Do Chorwacji przez Czarnogórę 2013.

Po kilku godzinach jazdy naszym oczom ukazała się Zatoka Kotorska.

Z góry prezentowała się przepięknie...
Niestety trzeba było z tej góry zjechać. W planie był nocleg w Peraście, więc według nawigacji i Wujka Google zjechaliśmy z głównej drogi do miejscowości Risan. Nikomu nie polecam tej drogi.
http://goo.gl/maps/xn87K
Odcinek był krótki, ale droga jeszcze gorsza niż dojazdówka do granicy bośniacko-czarnogórskiej.
Na początku spotkaliśmy stadko kóz wylegujących się na drodze, zdziwionych, że ktoś tamtędy przejeżdża. Ja niestety znowu zmuszona byłam się przesiadać.


Mimo wszystko zatoka robi ogromne wrażenie.

Gdy w końcu zjechaliśmy na dół naszym oczom ukazał się swojski widok.


Tu jeszcze rzut oka na zatokę.

Po 12 godzinach jazdy i 10 godzinach bez jedzenia umieraliśmy z głodu, więc postanowiliśmy wstąpić do jakiejś restauracji, żeby coś zjeść. Pomimo tego, że nad zatoką są same miejscowości turystyczne, nie było to wcale proste. Okazało się, że można tam spotkać albo tylko kawiarnie, albo zamknięte restauracje. Po długich poszukiwaniach trafiliśmy w końcu na restaurację z takim widokiem:

Jak się okazało widok był najmocniejszym punktem restauracji. Po długim oczekiwaniu na zupę, którą nie do końca się najedliśmy pojechaliśmy dalej.
Trzeba przyznać, że zatoka jest przepiękna i robi wielkie wrażenie. Zarówno widziana z góry, jak i z dołu. Warto było tam dojechać, żeby ją zobaczyć, jednak baza turystyczna jest jeszcze słabo rozwinięta, zwłaszcza przed sezonem. Jak już pisałam w planie był nocleg w Peraście, a następnego dnia zwiedzanie Kotoru. Jednak po 2 dniach intensywnej jazdy i problemach ze znalezieniem jakiegoś jedzenia wspólnie postanowiliśmy zrezygnować z tego punktu wycieczki i pojechać prosto do Dubrownika. Teraz trochę żałuję, ale przy tak krótkim wyjeździe nie można mieć wszystkiego. Może jeszcze kiedyś się uda…

Ok. 20 dojechaliśmy do Dubrownika i rozbiliśmy namiot na campingu Solitudo.

Po rozbiciu namiotu i ogarnięciu się postanowiliśmy w końcu porządnie się najeść. Zjedliśmy treściwą kolację rozkoszując się nocną panoramą Dubrownika. Potem wreszcie spać.
Rano, po bardzo wczesnej pobudce, zaczęło padać i martwiliśmy się, że będziemy musieli zwiedzać stare miasto w deszczu. Na szczęście potem się rozpogodziło i poszliśmy obejrzeć plażę przy naszym campingu.

Woda była czyściutka, ale zimna jak w Bałtyku, więc nie było amatorów kąpieli.

Potem postanowiliśmy zwiedzić stare miasto.
Na samym wejściu zachwyciło nas piękne drzewo.

Tuż za głównym wejściem główna ulica.

Po kupieniu przepysznych lodów udaliśmy się po schodach w górę wąskiej uliczki.

Na górze znaleźliśmy najładniej położone boisko,

z najładniejszym widokiem:

oraz bardzo ciekawą fontannę,

a także inne ciekawe rozwiązania architektoniczne.

Dubrownik zachwyca pięknie wkomponowaną zielenią,

a także bogactwem fauny.

Pomimo chwilowego przejaśnienia i optymistycznych prognoz, pogoda znowu zaczęła się psuć. Zrobiło się zimno i od czasu do czasu padał deszcz. Mimo to poszliśmy zobaczyć mury od strony portu.


Tu ogromne mury z drugiej strony.

Po prawej stronie znajduje się Fort Lovrijenac.

Po drodze do niego bardzo interesujący budynek.

Z ławeczki na wzgórzu można podziwiać piękną panoramę.

Po drugiej stronie znajduje się urocza zatoczka.


Po kilku godzinach zwiedzania zmarznięci i głodni wracaliśmy w stronę Solitudo.
Po drodze jeszcze kilka niezapomnianych widoków.



Potem obiad w ciepłej restauracji i zakupy w Konzumie.
Przy drodze stał model samochodu, który wielokrotnie mijaliśmy w Chorwacji i nie mogliśmy się na niego napatrzeć.

