Dalmacja: jachtem (2007,2008, 2009)

Lidia K napisał(a):A ja chętnie bym się dosiadła obok Grześka na ławeczce i pogrzała w tym ciepełku i słoneczku.

A ja przypominam, że masz już obok kogo siedzieć na przeróżnych ławeczkach i nie tylko
Proszę o niepodrywanie męża forumowej koleżanki Danusi bo jeszcze gotowa się pogniewać

A wracając do tematu to dziękuję Danusiu za zabranie nas do Visu na Visie. Gdyby nie nasza, podobna do Twojej, nowa miłość i planowana zdrada z GR, zapewne wylądowalibyśmy na Visie za rok. A tak, pewnie jeszcze troszkę na nas poczeka.......

Fakt, obie morskie latarnie, piękne zwłaszcza urzekło mnie zdjęcie białej latarni na skałach a w tle białe jachtowe żagle. Cudo

kulka53 napisał(a):

Lidia K napisał(a):A ja chętnie bym się dosiadła obok Grześka na ławeczce i pogrzała w tym ciepełku i słoneczku.

A ja przypominam, że masz już obok kogo siedzieć na przeróżnych ławeczkach i nie tylko
Proszę o niepodrywanie męża forumowej koleżanki Danusi bo jeszcze gotowa się pogniewać

Wiesz przecież, że tylko na chwilkę. Siedzę w polarze, czasem wyglądam przez okno a tam..................ponuro, ciemnawo i pada, pada, pada


Już wracam myślami do naszych ławeczek.

Twoje opowieści Danusiu, przyciągają jak magnes. Pięknie pokazujesz miejsca przez Was odwiedzane. Vis na Twoich fotografiach mnie zachwycił( jesteś lepsza od najlepszego przewodnika ), szkoda tylko, że jest taki odległy
A Limoncello będzie śnić mi się po nocach, po prostu cudne

Małgosiu i Pawle, ławeczka dość długa , to zmieścicie się oboje . Każdemu w taki dzień jak dzisiaj przyda się trochę słoneczka, a my dodatkowo będziemy mieć miłe towarzysto .

kulka53 napisał(a): urzekło mnie zdjęcie białej latarni na skałach a w tle białe jachtowe żagle. Cudo

Fotę ustrzelił któryś z chłopaków. Mecenas, o ile pamiętam...

Mdziumka napisał(a): szkoda tylko, że jest taki odległy

Aż tak daleko to nie jest , tylko troszkę dalej od Hvaru. Jak za rok, w ramach powtórki z Lawendowej Wyspy, zobaczycie wszystkie zakątki, to może Vis przyciągnie Was na kolejne wakacje? Limoncello poczeka

dangol napisał(a): Limoncello poczeka

W takim razie umawiam się z nim na spotkanie, zapisałam w sekretnym notesiku. Niech czeka cierpliwie

Pozwolicie że się odrobinę wtrącę i powiem coś od siebie:

aj, aj, ajajaj!!!

Po prostu przepiękne zdjęcia (bez sarkazmu). Oglądając (i czytając) czuje się tę bryzę na policzkach, na całym ciele. Ten żar uliczek i tę najprzyjemniejszą część obcowania z morzem - cudnie.

pozdrawiam serdecznie

RobZel napisał(a): aj, aj, ajajaj!!!

Miło mi, że Ci sie podoba

Mimo braku GPS-a, na szczęście nie mamy problemu z obiorem kursu. Wyspy Hvar, Korčula, Sušac i Lastovo są co prawda odległe, ale dobrze widoczne .

Hvar

Lastovo

Wiatr sprzyja temu, abyśmy popłynęli najpierw blisko południowo - zachodniego krańca Korčuli i dopiero stamtąd odbili wprost na Lastovo. Przed nami całkiem sporo mil żeglugi...

Dość silny początkowo wiatr buntuje się i marszczy fale coraz bardziej nieśmiało. Powinniśmy zagęścić halsy, żeby nadal płynąć pod żaglami
Tyle, że przez to za bardzo nie przybliżalibyśmy się do Celu. Manewrowanie grotem i genuą wydłużyłyby czas podróży do tego stopnia, że Lastovo powitalibyśmy chyba ciemną nocą. Nie ma mocnych! Kiedy wieje słabo, a czasem nawet mniej niż zero, trzeba przeprosić się z silnikiem . Zanim jednak to nastąpi, czas na morską kąpiel.





Potem już tylko mooooooo........ooonotonnny warkot motoru i zapach zużywanego paliwa. Coś mi się zdaje, że takie połączenie dźwięku i aromatu nie jest mi przyjazne, pomimo braku przechyłów. Przylepiam plasterki, przybieram pozycję horyzontalną, zamykam oczy... Robię wszystko, żeby Neptun nie odebrał mi śniadania! Łatwo nie jest , ale ostatecznie to ja wygrywam!

Powyższe przeżycia nie są co prawda specjalnie przyjemne, ale chociaż mi nie wieje Nudą, jaka opanowała już pozostałych załogantów. Zaczynają się gadki o dupie Maryni, bo cóż innego robić, skoro nie na zabawy z żaglami, a wyspy są na tyle daleko, że obserwować nie ma czego? Kolejne piwko i dodatkowa czasza wina też nie wchodzą w grę, bo załoga musi byś sprawna na wypadek niespodziewanych sytuacji na morzu, a już na pewno w momencie dobijania do portu...

