Do Włoch przez Przełęcz Świętego Gotarda

To chyba jeszcze trochę pożyjemy

piekara114 napisał(a):To chyba jeszcze trochę pożyjemy

... i pozwiedzamy.

walp napisał(a):... i pozwiedzamy.

Jestem jak najbardziej za...

walp napisał(a):

tony montana napisał(a):Szacunek i tak trzymaj MAN

Tony, jesteś jedną z osób, które zmobilizowały mnie do napisania tej relacji.

Przeczytałem tutaj wiele dobrych słów, natomiast takiego wpisu, od kogoś, kto wniósł tak wiele do tego forum, jeżeli chodzi o relacje okraszone pięknymi zdjęciami, to się nie spodziewałem. Dziękuję.

Jeżeli chodzi o zdjęcia, to muszę jednak powiedzieć, że to ocena na kredyt, bo ja to taki "pstrykacz pospolity" jestem. Idę sobie i pstrykam, a czasami zapomnę pstryknąć jak chociażby w Sienie, kiedy zapomniałem sfotografować słynną ambonę w katedrze, bo tak byłem zachwycony wnętrzem, albo w bazylice watykańskiej, kiedy zapatrzyłem się na ołtarz z obrazem Rafaela i nie sfotografowałem sarkofagu papieża Innocentego XI, o którym wspomniałem dwukrotnie w tej relacji.

Cóż to dopiero byłoby, gdybym tak ze statywem chodził, dwoma aparatami i zestawem szkieł? Do tego raczej nigdy nie dojdzie, bo muszę powiedzieć,
że mam bardzo nieprofesjonalne podejście do tematu i generalnie robienie zdjęć przeszkadza mi w napawaniu się pięknem danego miejsca w skupieniu. Pozostanę przy pstrykaniu.

Allora, grazie mille Signore Tony, per le tue parole.

Pstrykacz pospolity to ja raczej jestem cały czas

Nawet nie wiesz ilu ja ważnych miejsc zapomniałem sfotografować, albo zdjęcie okazało się niegodne publikacji....

Dziękuję za miłe słowo o wkładzie itd, natomiast są tu o wiele bardziej znaczący zawodnicy i im chwała

Tutto bene, alora ciao!

tony montana napisał(a):Pstrykacz pospolity to ja raczej jestem cały czas

Nawet nie wiesz ilu ja ważnych miejsc zapomniałem sfotografować, albo zdjęcie okazało się niegodne publikacji....

W takim razie, życzmy sobie, dużo fotograficznych inspiracji, jak najmniej zmarnowanych kadrów i zawsze naładowanego akumulatora.
I pstrykajmy, pstrykajmy ...

Ciao

No to ruszajmy dalej.
Wracamy na stację S. Paolo i metrem jedziemy sześć przystanków na północ, do głównego dworca Termini.


Stamtąd żwawym krokiem, idąc ulicą Via Cavour, docieramy po paru minutach do kolejnej bazyliki większej - Santa Maria Maggiore.


Bazylika Matki Bożej Większej, jest położona na jednym z siedmiu rzymskich wzgórz - Eskwilinie. Stoi w miejscu, gdzie w czasach antycznych była świątynia poświęcona bogini Junonie, opiekunce szczęśliwych narodzin.
Nazwa bierze się stąd, że jest to najważniejsze miejsce kultu maryjnego w Rzymie oraz największy rzymski kościół poświęcony N.M.P.

Widok od strony absydy.



Przed fasadą bazyliki stoi kolumna, pochodząca z antycznej świątyni Maksencjusza, znajdującej się na Forum Romanum.
Kolumna podobno stała się wzorem dla kolumny Zygmunta III Wazy w Warszawie.


Również tutaj, wejścia pilnuje wojsko i policja. Przed wejściem na teren bazyliki stoi namiot, gdzie sprawdzają co mamy w kieszeniach i plecakach.
No takie czasy.


