Do Włoch przez Przełęcz Świętego Gotarda

Dzień 7 - odsłona 1: Siena

Tradycyjnie po śniadaniu ruszamy w drogę. Wybierzemy się dzisiaj do trzech miast, a zwiedzanie zaczynamy od Sieny, postrzeganej przez wielu za najszlachetniejsze z włoskich miast.

Parkujemy na parkingu Santa Caterina (tariffa 2 euro/h) i ruszamy do centrum

Ze starej, rzemieślniczej dzielnicy garbarzy, przez Porta Fontebranda, spacerem, ok. 600 m pod górkę, kierujemy się do centralnego punktu miasta.



Na górze, z Via di Citta skręcamy w wąską uliczkę Costa Barbieri i oto jest


Najwspanialszy, średniowieczny rynek we Włoszech Piazza del Campo, w skrócie Il Campo, co dosłownie znaczy pole. Zbigniew Herbert tak opisał to miejsce: "Il Campo, ma kształt organiczny – przypomina wklęsłą stronę muszli. Jest to na pewno jeden z najpiękniejszych placów na świecie, niepodobny do żadnego innego i dlatego trudny do opisania."

Może i trudny do opisania, ale jest piękny. Jest wizytówką Sieny i przykładem wspaniałej średniowiecznej architektury. Plac otoczony jest gotyckimi kamienicami.








Po południowej stronie, znajduje się najokazalsza budowla przy Campo - Palazzo Pubblico. Od siedmiu wieków jest to siedziba sieneńskiego magistratu.
Do fasady przylega marmurowa loggia Cappella di Piazza. Została wzniesiona w dowód wdzięczności za ustąpienie "czarnej śmierci" w 1348r.


Po przeciwnej stronie Palazzo Pubblico stoi Palazzo Sansedoni. Mniej znany budynek z czerwonej cegły, zbudowany w XII wieku jako miejska rezydencja.



Nad ratuszem i całym Campo góruje Torre del Mangia, która razem ze zwieńczeniem mierzy aż 102 metry.


Ponieważ lubimy włazić na wieże, a już szczególnie na te 100-metrowe, więc wejdziemy i na tę. Kasa i wejście znajdują się na dziedzińcu Palazzo Pubblico. Bilet na wieżę kosztuje 10 euro, ale łapiemy się na bilet Ridotto Famiglia za 25 euro. www.comune.siena.it Jest też możliwość nabycia biletu łączonego: na wieżę i do muzeów Civico i S. Maria Scala, w cenie 20 euro.

Pokonać trzeba ok. 500 schodów, które są stosunkowo wąskie.




Torre del Mangia zawdzięcza swoją wysokość świeckim władzom Sieny, które chciały dorównać władzom kościelnym. W konsekwencji wysokość wieży ratuszowej jest porównywalna z wysokością wieży pobliskiej katedry.

Nazwa dzwonnicy pochodzi od przydomku jednego ze strażników. Podobno wyróżniał się on tym, że cenił sobie biesiadowanie i dobrą kuchnię. Wszystkie zarobione pieniądze szybko przejadał w tutejszych lokalach. Mieszkańcy Sieny nazywali go więc Mangiaguadagni, czyli zjadacz zarobków.
W skrócie mówiono o nim Mangia.

Z tarasu widokowego na szczycie wieży, rozpościera się przepiękny widok na Piazza del Campo, dachy kamienic i znajdującą się kawałek dalej katedrę.
W oddali widać żółto zielone wzgórza Toskanii.



















Widać też inne znane kościoły Sieny. Bazylika San Domenico


XIV-wieczna bazylika San Francesco


Kościół Santa Maria de Provenzano z fasadą z białego marmuru.


Gdy patrzymy na plac z góry, wyraźnie widać, że jest on podzielony charakterystycznymi liniami na dziewięć części. Ma to symbolizować rządy Rady Dziewięciu. Tego typu Rada obradowała w XIII i XIV w., czyli w czasie największego gospodarczego rozkwitu Sieny. To właśnie Rada Dziewięciu podjęła decyzję o budowie tego placu, który miał się stać “centrum życia miejskiego”.

W najwyższej części placu, naprzeciw Palazzo Pubblico, znajduje się fontanna Fonte Gaia z XIV wieku, którą upodobały sobie sieneńskie gołębie.