Bez GPS - a mozna zegkowac
Tylko bez wody - ciezko

Aby nieco zabić Nudę, dogadzamy naszym podniebieniom zabraną z kraju wędzoną polędwiczką i kabanosami. Smalcem też , ale tym razem jest on na łódce rarytasem . Po ubiegłorocznych doświadczeniach i pełnych słoikach pozabieranych z powrotem do domu, teraz był absolutny zakaz zabierania smalcu ponad ilości wyznaczone na przedrejsowym spotkaniu.
No to wcinamy dalej zabrane specjały, w międzyczasie głośno marząc o tym, co też zjemy dziś wieczorem na Lastovie...
Pod wpływem rozmów o żarciu, Zbynek przypomina sobie że gdzieś w bambetlach poupychanych w dziobowej kajucie, ma jeszcze niezjedzone kanapeczki, jakie mu zrobiła na podróż troskliwa żonka. Cóż z nimi zrobić ?????
Może to nie będzie najładniej, ale chyba trzeba je wyrzucić do morza... Produkt naturalny, więc szybko się rozłoży! Stare bułki szybują do wody wraz ze stwierdzeniem ich właściciela: " Delfiny, tylko nie jedzcie tego, bo się potrujecie!!!"

I w tym momencie, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki , dzieje się na wodzie coś, na dodatek na taką skalę, jakiej nie mogliśmy się doczekać przez dwa poprzednie rejsy!



Prawdą jest stare przysłowie
Że to do trzech razy sztuka
Gdy ktoś chce delfina znaleźć
Niech wytrwałe szuka

Przecinając błękit fali
Wnet z oddali do nas płyną
Czy wrzucone stare buły
Zaszkodzą delfinom???

Całkiem bliziutko, po obu burtach Talithy pojawia się kilka sympatycznych stworzonek o smukłych wrzecionowatych szarych cielskach .







Baraszkują bawiąc się delikatną falą, wypływają na powierzchnię prychając i posapując w charakterystyczny sposób, a potem znów na chwilkę giną w głębinie, na pożegnanie przecinając wodę ogonem...







Spektakl trwa kilkanaście minut . Wyłączamy silnik i dajemy się ponieść fali, czasem lekko nawracając, aby pobyć z delfinami dłużej. A one przepływają pod łódką, ukazując się raz po jednej, raz pod drugiej burcie (albo po obu stronach jednocześnie ), przed dziobem i za rufą - razem, albo podzielone na mniejsze grupki. Stadko liczy co najmniej 7 - 8 osobników . Jest po prostu cudnie! Taaaaaaaak, stare przysłowie "Do trzech razy sztuka" dziś sprawdziło się jak trzeba









Magiczna moc Magdzinych kanapeczek trwa , delfiny wciąż bawią się w najlepsze. My jednak musimy zdobyć się na rozsądek i pożegnać z nimi ... Czas nas goni! Odpalamy silnik i ruszamy dalej.

Na szczęście Korčula już coraz bliżej.

Nie będą się truły
Efekt będzie szybki
Małe rybki zjedzą buły
A delfiny - małe rybki

Czyli wszystko w porządku , delfiny nie dość że przeżyły, to jeszcze najadły się małymi rybkami i mają się dobrze

Otrzymałam od kapitana zestawienie dystansu poszczególnych odcinków trasy tegorocznego rejsu. Myślałam, że może sam wtrąci swoje trzy grosze, ale jakiś taki nieśmiały się zrobił

Może ktoś będzie zainteresowany odległościami, więc podaję ile mil morskich przepłynęliśmy w poprzednich dniach:

Sobota 5 IX Marina Kaštela - Zatoka Stipanska (Brač) : 11 Mm
Niedziela 6 IX Zatoka Stipanska (Brač) - Zatoka Parja (Vis) - Vis (Vis) :22 Mm

Długość trasy w kolejnych dniach będę podawać "po przypłynięciu" do kolejnej przystani.

Będziemy mijać kolejne urokliwe zatoczki, w których ... nie staniemy. Koniecznie trzeba któregoś razu opłynąć Korčulę bardziej poznawczo. Tyle pięknych miejsc czeka!

Początkowo myśleliśmy, że może jednak uda się chociaż na chwilę zatrzymać w pobliżu Grščicy i Prižby, aby sobie przypomnieć widoczki z naszego pierwszego spotkania z wyspiarską Chorwacją. Niestety, znów przegraliśmy z upływającym czasem... Nie ma szans , trzeba obrać kurs wprost na Lastovo, zanim dopłyniemy na wysokość Prižby. Dawno nie odwiedzone miejsca na Korčuli oddalają się od nas coraz bardziej...



Ale nie matrwimy się zbytnio z tego powodu, bo przed nami wyspa, o której śniliśmy przez caluśki rok. Jeszcze tylko godzinka i będziemy TAM!

W międzyczasie mamy kolejne bliskie spotkanie z delfinami. I też, tak jak poprzednio, wywołał je Zbyszek na wspomnienie słoika z mięskiem przygotowanym dla nas przez Magdę. Czyżby delfiny na całym Jadranie już się zwiedziały, jakie kulinarne zdolności ma Pani Zbynkowa Skoro nawet stare buły (albo te małe rybki wykarmione bułami ) im smakowały, to słoikowe mięsko z pewnością będzie jeszcze lepsze! Tyle, że tego dobra tak szybko się nie pozbędziemy . Delfiny muszą się więc obyć myślą o smaku i aromacie skarbu, jaki posiadamy . A skoro my nic nie mamy dla stworków, to nie będziemy ich naciągać na darmowe przedstawienie... Nie robimy fotek (zresztą i tak baterie w lepszym sprzęcie wyczerpane) - płyniemy dalej!