Ledwo się wlokąc doszliśmy do namiotu, położyliśmy się na chwilę, żeby odpocząć… i film nam się urwał. Z planów wieczornego pójścia na plażę nic nie wyszło, ale kiedyś trzeba było odespać.

GosiaN napisał(a):Z ławeczki na wzgórzu można podziwiać piękną panoramę.

DSC00919.JPG

...toć to mój avatar

mervik napisał(a):

GosiaN napisał(a):Z ławeczki na wzgórzu można podziwiać piękną panoramę.

DSC00919.JPG

...toć to mój avatar

Wiem. Byłam ciekawa, czy skomentujesz
U Ciebie kolory trochę inne. Takie bardziej letnie... Ale i tak było pięknie.

"Chwilę" człowieka a forum nie ma , a tyle pięknych i ciekawych relacji przybyło do czytania i oglądania
Będzie świetna lektura na mokre , jesienne wieczory

Gosiu , z Twoją relacją będę już na bieżąco


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):"Chwilę" człowieka a forum nie ma , a tyle pięknych i ciekawych relacji przybyło do czytania i oglądania
Będzie świetna lektura na mokre , jesienne wieczory

Gosiu , z Twoją relacją będę już na bieżąco


Pozdrawiam
Piotr

Dziękuję
Ja postaram się na bieżąco uzupełniać, żeby nie było przestojów.

W sierpniu jechałem podobną trasą do Czarnogóry, miło powspominać piękne krajobrazy więc pozwolę sobie tu zaglądać.
Bardzo ciekawa relacja i fotki.Pozdrawiam i życzę sukcesów w leczeniu lęku.

adamitakdalej napisał(a):W sierpniu jechałem podobną trasą do Czarnogóry, miło powspominać piękne krajobrazy więc pozwolę sobie tu zaglądać.
Bardzo ciekawa relacja i fotki.Pozdrawiam i życzę sukcesów w leczeniu lęku.

Dziękuję bardzo. Z tym lękiem, to nie wiem, czy coś da się zrobić. Staram się, ale słabo wychodzi.

GosiaN napisał(a):Z góry prezentowała się przepięknie...
Niestety trzeba było z tej góry zjechać. W planie był nocleg w Peraście, więc według nawigacji i Wujka Google zjechaliśmy z głównej drogi do miejscowości Risan. Nikomu nie polecam tej drogi.
http://goo.gl/maps/xn87K

Hmmm, a ja polecam tę drogę wszystkim spragnionym wrażeń , wąsko, stromo, zakręty bez końca.....ale jakie widoki...
A ty Gosiu skoro pokonałaś ten odcinek i żyjesz to znaczy że leczenie zmierza w dobry kierunku
A skoro wspomniałaś o Risan, to była moja baza wypadowa przez ostatni tydzień sierpnia.

adamitakdalej napisał(a):Hmmm, a ja polecam tę drogę wszystkim spragnionym wrażeń , wąsko, stromo, zakręty bez końca.....ale jakie widoki...
A ty Gosiu skoro pokonałaś ten odcinek i żyjesz to znaczy że leczenie zmierza w dobry kierunku

Wrażenia były i to spore, a ja niestety większość widoków opuściłam

Następnego dnia rano wstaliśmy już o normalnej porze, zjedliśmy śniadanko, spakowaliśmy toboły i ruszyliśmy w dalszą drogę. Jechaliśmy drogą wzdłuż Adriatyku i półwyspu Pelješac.


Potem znowu na chwilę wjechaliśmy do Bośni w Neum.

Wjechać było łatwo, gorzej z wyjazdem. Na granicy z Chorwacją chyba nie spodobaliśmy się celnikom, bo zaprosili nas na bardzo drobiazgową kontrolę bagażu. Na szczęście akurat nic nie przemycaliśmy, więc ogólnie była to dla nas zabawna sytuacja. Po prawie półgodzinnej przerwie wjechaliśmy na teren właściwej Chorwacji.
Trochę obawialiśmy się o pogodę, bo znad gór wyłaniały się ciemne chmury.

Na szczęście kiedy dojechaliśmy do Baška Voda pięknie świeciło słońce. Rozpoczęliśmy poszukiwania apartamentów. Drugi, który odwiedziliśmy, spodobał nam się wystarczająco i skusił nas ceną, więc dalej nie musieliśmy szukać. Jedyne 10 EUR za osobę, w całkiem miłych warunkach.
Tu widok z tarasu: