Dalmacja: powrót do przeszłości (2005, 2006)

Leszek Skupin napisał(a):Śledzę z niemałym zainteresowaniem, bo w tym roku zamierzam popłynąć z rodziną na Hvar, zrealizować to co się w tamtym roku nie udało a widzę, że jesteś kopalnią wiedzy na temat tej wyspy i jej zakątkach, gdzie co warto zobaczyć czy kupić

Jaka tam kopalnia wiedzy... Przy większości hvarskich bywalców-miłośników to ja jestem marny żuczek . A w Pitve to nawet nie dotarłam do słynnego tunelu...
Niemniej jednak - coś jeszcze tu przed wakacjami pokażę

Tyle razy przejeżdżaliśmy przez Pitve, czasem i chodziliśmy po niej, ale jakoś zakupy robiliśmy tylko w tym przydrożnym straganie. Trzeba będzie to nadrobić.

Długo się zastanawialiśmy co znaczy nazwa. W końcu wykminiłem że pitwa to taka bitwa w której wygrywa ten co więcej wypije.

zawodowiec napisał(a): Długo się zastanawialiśmy co znaczy nazwa. W końcu wykminiłem że pitwa to taka bitwa w której wygrywa ten co więcej wypije.

Jako że Pitve to baa..aardzo stara osada, jej nazwa najprawdopodobniej wywodzi się od jeszcze starszej nazwy Hvaru - Pityeia ("Među njima je i mnoštvo endemskih vrsta, primjerice dalmatinski bor, prema kojem je otok i dobio prvo ime Pityeia, Borov otok."). Ale ZDECYDOWANIE BARDZEJ podoba mi się Twoja wersja, skąd się Pitve wzięło - w winnej krainie to jak najbardziej prawdopodobne .

Zauroczył nas również niewielki Vrisnik położony na stoku wzgórza w otoczeniu winnic. Tu też sporo starych kamiennych domostw - prawdziwa Dalmacja
Na szczycie wzgórza położony jest XVII-wieczny kościół sv. Antuna opata, do którego dochodzi się piękną cyprysową alejką.











Z Vrisnika pięknie widać kolejną wioskę - Svirče.





W czasie tego pierwszego (bo mam nadzieję, że nie ostatniego ) pobytu na Hvarze wioskę "poznaliśmy" tylko z okien samochodu .
Dokładniejsze zwiedzenie jeszcze przed nami, kiedy się pojawimy na dłużej na Hvarze kolejnym razem. Przyjedziemy do Svirče wówczas z pewnością, bo przecież m.in. z tutejszych winnicach wywodzi się plavac.

czekamy na ciąg dalszy

Sympatyczny spacerek po małych osadach. Alejka cyprysowa piękna, czuję zapach tego miejsca. Zaskoczyły mnie dwa fakty, domy są często piętrowe, a nawet kilkupiętrowe, a nie tylko parterowe. I kopuła na wieży kościoła(hełm?) sv. Antuna jest wykonana z kamienia. Przeurocza. Nie przypominam sobie, żebym kiedyś tak szczególnie zwróciła uwagę na szczyt wieży.

Teraz trochę o jednej z większych miejscowości na wyspie, którą odwiedziliśmy jednego popołudnia, co oczywiście jest zbyt krótkim czasem na poznanie wszystkich zakamarków. Ale zawsze lepszy rydz, niż nic !
W XIV w. Jelsa była portem wsi Pitve, a której pisałam wcześniej. Pitvianie pewnie wtedy nawet nie przypuszczali, że wkrótce to Jelsa będzie się bardziej liczyć...





Mieliśmy mały problem z zaparkowaniem samochodu w pobliżu portu, pojechaliśmy więc wyżej na jakąś uliczkę na północ od niego. Może to i dobrze, bo przynajmniej mieliśmy stamtąd fajny widoczek na miasteczko .







Na skróty uliczkami-schodkami obok maleńkiego kościółka Sv. Mihovila było do centrum w zasadzie całkiem blisko , a uliczki wychodziły wprost na park w pobliżu portu.
Zatoka portowa, w porównaniu z tą w Starim Gradzie, nieduża - ale bardzo urokliwa. Z nabrzeża widać wieżę kościoła parafialnego.







Pod parasolkami jest lodziarnia, a zaraz za nią knajpka, w której jedliśmy obiadek. Wszyscy byli zadowoleni - oprócz mnie . To chyba do tej pory jedyny raz w Cro, kiedy podane danie mi nie smakowało. Miało to być rizotto z owocami morza i w zasadzie było , tyle że z morskich stworów został w nim tylko mocno słony smak Jadranu, a sam ryż to była jednolita kleista masa . Od tej pory zanim zamówię w jakiejś knajpce rizotto, najpierw patrzę jak je podają komuś innemu - smaku i tak nie przewidzę, ale co najmniej podoba mi się to, co jem .

Po obiedzie spacer uliczkami miasteczka.





Oglądamy kościółek Sv. Ivana zbudowany w XV w., przebudowany w XVII w. Jest on zbudowany na nietypowym planie sześciokąta.





Teraz kolej na bliższe poznanie parafialnego kościoła Sv. Marije . Początki budowli sięgają XIV w., ale przeszedł on liczne przebudowy (dla obecnego wyglądu największy wpływ miały te z XVI w. i z XIX w.)





Idziemy znów w okolice portu, żeby jeszcze trochę nacieszyć oczy...
Pora na powrót do aut - po drodze jeszcze raz ogarniajmy widokiem miasteczko, teraz już nam trochę znajome . Trochę żal, że nie dotarliśmy wszędzie, na przykład od widocznego na pagórku kościółka Gospe od Zdravlja - patronki Jelsy i pobliskich wiosek. Może następnym razem ...

Fajne foty........jeszcze, jeszcze.

Jelsa jak i cały Hvar, kawał naszego życia, nie tylko wakacyjna miejscówka, to coś więcej (znowu Sapkowski...), tym przyjemniej się czyta i ogląda

zawodowiec napisał(a): ... kawał naszego życia ... to coś więcej (znowu Sapkowski)

Sapkowski jest co nieco związany z moim życiem , bo część akcji "Narrenturmu" dzieje się w Bierutowie, a to moje rodzinne miasteczko

Też nacieszyłam oczy spacerkiem po Jelsie.

Fajne zdjęcia i nie tylko te zrobione przez M. Cudowna pogoda na spacery, słoneczko i małe, białe chmurki. Oglądając specjalnie zwracałam uwagę kto robił zdjęcia M czy ktoś inny, z tych innych może bym niektóre lekko wyostrzyła. A na przyszłość .......... starałabym się pamiętać o pionie. Kiedy zrobiliśmy skanowanie filmów okazało się, że zdjęcia zrobione przeze mnie wszystkie są odchylone od pionu . Na małych odbitkach nie widziałam tego, ale na ekranie............niestety Teraz staram się również na to zwracać uwagę robiąc zdjęcia. Oczywiście nie przeszkadza to w delektowaniu się spacerem.

Czy swoje rodzinne miasto jeszcze odwiedzasz Może mały spacer po Bierutowie zobaczymy

Lidia K napisał(a): A na przyszłość .......... starałabym się pamiętać o pionie. Kiedy zrobiliśmy skanowanie filmów okazało się, że zdjęcia zrobione przeze mnie wszystkie są odchylone od pionu . Na małych odbitkach nie widziałam tego, ale na ekranie............niestety Teraz staram się również na to zwracać uwagę robiąc zdjęcia.

Trzymanie pionu to czasami bardzo trudna rzecz - zwłaszcza po chorwackim winku . A tak na poważnie - to powinnam ubierać okulary korekcyjne, gdy patrzę gdzieś dalej niż 0,5 metra (trochę dziwne, bo mój rocznik ubiera już raczej okulary, jak patrzy na coś z bliska), ale kto by o tym pamiętał? No i pion się rozmywa , zwłaszcza gdy pstrykam coś na szybko i nie pamiętam , ze krzywe wieże to wyjątki, a morze nie jest pochyłe .

Lidia K napisał(a):
Czy swoje rodzinne miasto jeszcze odwiedzasz Może mały spacer po Bierutowie zobaczymy

Czasem bywam , chociaż ostatnio coraz rzadziej, o moich fotkach ze spacerku póki co można więc tylko pomarzyć . Ale na zainteresowanych miejscem skąd się wywodzę czeka w necie gotowy foto-spacerk jednego z mieszkańców.