Debiut w roku pandemii - Salzburg, Pag i Brac

Pamiętam ten dzień gdy była bora. Na wysokości Omiša była na pewno mniej nasilona niż na Pagu. Zrobiliśmy sobie wtedy wypad na Brač, na który Wy dotarliście dzień później.
No i mi teraz smaka narobiłaś na Brač. A zamierzałam planować wakacje gdzieś bliżej, żeby 2 dni na dojazd nie tracić. Już zaczynam się gubić. Jeszcze pomyślę .

pomorzanka zachodnia napisał(a):Pamiętam ten dzień gdy była bora. Na wysokości Omiša była na pewno mniej nasilona niż na Pagu. Zrobiliśmy sobie wtedy wypad na Brač, na który Wy dotarliście dzień później.
No i mi teraz smaka narobiłaś na Brač. A zamierzałam planować wakacje gdzieś bliżej, żeby 2 dni na dojazd nie tracić. Już zaczynam się gubić. Jeszcze pomyślę .

Śmiesznie się przeplatają nasze ścieżki, będzie jeszcze śmieszniej, jeśli się zdecydujecie na Brač*, bo my w tym roku planujemy okolice Omiša*

Bora na Pagu była dużym przeżyciem, to fakt, zwłaszcza pod namiotem. Byłam bardzo bliska zarządzenia eksmisji do toalet, ale powstrzymywało mnie to, że moi panowie smacznie spali. Mąż się jeszcze budził od czasu do czasu, ale Młody spał jak zabity, a hałas był naprawdę spory, o wietrze szarpiącym namiotem nie wspominając. Ale przynajmniej śpiworów nie wieźliśmy nadaremno!


*dopiero teraz znalazłam tę przydatną klawiaturkę ze znakami diakrytycznymi! A dziwiłam się, co wszyscy tacy ambitni, poprawnie nazwy piszą, chyba z Worda przeklejają cycuś

Spanie w namiocie podczas burzy to sztuka , którą Twoi Panowie opanowali do perfekcji , a Ty niestety nie

Gdy czytałem o Twoich rozterkach , przypomniała mi się noc w Osiołku - kręta górska droga , ciemna noc i do tego wzmagający się wiatr , więc gdy znalazłem na przełęczy mały plac , zatrzymaliśmy się i poszliśmy spać z myślą , że przecież szkoda widoków , bo "z góry widać lepiej". Na początku lekkie kołysanie działało kojąco , ale potem deszcz i wiatr uderzał z ogromną siłą budząc orkiestrę piszczałek i gwizdków na dachu - ciężka noc . Rano okazało się , że może 200 m dalej było zaciszne pole namiotowe osłonięte przed wiatrem skałami .


Pozdrawiam
Piotr

Świetna relacja!!
My w tym roku Brać - Sutivan, po raz pierwszy a potem Pag po raz trzeci
Napisz coś jeszcze!
Pozdrawiam

zumila napisał(a):Świetna relacja!!
My w tym roku Brać - Sutivan, po raz pierwszy a potem Pag po raz trzeci
Napisz coś jeszcze!
Pozdrawiam

Ach, widzisz, jakoś mnie życie międzyurlopowe przytłacza i wiecznie czasu brak... Po Pagu i Braču był jeszcze Cres i Losinj, a już za chwileczkę, już za momencik będzie Pisak (pierwszy raz na lądzie! co to będzie, co to będzie!). A relacja leży i kwiczy, no.

Do Sutivanu został mi ogromny sentyment, i jak nie lubię wracać w te same miejsca, tak tam bym wrociła. Może źle to określiłam, nie to że nie lubię, ale jest tyle nowych, które chcę zobaczyć, że trochę szkoda mi jechać drugi raz w to samo miejsce, skoro za rogiem czeka coś nieodkrytego jeszcze.

kai_30 napisał(a):...
Ach, widzisz, jakoś mnie życie międzyurlopowe przytłacza i wiecznie czasu brak...

Skądś to znam

kai_30 napisał(a):Po Pagu i Braču był jeszcze Cres i Losinj, a już za chwileczkę, już za momencik będzie Pisak (pierwszy raz na lądzie! co to będzie, co to będzie!).

Też odliczamy dni do naszego szóstego wyjazdu do Chorwacji. Dla odmiany pierwszy raz na wyspie .

kai_30 napisał(a):A relacja leży i kwiczy, no.

Może uda się dokończyć relację? Z chęcią przeczytam dalszy ciąg Waszych wakacyjnych przygód.

kai_30 napisał(a):Do Sutivanu został mi ogromny sentyment, i jak nie lubię wracać w te same miejsca, tak tam bym wrociła. Może źle to określiłam, nie to że nie lubię, ale jest tyle nowych, które chcę zobaczyć, że trochę szkoda mi jechać drugi raz w to samo miejsce, skoro za rogiem czeka coś nieodkrytego jeszcze.

Mam tak samo. Jest parę miejsc, które kuszą do powrotu ale świat jest wielki a czas i zasoby finansowe ograniczone więc przeważa chęć odkrywania nowych miejsc