Dalmacja: powrót do przeszłości (2005, 2006)

Dangol,

ja nadrabiam zaległości, a mam spooore, ale u Ciebie już jestem na bieżąco . Bardzo fajnie się czyta, zazdroszczę pamięci i notatek , ja za każym wyjazdem (nie mówię o CRO-bo tam byłam dopiero jeden raz ) sobie obiecuję, że będę zapisywała najważniejsze rzeczy, ale niestety, jeszcze do tego nie doszło . Mamy baaaardzo podobne zdjęcia z Dubrovnika .

Janusz Bajcer napisał(a):I popijamy te kalmary korculańskim winkiem



10 x kalmary

Janusz, dzięki za wspaniałe przepisy na klamarki , jeśli tylko Grzegorz osiągnie lepsze wyniki w ich łowieniu, to będziemy je przygotowywać na te 10 sposobów. Albo (co pewniejsze ) przy kolejnym pobycie kupimy sobie je po prostu na targowisku .

A winko przepyszne, łyknęłoby się już teraz - zamiast porannej kawki w pracy...
Grk jest "wizytówką" Lombardy, którą wzgardziliśmy . Nasze klamarki w Prizbie popijaliśmy winem prostym od pana z Blato. Markowe (głównie plavac i pošip) miał tylko we flaszkach, a dla nas korzystniejsze cenowo było nie mniej smaczne winko z beczek, które wedle informacji od naszego pana nie miało jakiejś konkretnej nazwy gatunkowej - po prostu Vino- vino crno i bijelo

wojan napisał(a):Hihi Alinek powiedziałby - fujjjj,a ja przełykam ślinkę....

Że też Alinek po tylu pobytach w Cro jeszcze nie przekonała się do takich pyszności?

dangol napisał(a):Że też Alinek po tylu pobytach w Cro jeszcze nie przekonała się do takich pyszności?

I ja też nie - z owoców morza lubię tylko tradycyjne rybki z patelni



lub "rybki" opalone

Choć raz na Zlocie spróbowałem takich małych ośmiorniczek



i nawet mi smakowały.

A po takie winko prosto z beczki biegałem w zeszłym roku do sklepu w Kokkino Nero

marsylia napisał(a):Dangol,

ja nadrabiam zaległości, a mam spooore, ale u Ciebie już jestem na bieżąco . Bardzo fajnie się czyta, zazdroszczę pamięci i notatek

Zaległości u mnie łatwo nadrobić, ale u PAP-a to masz wielogodzinną pasjonującą lekturę
Co do notatek - to z tego pierwszego chorwackiego wyjazdu troszkę miałam, z kolejnych zdecydowanie mniej .
A moją "pamięcią" są zdjęcia , jak się poogląda po kolei te ogromne ilości, to się sporo poprzypomina

Janusz Bajcer napisał(a):

dangol napisał(a): Że też Alinek po tylu pobytach w Cro jeszcze nie przekonała się do takich pyszności?

I ja też nie - z owoców morza lubię tylko tradycyjne rybki z patelni

Janusz Bajcer napisał(a):Choć raz na Zlocie spróbowałem takich małych ośmiorniczek i nawet mi smakowały.:

To może jednak coś jeszcze z Ciebie będzie i dołączysz do naszego grona smakoszy

A tak na serio - to oczywiście rybki też są pyszne i jak ktoś nie ma przekonania do reszty morskich stworzeń to nie musi się "katować" potrawami z nich przyrządzanych

Po dość późnym śniadaniu przychodzi pora na pożegnanie się z morzem w Prizbie, domem i przemiłymi gospodarzami.









Planowana godzina odjazdu musi trochę się przesunąć , bo musimy wymienić koło na zapasowe - nie zauważyliśmy tego wcześniej, pewnie to efekt wczorajszej podróży do Blato.
Wymiana trochę czasu zajmuje



W planie mamy dziś spacer po starej Korčuli, a Grzesiek będzie się musiał zadowolić się obejrzeniem zdjęć - gdy my będziemy zwiedzać, on będzie w tym samym czasie szukał jakiegoś serwisu...

Za oknem powrót zimy, minus 10... Dobrze, że jest słonko. A do słonka mam Danusiowe cieplutkie wspomnienia. Noooo i winko i pyszne paskudztwa! Ale mi się zachciało...

Serdeczności!

