Dolny Śląsk i nieco dalej... (Gochy)

Bufet był nieczynny, ale na szczęście przynieśliśmy sobie coś w plecaczkach, więc popas nie był na sucho .





Pod wieżą posiedzielibyśmy znacznie dłużej, ale wiało okrutnie, ziąb popędzał bardziej, niż konieczność zdążenia na popołudniowe poprawiny (trzeba przyznać, Świeżo Upieczeni Teściowie urządzili wszystko z rozmachem , Młodzi Małżonkowie też nas zaszczycili swą obecnością). Zanim jednak zarządziliśmy odwrót, piątka śmiałków Nie Bojących się Wichury, zdobyła taras widokowy .

Spanikowałam (ale nie ja jedna ), zdjęcia ze szczytu zawdzięczam więc memu małżonkowi . Gdybym sama weszła na wieżę, pewnie i tak w tej wichurze nie zrobiłabym żadnej fotki (ziąb, wiatr i lęk wysokości nie pozwoliłyby mi nawet na wyjęcie aparatu).
Widoczność była niezła , ale ponoć czasem jest jeszcze lepsza.













Na Rozdroże pod Wielką Sową (955 m) zeszliśmy przetartym, ładnym grzbietowym szlakiem. Opuściliśmy główny szlak czerwony, idąc dalej szlakiem żółtym (oczywiście, nie był przetarty ) aż do kolejnego rozdroża (836 m) . Pod śniegiem lód, ale dzięki mniejszemu nachyleniu ścieżki, niż przy podejściu szlakiem niebieskim, jakoś utrzymywaliśmy równowagę i siedzeń nie poobijaliśmy .



Na wspomnianym wcześniej rozdrożu, do szlaku żółtego dołączył szlak zielony, oba razem doprowadziły nas do znanego już Rozdroża pod Młyńskiem, skąd zeszliśmy do Starej Jodły, a potem do Lasocina…
W niedzielę nie było chętnych na wycieczkę.

Poza sezonem otwarte głównie w weekendy...szkoda

Kalwaria Wielewska na fotkach dość już archiwalnych (2005).













Wprawdzie w drodze powrotnej z ubiegłorocznej Wdzydzkiej Majówki było nam po drodze, ale…

… wybraliśmy Kamienne Kręgi w Odrach, gdyż tam byliśmy jeszcze dawniej.





Kamienne kręgi zachowały się w kilkunastu miejscach na Pomorzu, największe ich skupisko znajduje się właśnie w Odrach.

Istnienie kamiennych kręgów historycy i archeolodzy wiążą z Gotami, którzy w I i II wieku n.e. przybyli ze Skandynawii na Pomorze, wędrując tędy nad Morze Czarne …
Ciekawe jednak, dlaczego już bardziej na południu Goci nie stawiali tam kamiennych kręgów? Być może wykorzystali na Pomorzu kręgi już istniejące, z czasów powstawania megalitycznych budowli także w innych miejscach naszego kontynentu?
Jest to wielce prawdopodobne, gdyż w pobliżu kręgów odkryto fragmenty narzędzi krzemiennych, jakich używano w neolicie.

Kamienne kręgi najprawdopodobniej były początkowo miejscami plemiennych zebrań i uroczystości religijnych, groby zaczęto w nich zakładać dopiero na początku III w. Goci chowali zmarłych w kurhanach z nasypem kamiennym oraz w kamiennych kręgach, palili zwłoki i zakopywali je w glinianych urnach, albo grzebali zwłoki w całości w mogiłach, ułożone w drewnianych wydrążonych kłodach.

Rezerwat w Odrach ma powierzchnię około 17 ha, w sosnowym lesie znajduje się 10 całych i 2 fragmenty kamiennych kręgów, jest tam ponadto około 30 kurhanów. Najmniejszy z kręgów ma średnicę około 15 m, największy około 33 m. W kręgu jest od 16 do 20 sztuk kamieni, ich wysokość waha się od 20 do 70 cm ponad powierzchnię ziemi. Pośrodku kręgów znajduje się jedna (rzadziej dwie) kamienne stele wysokości do 2 m, wbite pionowo w ziemię. Kurhany mają średnicę 8 - 12 m. W kręgach i kurhanach odkryto ponad 600 grobów.



Na terenie rezerwatu znajduje się oczko polodowcowe, znajduje się tam lej prowadzący ponoć w otchłań zaświatów. Odnalezione w tym dole szczątki ludzkie mogą świadczyć, że dokonywano tu okrutnych obrzędów lub pozbywano się w ten sposób zwłok osób niegodnych pochówku w ziemi (w czasach Gotów poziom wód sięgał znacznie wyżej i miejsce to było zatopione). Legenda głosi, że jest to miejsce po zapadniętym kościele, nocą ponoć słychać tu dźwięk dzwonu, w pobliżu snują się pokutujące duchy…

Kamienne Kręgi w Odrach to nie tylko rezerwat archeologiczny, lecz również przyrodniczy . Na większości głazów znajduje się ponad 86 gatunków porostów o różnych kształtach i kolorach…

Wracając do tajemniczych kamiennych kręgów…
Astronom Paul Stephan stwierdził, że stele centralne czterech kręgów układających się w linię prostą, wskazują niedokładnie punkt wschodu słońca w dzień przesilenia letniego oraz niedokładnie gwiazdę Kapella. Uczony wyliczył, że prosta wskazywała gwiazdę precyzyjnie około 1800 p.n.e. ! Kręgi w Odrach mogły więc pełnić funkcję obserwatorium astronomicznego – kręgi miały służyć określaniu daty przesileń wiosennych i jesiennych, a także pomagać w ustalaniu ruchów ciał niebieskich. Mogły być też czymś w rodzaju kalendarza (poszczególne kamienie obwodowe miały służyć do odmierzania kolejnych dni). Niestety, pierwotna orientacja kamieni została bezpowrotnie zniszczona podczas prac wykopaliskowych prowadzonych w 1926 roku…













Nadawanie budowli kolistego kształtu nie było przypadkowe. Symbolem mocy, wszechświata, jego nieskończoności i wielkości jest właśnie koło. Praktyczne znaczenie kręgu było takie, iż podczas zgromadzeń jego uczestnicy znajdowali się w jednakowej odległości od centrum okręgu.

Kamienne kręgi mają (tak twierdzą radiesteci) silne pole energetyczne. W Odrach rozmieszczenie kręgów odpowiada podobno złotym i platynowym pasmom energetycznym otaczającym Ziemię a przebiegającym z północnego wschodu na południowy zachód . Dodatkowo, przez kręgi w Odrach mają przebiegać linie geometryczne łączące wszystkie kręgi na Ziemi.



Największy krąg emituje ponoć niebieską energię, sprzyjając medytacji i wyciszeniu, a nawet poprawie zdrowia (pod warunkiem, że wchodząc do kręgu jest się otwartym na przyjęcie energii ).
Największa moc jest ponoć pośrodku kręgu przy takich oto kamieniach…





Ze względu na chronione porosty, głazów dotykać nie wolno. Żeby naładować się energią, należy umieścić ręce tuż nad kamieniami… Ale trzeba zachować umiar , gdyż zbyt długie przebywanie w mocno naenergetyzowanym miejscu może wywołać skutek przeciwny do oczekiwanego i zamiast odczucia „niech moc będzie z tobą”, przyprawimy się o ból głowy lub nawet omdlenie.



Niedaleko kręgów wyznaczone zostało specjalne miejsce nazwane elipsą, gdzie wg radiestetów znajduje się strefa pozytywnej energii. Wiele osób twierdzi, że po przebywaniu w tym miejscu ustępują bóle głowy i ciała.



My chyba byliśmy tam stanowczo za krótko, no i o nieodpowiedniej porze. Na wyczuwanie wielkości i jakości promieniowania wpływ ma bowiem pora dnia, roku, stan pogody, samopoczucie … Najlepsze wyniki uzyskuje się o świcie, oraz wieczorem i w nocy, lepsze oddziaływanie jest w ciepłych porach roku.

Nadbałtycka czerwcówka 2017

Na tegoroczny babski wypad wybrałyśmy wyjątkowo zupełnie inny kierunek, niż do tej pory – ani góry, ani stolice gdzieś za miedzą, lecz morze . Boże Ciało wypadło w korzystnym terminie, aż wręcz prosiła się taka decyzja .

Początkowo w planie noclegowym była Wisełka, ostatecznie zdecydowałyśmy się na Międzyzdroje. Chociaż nie do końca jesteśmy pewne, czy był to właściwy wybór… Tym razem miał być głównie wypoczynek, mniej zaludniona Wisełka raczej byłaby lepsza.

Tak jak przez ostatnie cztery wypady, z Wrocławia wyruszyłyśmy już w środę rano. Roboty drogowe aż do Zielonej Góry skutecznie opóźniły czas podróży. Byłyśmy jednakże konsekwentne i przed dotarciem do Międzyzdrojów, zgodnie z planem zaglądnęłyśmy do Kamienia Pomorskiego. Chciałyśmy zatrzymać się tam na ciut dłuższy spacer, no cóż…

Kamień Pomorski to jedno z najstarszych miast na Pomorzu Zachodnim, potwierdzone odkryciami archeologicznymi ślady osadnictwa pochodzą z okresu neolitu, epoki brązu i żelaza.
W IX wieku znajdował się tu gród obronny, wokół którego wiek później wyrosło rzemieślnicze podgrodzie. W 967 r. Mieszko I włączył tereny zachodniosłowiańskiego plemienia Wolinian - łącznie z Kamieniem - do Polski. Na przełomie XI i XII stulecia Kamień był pierwszą stolicą Księstwa Pomorskiego, gdzie książę Warcisław I , protoplasta rodu Gryfitów i pierwszy znany z imienia władca słowiański tych ziem. Za jego panowania, na prośbę Krzywoustego, w 1124 r. przybyła misja chrystianizacyjna, której przewodził biskup Otton z Bambergu. Od 1175 roku przez kilka wieków Kamień pełnił także funkcję stolicy biskupstwa pomorskiego, przeniesioną tu z Wolina.
W 1274 r. pomorski książę Barnim I nadał Kamieniowi prawa miejskie i liczne przywileje, w tym prawo do połowu śledzi u brzegów Bałtyku. Do roku 1637, kiedy umiera ostatni książę pomorski Bogusław XIV, miasto pozostawało w granicach Księstwa Pomorskiego. Po wygaśnięciu książęcej linii Gryfitów. Pomorze zostało podzielone pomiędzy Szwecję i Brandenburgię, w 1679 roku Kamień przypadł Brandenburgii, traktującej zdobycze terytorialne jako bazę rolniczo-hodowlaną. Po 1815 roku dla mieszkańców Kamienia nastały długie lata spokoju. Nastąpiło stopniowe ożywienie gospodarcze, podstawowym zajęciem mieszkańców nadal było jednak rzemiosło i rolnictwo. Od 1842 roku Kamień uzyskał połączenie żeglugowe ze Szczecinem…

Centrum Kamienia to stare miasto i osiedle katedralne. Większość starej zabudowy została zniszczona w 1945 r., nieliczne zabytki rozsiane są wśród nowoczesnej zabudowy…

Zaparkowałyśmy na rynku. Po 15:30 w dni robocze parking jest bezpłatny, turystów było niewielu, wolnych miejsc sporo .

Pośrodku rynku mieści się gotycki ratusz zbudowany na przełomie XIII i XIV wieku. W połowie XVI w. budynek został nieznacznie przebudowany i nadano mu cechy renesansowe. Po zniszczeniach wojennych z 1945 r, został odbudowany w 1969 r., przywrócono mu pierwotny gotycki wygląd.
Charakterystycznymi elementami ratusza są: podcień zajmujący parter szczytowej ściany wschodniej (służył sądowi miejskiemu), dalsza część budynku, niegdyś hala miejska (odbywały się tu zebrania rajców miejskich, okazjonalne uroczystości oraz wymiana handlowa) oraz XVI-wieczny szczyt zachodni o bogatych dekoracjach maswerkowych od 1969 r. zdobi ją herb miasta).

Z przyjemnością popatrzę na obie wyspy
Byliśmy tam oboje i to nie raz... ale ani razu wspólnie i jakiś tam plan na kilka pogodnych letnich dni powstał. Pewnie nie w tym roku... ale może coś do listy po Twoim wypadzie dopiszę na przyszłość
Gdy byłem przed laty w Kamieniu to lało

A długi weekend spędziłem także nad naszym morzem - tyle że na jego drugim końcu

kulka53 napisał(a):Gdy byłem przed laty w Kamieniu to lało

Ja też kiedyś byłem w Kamieniu Pom.
Bardzo dawno to było, ale katedra już stała.

pzdr

longtom napisał(a): Bardzo dawno to było, ale katedra już stała.

Stoi nadal . Nie miałyśmy dużo czasu na Kamień, ale katedra musiała się w nim zmieścić.

kulka53 napisał(a):może coś do listy po Twoim wypadzie dopiszę na przyszłość

Może tak, może jednak nie... Wyjazd był zdecydowanie leniwy, takim zresztą miał być! Auto przy naszych babskich BC-wypadach służy nam w zasadzie tylko do przejazdu do/z miejsca docelowego, w międzyczasie korzystamy z lokalnej komunikacji. co znacznie ogranicza ilość odwiedzanych miejsc. Rozważałyśmy wprawdzie jeden dzień rowerowy , ale ostatecznie wypadł z planu. W 8-osobowym składzie zdecydowanie lepiej było poruszać się pieszo . Rowerowy peleton przy różnicach w tempie pedałowania , zbytnio by się rozciągnął, a chciałyśmy czas spędzać razem , zbyt rzadko bowiem mamy taką możliwość.

dangol napisał(a): W 8-osobowym składzie zdecydowanie lepiej było poruszać się pieszo . ......... , a chciałyśmy czas spędzać razem , zbyt rzadko bowiem mamy taką możliwość.

Zachęcona do odwiedzin byłam już po poznaniu kierunku, ale po takim zdaniu to już mnie stąd nie wygonisz

A Kamień Pomorski jako dziecko odwiedzałam przez kilka lat z rzędu jako obowiązkowa wycieczka z wczasów w Mrzeżynie.... i Kamień kojarzy mi się tylko z katedrą.... Którą x-lat później odwiedziłam ponownie już naszą trójką... taki powrót do przeszłości...

piekara114 napisał(a):już mnie stąd nie wygonisz

Mnie też Danusia stąd nie wygoni, bo uwielbiam nasze bałtyckie plaże .

Absolutnie nie zamierzam Was wyganiać! Fajnie, że jesteście z nami

marze_na napisał(a):uwielbiam nasze bałtyckie plaże

Plaże oczywiście będą, chociaż pogoda - poza jednym dniem - nie była wymarzona.

piekara114 napisał(a): Kamień kojarzy mi się tylko z katedrą...

Moja relacja raczej tego skojarzenia nie powinna zmienić

Mrzeżyno... nie tym razem. W podstawówce byłam tam raz na obozie, a wiele lat później kilkukrotnie były tam na wakacjach moje dzieci.

Obiad zjadłyśmy w restauracji Pod Muzami mieszczącej się w XVIII-wiecznej ryglowej kamienicy na rogu rynku i ul. Gryfitów.



Stamtąd miałyśmy już blisko do katedry, którą chciałyśmy zobaczyć.



Co prawda, pominęłyśmy unikatowy wirydarz, ale wnętrze świątyni było otwarte , więc cenne barokowe organy „były nasze” (nasz kolega jest organmistrzem, więc wszystkie zabytkowe organy interesują nas ogromnie).

Pomnik (na placyku naprzeciwko wejścia do katedry) upamiętniający Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej, odbywający się w katedrze kamieńskiej nieprzerwanie od 1964 r.