Fasada bazyliki została przebudowana w stylu barokowym w XVIII w. Prace na zlecenie papieża Benedykta XIV wykonał Ferdynand Fugi. Fasada cechuje się portykiem o pięciu przejściach oddzielonych od siebie ozdobnymi kolumnami i loggią o trzech łukach. W loggii znajdują się XIII-wieczne mozaiki z oryginalnej fasady. Nie wchodziliśmy na górę, ale wygląda to tak.




Co jeszcze wyróżnia Santa Maria Maggiore? Najwyższa w Wiecznym Mieście kampanila, romańska dzwonnica liczy 75 m i jest z XIV w.


Wnętrze bazyliki jest trójnawowe i ma długość 86m. Jest podzielone na trzy nawy, dwoma szeregami kolumn jońskich, pochodzących ze świątyni Junony. Posadzka jest ułożona z porfiru i marmuru. To XII-wieczne dzieło kamieniarzy ze szkoły Cosmatich. Mamy tu wspaniale zachowane oryginalne wnętrze.

Renesansowy sufit zaprojektowany został przez Giuliano da Sangallo i został ozdobiony złotem przywiezionym z Ameryki przez Krzysztofa Kolumba. Tzn. Krzysztof i jego ludzie złupili biednych Indian i zrabował to złoto dla króla, a Ferdynand i jego szanowna małżonka Izabela, przekazali złoto papieżowi.



Ołtarz główny jest zrobiony z lazurytu i agatu i osłania go baldachim wsparty na czterech kolumnach z porfiru. Jego autorem jest również Ferdynand Fugi.
W porfirowej urnie znajdują się relikwie św. Mateusza Apostoła oraz innych świętych. Natomiast pod ołtarzem znajduje się konfesja z klęczącą figurą papieża Piusa IX oraz relikwie żłóbka.
To dlatego mówi się o tym miejscu, że to kawałek Betlejem w Rzymie. Chodzi o relikwie żłóbka, znane jako Sacra Culla (Święta Kołyska), przechowywane pod ołtarzem. W okresie Bożego Narodzenia relikwiarz wystawiany jest przed ołtarz główny.








Apsyda z XIII w.


Do nawy bocznej, po prawej stronie, przylega baptysterium z XIX-wiecznym wnętrzem.







Na chwilę tylko zatrzymujemy się przy stoiskach z rzymskimi pierdółkami i ze wzgórza Eskwilin śmigamy Via Merulana prosto na Lateran.



Ci vediamo al Laterano

Witam Cię Walp i gratuluję wspaniałej relacji.
Co prawda nie przeczytałam wszystkich stron, a jedynie część dotyczącą Rzymu (o której dowiedziałam się w relacji Rero - jest tam wzmianka o Twoich zdjęciach z Rzymu), ale tak pięknie opisujesz te miejsca, że zakładam, iż poprzednie części również są takie.
Rzym interesuje mnie z tego prostego powodu, że ja w swojej relacji za chwilę do niego dotrę.
Ale po Twoich wpisach widzę, że ja to nie mam już czego pokazywać, nie mówiąc już o opisywaniu.
Tym bardziej, że ja to tylko Rzym liznęłam, bo o zwiedzaniu w moim przypadku nie ma co mówić.
A tak nawiasem mówiąc, to byłam w Rzymie kilka dni przed ulewą, która tak Wam pokrzyżowała plany. Gdyby na mnie padło, to wogóle bym Rzymu nie zobaczyła, bowiem moja wycieczka była tylko jednodniowa.
Dobrze że nie trafiło na mnie, co wcale nie znaczy że się cieszę, że padło na Ciebie.

dhmegi napisał(a):Witam Cię Walp i gratuluję wspaniałej relacji.
Co prawda nie przeczytałam wszystkich stron, a jedynie część dotyczącą Rzymu (o której dowiedziałam się w relacji Rero - jest tam wzmianka o Twoich zdjęciach z Rzymu), ale tak pięknie opisujesz te miejsca, że zakładam, iż poprzednie części również są takie

Witam Cię serdecznie. Cieszę się, że tak pozytywnie odbierasz moją relację z Rzymu. Może w wolnej chwili zapoznasz się z pierwszą częścią relacji.

dhmegi napisał(a):Rzym interesuje mnie z tego prostego powodu, że ja w swojej relacji za chwilę do niego dotrę.
Ale po Twoich wpisach widzę, że ja to nie mam już czego pokazywać, nie mówiąc już o opisywaniu.

Zupełnie zbędne obawy. Śledzę Twoją relację od początku i wiem jak ciekawie opisałaś San Marino i Wenecję.
Zapewne interesująco będzie też w Rzymie. Sam jestem ciekawy, co udało się zobaczyć w trakcie jednodniowej zorganizowanej wycieczki.

Poza tym, relacje z tego samego miejsca, całkiem dobrze się uzupełniają i ktoś, kto planuje wyjazd np. do Rzymu, weźmie coś od Ciebie, może coś ode mnie i jeszcze od paru innych forumowiczów. To tak jak z przewodnikami. Układając plan wycieczki, korzystamy przeważnie z kilku.

dhmegi napisał(a):Tym bardziej, że ja to tylko Rzym liznęłam, bo o zwiedzaniu w moim przypadku nie ma co mówić.
A tak nawiasem mówiąc, to byłam w Rzymie kilka dni przed ulewą, która tak Wam pokrzyżowała plany. Gdyby na mnie padło, to wogóle bym Rzymu nie zobaczyła, bowiem moja wycieczka była tylko jednodniowa.
Dobrze że nie trafiło na mnie, co wcale nie znaczy że się cieszę, że padło na Ciebie.

Niestety, ulewa mocno pokrzyżowała nasze plany, ale dzięki temu, że pobyt był kilkudniowy, można było dokonać chociaż częściowej korekty.

walp napisał(a):Bazylika Matki Bożej Większej

Z zewnątrz co najmniej dziwna ale w środku piękna
Indianie mogą być dumni .
Te kontrole przed wejściem nie bardzo chcą zmieścić mi się w głowie... cóż, sami sobie (a przy okazji nam) zgotowali ten los .

"Za Murami" byłem już w którejś z poprzednich relacji , to miejsce jest już w ogóle fantastyczne.

Pozdrawiam

P.S. Oczywiście podzielam opinię pozostałych Czytelników o niniejszej relacji

kulka53 napisał(a):

walp napisał(a):Bazylika Matki Bożej Większej

Z zewnątrz co najmniej dziwna

Zgadza się, dość dziwnie wygląda fasada bazyliki "wbudowana" w pałace kapituły po obu jej stronach. Te dwa skrzydła dobudowano do pierwotnej fasady dopiero w XVII w. jedno i XVIII w. drugie, w celu zachowania symetrii. Całość miała nadać bazylice wygląd pałacu. Wydaje mi się, że od strony absydy budowla wygląda bardziej spójnie.

kulka53 napisał(a):Indianie mogą być dumni .

Oczywiście. Jednak więcej powodu do dumy mieli wówczas, kiedy pewien hiszpański konkwistador o nazwisku Cortes, chcąc zdobyć jeszcze więcej złota, kazał wziąć ostatniego władcę azteckiego, na tortury. Ten jednak wytrzymał przypiekanie nóg i złota nie wydał.

kulka53 napisał(a):Te kontrole przed wejściem nie bardzo chcą zmieścić mi się w głowie... cóż, sami sobie (a przy okazji nam) zgotowali ten los .

W przypadku tego miejsca nie było tak źle, bo to mniej popularna bazylika i nie było kolejki (podobnie jak "za murami"), ale kontrole do bazyliki watykańskiej i przed wejściem na plac św. Piotra przed audiencją, zabierają sporo czasu.

kulka53 napisał(a):P.S. Oczywiście podzielam opinię pozostałych Czytelników o niniejszej relacji

Dzięki.

Świetna relacja, dokładniej będę musiał przewertować wątek o Toskanii...

amatus1 napisał(a):... dokładniej będę musiał przewertować wątek o Toskanii...