Na tym wyjątkowym placu odbywa się dwa razy w roku (2 lipca i 16 sierpnia) najsłynniejszy lokalny festyn we Włoszech. Kulminacyjnym punktem święta dedykowanego Madonnie jest Corsa del Palio , czyli konna gonitwa wokół Campo, po specjalnym torze z ubitej gminy. Palio to proporzec, który jest nagrodą dla zwycięzcy wyścigu. W zawodach startuje dziesięciu dżokejów, z których każdy reprezentuje inną kontradę, czyli dzielnicę. Ceny biletów za najlepsze miejsca dochodzą podobno do 400 euro.
Jeśli chcecie poznać więcej szczegółów dotyczących tego wyścigu, którym żyje cała Siena (i nie tylko), polecam primocappuccino.pl

Campo opuszczamy wąską uliczką, która przechodzi przez kamienice otaczające plac.


Spacerujemy trochę po głównych ulicach starego miasta. M. nie może oprzeć się pokusie, aby pozaglądać tu i ówdzie.
W wąskich uliczkach, otoczonych wysokimi kamienicami można schronić się od słońca, chociaż my mamy temperaturę optymalną do zwiedzania.




Wreszcie wchodzimy w uliczkę Via del Castoro i przez mur nieskończonej części katedry ukazuje nam się Duomo.

I spotkaliśmy się z relacjami przy Duomo di Siena .

marze_na napisał(a):I spotkaliśmy się z relacjami przy Duomo di Siena .

Ale walp jeszcze nie "doszedł" do Duomo na razie wiedzimy ją tlyko z Torre del Mangia
Wspaniały widok btw z góry

I w sumie na Campo nie tak dużo ludzi wcale - my tam byliśmy w lipcu.... wrrrrr trochę

marze_na napisał(a):I spotkaliśmy się z relacjami przy Duomo di Siena .

Zauważyłem.

tony montana napisał(a):Ale walp jeszcze nie "doszedł" do Duomo na razie wiedzimy ją tlyko z Torre del Mangia

Tony, na ostatnim zdjęciu stoimy niecałe 100 m przed katedrą.

tony montana napisał(a):I w sumie na Campo nie tak dużo ludzi wcale - my tam byliśmy w lipcu.... wrrrrr trochę

Jeden z plusów wrześniowego zwiedzania. Dodatkowo przyjemne temperatury 25-28 stopni.

walp napisał(a):Tony, na ostatnim zdjęciu stoimy niecałe 100 m przed katedrą.

Hmmm, hehehe, mógłbym powiedzieć "nie wyświetliło mi się"

W sprawie Campo zgadzam się i z Tobą i z Panem Herbertem
Muszę wrócić koniecznie do Sieny. Chociażby po to, żeby popatrzeć na nią z góry, bo nie wspinałem się na Mangię.

pozdrawiam,
M

Piękny widok z wieży.

My sobie zrobiliśmy "by-night" i powróciliśmy kolejnego poranka zobaczyć Sienę w świetle dziennym.

Pozdrawiam,
Wojtek

Szkoda, że na Torre nie udało nam się wejść...za wcześnie byliśmy na placu

Widzę, że parkowaliście na tym samym parkingu co my i zdziwienie moje, że po 2 latach cena parkowanie bez zmian

Mikeee napisał(a):Muszę wrócić koniecznie do Sieny. Chociażby po to, żeby popatrzeć na nią z góry, bo nie wspinałem się na Mangię.

Franz napisał(a):Piękny widok z wieży.

W kilku miejscach mogliśmy podziwiać Toskanię z góry (Krzywa wieża w Pizie, Torre Guinigi w Lukce, Dzwonnica Giotta i taras widokowy na Placu Michała Anioła we Florencji oraz Mangia w Sienie). Warto czasami poświęcić kilka euro i włożyć trochę wysiłku we wspinaczkę. Widoki z góry są rekompensatą.

Franz napisał(a):My sobie zrobiliśmy "by-night" i powróciliśmy kolejnego poranka zobaczyć Sienę w świetle dziennym.

Przydałoby się takie "by-night" w miastach, które odwiedziliśmy, no ale cóż ... trzeba było zadowolić się widokami za dnia.

piekara114 napisał(a):Szkoda, że na Torre nie udało nam się wejść...za wcześnie byliśmy na placu

Zdaję sobie sprawę, że nie zawsze da się dopasować do godzin otwarcia.
Informacyjnie, w sezonie letnim od 01.03 do 15.10 zarówno w dni powszednie jak i święta, godziny wejścia na wieżę to 10.00 - 19.00 (kasę zamykają o 18.15).

walp napisał(a):Informacyjnie, w sezonie letnim od 01.03 do 15.10 zarówno w dni powszednie jak i święta, godziny wejścia na wieżę to 10.00 - 19.00 (kasę zamykają o 18.15).