PS. Lutowe relacje to najgenialniejszy pomysł na forum
Uściski!

Pyszne paskudztwa

I troszkę lata w lutym

Janusz Bajcer napisał(a):Pyszne paskudztwa

Bliskie spotkania z hobotnicami mieliśmy na Hvarze (będzie o tym jak już dotrę do 2006), w podobnym zakresie jak na tym filmie to oczywiście nie ja , ale Grzegorz z Gochą i Wojem (nasze "dzieciaki"), tyle że nie nagrali z tego takich filmików . Jedną ośmirniczkę (wyłowioną w siateczce) udało mi się osobiście pogłąskać .
Hlapy i jastogi też w tamtym okresie oglądałam żywe (jeszcze ), ale w konobie - oczekujące na zamówienie smakoszy z zasobniejszym portfelem, niż nasz

Korčula:

Dojeżdzamy w rejon starówki.



W związku z tym że Grzesiek rusza dalej w poszukiwaniu jakiegoś wulkanizatora, odpada problem parkingu. Nasza trójka wysiada na nabrzeżu (wiodącym na zachód w kierunku klasztoru dominikańskiego), skąd mamy niezły widoczek.



Z Grześkiem jesteśmy umówieni za jakieś 2,5 godziny w miejscu, które przed kilkoma minutami widzieliśmy z samochodu.



Zanim wejdziemy w wąskie uliczki, zgodnie z życzeniem Jędrka wyruszamy zobaczyć jak wygląda korczulańska marina.





Teraz kolej na Stare Miasto - przed nami już Brama Lądowa w baszcie Veliki Revelin.





Przed rozpoczęciem zwiedzania starówki musimy zamienić euro na miejscową walutę, co też robimy zaraz za bramą.
Zasobni w kuny możemy w końcu przysiąść przy kawusi przy nadmorskiej promenadzie z pięknym widokiem w kierunku Orebića.

Iwona i ja postanawiamy wstąpić do Muzeum Ikon i połączonego z nim kościoła Wszystkich Świętych. Dubrownickie muzeum ikon było zamknięte , teraz nam się udaje wejść (chociaż jestem troszeczkę zawiedziona, marzyła mi się o wiele bogatsza kolekcja do obejrzenia).



Jędrkowi nasz pomysł nie bardzo się spodobał i zamiast podziwiania ikon wybrał powrót do mariny, żeby jeszcze pogapić się na jachty. Spotkamy się za pół godziny przy katedrze.
Dojście do katedry umila nam widok wąskich uliczek.





Katedra św. Marka...





Tuż przy katedrze stoi Pałac Opatów ze skarbcem, niestety w czasie tej wizyty w Korčuli nie mamy czasu , aby wejść do środka. Po przeciwnej stronie placu znajduje się pałac Gabrielis z muzeum miejskim (też tu jednak nie wchodzimy) oraz pałac Arneri.

Dangol widzę że się uzupełniamy - obydwa muzea przy katedrze zwiedziłem (warto, warto), ale ikon nie dane było mi zobaczyć - napisz coś więcej o tej galerii w klasztorze.
P.S. Bardzo dokładna mapka Korculi na początku .

Buber napisał(a): widzę że się uzupełniamy

Buber napisał(a): obydwa muzea przy katedrze zwiedziłem (warto, warto), ale ikon nie dane było mi zobaczyć

Wstęp do muzeum ikon to wówczas była kwota 10 kun. Część z ikonami mieści się w domu Bractwa Wszystkich Świętych (najstarsze i wciąż istniejące korczulańskie bractwo założone w 1301 r.) - w jednej, w sumie niezbyt dużej salce, dlatego wcześniej pisałam, że byłam trochę zawiedziona rozmiarami tych zbiorów.
Cała salka umeblowana jest starym drewnianym sprzętem - autentyczne wysposażenie siedziby bractwa. Można obejrzeć zdjęcia i dokumenty związane z bractwem, noszone przez braci tradycyjne stroje, wielkie świece procesyjne, jakieś przedmioty liturgiczne itp.
Bizantyjskie ikony są pozawieszane na ścianach salki (kilka z nich jest z Krety). Piękne - więc mimo że nie było ich dużo, warte były obejrzenia .
Z salki z ikonami jest przejście mostkiem bezpośrednio do kościoła Wszystkich Świętych (bilet ten sam co do ikon), znajdującego się po drugiej stronie ulicy. Kościół jest z XV w., ale wystrój wnętrza ma barokowy. Wszystkie ciekawsze eksponaty są poopisywane w kilku językach (po polsku jednak nie) , jest też jakaś tablica z ogólną informacją o historii tego miejsca itp.
W kościele najcenniejszy jest chyba XV-wieczny poliptyk Błażeja z Trogiru. Motto tego poliptyku to opłakiwanie Chrystusa. Jest to główny temat kościelnego wystroju (bo jest jeszcze wielka drewniana Pieta z XVIII w. i duży bizantyjski krucyfiks z XV w. z malowanego drewna) i nie jest to przypadek, bo Bractwo Wszystkich Świętych czasem zwane też było bractwem Dobrej Śmierci...
W kościele wart uwagi jest również malowany kasetonowy sufit.

