieś 7 do 20 m n.p.m.), klify potężnieją dopiero w okolicy malutkiej osady Grodno (dawniej był tam rządowy ośrodek wczasowym). Plaża jest tu gładka, przeważa drobny piasek…











Woda przy była brzegu wyjątkowo ciepła (żar z nieba i brak fal ewidentnie się do tego przyczyniły), więc spacer był niezwykle przyjemny.

Dalsza część szlaku wiodła wzdłuż coraz wyższych klifów . Mniej więcej w połowie naszej trasy dotarłyśmy do podnóża Świdnej Kępy ( 63 m n.p.m.), w okolicy tego wzgórza znajduje się rezerwat ścisły chroniący fragment buczyny pomorskiej z licznymi gatunkami storczyków. Klif na tym odcinku jest wyraźnie wysunięty w kierunku Zatoki Pomorskiej, linia brzegowa załamuje się skręcając na południe, a wąska plaża usiana jest głazami. Przy wzburzonym morzu raczej tędy nie da się spacerować, plaża „znika", jest kompletnie zalana…





U podnóża klifu znajdują się Głazy Piastowskie. Zostały one wymyte przez wody morskie z gliny morenowej jaką pozostawił w tym miejscu lodowiec w czasie ostatniego zlodowacenia ponad 10 tysięcy lat temu. Morze, często z pomocą deszczu, wciąż rozmywa wysokie i strome ściany klifu, glina rozpuszcza się i spływa w stronę morza.
Głazy wypłukane z gliny to pomniki przyrody… Część z tych głazów jest naprawdę duża, w pobliżu góry Gosań (jeszcze przed nami!) dwa z nich mają obwód ponad 8 metrów.

Około 100 m od brzegu z morza wystawało coś wyglądającego jak niska podwoda skałka… Nawet zrobiłam jakąś fotkę, ale wydawała mi się zupełnie bez sensu, więc ją skasowałam, zanim w domu przeczytałam, że to… wrak niemieckiego betonowca „Bart Finsterwalde”.
W okresie II wojny światowej Niemcy uruchomili produkcję statków o kadłubach ze zbrojonego betonu, powstawały one w stoczniach w Darłówku i Świnoujściu. Do naszych czasów przetrwały kadłuby dwóch tego typu jednostek. Wrak tankowca "Karl Finsterwalde", pływającego między rafinerią w Policach a Świnoujściem, zatopionego w czasie alianckiego nalotu na Świnoujście 12 marca 1945 r. Podniesiony przez Niemców, został użyty do zablokowania Kanału Piastowskiego. W latach 60-tych XX w. Polacy odholowali wrak na obecne miejsce. Bliźniaczy „Ulrich Finsterwalde” spoczywa na dnie Jeziora Dąbie koło Inoujścia.

Latem tworząca klif glina jest twarda jak skała, ale w czasie wiosennych roztopów oraz w/po deszczu spływa malowniczymi jęzorami, wyglądającymi troszkę jak lawa . Przy ładnej pogodzie efekt nie wprawdzie spektakularny, ale i tak fajnie to wyglądało .

Super spacerek, to lubię....
Chyba całkiem spory to kawałek?

Pogoda, widoki, i te "kamyczki" , malowniczo
Trochę podobne napotkaliśmy przed laty w okolicy Poddąbia koło Rowów

Piękny kawałek wybrzeża.
I te pustki, zupełnie jak nie nad Bałtykiem .

Pustki, bo nie wszystkich chce się włóczyć, skoro można poleżeć .
W Międzyzdrojach pusto już nie było, szczególnie na plaży na wschód od molo, no i wszędzie w pobliżu.
My mieszkałyśmy na zachodnim krańcu miejscowości, dość daleko od kurortowego centrum, więc na plaży było znośnie , chociaż zapewne latem tłumy są i tam.

Dystans całego spaceru to około 13,5 - 14 km, z tego mniej więcej 10 km dziką plażą, ciut ponad kilometr lasem z Wisełki do morza, no a reszta to już po Międzyzdrojach.

Powoli zbliżyłyśmy się do najwyższego fragmentu wolińskiego klifu, opadającego spod szczytu wzgórza Gosań (93,4 m n.p.m).

Dobre miejsce na nieco dłuższy przystanek .

To po kolei:
- Katedra nic a nic się nie zmieniła, dokładnie tak ją pamiętam
- Czapla (??) w Kamieniu - świetna
- zachód słońca i po raz kolejny napiszę: NAJPIĘKNIEJSZE ZACHODY SŁOŃCA SĄ WŁAŚNIE NAD BAŁTYKIEM
- ciastko czekoladowe spowodowało u mnie ssanie w żołądku, więc muszę zjeść kolację....
- Wisełka zaliczona o tyle, że tam była latarnia na naszym szlaku latarnianym
- Spacer - boski tego bardzo, bardzo brakuje mi w Cro...spacerów na bosaka wzdłuż morza, zapachu morza (w Cro nie pachnie) i sosen
- tu widzę pawia:

- super ciekawostki podajesz


Nadbałtyckie plaże są cudowne .... tylko ta chimeryczna pogoda