Zapraszam. Jest trochę Toskanii, trochę Rzymu, a także pomysły na tranzyt przez Alpy szwajcarskie i austriackie.

Dzień 12 – Zwiedzanie Rzymu III - Katakumby, rzymskie Bazyliki Większe + dodatek c.d.

Przechodzimy przez Porta San Giovanni - dość późne, bo z XVI w., uzupełnienie starożytnych murów Aureliana, mających chronić wewnętrzne miasto Rzymu. Wszystko, co znajdowało się poza tymi fortyfikacjami, było "fuori le mura" - poza murami.


I tak dotarliśmy na kolejne rzymskie wzgórze - Lateran. Wzgórze nierozerwalnie związane z obecnością rzymskich cesarzy oraz papieży.
Naszym oczom ukazuje się bazylika św. Jana na Lateranie wraz z Pałacem Laterańskim. To już ostatnia rzymska bazylika większa - zdobyliśmy "koronę".






Patrząc na ten kościół przynajmniej z zewnątrz, jesteśmy dalecy od stwierdzenia, że to najważniejsza świątynia Kościoła katolickiego na świecie. A tak jest w istocie. Pełna nazwa tej bazyliki brzmi: Archibasilica Sanctissimi Salvatoris et Sanctorum Iohannes Baptista et Evangelista in Laterano. W odróżnieniu od pozostałych rzymskich bazylik papieskich, przysługuje jej tytuł arcybazyliki. Skąd to wyróżnienie? Kościół ten jest katedrą biskupa Rzymu, czyli papieża

Nad wejściem do świątyni znajduje się łaciński napis, który najlepiej oddaje wagę i rolę tego miejsca: Mater et Caput omnium Ecclesiarum Urbis et Orbis, co znaczy: Matka i Głowa wszystkich kościołów Miasta i Świata.

Pałac papieski współtworzy z bazyliką jeden kompleks architektoniczny. Zamieszkiwali w nim papieże do 1309 r.

Historia tego miejsca związana jest z uznaniem chrześcijaństwa jako pełnoprawnej religii. Gdy w 313 r. cesarz Konstantyn Wielki wydał edykt pozwalający na oficjalne wyznawanie wiary chrześcijańskiej, kazał wybudować obok pałacu okazałą świątynię.

Kiedy podróżowaliśmy po Toskanii wspomniałem o włoskich duomo, których nazwa zazwyczaj tłumaczona jest jako katedra, kiedy często katedrą nie jest.
Jak pamiętacie, pisałem wówczas, że tytuł duomo bardzo często otrzymuje najbardziej okazały kościół w mieście.
W przypadku katedry biskupa nie zawsze tak jest. Chociaż w historii sztuki utarło się nazywanie katedrami wielkich kościołów romańskich i gotyckich, nie zawsze są one katedrami w ścisłym tego słowa znaczeniu. W przypadku diecezji rzymskiej widać właśnie, że największy i najpiękniejszy kościół diecezji, czyli bazylika św. Piotra, nie jest jej kościołem katedralnym.

Laterańska bazylika jest podzielona na trzy nawy. W niszach filarów, umieszczono posągi 12 apostołów. Rzeźby są autorstwa uczniów Berniniego.





Posadzka wzorowana jest na stylu szkoły Cosmatich.










Nawę główną wieńczy absyda. Wielobarwne dekoracje apsydy oraz prezbiterium pochodzą z II połowy XIXw.



U stóp papieskiego ołtarza mamy zejście po schodach do konfesji wykonanej z polecenia Piusa IX i inspirowanej konfesją z Bazyliki św. Piotra. Znajduje się tam statua św. Jana Chrzciciela oraz grobowiec Marcina V. Papież ten po tragedii niewoli awiniońskiej i wielkiej schizmy zachodniej próbował z wymiernym skutkiem przywrócić Kościołowi prestiż, a w Rzymie zaprowadzić pokój.



Szczególną uwagę zwraca znajdujący się nad ołtarzem gotycki baldachim z XIV wieku.




Zabytkowe organy z XVI w.



Freski zdobiące ściany ilustrują historię bazyliki.


Zwiedzając bazylikę napotykamy papieskie regalia.
Pierwszy (z prawej) przedmiot to specjalny baldachim w kształcie parasola w papieskich kolorach, zwany (conopeum). Symbolizuje władzę papieską nad całym Kościołem. Drugim charakterystycznym symbolem jest mały dzwonek zwany (tintinnabulum). Niesiony na czele orszaku sygnalizował wiernym przejście papieskiej procesji.


Ciekawostką jest, że w kościołach wyróżnionych tytułem bazyliki, znajdują się podobne przedmioty. Również w mojej koronowskiej bazylice mniejszej, stoi conopeum dla podkreślenia więzi wyróżnionego kościoła z bazyliką papieską.

Na przeciwko bazyliki, po drugiej stronie Piazza di Porta San Giovanni, idziemy zobaczyć słynne schody prowadzące do dawnej kaplicy papieskiej, Sancta Sanctorum. Święte Schody (Scala Santa), to 28 marmurowych stopni, po których zgodnie z legendą, wchodził Jezus w pałacu Poncjusza Piłata.
Pojawiły się w Rzymie w przededniu Roku Świętego 1450. Pątnicy wchodzą po nich na kolanach. Do kaplicy można się dostać również w bardziej wygodny sposób, po schodach na jednej z dwóch klatek schodowych. Do kaplicy jednak nie wchodziliśmy.



Na Piazza di San Giovanni in Laterano stoi Obelisk Laterański. Jest najwyższym obeliskiem w Rzymie oraz najwyższym, stojącym, starożytnym obeliskiem egipskim na świecie. Jego wysokość łącznie z podstawą wynosi ponad 45 metrów. Pochodzi ze świątyni Amona w Karnaku w Egipcie.





W prawo od Pałacu Laterańskiego widzimy Baptysterium św. Jana. Pierwsza i główna kaplica chrzcielna Kościoła Rzymskiego.



Zastanawialiście się dlaczego mimo tej rangi Lateranu, papież rezyduje obecnie na Watykanie?
Od IV w. bazylika była pierwszą katedrą biskupa Rzymu, a przylegający do niej pałac siedzibą papieży. W ciągu wieków mieszkało tu ponad 150 papieży (23 jest pochowanych w bazylice) i odbyło się pięć soborów powszechnych. Później przyszedł czas niewoli awiniońskiej papieży (1309 - 1377), czyli okres rezydowania papieży w Awinionie.
Po jej zakończeniu, kiedy papież Grzegorz XI za namową Katarzyny ze Sieny, powrócił do Rzymu, ze względu na zniszczenia spowodowane pożarami, postanowił zamieszkać przy bazylice św. Piotra i od tego momentu historia papiestwa jest nierozerwalnie związana z Watykanem.
Chociaż raz jeszcze o Lateranie stało się głośno, kiedy w tutejszym pałacu, papieski sekretarz stanu podpisał ugodę z Mussolinim - słynne traktaty laterańskie, które precyzowały status Watykanu i Kościoła we Włoszech.

Zrobimy teraz ostateczne podejście do najstarszego placu miejskiego, czyli Forum Romanum. Będzie to ostatnia okazja na realizację "dodatku", o którym wspomniałem, podając plan dzisiejszego dnia.

Chociaż z Lateranu na Forum Romanum mamy niecałe 1,5 km, decydujemy się skorzystać z komunikacji miejskiej, bo po dzisiejszym dniu, mamy już trochę na liczniku, a poza tym bilet 24-godzinny zachęca do wykorzystania. Najszybszy sposób, aby się tam przemieścić, to tramwaj nr 3, który kursuje dość często, bo co 8 minut, aczkolwiek do przystanku trzeba kawałek dojść. Mijamy stragany


i jedziemy


Ci vediamo presto