Dalmacja: powrót do przeszłości (2005, 2006)

Super fotki, juz nie mogę się doczekać wyjazdu.

Relacja bardzo ciekawa, czyta się w porażającym tempie...
czekam na więcej..sama w tym roku wybieram się na Hvar:)
Maroko chyba przełożę na wiosnę..Cro jednak jest bliższa mojemu sercu:)

Ponieważ do zachodu słońca mamy trochę czasu, postanawiamy zobaczyć coś jeszcze w okolicy Jelsy. Najbliżej jest Vrboska więc wybór w zasadzie mamy oczywisty .
Jedziemy drogą wzdłuż zatoki coraz bardziej wcinającej się w ląd. Chociaż nie jesteśmy zwolennikami wczasów w hotelach, to mijane ośrodki położone w lasku nad zatoką robią na nas dobre wrażenie - cóż, okoliczności przyrody sprawiają cuda .
Auta zostawiamy w pobliżu odgałęzienia drogi na Vrbanj i ruszamy na spacerek najpierw wzdłuż nabrzeża, a potem schodkami podchodzimy na placyk przy którym znajduje się najważniejsza budowla Vrboski - wysoki renesansowy kościół sv. Marije, wyglądający jak twierdza, gdyż w istocie budowla zbudowana została tak, żeby pełnić funkcje nie tylko sakralne, ale i obronne. Jest tu wieża z krenelażami i interesujący kamienny mur w kształcie dziobu okrętu











Uliczką dochodzimy do parafialnego kościoła św. Wawrzyńca, zbudowanego w wieku XV, ale w czasach baroku powiększonego.







Przez most w pobliżu małej wysepki przechodzimy na drugą stronę zatoki i tam znajdujemy sobie jakąś kawiarenkę, z której można jeszcze popatrzeć na kościół górujący nad starymi domami przy nabrzeżu.





Za tym mostem jest końcowa, wąziutka część zatoki.
Z obu stron stare domy, między nimi 3 małe kamienne mostki. Bardzo urokliwe miejsce .

Wracamy do samochodu. Dopiero teraz zauważamy stojący tuż obok mały kościółek św. Piotra, który jest jednym ze najstarszych obiektów sakralnych na Hvarze (poł. XV w. - ale na bazie wcześniejszego z 1 poł. XIV w.). Na fasadzie oczywiście figura patrona .

Któregoś dnia, po powrocie z porannych zakupów w Starim Gradzie, stwierdziliśmy że słoneczko świeci ciut za słabo na plażowanie. Postanowiliśmy odstąpić od rytuału rozpoczęcia zwiedzania okolic dopiero popołudniową porą i wyruszyć w trasę zaraz po śniadaniu. Przyszła pora na miasto Hvar, ale ponieważ nową drogą nad Jadranem to tylko jakieś 5 czy 6 kilometrów, zdecydowaliśmy się na dojazd okrężną trasą starą drogą przez Brusje. Tak też uczyniliśmy szybciutko przez tunel pod Stari Grad i auta rozpoczynają wspinaczkę kiepskim asfalcikiem starej drogi.
Zaraz na początku podjazdu mijamy uroczą wioskę Selca.
Zatrzymujemy się przy cmentarzyku z kapliczką, skąd widoki stąd nieziemskie. Mieszkańcy Selcy swoje ostatnie miejsce na ziemi mają naprawdę piękne .













Zaraz za wioską zaczyna się najbardziej ekstremalna część podjazdu. Dla większości to z pewnością pestka, ale ja z moim lękiem wysokości, siedząc od przepaścistej strony drogi bez barierek, czuję się trochę niepewnie, zwłaszcza gdy "muszę" wystawić aparat za okno, żeby zrobić jaką fotkę. Śmiali się potem ze mnie, że gdybym tylko mogła, to przeskoczyłabym z miejsca pasażera na kolana kierowcy, oby tylko dalej od krawędzi drogi .
Na szczęście podjazd nie jest długi i wkrótce zatrzymujemy się w najwyższym, widokowym punkcie trasy w pobliżu restauracyjki. Tu czuję się już pewniej!



Dalsza droga, pomimo mniejszej ekspozycji, jest równie malownicza . Piękne stąd widoki na połyskujący za pagórkami Jadran i uroczo położone zabudowania Grablje, do którego jednak nie będziemy zbaczać. Za którymś z zakrętów widoczki znów ukierunkowują się w stronę wyspy Brač. Najpiękniej tu jest pewnie w czasie, gdy królujące tu kępy lawendy są w pełnym rozkwicie, trzeba kiedyś tu przyjechać właśnie w takim terminie.

Zjeżdżamy przez kolejną starą wioskę - Brusje z kościołem św. Jerzego (na fasadzie można pooglądać patrona walczącego ze smokiem). Są też oczywiście liczne przydomowe "sklepiki", w których można nabyć winko i inne mocniejsze napitki, oliwę z licznych w tych okolicach gajów oliwnych, pamiątki z lawendą...Tyle, że ceny są tak wyśrubowane, że nie decydujemy się na zakup niczego. Po winko tradycyjnie wyskoczymy na nabrzeże w Starim Gradzie lub do Pitve , a na lawendowe dużo tańsze cudeńka przyjdzie czas w samym Hvarze, w którym za moment będziemy.

Napisze tak jak niejedna kobieta chcialaby wykrzyczec czsami swojemu facetowi.........NIE PRZERYWAJ !!!!!

Poznawanie Hvaru zaczynamy o poszukiwania miejsca na zaparkowanie samochodu. W związku z decyzją, żeby zaoszczędzić na płatnym parkingu (będzie na lody ), troszkę kręcimy się po wąskich uliczkach wschodniej części miasteczka.
W końcu znajdujemy odpowiednie miejsce na rozpoczęcie pieszego zwiedzania dość blisko cypelka z klasztorem franciszkańskim (zbudowanym w 2 poł. XV w., odbudowanym w 1574 r. po zniszczeniach przez Turków) i kościołem Gospe od Milosti.



Nabrzeżem naprzeciw klasztoru idziemy w kierunku portu miejskiego. Po lewej mamy widoczek na wysepkę Galešnik i znajdującą się nań austriacką twierdzę z 1 poł. XIX w. oraz XVI w. lazarety.



Jeszcze przed portem podziwiamy takie oto pływadło.

W porcie można podziwiać piękne jednostki pływające.
Kiedyś wdzięcznie do zdjęć pozował polski jacht z piracką banderą.
Taka maleńka łódeczka w porównaniu z innymi cudami, które tam wtedy kotwiczyły, ale fotograficznie to maleństwo było najpopularniejsze...

Dangol, świetnie piszesz!

Aga_66 napisał(a): Kiedyś wdzięcznie do zdjęć pozował polski jacht z piracką banderą. Taka maleńka łódeczka w porównaniu z innymi cudami, które tam wtedy kotwiczyły, ale fotograficznie to maleństwo było najpopularniejsze...

My na takie śliczności nie trafiliśmy , chociaż bacznie obserwujemy jachciki w portach.

No i już jesteśmy przy portowym nabrzeżu w Hvarze.











Zdecydowanie bardziej podobało mi się nabrzeże w Starim Gradzie. W Hvarze jest momentami zbyt hałaśliwie i tłoczno , ale na kilka godzin trzeba się przyzwyczaić do mało kameralnej atmosfery, bo inaczej nie zobaczymy kilku fajnych miejsc w gruncie rzeczy sympatycznym miasteczku .
W budkach przy porcie kupuję sobie wreszcie lawendowe pamiątki - olejek i woreczek z suszem, pachnącym do dziś w mojej szafie . Grzesiek z lawendowych rzeczy wybiera tylko ... lodzika o takim smaku i kolorze, a chociaż lubi wszelakie kulinarne nowinki, to lody raczej go nie zachwyciły - w przeciwieństwie do lawendowego miodu z Pitve, którego do domu przywieźliśmy zdecydowanie za mało!

Z portu docieramy oczywiście wprost na ogromny główny plac Hvaru - Trg Sv. Stjepana.

Hvar (miasto) jak widzę zatłoczony, a przecież do pełni sezonu jeszcze daleko.
Miło przeczytać inne spojrzenie na ulubione miejsce.

Czekam na ciąg dalszy i nie tylko z Hvaru...

Aga_66 napisał(a):Hvar (miasto) jak widzę zatłoczony, a przecież do pełni sezonu jeszcze daleko.

Bo to nie jest Hvar przed sezonem Ta część relacji to wspomnienia z końca sierpnia 2006, znaczy się - jeszcze w pełni sezonu. W każdym bądź razie ceny za nasz apartemant były jeszcze z górnego, sezonowego przedziału...

Faktycznie, zapomniałam od stycznia, że to wspomnienia z 2006.

Ja tam już myślę o wyjeździe za dwa tygodnie z haczykiem i takie relacje jak Twoja zaburzają rzeczywistość.
Będzie jeszcze więcej wspomnień? I zdjęć?

Aga_66 napisał(a):Będzie jeszcze więcej wspomnień? I zdjęć?

Będzie - po weekendzie

Aga_66 napisał(a):Ja tam już myślę o wyjeździe za dwa tygodnie z haczykiem...

Szczęściara , a ja muszę jeszcze czekać ponad 3 miesiące

No cóż, kiedy Ty będziesz jechać na wczasy, ja już będę tylko wspominać.
Kiedy jedziemy do... i mijamy powracających cieszę się, że dopiero jedziemy.
Pewnie znasz to uczucie, kiedy się wraca i widzi rodaków raźnie zmierzających do ciepłych wód Adriatyku.

Na rogu nabrzeża i placu Trg Sv. Stjepana znajduje się arsenał zbudowany w XIII w. Przy odbudowie (po zniszczeniach tureckich) na początku XVII w. dodano piętro z najstarszą w Europie publiczną salą teatralną.



Najważniejszą budowlą placu jest renesansowo-barokowa katedra sv. Stjepana zbudowana na początku XVII w. na miejscu starszego opactwa benedyktynów. Monumentalną fasadę katedry i jej dzwonnicę widać z daleka. Obok znajduje się Pałac Biskupi mieszczący obecnie muzeum.







W pobliżu arsenału znajduje się XV-wieczna renesansowa loggia miejska i oraz wieża zegarowa Toranj. Są to pozostałości Pałacu Rektorów z XIV w. zniszczonym przez Turków w 1571r. i odnowionym w XVII w. w stylu renesansowym. Po późniejszych renowacjach od początku XX w. mieści się tam hotel "Palace". Przed loggią stoi XVIII-wieczna kolumna Štandarac z flagą chorwacką - kiedyś ogłaszano tu mieszkańcom decyzje władz.



Zabudowa głównego placu i odchodzących od niego bocznych uliczek to liczne piękne pałace. Niezwykłe wrażenie robi niedokończony pałac Hektorovića z 2 poł. XV w. z gotyckimi oknami.