Do Wiednia na czterech kołach, ale jednym śladem

... chodzi, ogląda, przeszukuje ...

Piękny plener musi być ...

Coś mi to przypomina, ale tam, gdzie moje dziewczyny chodzą, to nie wygląda na pchli targ i, niestety, kupują




PS tak mi przyszło do głowy, że to jednak nie głowa, tylko zakaz gry w dupniaka ...

weldon napisał(a):.Coś mi to przypomina, ale tam, gdzie moje dziewczyny chodzą, to nie wygląda na pchli targ i, niestety, kupują

Na takie zakupy Wojtek ma uczulenie, ale starocie na wszelakich targach oglądałby w nieskończoność. Ten typ tak ma

25 czerwiec- sobota: Na początek pchli targ

Cotygodniowy pchli targ jest terenem niesamowitych i przyjemnych odkryć, kiedy różne przedmioty wpadają w oko swych przyszłych właścicieli.





Część rzeczy porozkładanych jest na dywanikach, inne prezentują się na stolikach. Przy ładnej pogodzie promienie słońca odbijają się w lustrach i wypolerowanych, srebrnych sztućcach, załamują w kryształowych żyrandolach i wazonach mieniąc się kolorami tęczy, przemykają na opakowaniach płyt CD i porcelanie, rozświetlają biel i ostre kolory ciuchów przewieszonych przez brzegi skrzyń.
Taka forma sprzedawania staroci funkcjonuje w Wiedniu od średniowiecza. Od 1977 roku wiedeński pchli targ odbywa się przy Wienzeile, a wśród osób prywatnych pojawiają się stoiska handlarzy.









Legenda głosi, że tylko Chuck Norris nie przestrzega kolejności wkładania bab w baby



Na terenie targu nie brakowało małych punktów gastronomicznych z tradycyjnymi potrawami



Odwiedzających przyciąga nie tylko aura wytworzona przez nagromadzone przedmioty. Barwny świat targu tworzą niesamowici ludzie. Fascynującym zajęciem jest przyglądanie się opalonym i osmaganym wiatrem twarzom sprzedawców, którzy ze stoickim spokojem siedzą przed swoimi wystawami tandety i przedpotopowych sprzętów.
Z kolei początkujących bywalców targu zdradzają głośne okrzyki zdziwienia, wyjmowanie co chwila aparatu i pstrykanie zdjęć.











Wśród tłumu widać znane twarze ukryte za słonecznymi okularami i pod czapkami z daszkiem, kręcące się w tłumie podekscytowanych instynktem łowców okazji kupujących. Wielu aktorów, muzyków czy intelektualistów ulega magii wiedeńskiego pchlego targu. Słynny sobotni targ, odbywający się w scenerii secesyjnych budowli, jest miejscem spotkań miłośników wielokulturowego klimatu. Tworzy go mieszanka starych przedmiotów i młodych ludzi, a odwiedzanie targu jest wyjątkowym i niezapomnianym przeżyciem zarówno dla miłośników takich imprez jak i spacerowiczów.

Przyznaję się bez bicia , że podzielam zainteresowania Wojtka takimi miejscami

Pomiędzy tandetą czasem można trafić na prawdziwe cacka a nawet dzieła sztuki


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Pomiędzy tandetą czasem można trafić na prawdziwe cacka a nawet dzieła sztuki

A nawet pistolet skałkowy

Roxi napisał(a):A nawet pistolet skałkowy

Replika , czy oryginał

Można prosić o fotkę

Oryginał, dlatego go nie kupiliśmy, bo nawet po krótkim targowaniu kwota była dla nas za wysoka...

Roxi , jeżeli oryginał . . . to łączę się w bólu z Twoim mężem




Trzeba było chociaż konkretną fotkę zrobić



Pozdrawiam
Piotr

sorki , z żalu dwa razy kliknąłem

Wiesz, dla mnie to nie był jakiś okaz (co innego gdyby to była torebka albo sukienka), a mąż nie myślał wtedy o fotkach

Prater- bo każdy ma w sobie coś z dziecka

A ja to już na pewno

Już do rodzinnych zwyczajów przeszło powiedzenie mojego brata: "Ty jesteś nieodpowiedzialna"
I teraz cokolwiek się dzieje, zawsze to samo: nieodpowiedzialna

Prater to park rozrywki, gdzie można zapomnieć o troskach i problemach.





Diabelski Młyn powoli i romantycznie wzniesie nas do góry, skąd rozciąga się panorama Wiednia, karuzela łańcuchowa przeniesie nas w czasy dziecka, gokarty wyzwolą ducha rywalizacji, kolejki górskie podniosą poziom adrenaliny, a wata cukrowa... jest po prostu smaczna



Na pierwszy ogień poszedł Młyn, zresztą Diabelski
Moje sprawne oko spawalnika od razu zaczęło szukać spoin, które byłyby wątpliwej jakości. Na szczęście widziałam tylko takie, które były BW, czyli bez wad







W tle widać baaardzo wysoką karuzelę łańcuchową, na której oczywiście też się trochę pokręciliśmy.

















Było serio serio wysoko









Po takim przeciążeniu spokojnie mogłam już spróbować waty cukrowej.











Prater fajny, ale prawdę mówiąc spodziewałam się czegoś lepszego. Troszkę przereklamowany, ale nie ma co narzekać. Buzie były uśmiechnięte, a ciało i umysł zrelaksowane

Ale wysoko...

Jacek S napisał(a):Ale wysoko...

Oj, wysoko
Jak trochę wiatr zawiał, to cały ten słup się ruszał

Jeszcze znalazłam jedno zdjęcie z targu staroci, które Wam chciałam pokazać, bo to wszak bardzo stylowy mebel

Jak kawa, to tylko na 160 metrach

Prater żegnał nas słońcem i echem dziecięcego śmiechu



Donauturm, czyli Wieża Dunaju to stosunkowo "młoda" atrakcja turystyczna stolicy Austrii - ma dopiero 40 lat, ale za to 252 metry wysokości. Znajduje się na terenie jednego z najładniejszych parków Wiednia.



Wieża oferuje trzy punkty, z których można spojrzeć na panoramę Wiednia. Pierwszy - platforma widokowa - na wysokości 150 metrów.







Wjeżdża się na nią windą, trwa to zaledwie 35 sekund, w wagoniku jadącym 22 km/h mieści się czternastu pasażerów.



W 1964 roku była to najszybsza winda w Europie. Na wieżę można też wejść pieszo po 775 stopniach schodów (w planach architektonicznych wymienione jest 779 schodków).

W lecie z tego miejsca można też skoczyć na bungee co jest nowością na Donauturm. Dziesięć i dwadzieścia metrów wyżej znajdują się restauracje obrotowe, w których przy pysznej kawie można "zwiedzić" Wiedeń wzrokowo - jeden obrót restauracji trwa zazwyczaj około godziny.













Po takim pysznym przerywniku dnia, nie pozostało nam nic innego jak spalić niepotrzebne kalorie długim spacerem po parku.





Trafiliśmy na większą grupę osób, która bawiła się w puszczanie latawców i muszę przyznać, że nigdy nie widziałam żeby latawce latały tak wysoko. Widać było tylko malutkie kropeczki na błękitnym niebie.



I tak chodziliśmy i chodziliśmy, aż oczywiście się zgubiliśmy



Na szczęście wieża była na tyle wysoka, że stanowiła doskonały punkt orientacyjny. Do tego jeszcze moja doskonała orientacja w terenie i już szliśmy w kierunku metra

Prosto z Donauparku jedziemy zobaczyć Wiedeńską Operę Narodową... niestety tylko gmach.

Nie mogliśmy sobie tego odpuścić, bo przecież Wiedeńska Opera to jedna z najlepszych scen operowych na świecie.

















Co chwila drogowskazy wiodły mnie na pokuszenie, bo wystarczyło wjechać na autostradę A2 i już prosto do Cro



Pogoda jak marzenie, na mapie znajdujemy jakiś najbliższy park i kierujemy się w jego stronę. Los chciał, że był to Park Burggarten.
Burggarten, ogród w stylu angielskim, był prywatnym ogrodem cesarza Franciszka Józefa I, małżonka cesarzowej Sissi. W roku 1919, w trzy lata po śmierci monarchy, ogród otwarto dla wszystkich. Dzisiaj stoi tam jedyny pomnik cesarza, powstały w 1957 z prywatnej inicjatywy.