Korčuli c.d. :D

Do domu podróżnika-awanturnika Marko Polo postanawiamy wejść już tym razem .



Przy dzisiejszej słonecznej pogodzie niezłe są stąd widoki na Orebić , klasztor na zboczu i cały masyw ze szczytem św. Eliasza oraz na katedralną wieżę.

Podążamy teraz na północ do baszty Zakerjan (Tiepolo) z herbem Wenecji



i dalej wzdłuż nabrzeża starówki do kolejnej wieży - Kanavelić (zwanej też czasem basztą Barbarigo, bo wieżę zdobi jego herb).





Z nabrzeża znów mamy piękne widoki na Pelješac.



Uliczką okrążającą starówkę od zachodu przechodzimy obok schodów przy Bramie Morskiej i dochodzimy w okolice XV-wiecznych baszt gubernatora (Velika i Mala kneževa kula) górujących nad portem i pobliskim gubernatorskim pałacem.
I znów nas wita placyk od wewnętrznej strony głównego wejścia na stare miasto oraz kościółek św. Michała.







Opuszczamy starówkę i schodkami schodzimy na skaliste wybrzeże przy murach na małą chwilkę odpoczynku.
Grzesiek po naprawieniu koła dołącza do naszej trójki w umówionym miejscu. Jeszcze tylko porcyjka lodów ... i pora opuścić piękną Korčulę

Na przystani w Dominče musimy niestety spędzić trochę więcej czasu niżbyśmy chcieli, bo dojeżdżając widzimy właśnie odpływający prom:?. Ustawiamy się w kolejkę - załapiemy się na następny .





Pobyt na Korčuli sprawił, że zauroczyłam się chorwackimi wyspami. Już wtedy wiedziałam, że przy każdym powrocie do Cro koniecznie jakaś wyspa musi być na naszej wakacyjnej trasie .

W planie mieliśmy krótki spacerek po Orebiću, ale trochę za dużo czasu zabrała poranna zmiana koła, żeby jakoś dojechać do Korčuli, a potem przymusowe dłuższe oczekiwanie na prom - postanawiamy więc darować sobie Orebić.

Widoki z drogi powrotnej przez półwysep Pelješac:







Zbliżamy się do Stonu z postanowieniem, że zatrzymamy się tutaj na cieplutkiego burka, a na główne jedzonko pójdziemy wieczorkiem tam, gdzie dotrzemy na dwa kolejne noclegi.
W Stonie mamy czas tylko na krótkie przejście po jego uliczkach, wiekowe mury muszą czekać na inną okazję.











Ruszamy w dalszą drogę, zatrzymujemy się tyko na krótko przy straganach w dolinie Neretwy, a potem już o zmroku dojeżdżamy na Makarską Riwierę w poszukiwaniu miejsca na ostatnie dwa noclegi na naszym pierwszym pobycie w Cro...

Melduję się

Ale profesjonalne relacje teraz w modzie, szacuneczek za treść, zdjęcia i połączenie ich w zgrabną całość.
No i dzięki za pokazanie znajomych miejsc...

Nawiazując do pierwszej strony relacji dygresyjka na temat Jeseników.

Zaklinam Was Wszystkich się tam wybierających - koniecznie, koniecznie trzeba zdobyć KEPRNIK 1423mnpm (przy czerwonym szlaku pomiędzy Ramzową a Cervonohorskim Sedlem.
Widoczek urywa d..ę - nie da się inaczej powiedziec, proszę nie moderować

PZDRV