My byliśmy o 8 rano potem pilnowałam kolejki do Katedry i po katedrze łaziłam..cuuudooo...

piekara114 napisał(a): My byliśmy o 8 rano potem pilnowałam kolejki do Katedry i po katedrze łaziłam..cuuudooo...

O 8 rano to my kończyliśmy śniadanie w MdB
Z tego co pamiętam, to koczowaliście gdzieś w pobliżu i skoro świt przypuściliście szturm na miasto.

Dzień 7 - odsłona 1: Siena c.d.

Katedra Santa Maria Assunta jest dumą mieszkańców Sieny. Są pewne rozbieżności jeżeli chodzi o dokładne daty dotyczące budowy obiektu, ale możemy przyjąć, że fundamenty zostały położone pod koniec XII w. a w XIV ukończono prace. W sumie daty są tu mało istotne. Najważniejszy jest efekt - cudo architektury stworzone przez ojca Nicolo Pisano, który był twórcą, architektem i rzeźbiarzem katedry oraz jego syna, Giovanni Pisano, twórcę dolnej części fasady.

Ustawiamy się w kolejce, która na szczęście nie jest bardzo długa (zaleta września). Kupujemy bilety tylko do katedry (po 7 euro), które upoważniają również do wejścia do biblioteki Libreria Piccolomini.


Jeśli ktoś dysponuje czasem w większym wymiarze, może zwiedzić cały kompleks:


1. Katedra
2. Biblioteka Piccolomini
3. "Brama Niebios" - udostępnione turystom poddasze katedry
4. Baptysterium
5. Krypta
6. Muzeum
7. Taras widokowy na niedokończonej fasadzie.

Wówczas należy skorzystać z biletów łączonych np. Opa Si Pass w cenie 13 euro albo Opa Si Pass + The Gate of Heaven za 20 euro. Więcej informacji na stronie http://operaduomo.siena.it/en/visit/

Zanim wejdziemy do środka wpatrujemy się w koronkową fasadę, która zachwyca różnorodnością zdobień. Podziw wzbudza każdy centymetr kwadratowy. Wielu historyków sztuki twierdzi, że katedra sieneńska jest najlepszą budowlą tego okresu w Italii. Dostojnie stoi na najwyżej położonym placu w mieście i jest jego czarno-białym symbolem.






Po oszołomieniu i pierwszym zachwycie przypomina mi się, że niektórzy znawcy tematu patrzą na fasadę krytycznie. Np. Pierre du Colombier, proponuje przyłożyć rękę do oczu i przełamać Duomo na dwie połowy, wzdłuż gzymsu biegnącego nad tympanonami. Dolna i górna część nie harmonizują wg niego ze sobą. Powodem jest to, że fasada powstawała w ciągu wieków, w dwóch głównych etapach. Jeśli nawet ci krytycy mają rację, to nie psuje to naszych doznań estetycznych.

Pięknie wyglądają charakterystyczne czarno-białe pasy marmuru, czym budowla wyróżnia się na tle pozostałych w mieście budynków z cegły i kamienia. Podobne pasowania widzieliśmy nie tak dawno we Florencji, ale spotkać je można w wielu miejscach Toskanii, najczęściej bywają biało-zielone. Być może jest to wpływ architektury bizantyjskiej, której cechą jest stosowanie dekoracji z kolorowych płyt kamiennych. Nie jestem pewien.

Z pewnością, te poziome, kolorowe pasy podkreślają odmienność stylu włoskich budowli. Jeśli mieliście okazję zwiedzać francuskie katedry, to cechuje je wertykalizm. Mamy tam pnące się ku górze linie, ostre łuki, czy wierzchołki sięgające nieba.

Przepiękna, wysmukła, biało - czarna dzwonnica z XIV wieku, która góruje nad miastem, jest swego rodzaju drogowskazem dla turystów.

Wchodzimy do środka. Wnętrze oszałamia tak samo jak widok z zewnątrz. Z tego powodu - jak to u mnie bywa - zapominam często o aparacie (nie mam np. zdjęć wspaniałej marmurowej ambony o ośmiu bokach, wspartej na kolumnach z granitu ). Zachwyt budzą rzędy czarno-białych kolumn oraz rzeźbiarskie arcydzieła Michała Anioła, Donatella, Berniniego.